Ang mga Pagpapalang Tinanggap Noon ni Job

29 Nagpatuloy sa pagsasalita si Job, ² “Kung maibabalik ko lang sana ang mga nagdaang araw noong kinakalinga pa ako ng Dios, ³ noong tinatanglawan pa niya ang aking daan habang lumalakad ako sa dilim. ⁴ Noong akoʼy nasa mabuti pang kalagayan, ang Dios ay matalik kong kaibigan, at pinagpapala niya ang sambahayan ko. ⁵ Pinapatnubayan pa ako noon ng Dios na Makapangyarihan, at magkakasama pa kami ng mga anak ko. ⁶ Ang mga baka ko nooʼy nagbibigay sa akin ng maraming gatas at mula sa mga tanim kong olibo ay umaani ako ng napakaraming langis. ⁷ Kapag pumupunta ako sa pintuang bayan at sumasama sa mga pinuno ng lungsod sa tuwing may pagpupulong sila, ⁸ tumatabi ang mga kabataang lalaki kapag nakita nila ako, at ang matatandaʼy tumatayo para magbigay galang sa akin. ⁹ Tumatahimik kahit ang mga pinuno ¹⁰ at ang mararangal na tao kapag nakikita nila ako. ¹¹ Pinupuri ako ng mga taong nanonood o nakikinig sa aking pagsasalita. ¹² Sapagkat tinutulungan ko ang mga dukhang humihingi ng tulong at mga ulilang walang malapitan. ¹³ Binabasbasan ako ng mga taong nag-aagaw buhay na aking tinulungan, at umaawit sa galak ang mga biyuda na aking natulungan din. ¹⁴ Palagi kong ginagawa ang tama at matuwid; para itong damit at turban na aking isinusuot. ¹⁵ Naging parang mata ako sa taong bulag at paa sa pilay. ¹⁶ Naging parang ama ako sa mga dukha, at kahit ang mga dayuhan ay tinulungan ko sa kanilang mga suliranin. ¹⁷ Winasak ko ang kapangyarihan ng masasamang tao at iniligtas ko ang mga biktima nila.

¹⁸ “Ang akala koʼy hahaba pa ang buhay ko, at mamamatay na kasama ang aking sambahayan. ¹⁹ Sapagkat ang katulad ko nooʼy matibay na punongkahoy na umaabot ang mga ugat sa tubig at laging nahahamugan ang mga sanga. ²⁰ Palagi akong malakas at pinupuri ng mga tao. ²¹ Kapag nagpapayo ako, tumatahimik ang mga tao at nakikinig nang mabuti. ²² Pagkatapos kong magsalita, hindi na sila nagsasalita dahil nasisiyahan na sila sa mga sinabi ko. ²³ Pinanabikan nila ang mga sasabihin ko tulad ng pagkasabik nila sa pagdating ng ulan. Gusto talaga nila akong mapakinggan. ²⁴ Halos hindi sila makapaniwala kapag ngumiti ako, dahil ang masayang mukha koʼy nagpapalakas sa kanila. ²⁵ Tulad ng isang pinuno, tinuturuan ko sila kung ano ang dapat gawin. Pinamumunuan ko sila tulad ng haring namumuno sa kanyang mga kawal. At inaaliw ko sila kapag silaʼy nalulungkot.