Ang Tubag ni Elifaz

15 Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, ² “Job, ang maalamon nga tawo dili mosultig mga pulong nga walay pulos. ³ Dili siya mangatarungan ginamit ang mga pulong nga walay hinungdan. ⁴ Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios. ⁵ Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan. Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong. ⁶ Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw. Ang imo mismong gipanulti ang nagasaksi batok kanimo. ⁷ Naghunahuna ka ba nga ikaw ang unang natawo? Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod? ⁸ Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios? Ikaw lang ba ang maalamon? ⁹ Unsa may imong nahibaloan nga wala usab namo mahibaloi? Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti? ¹⁰ Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang nga mas tigulang pa kaysa imong amahan! ¹¹ Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios. Kulang pa ba kini? ¹² Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati? Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran ¹³ nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya? ¹⁴ Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi nga hinlo ug matarong? ¹⁵ Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel! Kon kining langitnon nga mga tinuga^[a] dili hinlo sa iyang panan-aw, ¹⁶ ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala, ug uhaw sa paghimo ug daotan?

¹⁷ “Job, paminawa ako. Sultihan ko ikaw ug pasabton sa akong naeksperyensyahan. ¹⁸ Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan. ¹⁹ Mga maalamon kaayo sila, kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta, ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.

²⁰ “Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi. ²¹ Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman, kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan. ²² Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya. ²³ Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa.^[b] Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.^{[c] 24} Labihan ang iyang kakulba, sama sa hari nga mosulong sa gira. ²⁵ Nagakahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya^[d] ug misukol sa Dios nga Makagagahom. ²⁶ Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios. ²⁷ Bisan adunahan ug tambok siya karon, ²⁸ magpuyo siya sa guba nga mga lungsod, sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na. ²⁹ Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan. Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay, ug ang iyang kabtangan dili modaghan. ³⁰ Dili siya makaikyas sa kalaglagan.^[e] Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog. Mawala ang tanan niyang kabtangan sa usa lang ka paghuyop sa Dios. ³¹ Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos, kay wala gayod siyay makuha gikan niini. ³² Sa dili pa moabot ang iyang panahon, madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.^{[f] 33} Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga nga hilaw pa, o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak. ³⁴ Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay nga walay kaliwat. Ug mangasunog ang ilang mga balay nga gitukod gikan sa pagpanguwarta. ³⁵ Naghunahuna sila kanunay sa paghimo ug kasamok, paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”