Job 16
Ang Pulong Sa Dios
Ang Tubag ni Job
16 Unya mitubag si Job, 2 “Nadungog ko na kana kaniadto pa. Imbes nga lipayon ninyo ako, gipasubo pa hinuon ninyo ako. 3 Dili na ba kamo moundang sa pagsultig walay pulos? Unsa ba gayoy nakapahasol kaninyo nga nagsige man kamog pakiglalis kanako? 4 Kon kamoy ania sa akong sitwasyon ug ako sa inyo, makasulti usab akog sama sa inyong gipanulti kanako. Makadawat usab kamog daghang mga pagsaway gikan kanako, ug magpanglingo usab ako kaninyo. 5 Apan dili ko kana buhaton. Mosulti hinuon akog mga pulong nga makapadasig ug makalipay kaninyo. 6 Apan sa pagkakaron, nagapadayon ang akong kasakit bisag unsa pay akong isulti. Ug kon mohilom usab ako dili gihapon kini mawala.
7 “O Dios, gipaluyahan mo gayod ako. Gilaglag mo ang tibuok kong panimalay. 8 Gipaniwang mo ako; bukog ug panit na lang ako. Sumala pa sa uban, nagapamatuod lang kini nga nakasala ako. 9 Sa imong kasuko, O Dios, gihasmagan mo ako. Daw mabangis nga mananap ka nga mikunis-kunis sa akong unod. Gipakagotan mo ako sa imong ngipon ug gisimagan nga daw sa imo akong kaaway.
10 “Gibiaybiay ako ug gikataw-an sa mga tawo. Gisagpa nila ako sa pagtamay kanako. Naghiusa sila batok kanako. 11 Gitugyan ako sa Dios ngadto sa kamot sa mga tawong daotan ug makasasala. 12 Maayo ang akong kahimtang kaniadto, apan gilaglag niya ako. Daw gituok niya ako ug gidugmok. Gihimo niya akong iyang targetanan. 13 Gilibotan ako sa iyang mga tigpana, ug gipana sa walay kalooy. Natuhog ang akong batobato, ug miawas sa yuta ang akong apdo. 14 Wala niya ako hunongi sa pag-ataki. Mihasmag siya kanako nga daw usa ka sundalo. 15 Nagabisti akog sako ug nagalingkod sa yuta agig pagsubo. 16 Namula ang akong nawong ug nanghubag ang akong mga mata sa labihan nga paghilak. 17 Apan wala gayod akoy nahimo nga sala, ug kinasingkasing ang akong pag-ampo.
18 “Sama ako sa tawong gipatay, nga nagahangyo sa yuta nga dili tabonan ang iyang dugo sa dili pa maangkon ang hustisya! 19 Bisan karon ang akong saksi[a] atua sa langit. Siya ang moingon nga ako walay sala. 20 Gitamay ako sa akong mga higala, apan nagahilak ako nga nangayo ug tabang sa Dios. 21 Ang akong saksi mao ang magpakilooy sa Dios alang kanako, sama sa usa ka tawo nga nagapakilooy alang sa iyang higala. 22 Kay sa dili madugay motaliwan na ako ug dili na mobalik.”
Footnotes
- 16:19 saksi: Posible nga usa ka langitnon nga tinuga.
Job 16
Complete Jewish Bible
16 In response Iyov said:
2 “I have heard this stuff so often!
Such sorry comforters, all of you!
3 Is there no end to words of wind?
What provokes you to answer this way?
4 “If I were in your place,
I too could speak as you do —
I could string phrases together against you
and shake my head at you.
5 I could ‘strengthen’ you with my mouth,
with lip service I could ‘ease your grief.’
6 If I speak, my own pain isn’t eased;
and if I don’t speak, it still doesn’t leave.
7 “But now he has worn me out;
you have desolated this whole community of mine.
8 Besides, you have shriveled me up;
and this serves to witness against me.
My being so thin rises up against me
and testifies to my face.
9 He tears me apart in his anger;
he holds a grudge against me;
he gnashes on me with his teeth.
“My enemies look daggers at me.
10 Wide-mouthed, they gape at me;
with scorn, they slap my cheeks;
they gather themselves together against me.
11 “God delivers me to the perverse,
throws me into the hands of the wicked.
12 I was at peace, and he shook me apart.
Yes, he grabbed me by the neck and dashed me to pieces.
He set me up as his target —
13 his archers surrounded me.
He slashes my innards and shows no mercy,
he pours my gall on the ground.
14 He breaks in on me again and again,
attacking me like a warrior.
15 “I sewed sackcloth together to cover my skin
and laid my pride in the dust;
16 my face is red from crying,
and on my eyelids is a death-dark shadow.
17 Yet my hands are free from violence,
and my prayer is pure.
18 “Earth, don’t cover my blood;
don’t let my cry rest [without being answered].
19 Even now, my witness is in heaven;
my advocate is there on high.
20 With friends like these as intercessors,
my eyes pour out tears to God,
21 that he would arbitrate between a man and God,
just as one does for his fellow human being.
22 For I have but few years left
before I leave on the road of no return.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.