Job 3
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)
Nagsalita si Job
3 Kinalaunan, nagsalita si Job at isinumpa niya ang araw na isinilang siya. 2 Sinabi niya, 3 “Isinusumpa ko ang araw na akoʼy ipinanganak. 4 Naging madilim na lang sana ang araw na iyon at hindi na sinikatan ng araw. Kinalimutan na lang sana ng Dios sa langit ang araw na iyon. 5 Nanatili na lang sana itong madilim o natatakpan ng makapal na ulap, at nilukuban na lang sana ng kadiliman ang kaliwanagan. 6 Kinuha na lang sana ng kadiliman ang gabing iyon nang akoʼy isilang, at hindi na sana napabilang sa kalendaryo. 7 Hindi na nga lang sana ako ipinanganak ng gabing iyon, at wala rin sanang kasayahan noon. 8 Sumpain nawa ang gabing iyon ng mga manunumpa na alam kung paano pakilusin ang Leviatan.[a] 9 Hindi na sana sumikat ang tala sa umaga ng araw na iyon, at hindi na sana dumating ang bukang-liwayway. 10 Isinusumpa ko ang araw na iyon dahil hindi niya pinigilan ang pagsilang sa akin, nang hindi ko na sana naranasan ang ganitong paghihirap.
11 “Mabuti pang namatay na lang ako sa sinapupunan ng aking ina. 12 Bakit pa ako kinalingaʼt pinasuso ng aking ina? 13 Kung namatay na sana ako noon, tahimik na sana ako ngayong natutulog at nagpapahinga 14 kasama ng mga hari at mga pinuno ng mundo na nagtayo ng mga palasyo[b] na giba na ngayon.[c] 15 Nagpapahinga na rin sana ako kasama ng mga pinuno na ang mga tahanan ay puno ng mga gintoʼt pilak. 16 Mas mabuti pang akoʼy naging katulad ng mga batang patay na nang ipinanganak at hindi na nakakita ng liwanag. 17 Doon sa lugar ng mga patay, ang masama ay hindi na gumagawa ng kasamaan at ang mga pagod ay nagpapahinga na. 18 Doon, ang mga bihag ay nagpapahinga rin at hindi na nila naririnig ang sigaw ng taong pumipilit sa kanila na magtrabaho. 19 Naroon ang lahat ng uri ng tao, tanyag man o hindi. At ang mga alipin ay malaya na sa kanilang amo.
20 “Bakit pa pinapayagang mabuhay ang taong nagtitiis at nagdurusa? 21 Nagnanais silang mamatay pero hindi pa rin sila namamatay. Hangad nila ang kamatayan ng higit pa sa isang taong naghahanap ng nakatagong kayamanan. 22 Mas sasaya sila kapag namatay na at nailibing. 23 Bakit kaya niloob pa ng Dios na mabuhay ang tao nang hindi man lamang pinapaalam ang kanyang kahahantungan? 24 Hindi ako makakain dahil sa labis na pagdaramdam at walang tigil ang aking pagdaing. 25 Ang kinatatakutan koʼy nangyari sa akin. 26 Wala akong kapayapaan at katahimikan. Wala akong kapahingahan, pawang kabagabagan ang nararanasan ko.”
Job 3
Common English Bible
Job responds differently
3 Afterward, Job spoke up and cursed the day he was born.
2 Job said:
3 Perish the day I was born,
the night someone said,
“A boy has been conceived.”
4 That day—let it be darkness;
may God above ignore it,
and light not shine on it.
5 May deepest darkness claim it
and a cloud linger over it;
may all that darkens the day terrify it.
6 May gloom seize that night;
may it not be counted in the days of a year;
may it not appear in the months.
7 May that night be childless;
may no happy singing come in it.
8 May those who curse the day curse it,
those with enough skill to awaken Leviathan.
9 May its evening stars stay dark;
may it wait in vain for light;
may it not see dawn’s gleam,
10 because it didn’t close the doors of my mother’s womb,[a]
didn’t hide trouble from my eyes.
Job laments his misfortune
11 Why didn’t I die at birth,
come forth from the womb and die?
12 Why did knees receive me
and breasts let me nurse?
13 For now I would be lying down quietly;
I’d sleep; rest would be mine
14 with kings and earth’s advisors,
who rebuild ruins for themselves,
15 or with princes who have gold,
who fill their houses with silver.
16 Or why wasn’t I like a buried miscarried infant,
like babies who never see light?
17 There the wicked rage no more;
there the weak rest.
18 Prisoners are entirely at ease;
they don’t hear a boss’s voice.
19 Both small and great are there;
a servant is free from his masters.
20 Why is light given to the hard worker,
life to those bitter of soul,
21 those waiting in vain for death,
who search for it more than for treasure,
22 who rejoice excitedly,
who are thrilled when they find a grave?
23 Why is light given[b] to the person whose way is hidden,
whom God has fenced in?
24 My groans become my bread;
my roars pour out like water.
25 Because I was afraid of something awful,
and it arrived;
what I dreaded came to me.
26 I had no ease, quiet, or rest,
and trembling came.
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible) Copyright © 2009, 2011, 2014, 2015 by Biblica, Inc. ®
Copyright © 2011 by Common English Bible