Job 14
Expanded Bible
14 “·All of us [L Human beings; T Man] born ·to women [T of woman]
·live only a few [L are short of] days and ·have lots [full] of trouble.
2 ·We [L They] grow up like flowers and then ·dry up and die [L wither].
·We are like a passing [L …and flee like a] shadow that does not last.
3 Lord, do you need to watch me like this?
Must you bring me before you to be judged?
4 No one can bring something clean [C in a ritual sense] from something unclean.
5 ·Our [L If their] time is limited.
You have given ·us [L them] only so many months to live
and have set limits ·we [L they] cannot go beyond.
6 So look away from us and ·leave us alone [stop; desist]
until we put in our time like a laborer [C until death].
7 “If a tree is cut down,
there is hope that it will grow again
and will send out new ·branches [shoots].
8 Even if its roots grow old in the ground,
and its stump dies in the ·dirt [dust],
9 at the ·smell [scent] of water it will bud
and put out new ·shoots [boughs] like a plant.
10 But ·we [L mortals] die, and ·our bodies are laid in the ground [L dwindle away];
·we take our last breath [L humans expire] and are ·gone [L no more; C unlike trees, humans do not come back to life].
11 Water disappears from a ·lake [sea],
and a river ·loses its water and dries up [L dries up and withers away].
12 In the same way, ·we [L humans] lie down and do not rise again;
·we [L they] will not get up or be awakened
until the heavens disappear [C that is, never].
13 “I wish you would hide me in ·the grave [L Sheol; C the grave or the underworld];
·hide [conceal] me until your anger is gone.
I wish you would set a ·time [limit]
and then remember me!
14 Will the dead live again [C the implied answer is no]?
All my days are ·a struggle [L hard service];
I will wait until my ·change [L release] comes.
15 You ·will call [L would summon me], and I ·will [or would] answer you;
you ·will [or would] desire the ·creature your hands have made [L work of your hands].
16 ·Then [or Now] you ·will count [count] my steps [C meaning God would focus negatively on Job’s sin],
but you ·will [or would] not keep track of my sin [C in a hypothetical future].
17 My wrongs ·will [or would] be closed up in a bag,
and you ·will [or would] cover up my sin.
18 “A mountain ·washes [L falls] away and crumbles;
and a rock can be moved from its place.
19 Water ·washes over stones and wears them down [L grinds down the stones],
and ·rushing waters [or violent storms] wash away the ·dirt [dust].
In the same way, you destroy hope.
20 You ·defeat [overpower] people forever, and they are gone;
you change their appearance [C from joy to despair] and send them away.
21 Their children are honored, but they do not know it [C because they, the parents, are dead or dying];
their children are ·disgraced [lowered], but they [C the parents] do not see it.
22 They [C the parents] only feel the pain of their ·body [L flesh]
and ·feel sorry [mourn] for themselves.”
Job 14
Ang Biblia (1978)
Ipinakilala ni Job ang kahinaan ng tao. Siya'y nanalangin upang makubli siyang sumandali hanggang makaraan ang poot ng Panginoon.
14 Taong (A)ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.
2 Siya'y umuusli na gaya (B)ng bulaklak, at (C)nalalagas:
Siya rin nama'y tumatakas na (D)gaya ng anino, at hindi namamalagi.
3 At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, At ipinagsasama mo (E)ako upang hatulan mo?
4 (F)Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.
5 Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan,
Ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo,
At iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;
6 (G)Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga,
Hanggang sa maganap niya, na (H)gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.
7 Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli,
At ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.
8 Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa,
At ang puno niyao'y mamatay sa lupa;
9 Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol,
At magsasanga na gaya ng pananim.
10 Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw;
Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?
11 Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat,
At ang ilog ay humuhupa at natutuyo;
12 Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon:
(I)Hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon,
Ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.
13 Oh (J)ikubli mo nawa ako sa Sheol.
Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan,
Na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!
14 (K)Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya?
Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako,
Hanggang sa dumating ang pagbabago.
15 (L)Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo:
Ikaw ay magtataglay ng nasa sa (M)gawa ng iyong mga kamay.
16 (N)Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang:
Hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?
17 Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot,
At iyong inilalapat ang aking kasamaan.
18 At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala,
At ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;
19 Inuukit ng tubig ang mga bato;
Tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa:
Sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.
20 Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw;
Iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.
21 Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, (O)at hindi niya nalalaman;
At sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.
22 Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit,
At ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.
The Expanded Bible, Copyright © 2011 Thomas Nelson Inc. All rights reserved.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 1905, 1915, 1933, 1978
