Job 28-29

Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)

Nagsalita si Job Tungkol sa Karunungan at Pang-unawa

28 “May mga minahan kung saan matatagpuan ang pilak at may mga lugar kung saan dinadalisay ang ginto. ² Ang bakal ay nakukuha mula sa lupa, at ang tanso ay tinutunaw mula sa mga bato. ³ Gumagamit ng ilaw ang mga tao para madaig nila ang kadiliman sa kanilang paghuhukay sa kailaliman ng lupa. ⁴ Humuhukay sila ng daanan sa minahan, sa dakong walang taong nakatira at dumadaan. Bumababa sila sa pamamagitan ng mga nakalaylay na lubid. ⁵ Sa ibabaw ng lupa tumutubo ang mga tanim kung saan nagmumula ang pagkain, pero sa ilalim ay parang dinaanan ng apoy. ⁶ Ang mga bato roon ay may mga safiro^[a] at ang mga alikabok ay may ginto. ⁷ Ang mga daan patungo roon ay hindi makita ng mga ibon, kahit ng ibong mandaragit. ⁸ Hindi rin ito nadaanan ng mga mababangis na hayop o ng leon. ⁹ Hinuhukay ng mga tao kahit na ang pinakamatigas na bato sa ilalim ng bundok. ¹⁰ Hinuhukay nila ang bundok para hanapin ang ibaʼt ibang uri ng mamahaling bato. ¹¹ Hinahanap din nila ang mga ito sa mga ilog.

¹² “Pero saan nga ba matatagpuan ang karunungan at pang-unawa? ¹³ Hindi alam ng tao kung saan ito matatagpuan. Hindi ito matatagpuan dito sa lupa. ¹⁴ Hindi rin ito matatagpuan sa ilalim ng dagat. ¹⁵ Hindi rin ito nabibili ng purong ginto o pilak. ¹⁶ Ang halaga nito ay hindi matutumbasan ng ginto o ng alin mang mamahaling bato gaya ng onix o safiro. ¹⁷ Higit pa ito sa ginto o kristal. Hindi ito maipagpapalit sa gintong alahas. ¹⁸ Ang halaga nitoʼy higit pa sa koral, jasper, o rubi. ¹⁹ Hindi ito mapapantayan ng mamahaling batong topaz na mula sa Etiopia^[b] at hindi rin mababayaran ng purong ginto.

²⁰ “Kaya saan matatagpuan ang karunungan at pang-unawa? ²¹ Walang nilalang na makakakita nito kahit na ang mga ibon. ²² Kahit na ang lugar ng kapahamakan na siyang lugar ng mga patay, sabi-sabi lang ang kanilang nalaman tungkol dito. ²³ Dios lang ang nakakaalam kung saan matatagpuan ang karunungan. ²⁴ Sapagkat nakikita niya kahit ang pinakamalayong bahagi ng mundo at ang lahat ng nasa ilalim ng langit. ²⁵ Noong pinalakas niya ang hangin, at sinukat kung gaano karaming ulan ang dapat bumuhos, ²⁶ itinakda na niya kung saan ito papatak, at kung saan tatama ang kulog at kidlat. ²⁷ Sa ganito niya ipinakita ang karunungan at kahalagahan ng mga ito. Nasubukan na niya ito at napatunayan. ²⁸ Pagkatapos, sinabi niya sa mga tao, ‘Ang pagkatakot sa Panginoon at ang paglayo sa kasamaan ay siyang karunungan at pagkaunawa.’ ”

Ang mga Pagpapalang Tinanggap Noon ni Job

29 Nagpatuloy sa pagsasalita si Job, ² “Kung maibabalik ko lang sana ang mga nagdaang araw noong kinakalinga pa ako ng Dios, ³ noong tinatanglawan pa niya ang aking daan habang lumalakad ako sa dilim. ⁴ Noong akoʼy nasa mabuti pang kalagayan, ang Dios ay matalik kong kaibigan, at pinagpapala niya ang sambahayan ko. ⁵ Pinapatnubayan pa ako noon ng Dios na Makapangyarihan, at magkakasama pa kami ng mga anak ko. ⁶ Ang mga baka ko nooʼy nagbibigay sa akin ng maraming gatas at mula sa mga tanim kong olibo ay umaani ako ng napakaraming langis. ⁷ Kapag pumupunta ako sa pintuang bayan at sumasama sa mga pinuno ng lungsod sa tuwing may pagpupulong sila, ⁸ tumatabi ang mga kabataang lalaki kapag nakita nila ako, at ang matatandaʼy tumatayo para magbigay galang sa akin. ⁹ Tumatahimik kahit ang mga pinuno ¹⁰ at ang mararangal na tao kapag nakikita nila ako. ¹¹ Pinupuri ako ng mga taong nanonood o nakikinig sa aking pagsasalita. ¹² Sapagkat tinutulungan ko ang mga dukhang humihingi ng tulong at mga ulilang walang malapitan. ¹³ Binabasbasan ako ng mga taong nag-aagaw buhay na aking tinulungan, at umaawit sa galak ang mga biyuda na aking natulungan din. ¹⁴ Palagi kong ginagawa ang tama at matuwid; para itong damit at turban na aking isinusuot. ¹⁵ Naging parang mata ako sa taong bulag at paa sa pilay. ¹⁶ Naging parang ama ako sa mga dukha, at kahit ang mga dayuhan ay tinulungan ko sa kanilang mga suliranin. ¹⁷ Winasak ko ang kapangyarihan ng masasamang tao at iniligtas ko ang mga biktima nila.

¹⁸ “Ang akala koʼy hahaba pa ang buhay ko, at mamamatay na kasama ang aking sambahayan. ¹⁹ Sapagkat ang katulad ko nooʼy matibay na punongkahoy na umaabot ang mga ugat sa tubig at laging nahahamugan ang mga sanga. ²⁰ Palagi akong malakas at pinupuri ng mga tao. ²¹ Kapag nagpapayo ako, tumatahimik ang mga tao at nakikinig nang mabuti. ²² Pagkatapos kong magsalita, hindi na sila nagsasalita dahil nasisiyahan na sila sa mga sinabi ko. ²³ Pinanabikan nila ang mga sasabihin ko tulad ng pagkasabik nila sa pagdating ng ulan. Gusto talaga nila akong mapakinggan. ²⁴ Halos hindi sila makapaniwala kapag ngumiti ako, dahil ang masayang mukha koʼy nagpapalakas sa kanila. ²⁵ Tulad ng isang pinuno, tinuturuan ko sila kung ano ang dapat gawin. Pinamumunuan ko sila tulad ng haring namumuno sa kanyang mga kawal. At inaaliw ko sila kapag silaʼy nalulungkot.