Add parallel Print Page Options

Tsophar parle de l’impie et de son châtiment

20 Tsophar de Naama prit la parole et dit:

Mes pensées me forcent à répondre,
Et mon agitation ne peut se contenir.
J’ai entendu des reproches qui m’outragent;
Le souffle de mon intelligence donnera la réplique.
Ne sais-tu pas que, de tout temps,
Depuis que l’homme a été placé sur la terre,
Le triomphe des méchants a été court,
Et la joie de l’impie momentanée?
Quand il s’élèverait jusqu’aux cieux,
Et que sa tête toucherait aux nues,
Il périra pour toujours comme son ordure,
Et ceux qui le voyaient diront: Où est-il?
Il s’envolera comme un songe, et on ne le trouvera plus;
Il disparaîtra comme une vision nocturne;
L’œil qui le regardait ne le regardera plus,
Le lieu qu’il habitait ne l’apercevra plus.
10 Ses fils seront assaillis par les pauvres,
Et ses mains restitueront ce qu’il a pris par violence.
11 La vigueur de la jeunesse, qui remplissait ses membres,
Aura sa couche avec lui dans la poussière.
12 Le mal était doux à sa bouche,
Il le cachait sous sa langue,
13 Il le savourait sans l’abandonner,
Il le retenait au milieu de son palais;
14 Mais sa nourriture se transformera dans ses entrailles,
Elle deviendra dans son corps un venin d’aspic.
15 Il a englouti des richesses, il les vomira;
Dieu les chassera de son ventre.
16 Il a sucé du venin d’aspic,
La langue de la vipère le tuera.
17 Il ne posera plus ses regards sur les ruisseaux,
Sur les torrents, sur les fleuves de miel et de lait.
18 Il rendra ce qu’il a gagné, et n’en profitera plus;
Il restituera tout ce qu’il a pris, et n’en jouira plus.
19 Car il a opprimé, délaissé les pauvres,
Il a ruiné des maisons et ne les a pas rétablies.
20 Son avidité n’a point connu de bornes;
Mais il ne sauvera pas ce qu’il avait de plus cher.
21 Rien n’échappait à sa voracité;
Mais son bien-être ne durera pas.
22 Au milieu de l’abondance il sera dans la détresse;
La main de tous les misérables se lèvera sur lui.
23 Et voici, pour lui remplir le ventre,
Dieu enverra sur lui le feu de sa colère,
Et le rassasiera par une pluie de traits.
24 S’il échappe aux armes de fer,
L’arc d’airain le transpercera.
25 Il arrache de son corps le trait,
Qui étincelle au sortir de ses entrailles,
Et il est en proie aux terreurs de la mort.
26 Toutes les calamités sont réservées à ses trésors;
Il sera consumé par un feu que n’allumera point l’homme,
Et ce qui restera dans sa tente en deviendra la pâture.
27 Les cieux dévoileront son iniquité,
Et la terre s’élèvera contre lui.
28 Les revenus de sa maison seront emportés,
Ils disparaîtront au jour de la colère de Dieu.
29 Telle est la part que Dieu réserve au méchant,
Tel est l’héritage que Dieu lui destine.

20 Nang magkagayo'y sumagot si Zophar na Naamathita, at nagsabi,

Kaya't nagbibigay sagot sa akin ang aking mga pagiisip, dahil nga sa aking pagmamadali na taglay ko.

Aking narinig ang saway na inilalagay ako sa kahihiyan, at ang diwa ng aking pagkaunawa ay sumasagot sa akin.

Hindi mo ba nalalaman ito ng una, mula nang ang tao'y malagay sa lupa,

Na ang pagtatagumpay ng masama ay maikli, at ang kagalakan ng di banal ay sandali lamang?

Bagaman ang kaniyang karilagan ay napaiilanglang hanggang sa langit, at ang kaniyang ulo ay umaabot hanggang sa mga alapaap;

Gayon may matutunaw siya magpakailan man, na gaya ng kaniyang sariling dumi: silang nangakakita sa kaniya ay mangagsasabi: Nasaan siya?

Siya'y mawawala na gaya ng panaginip, at hindi masusumpungan. Oo, siya'y mawawala na parang pangitain sa gabi.

Ang mata na nakakita sa kaniya ay hindi na siya makikita pa; ni mamamalas pa man siya sa kaniyang pook.

10 Hahanapin ng kaniyang mga anak ang lingap ng dukha, at ang kaniyang mga kamay ay magsasauli ng kaniyang kayamanan.

11 Ang kaniyang mga buto ay puspos ng kaniyang kabataan, nguni't hihiga na kasama niya sa alabok.

12 Bagaman ang kasamaan ay masarap sa kaniyang bibig, bagaman kaniyang itago sa ilalim ng kaniyang dila;

13 Bagaman kaniyang patawarin, at hindi niya ito babayaan, kundi ingatan pa sa loob ng kaniyang bibig;

14 Gayon ma'y ang kaniyang pagkain ay nabago na sa kaniyang tiyan, siyang kamandag ng mga ahas sa loob niya.

15 Siya'y sumakmal ng mga kayamanan, at kaniyang mga isusuka uli: mga aalisin uli ng Dios sa kaniyang tiyan.

16 Kaniyang hihititin ang kamandag ng mga ahas; papatayin siya ng dila ng ulupong.

17 Hindi niya matitingnan ang mga ilog, ang umaagos na mga bukal ng pulot at mantekilya.

18 Na kaniyang isasauli ang kaniyang pinagpagalan, at hindi lalamunin; ayon sa pag-aari na kaniyang tinangkilik, hindi siya magagalak.

19 Sapagka't kaniyang pinighati at pinabayaan ang dukha; kaniyang kinuhang marahas ang isang bahay; at hindi niya itatayo.

20 Sapagka't hindi siya nakakilala ng katiwasayan sa loob niya, hindi siya makapagliligtas ng anoman sa kaniyang kinaluluguran.

21 Walang bagay na naiwan na hindi niya sinakmal; kaya't ang kaniyang kaginhawahan ay hindi mananatili.

22 Sa lubos niyang kasaganaan ay magigipit siya; ang kamay ng bawa't nasa karalitaan ay darating sa kaniya.

23 Pagka kaniyang bubusugin ang kaniyang tiyan, ihuhulog ng Dios ang kaniyang mabangis na poot sa kaniya. At ibubugso sa kaniya samantalang siya'y kumakain.

24 Kaniyang tatakasan ang sandatang bakal, at ang busog na tanso ay hihilagpos sa kaniya.

25 Binubunot niya ang pana, at lumalabas sa kaniyang katawan: Oo, ang makintab na talim ay lumalabas mula sa kaniyang apdo; mga kakilabutan ang sumasa kaniya.

26 Lahat na kadiliman ay nalalagay na mga pinakakayamanan niya; isang apoy na hindi hinipan ng tao ay susupok sa kaniya: susupukin niyaon ang naiwan sa kaniyang tolda.

27 Ihahayag ng mga langit ang kaniyang kasamaan, at ang lupa ay babangon laban sa kaniya.

28 Ang pakinabang ng kaniyang bahay ay yayaon, ang kaniyang mga pag-aari ay huhuho sa kaarawan ng kaniyang kapootan.

29 Ito ang bahagi ng masamang tao mula sa Dios, at ang manang takda sa kaniya ng Dios.

Sofar

20 Tú me pones inquieto e impaciente;
por eso quiero contestarte.
Con tus reproches me insultas,
pero yo sé cómo responderte.

Tú sabes que siempre ha sido así
desde que el hombre existe sobre la tierra:
la alegría del malvado dura poco;
su gozo es sólo por un momento.
Aunque sea tan alto como el cielo
y su cabeza llegue hasta las nubes,
acabará como el estiércol
y sus amigos no sabrán su paradero.
Desaparecerá como un sueño, como una visión nocturna,
y nadie podrá encontrarlo.
Los que vivían con él y lo veían,
no lo volverán a ver.
10 Sus hijos tendrán que devolver a los pobres
lo que él había robado.
11 En pleno vigor y juventud
bajará a la tumba.
12 El mal le parece tan delicioso
que lo saborea con la lengua;
13 retiene su sabor en la boca
y lo paladea lentamente.
14 Pero luego, en el estómago,
se le convierte en veneno de serpiente.
15 Vomita las riquezas que había devorado;
Dios se las saca del estómago.
16 Estaba chupando veneno de serpiente,
y ese veneno lo matará.
17 No podrá disfrutar de la abundancia
de la leche y la miel, que corren como ríos.
18 Todo lo que había ganado, tendrá que devolverlo;
no podrá aprovecharlo ni gozar de sus riquezas.
19 Explotó y abandonó a los pobres;
se adueñó de casas que no había construido.
20 Nunca quedaba satisfecho su apetito,
ni nada se libraba de su ambición;
21 nada escapaba a su voracidad.
Por eso no podrá durar su dicha.
22 Cuanta más abundancia tenga, más infeliz será;
sobre él caerá la mano de los malvados.
23 Cuando trate de llenar su estómago,
Dios descargará su ira sobre él:
hará llover sobre él su enojo.
24 Si escapa de un arma de hierro,
lo alcanzarán con un arco de bronce.
25 La flecha le atravesará el cuerpo,
y la punta le saldrá por el hígado.
Se llenará de terror;
26 total oscuridad lo envolverá.
Un fuego que no hará falta avivar
acabará con él y con toda su casa.
27 El cielo pondrá al descubierto su pecado,
y la tierra se levantará para acusarlo.
28 Cuando la ira de Dios se desborde sobre él,
se perderán todas sus riquezas.
29 Esto es lo que Dios ha destinado para el malo;
ésta es la suerte que le tiene preparada.