Add parallel Print Page Options

Pinatunayan ni Job na Masagana ang Buhay ng Masama

21 Ang sagot ni Job,
“Pakinggan ninyong mabuti itong aking sasabihin;
    ituturing ko nang ito'y pag-aliw sa akin.
Ako muna'y inyong pagsalitain,
    at pagkatapos nito, saka na ninyo laitin.

“Di laban sa tao itong aking hinanakit,
    may sapat akong dahilan, kung bakit hindi makatiis.
Tingnan ninyo ang hitsura ko, hindi pa ba ito sapat
    upang tumahimik na kayo at walang salitang mabigkas?
Tuwing iisipin ko itong sinapit ko,
    ako'y nanginginig at nanlulumo.
Bakit kaya ang masama'y hinahayaan pang mabuhay,
    tumatanda pa at nagtatagumpay?
Mayroon silang mga anak at mga apo,
    naabutan pa nila ang paglaki ng mga ito.
Hindi pinipinsala ang kanilang mga tahanan;
    parusa ng Diyos ay di nila nararanasan.
10 Ang pagdami ng kanilang mga hayop ay mabilis,
    ang inahin nilang baka'y nasa ayos kung magbuntis.
11 Ang kanilang mga anak ay naghahabulan, parang tupang naglalaro at mayroon pang sayawan.
12     Umaawit sa saliw ng tamburin at lira, umiindak, nagsasayaw sa tunog ng mga plauta.
13 Ang buong buhay nila'y puspos ng kasaganaan;
    at mapayapa ang kanilang pagharap sa kamatayan.

14 “Sinasabi nila sa Diyos, ‘Huwag mo kaming pakialaman.
    Ayaw naming alamin ang iyong kalooban!
15 Sino ba ang Makapangyarihang Diyos upang sambahin namin?
    At ano bang mapapala kung sa kanya'y mananalangin?’
16 Ang akala nila, sa sariling lakas galing ang tagumpay,
    ngunit di ako sang-ayon sa kanilang palagay.

17 “Ilawan ba ng masama'y pinatay nang minsan?
    Sila ba ay dumanas ng matinding kahirapan,
at ang parusa ng Diyos, sa kanila ba'y ipinataw?
18     Itinulad ba sa dayaming nililipad nitong hangin
    o ipang walang laman, tinatangay sa papawirin?

19 “Sinasabi ninyong ang anak ay pinaparusahan dahil sa sala ng kanyang magulang.
Parusahan sana ng Diyos ang mismong may kasalanan!
20 Sa gayo'y mararanasan nila ang kahirapang sasapitin;
    sa parusa ng Makapangyarihang Diyos, sila ang pagdanasin.
21 Kapag ang isang tao'y binawian ng buhay,
    ano pang pakialam niya sa pamilyang naiwan?
22 Sinong makakapagturo ng dapat gawin ng Diyos,
    na siyang humahatol sa buong sansinukob?

23 “May taong namamatay sa gitna ng kasaganaan,
    panatag ang katayuan, maginhawa ang kabuhayan.
24 Katawan niya ay malusog,
    at malalakas ang tuhod.
25 Mayroon namang namamatay sa kahirapan,
    ni hindi nakalasap kahit kaunting kaligayahan.
26 Ngunit pareho silang sa alabok nahihimlay,
    at kapwa inuuod ang kanilang katawan.

27 “Alam ko kung ano ang binabalak ninyong gawin
    at ang masamang iniisip ninyo laban sa akin.
28 Tiyak na itatanong ninyo kung nasaan ang tahanan
    ng taong namuhay sa kasamaan.

29 “Hindi ba ninyo naitatanong sa mga manlalakbay,
    mga ulat nila'y hindi ba ninyo pinaniniwalaan?
30 Sa panahon ng kahirapan at kasawiang-palad,
    di ba't ang masama ay laging naliligtas?
31 Sa kanyang kasamaa'y walang nagpapamukha,
    walang naniningil sa masama niyang gawa.
32 Kapag siya ay namatay at inihatid na sa hukay,
    maraming nagbabantay sa kanyang libingan.
33     Napakaraming sa kanya'y maghahatid sa libing,
    pati lupang hihigan niya, sa kanya ay malambing.
34 Ngunit pang-aaliw ninyo'y walang kabuluhan,
    pagkat lahat ng sagot ninyo'y pawang kasinungalingan!”

21 Then Job answered,

“Listen diligently to my speech.
    Let this be your consolation.
Allow me, and I also will speak.
    After I have spoken, mock on.
As for me, is my complaint to man?
    Why shouldn’t I be impatient?
Look at me, and be astonished.
    Lay your hand on your mouth.
When I remember, I am troubled.
    Horror takes hold of my flesh.

“Why do the wicked live,
    become old, yes, and grow mighty in power?
Their child is established with them in their sight,
    their offspring before their eyes.
Their houses are safe from fear,
    neither is the rod of God upon them.
10 Their bulls breed without fail.
    Their cows calve, and don’t miscarry.
11 They send out their little ones like a flock.
    Their children dance.
12 They sing to the tambourine and harp,
    and rejoice at the sound of the pipe.
13 They spend their days in prosperity.
    In an instant they go down to Sheol.[a]
14 They tell God, ‘Depart from us,
    for we don’t want to know about your ways.
15 What is the Almighty, that we should serve him?
    What profit should we have, if we pray to him?’
16 Behold, their prosperity is not in their hand.
    The counsel of the wicked is far from me.

17 “How often is it that the lamp of the wicked is put out,
    that their calamity comes on them,
    that God distributes sorrows in his anger?
18 How often is it that they are as stubble before the wind,
    as chaff that the storm carries away?
19 You say, ‘God lays up his iniquity for his children.’
    Let him recompense it to himself, that he may know it.
20 Let his own eyes see his destruction.
    Let him drink of the wrath of the Almighty.
21 For what does he care for his house after him,
    when the number of his months is cut off?

22 “Shall any teach God knowledge,
    since he judges those who are high?
23 One dies in his full strength,
    being wholly at ease and quiet.
24 His pails are full of milk.
    The marrow of his bones is moistened.
25 Another dies in bitterness of soul,
    and never tastes of good.
26 They lie down alike in the dust.
    The worm covers them.

27 “Behold, I know your thoughts,
    the plans with which you would wrong me.
28 For you say, ‘Where is the house of the prince?
    Where is the tent in which the wicked lived?’
29 Haven’t you asked wayfaring men?
    Don’t you know their evidences,
30 that the evil man is reserved to the day of calamity,
    that they are led out to the day of wrath?
31 Who will declare his way to his face?
    Who will repay him what he has done?
32 Yet he will be borne to the grave.
    Men will keep watch over the tomb.
33 The clods of the valley will be sweet to him.
    All men will draw after him,
    as there were innumerable before him.
34 So how can you comfort me with nonsense,
    because in your answers there remains only falsehood?”

Footnotes

  1. 21:13 Sheol is the place of the dead.