Add parallel Print Page Options

Job se queja de su condición

10 Hastiado estoy[a] de mi vida(A):
daré rienda suelta a mi queja,
hablaré en la amargura de mi alma(B).
Le diré a Dios: «No me condenes(C),
hazme saber por qué contiendes conmigo.
¿Es justo[b] para ti oprimir(D),
rechazar la obra de tus manos(E),
y mirar con favor[c] los designios de los malos(F)?
¿Acaso tienes tú ojos de carne,
o ves como el hombre ve(G)?
¿Son tus días como los días de un mortal,
o tus años(H) como los años del hombre,
para que andes averiguando mi culpa,
y buscando mi pecado(I)?
Según tu conocimiento ciertamente no soy culpable(J);
sin embargo no hay salvación de tu mano(K).

»Tus manos me formaron y me hicieron[d](L),
¿y me destruirás(M)?
Acuérdate ahora que me has modelado como a barro(N),
¿y me harás volver al polvo(O)?
10 ¿No me derramaste como leche,
y como queso me cuajaste?
11 ¿No me vestiste de piel y de carne,
y me entretejiste con huesos y tendones?
12 Vida y misericordia me has concedido,
y tu cuidado ha guardado mi espíritu(P).
13 Sin embargo, tienes escondidas estas cosas en tu corazón,
yo sé que esto está dentro de ti(Q):
14 si pecara, me lo tomarías en cuenta(R),
y no me absolverías de mi culpa(S).
15 Si soy malvado(T), ¡ay de mí!,
y si soy justo(U), no me atrevo a levantar la cabeza.
Estoy harto de deshonra y consciente de[e] mi aflicción.
16 Si mi cabeza se levantara, como león me cazarías(V),
y mostrarías tu poder(W) contra mí.
17 Renuevas tus pruebas contra mí(X),
y te ensañas[f] conmigo;
tropas de relevo(Y) vienen contra mí[g].

18 »¿(Z)Por qué, pues, me sacaste de la matriz?
¡Ojalá que hubiera muerto y nadie[h] me hubiera visto!
19 Sería como si no hubiera existido,
llevado del vientre a la sepultura».
20 ¿No dejará Él en paz mis breves días(AA)?
Apártate de mí(AB) para que me consuele un poco
21 antes que me vaya, para no volver(AC),
a la tierra de tinieblas y sombras profundas(AD);
22 tierra tan lóbrega como las mismas tinieblas,
de sombras profundas, sin orden,
y donde la luz es como las tinieblas.

Footnotes

  1. Job 10:1 Lit., Mi alma está hastiada
  2. Job 10:3 Lit., ¿Está bien
  3. Job 10:3 Lit., resplandeces sobre
  4. Job 10:8 Lit., me hicieron por todos lados
  5. Job 10:15 Lit., veo
  6. Job 10:17 Lit., aumentas tu enojo
  7. Job 10:17 Lit., están conmigo
  8. Job 10:18 Lit., ningún ojo

10 (A) Jag är trött på livet,

    jag vill släppa fram
    min klagan,
        jag talar i min själs bitterhet.
Jag vill säga till Gud:
        Fördöm mig inte.
    Låt mig veta varför du anklagar mig.
Gläds du åt att förtrycka,
        att förkasta dina händers verk
    och låta ditt ljus skina
        över de gudlösas rådslag?
(B) Har du ögon som en varelse av kött,
    ser du så som människor ser?
Är dina dagar
        som en människas dagar,
    dina år som en mans levnadstid?
Du letar ju efter min skuld
    och söker min synd,
du som vet att jag är oskyldig
    och att ingen kan rädda ur din hand.

(C) Dina händer har format mig
        och gjort varje del av mig,
    och ändå vill du fördärva mig!
(D) Tänk på hur du formade mig
        som lera,
    och nu låter du mig bli stoft igen!
10 Du hällde ut mig som mjölk
    och lät mig stelna som ost.
11 Du klädde mig med hud och kött
    och vävde mig samman
        av ben och senor.
12 (E) Liv och nåd gav du mig,
    din omsorg bevarade min ande.

13 Men detta gömde du i ditt hjärta
    – jag vet att du tänkte så –
14 att om jag syndade,
    skulle du vakta på mig
    och inte lämna min skuld ostraffad.
15 Ve mig om jag är skyldig!
    Men är jag oskyldig
        kan jag ändå inte lyfta mitt huvud,
    för jag fylls av skam
        och ser mitt lidande.
16 (F) Och höjde jag huvudet
        skulle du jaga mig som ett lejon
    och åter visa din förunderliga
        makt mot mig.
17 Du skulle föra fram
        nya vittnen mot mig
    och låta mig känna
        din vrede mer och mer,
    du skulle sända här efter här
        mot mig.
18 (G) Varför tog du mig ut ur moderlivet?
    Om jag ändå hade dött
        innan något öga såg mig!
19 Om jag ändå aldrig varit till,
    utan förts från moderlivet
        till graven!
20 (H) Min tid är kort.
    Låt mig vara, lämna mig i fred
        så att jag får en stund av glädje
21 innan jag går bort
        för att aldrig komma tillbaka,
    till mörkrets
        och dödsskuggans land,
22 till ett land med dunkel
        som djupaste natt,
    till dödsskugga och förvirring
        där ljuset är som djupaste natt.

10 »¡Ya estoy harto de esta vida!
    Por eso doy rienda suelta a mi queja;
    desahogo la amargura de mi alma.
Le he dicho a Dios: No me condenes.
    Dime qué es lo que tienes contra mí.
¿Te parece bien el oprimirme
    y despreciar la obra de tus manos
    mientras te muestras complaciente ante los planes del malvado?
¿Son tus ojos los de un simple mortal?
    ¿Ves las cosas como las vemos nosotros?
¿Son tus días como los nuestros,
    tus años como los de un mortal,
para que andes investigando mis faltas
    y averiguándolo todo acerca de mi pecado?
¡Tú bien sabes que no soy culpable
    y que de tus manos no tengo escapatoria!

»Tú me hiciste con tus propias manos;
    tú me diste forma.
¿Vas ahora a cambiar de parecer
    y a ponerle fin a mi vida?
Recuerda que tú me hiciste del barro;
    ¿vas ahora a devolverme al polvo?
10 ¿No fuiste tú quien me derramó como leche,
    quien me hizo cuajar como queso?
11 Fuiste tú quien me vistió de carne y piel,
    quien me tejió con huesos y tendones.
12 Me diste vida, me favoreciste con tu amor
    y tu cuidado ha guardado mi espíritu.

13 »Pero una cosa guardaste en tu corazón,[a]
    y sé muy bien que la tuviste en mente:
14 Que si yo peco, tú me vigilas
    y no pasas por alto mi pecado.
15 Si soy culpable, ¡ay de mí!
    Si soy inocente, no puedo levantar mi cabeza.
¡Lleno estoy de vergüenza,
    y consciente de mi aflicción!
16 Si me levanto, me acechas como un león
    y despliegas contra mí tu gran poder.
17 Contra mí presentas nuevos testigos,
    contra mí acrecientas tu enojo.
    ¡Una tras otra, tus tropas me atacan!

18 »¿Por qué me hiciste salir del vientre?
    ¡Quisiera haber muerto sin que nadie me viera!
19 ¡Preferiría no haber existido
    y haber pasado del vientre a la tumba!
20 ¿Acaso mis contados días no llegan ya a su fin?
    ¡Déjame disfrutar de un momento de alegría
21 antes de mi partida sin regreso
    a la tierra de las sombras y de la densa oscuridad,
22 al país de la más profunda de las noches,
    al país de las sombras y del caos,
    donde aun la luz se asemeja a las tinieblas!».

Footnotes

  1. 10:13 corazón. En la Biblia se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano.