Job Replies: Miserable Comforters Are You

16 Then Job answered and said:

“I have heard (A)many such things;
    (B)miserable comforters are you all.
Shall (C)windy words have an end?
    Or what provokes you that you answer?
I also could speak as you do,
    if you were in my place;
I could join words together against you
    and (D)shake my head at you.
I could strengthen you with my mouth,
    and the solace of my lips would assuage your pain.

“If I speak, my pain is not assuaged,
    and if I forbear, how much of it leaves me?
Surely now God has worn me out;
    (E)he has[a] made desolate all my company.
And he has shriveled me up,
    which is (F)a witness against me,
and my (G)leanness has risen up against me;
    it testifies to my face.
He has (H)torn me in his wrath (I)and hated me;
    he has (J)gnashed his teeth at me;
    my adversary sharpens his eyes against me.
10 Men have (K)gaped at me with their mouth;
    they have (L)struck me insolently on the cheek;
    they (M)mass themselves together against me.
11 God gives me up to the ungodly
    and casts me into the hands of the wicked.
12 I was at ease, and he broke me apart;
    he seized me by the neck and dashed me to pieces;
he set me up as his (N)target;
13     his (O)archers surround me.
He slashes open my kidneys (P)and does not spare;
    he (Q)pours out my gall on the ground.
14 He breaks me with (R)breach upon breach;
    he (S)runs upon me like a warrior.
15 I have sewed (T)sackcloth upon my skin
    and have laid (U)my strength (V)in the dust.
16 My face is red with weeping,
    and on my eyelids is (W)deep darkness,
17 although there is no (X)violence in my hands,
    and my prayer is pure.

18 “O earth, (Y)cover not my blood,
    and let my (Z)cry find no resting place.
19 Even now, behold, my (AA)witness is in heaven,
    and he who testifies for me is (AB)on high.
20 My friends (AC)scorn me;
    my eye pours out tears to God,
21 that he would (AD)argue the case of a man with God,
    as[b] a son of man does with his neighbor.
22 For when a few years have come
    I shall go the way (AE)from which I shall not return.

Footnotes

  1. Job 16:7 Hebrew you have; also verse 8
  2. Job 16:21 Hebrew and

Idinaing ni Job ang Ginagawa sa Kanya ng Diyos

16 Sumagot naman si Job,
“Narinig ko nang lahat ang inyong mga sinabi,
    kayong lahat ay mang-aaliw na walang silbi.
Wala na bang katapusan, mga salita mong walang laman?
    Bakit ka ba nagsasalita ng ganyan?

“Kaya ko ring sabihin ang lahat ng sinabi ninyo,
    kapag kayo ang dumaranas ng hirap kong ito.
Matatambakan ko rin kayo ng salita at payo,
    may kibit na ng balikat, may iling pa ng ulo.
Ngunit ang sasabihin ko'y pampalakas ng inyong loob,
    mga salitang bibitiwa'y pampabawas ng kirot.

“Kung ako ay magsalita, hirap ko'y di maaalis;
    kung magsawalang-kibo nama'y naroon pa rin ang sakit.
Pinanlupaypay ng Diyos ang abâ kong katauhan
    at nilipol pa niya pati aking sambahayan.
    Nakadikit na sa buto at kulubot ang aking balat,
larawan ng mga hirap na aking dinaranas;
    ito raw ay katunayan ng aking kasalanan.
Dahil sa matinding poot niya sa akin halos ako'y kanyang pagputul-putulin;
    mga mata'y nanlilisik, may poot kung tumingin.
10 Nilalait ako ng mga tao,
    pinapaligiran at sinasampal ako.
11 Ipinaubaya na ako ng Diyos sa masasama, pinabayaan sa mga taong walang awa.
12 Sa aking pananahimik,
    ako'y kanyang ginambala,
    sinakal, dinurog at pinuntirya ng pana.
13 Tinatamaan ako ng pana sa kabi-kabila,
    sugat ko'y malubha
    ngunit wala pa rin siyang awa.
14 Paulit-ulit niya akong sinusugatan,
    para siyang mandirigmang galit na galit sa kalaban.

15 “Ako'y nakasuot ng damit-panluksa,
    nakaupo sa alikabok, katawa'y nanghihina.
16 Sa kaiiyak ko'y pula na ang aking mukha,
    mata ko'y wala nang makita pagkat namamaga.
17     Wala naman akong ginagawang masama,
    panalangin ko sa Diyos ay tapat at walang daya.

18 “Huwag mong tabunan, O Lupa, ang aking kaapihan,
huwag ipagkait sa akin ang hangad kong katarungan!
19 Ang(A) aking testigo ay nasa langit,
    siyang tatayo't magtatanggol ng aking panig.
20 Mga kaibigan ko ang sa aki'y humahamak,
    kaya sa Diyos na lamang ako ay iiyak.

21 “May magtanggol sana sa akin sa harap ng Maykapal,
    tulad ng pagpanig ng isang tao sa kanyang kaibigan.
22 Pagkat ilang taon na lang itong aking itatagal,
    ako'y papunta na sa huli kong hantungan.