Job 15
King James Version
15 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,
2 Should a wise man utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?
3 Should he reason with unprofitable talk? or with speeches wherewith he can do no good?
4 Yea, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.
5 For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.
6 Thine own mouth condemneth thee, and not I: yea, thine own lips testify against thee.
7 Art thou the first man that was born? or wast thou made before the hills?
8 Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?
9 What knowest thou, that we know not? what understandest thou, which is not in us?
10 With us are both the grayheaded and very aged men, much elder than thy father.
11 Are the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?
12 Why doth thine heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,
13 That thou turnest thy spirit against God, and lettest such words go out of thy mouth?
14 What is man, that he should be clean? and he which is born of a woman, that he should be righteous?
15 Behold, he putteth no trust in his saints; yea, the heavens are not clean in his sight.
16 How much more abominable and filthy is man, which drinketh iniquity like water?
17 I will shew thee, hear me; and that which I have seen I will declare;
18 Which wise men have told from their fathers, and have not hid it:
19 Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.
20 The wicked man travaileth with pain all his days, and the number of years is hidden to the oppressor.
21 A dreadful sound is in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.
22 He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for of the sword.
23 He wandereth abroad for bread, saying, Where is it? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.
24 Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.
25 For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.
26 He runneth upon him, even on his neck, upon the thick bosses of his bucklers:
27 Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on his flanks.
28 And he dwelleth in desolate cities, and in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.
29 He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection thereof upon the earth.
30 He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.
31 Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompence.
32 It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.
33 He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.
34 For the congregation of hypocrites shall be desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.
35 They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.
Job 15
Ang Pulong Sa Dios
Ang Tubag ni Elifaz
15 Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, 2 “Job, ang maalamon nga tawo dili mosultig mga pulong nga walay pulos. 3 Dili siya mangatarungan ginamit ang mga pulong nga walay hinungdan. 4 Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios. 5 Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan. Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong. 6 Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw. Ang imo mismong gipanulti ang nagasaksi batok kanimo. 7 Naghunahuna ka ba nga ikaw ang unang natawo? Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod? 8 Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios? Ikaw lang ba ang maalamon? 9 Unsa may imong nahibaloan nga wala usab namo mahibaloi? Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti? 10 Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang nga mas tigulang pa kaysa imong amahan! 11 Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios. Kulang pa ba kini? 12 Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati? Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran 13 nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya? 14 Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi nga hinlo ug matarong? 15 Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel! Kon kining langitnon nga mga tinuga[a] dili hinlo sa iyang panan-aw, 16 ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala, ug uhaw sa paghimo ug daotan?
17 “Job, paminawa ako. Sultihan ko ikaw ug pasabton sa akong naeksperyensyahan. 18 Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan. 19 Mga maalamon kaayo sila, kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta, ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.
20 “Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi. 21 Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman, kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan. 22 Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya. 23 Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa.[b] Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.[c] 24 Labihan ang iyang kakulba, sama sa hari nga mosulong sa gira. 25 Nagakahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya[d] ug misukol sa Dios nga Makagagahom. 26 Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios. 27 Bisan adunahan ug tambok siya karon, 28 magpuyo siya sa guba nga mga lungsod, sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na. 29 Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan. Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay, ug ang iyang kabtangan dili modaghan. 30 Dili siya makaikyas sa kalaglagan.[e] Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog. Mawala ang tanan niyang kabtangan sa usa lang ka paghuyop sa Dios. 31 Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos, kay wala gayod siyay makuha gikan niini. 32 Sa dili pa moabot ang iyang panahon, madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.[f] 33 Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga nga hilaw pa, o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak. 34 Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay nga walay kaliwat. Ug mangasunog ang ilang mga balay nga gitukod gikan sa pagpanguwarta. 35 Naghunahuna sila kanunay sa paghimo ug kasamok, paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”
Footnotes
- 15:15 kining langitnon nga mga tinuga: sa literal, ang langit.
- 15:23 Magkabuang… bisan asa: o, Gitagana siya nga pagkaon alang sa uwak.
- 15:23 hapit na siyang mamatay: sa literal, hapit na ang adlaw sa kangitngit.
- 15:25 nagrebelde siya: sa literal, nagpangumo sa iyang kamot.
- 15:30 kalaglagan: sa literal, kangitngit.
- 15:32 dili na siya mouswag pa: sa literal, ang iyang mga sanga dili na tuboan ug mga dahon.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.