Add parallel Print Page Options

Queja de Job

16 Entonces respondió Job, y dijo:

He oído muchas cosas como estas;
consoladores gravosos[a] sois todos vosotros(A).
¿No hay fin a las palabras vacías(B)?
¿O qué te provoca para que así respondas?
Yo también hablaría como vosotros,
si vuestra alma estuviera en lugar de mi alma.
Podría hilvanar palabras contra vosotros,
y mover ante vosotros la cabeza(C).
Os podría alentar con mi boca,
y el consuelo de mis labios podría aliviar vuestro dolor.

Si hablo, mi dolor(D) no disminuye,
y si callo, no se aparta de mí[b].
Pero ahora Él me ha agobiado(E);
tú has asolado toda mi compañía(F),
y me has llenado de arrugas
que en testigo se han convertido(G);
mi flacura(H) se levanta contra mí,
testifica en mi cara.
Su ira me ha despedazado(I) y me ha perseguido[c],
contra mí Él ha rechinado los dientes(J);
mi adversario aguza los ojos contra mí(K).
10 Han abierto contra mí su boca(L),
con injurias me han abofeteado[d](M);
a una se aglutinan contra mí(N).
11 Dios me entrega a los impíos,
y me echa en manos de los malvados.
12 Estaba yo tranquilo, y Él me sacudió,
me agarró por la nuca y me hizo pedazos(O);
también me hizo su blanco(P).
13 Me rodean sus flechas(Q),
parte mis riñones sin compasión,
derrama por tierra mi hiel(R).
14 Abre en mí brecha tras brecha(S);
arremete contra mí como un guerrero(T).
15 Sobre mi piel he cosido cilicio(U),
y he hundido en el polvo mi poder[e](V).
16 Mi rostro está enrojecido por el llanto(W),
y cubren[f] mis párpados densa oscuridad(X),
17 aunque no hay violencia en mis manos[g](Y),
y es pura mi oración(Z).

18 ¡Oh tierra, no cubras mi sangre,
y no haya lugar para mi clamor!
19 He aquí, aun ahora mi testigo(AA) está en el cielo,
y mi defensor[h] está en las alturas(AB).
20 Mis amigos son mis escarnecedores[i];
mis ojos(AC) lloran[j] a Dios.
21 ¡Ah, si un hombre pudiera argüir con Dios
como un hombre[k] con su vecino!
22 Porque cuando hayan pasado unos pocos años,
me iré por el camino sin retorno(AD).

Footnotes

  1. Job 16:2 Lit., de angustia
  2. Job 16:6 O, y si me callo, ¿qué se aleja de mí?
  3. Job 16:9 Lit., guardado rencor contra mí
  4. Job 16:10 Lit., herido mis mejillas
  5. Job 16:15 Lit., cuerno
  6. Job 16:16 Lit., sobre
  7. Job 16:17 Lit., palmas
  8. Job 16:19 O, testigo
  9. Job 16:20 O, mediadores
  10. Job 16:20 O, gotean
  11. Job 16:21 Lit., hijo de hombre

Job se queja contra Dios

16 Respondió Job, y dijo:

Muchas veces he oído cosas como estas;

Consoladores molestos sois todos vosotros.

¿Tendrán fin las palabras vacías?

¿O qué te anima a responder?

También yo podría hablar como vosotros,

Si vuestra alma estuviera en lugar de la mía;

Yo podría hilvanar contra vosotros palabras,

Y sobre vosotros mover mi cabeza.

Pero yo os alentaría con mis palabras,

Y la consolación de mis labios apaciguaría vuestro dolor.

Si hablo, mi dolor no cesa;

Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

Pero ahora tú me has fatigado;

Has asolado toda mi compañía.

Tú me has llenado de arrugas; testigo es mi flacura,

Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

Su furor me despedazó, y me ha sido contrario;

Crujió sus dientes contra mí;

Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

10 Abrieron contra mí su boca;

Hirieron mis mejillas con afrenta;

Contra mí se juntaron todos.

11 Me ha entregado Dios al mentiroso,

Y en las manos de los impíos me hizo caer.

12 Próspero estaba, y me desmenuzó;

Me arrebató por la cerviz y me despedazó,

Y me puso por blanco suyo.

13 Me rodearon sus flecheros,

Partió mis riñones, y no perdonó;

Mi hiel derramó por tierra.

14 Me quebrantó de quebranto en quebranto;

Corrió contra mí como un gigante.

15 Cosí cilicio sobre mi piel,

Y puse mi cabeza en el polvo.

16 Mi rostro está inflamado con el lloro,

Y mis párpados entenebrecidos,

17 A pesar de no haber iniquidad en mis manos,

Y de haber sido mi oración pura.

18 ¡Oh tierra! no cubras mi sangre,

Y no haya lugar para mi clamor.

19 Mas he aquí que en los cielos está mi testigo,

Y mi testimonio en las alturas.

20 Disputadores son mis amigos;

Mas ante Dios derramaré mis lágrimas.

21 ¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios,

Como con su prójimo!

22 Mas los años contados vendrán,

Y yo iré por el camino de donde no volveré.

16 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

10 Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

11 Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

12 Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

13 Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

14 Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

15 Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

16 Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

17 Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

18 Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

19 Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

20 Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

21 Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

22 Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.