Job 14
Ang Biblia, 2001
Maikli ang Buhay ng Tao
14 “Ang tao, na ipinanganak ng babae
ay may kaunting araw, at punô ng kaguluhan.
2 Siya'y umuusbong na gaya ng bulaklak, at nalalanta;
siya'y nawawalang gaya ng anino, at hindi namamalagi.
3 At iyo bang iminumulat ang iyong mga mata sa isang gaya nito,
at dinadala siya sa kahatulan na kasama mo?
4 Sinong makakakuha ng malinis na bagay mula sa marumi?
Walang sinuman.
5 Yamang ang kanyang mga araw ay itinakda na,
at ang bilang ng kanyang mga buwan ay nasa iyo,
at iyong itinalaga ang kanyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;
6 ilayo mo sa kanya ang iyong paningin, at ikaw ay huminto,
upang siya'y masiyahan sa kanyang araw tulad ng isang taong upahan.
7 “Sapagkat may pag-asa sa isang punungkahoy,
na kung ito'y putulin ay muling sisibol,
at ang sariwang sanga niyon ay hindi hihinto.
8 Bagaman ang kanyang ugat ay tumanda sa lupa,
at ang tuod niyon ay mamatay sa lupa;
9 gayunma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol iyon,
at magsasanga na gaya ng batang halaman.
10 Ngunit ang tao ay namamatay at ibinabaon;
ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan siya naroon?
11 Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat,
at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;
12 gayon ang tao ay humihiga at hindi na bumabangon;
hanggang sa ang langit ay mawala, siya'y hindi na muling magigising,
ni mapupukaw man sa kanilang pagkakatulog.
13 O sa Sheol ay ikubli mo ako nawa,
itago mo ako hanggang sa ang iyong poot ay mawala,
takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at ako'y iyong alalahanin!
14 Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya?
Lahat ng araw ng aking pagpupunyagi ay ipaghihintay ko,
hanggang sa dumating ang pagbabago ko.
15 Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo;
iyong nanasain ang gawa ng mga kamay mo.
16 Kung magkagayo'y bibilangin mo ang aking mga hakbang,
at hindi mo babantayan ang aking kasalanan.
17 Ang aking pagsalangsang ay itatago sa isang lalagyan,
at iyong tatakpan ang aking kasamaan.
18 “Ngunit ang bundok ay natitibag at nawawala,
at ang bato ay inalis sa kinaroroonan niyon;
19 inaagnas ng tubig ang mga bato;
tinatangay ng mga baha niyon ang alabok ng lupa;
sa gayon mo winasak ang pag-asa ng tao.
20 Ikaw ay nananaig kailanman laban sa kanya, at siya'y pumapanaw;
iyong binabago ang kanyang mukha, at iyong pinalayas siya.
21 Ang kanyang mga anak ay nagkaroon ng karangalan, at hindi niya nalalaman;
sila'y ibinababa, ngunit hindi niya iyon nahahalata.
22 Ngunit ang sakit lamang ng kanyang katawan ay nagbibigay ng sakit sa kanya,
at nagluluksa lamang siya para sa kanyang sarili!”
Job 14
English Standard Version
Job Continues: Death Comes Soon to All
14 “Man who is (A)born of a woman
is (B)few of days and (C)full of trouble.
2 He comes out like (D)a flower and (E)withers;
he flees like (F)a shadow and continues not.
3 And do you (G)open your eyes on such a one
and (H)bring me into judgment with you?
4 Who can bring (I)a clean thing out of an unclean?
There is not one.
5 Since his (J)days are determined,
and (K)the number of his months is with you,
and you have appointed his limits that he cannot pass,
6 (L)look away from him and leave him alone,[a]
that he may enjoy, like (M)a hired hand, his day.
7 “For there is hope for a tree,
if it be cut down, that it will sprout again,
and that its shoots will not cease.
8 Though its root grow old in the earth,
and (N)its stump die in the soil,
9 yet at the scent of water it will bud
and put out (O)branches like a young plant.
10 But a man dies and is laid low;
man breathes his last, and (P)where is he?
11 (Q)As waters fail from a lake
and a river wastes away and dries up,
12 so a man lies down and rises not again;
till (R)the heavens are no more he will not awake
or be (S)roused out of his sleep.
13 Oh that you would (T)hide me in (U)Sheol,
that you would (V)conceal me (W)until your wrath be past,
that you would appoint me a set time, and remember me!
14 If a man dies, shall he live again?
All the days of my (X)service I would (Y)wait,
till my renewal[b] should come.
15 You would (Z)call, and I would answer you;
you would long for the (AA)work of your hands.
16 For then you would (AB)number my steps;
you would not keep (AC)watch over my sin;
17 my transgression would be (AD)sealed up in a bag,
and you would cover over my iniquity.
18 “But the mountain falls and (AE)crumbles away,
and (AF)the rock is removed from its place;
19 the waters wear away the stones;
the torrents wash away the soil of the earth;
so you destroy the hope of man.
20 You prevail forever against him, and he passes;
you change his countenance, and send him away.
21 His sons come to honor, and he (AG)does not know it;
they are brought low, and he perceives it not.
22 He feels only the pain of his own body,
and he mourns only for himself.”
The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®), © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV Text Edition: 2025.
