Job 23-27
New Living Translation
Job’s Eighth Speech: A Response to Eliphaz
23 Then Job spoke again:
2 “My complaint today is still a bitter one,
and I try hard not to groan aloud.
3 If only I knew where to find God,
I would go to his court.
4 I would lay out my case
and present my arguments.
5 Then I would listen to his reply
and understand what he says to me.
6 Would he use his great power to argue with me?
No, he would give me a fair hearing.
7 Honest people can reason with him,
so I would be forever acquitted by my judge.
8 I go east, but he is not there.
I go west, but I cannot find him.
9 I do not see him in the north, for he is hidden.
I look to the south, but he is concealed.
10 “But he knows where I am going.
And when he tests me, I will come out as pure as gold.
11 For I have stayed on God’s paths;
I have followed his ways and not turned aside.
12 I have not departed from his commands,
but have treasured his words more than daily food.
13 But once he has made his decision, who can change his mind?
Whatever he wants to do, he does.
14 So he will do to me whatever he has planned.
He controls my destiny.
15 No wonder I am so terrified in his presence.
When I think of it, terror grips me.
16 God has made me sick at heart;
the Almighty has terrified me.
17 Darkness is all around me;
thick, impenetrable darkness is everywhere.
Job Asks Why the Wicked Are Not Punished
24 “Why doesn’t the Almighty bring the wicked to judgment?
Why must the godly wait for him in vain?
2 Evil people steal land by moving the boundary markers.
They steal livestock and put them in their own pastures.
3 They take the orphan’s donkey
and demand the widow’s ox as security for a loan.
4 The poor are pushed off the path;
the needy must hide together for safety.
5 Like wild donkeys in the wilderness,
the poor must spend all their time looking for food,
searching even in the desert for food for their children.
6 They harvest a field they do not own,
and they glean in the vineyards of the wicked.
7 All night they lie naked in the cold,
without clothing or covering.
8 They are soaked by mountain showers,
and they huddle against the rocks for want of a home.
9 “The wicked snatch a widow’s child from her breast,
taking the baby as security for a loan.
10 The poor must go about naked, without any clothing.
They harvest food for others while they themselves are starving.
11 They press out olive oil without being allowed to taste it,
and they tread in the winepress as they suffer from thirst.
12 The groans of the dying rise from the city,
and the wounded cry for help,
yet God ignores their moaning.
13 “Wicked people rebel against the light.
They refuse to acknowledge its ways
or stay in its paths.
14 The murderer rises in the early dawn
to kill the poor and needy;
at night he is a thief.
15 The adulterer waits for the twilight,
saying, ‘No one will see me then.’
He hides his face so no one will know him.
16 Thieves break into houses at night
and sleep in the daytime.
They are not acquainted with the light.
17 The black night is their morning.
They ally themselves with the terrors of the darkness.
18 “But they disappear like foam down a river.
Everything they own is cursed,
and they are afraid to enter their own vineyards.
19 The grave[a] consumes sinners
just as drought and heat consume snow.
20 Their own mothers will forget them.
Maggots will find them sweet to eat.
No one will remember them.
Wicked people are broken like a tree in the storm.
21 They cheat the woman who has no son to help her.
They refuse to help the needy widow.
22 “God, in his power, drags away the rich.
They may rise high, but they have no assurance of life.
23 They may be allowed to live in security,
but God is always watching them.
24 And though they are great now,
in a moment they will be gone like all others,
cut off like heads of grain.
25 Can anyone claim otherwise?
Who can prove me wrong?”
Bildad’s Third Response to Job
25 Then Bildad the Shuhite replied:
2 “God is powerful and dreadful.
He enforces peace in the heavens.
3 Who is able to count his heavenly army?
Doesn’t his light shine on all the earth?
4 How can a mortal be innocent before God?
Can anyone born of a woman be pure?
5 God is more glorious than the moon;
he shines brighter than the stars.
6 In comparison, people are maggots;
we mortals are mere worms.”
Job’s Ninth Speech: A Response to Bildad
26 Then Job spoke again:
2 “How you have helped the powerless!
How you have saved the weak!
3 How you have enlightened my stupidity!
What wise advice you have offered!
4 Where have you gotten all these wise sayings?
Whose spirit speaks through you?
5 “The dead tremble—
those who live beneath the waters.
6 The underworld[b] is naked in God’s presence.
The place of destruction[c] is uncovered.
7 God stretches the northern sky over empty space
and hangs the earth on nothing.
8 He wraps the rain in his thick clouds,
and the clouds don’t burst with the weight.
9 He covers the face of the moon,[d]
shrouding it with his clouds.
10 He created the horizon when he separated the waters;
he set the boundary between day and night.
11 The foundations of heaven tremble;
they shudder at his rebuke.
12 By his power the sea grew calm.
By his skill he crushed the great sea monster.[e]
13 His Spirit made the heavens beautiful,
and his power pierced the gliding serpent.
14 These are just the beginning of all that he does,
merely a whisper of his power.
Who, then, can comprehend the thunder of his power?”
Job’s Final Speech
27 Job continued speaking:
2 “I vow by the living God, who has taken away my rights,
by the Almighty who has embittered my soul—
3 As long as I live,
while I have breath from God,
4 my lips will speak no evil,
and my tongue will speak no lies.
5 I will never concede that you are right;
I will defend my integrity until I die.
6 I will maintain my innocence without wavering.
My conscience is clear for as long as I live.
7 “May my enemy be punished like the wicked,
my adversary like those who do evil.
8 For what hope do the godless have when God cuts them off
and takes away their life?
9 Will God listen to their cry
when trouble comes upon them?
10 Can they take delight in the Almighty?
Can they call to God at any time?
11 I will teach you about God’s power.
I will not conceal anything concerning the Almighty.
12 But you have seen all this,
yet you say all these useless things to me.
13 “This is what the wicked will receive from God;
this is their inheritance from the Almighty.
14 They may have many children,
but the children will die in war or starve to death.
15 Those who survive will die of a plague,
and not even their widows will mourn them.
16 “Evil people may have piles of money
and may store away mounds of clothing.
17 But the righteous will wear that clothing,
and the innocent will divide that money.
18 The wicked build houses as fragile as a spider’s web,[f]
as flimsy as a shelter made of branches.
19 The wicked go to bed rich
but wake to find that all their wealth is gone.
20 Terror overwhelms them like a flood,
and they are blown away in the storms of the night.
21 The east wind carries them away, and they are gone.
It sweeps them away.
22 It whirls down on them without mercy.
They struggle to flee from its power.
23 But everyone jeers at them
and mocks them.
Job 23-27
Ang Pulong Sa Dios
Misulti si Job
23 Unya miingon si Job, 2 “Hangtod karon labihan gayod ang akong reklamo. Ginapaantos pa gayod ako sa Dios bisan pa sa akong pag-agulo.[a] 3 Kon nahibalo pa lang unta ako kon asa ko siya makita; kon makaadto pa lang unta ako sa iyang gipuy-an, 4 ipresentar ko gayod kaniya ang akong reklamo ug isulti ko ang akong mga katarungan. 5 Gusto kong mahibaloan kon unsay itubag niya kanako, ug gusto kong makasabot sa iyang isulti. 6 Makiglalis kaha siya kanako ginamit ang iyang gahom? Siyempre dili! Pamation niya ang akong isulti. 7 Ang tawong matarong nga sama kanako makapangatarongan atubangan sa Dios nga akong Maghuhukom, ug mopabor siya kanako.
8-9 “Gipangita ko ang Dios—sa sidlakan, sa kasadpan, sa amihan, ug sa habagatan—apan wala ko siya makita. 10 Apan nahibaloan niya ang akong ginahimo. Kon sulayan niya ako, makita niya nga putli ako sama sa purong bulawan. 11 Gisunod ko ang iyang mga pamaagi, ug wala gayod ako mosimang niini. 12 Ginatuman ko kanunay ang iyang tulumanon, ug gitipigan ko kini sa akong kasingkasing.[b] 13 Apan makapagusto ang Dios sa iyang ginabuhat; walay makababag kaniya. Buhaton niya kon unsay iyang gustong buhaton. 14 Busa buhaton niya ang iyang giplano nga buhaton kanako, ug daghan pa ang iyang giandam alang kanako. 15 Mao gani nga nahadlok ako kaniya. Kon hunahunaon ko kini, malisang gayod ako. 16 Gipaluya ug gihadlok ako sa Dios nga Makagagahom. 17 Apan wala ako moundang sa pagreklamo bisan ug daw sa gitabonan ako sa labihan nga kangitngit.
Nangutana si Job kon Nganong Wala Siloti sa Dios ang mga Tawong Daotan
24 “Nganong wala man magtakda ang Makagagahom nga Dios ug panahon sa paghukom sa mga tawong daotan? Nganong dili man makita sa mga nakaila kaniya kanang panahon sa paghukom? 2 Mangilog ug yuta ang mga tawong daotan pinaagi sa pagbalhin sa mga muhon. Mangawat silag mga hayop ug iipon nila kini sa ilang kahayopan. 3 Kawatan nilag asno ang mga ilo, ug kuhaag baka ang biyuda ingon nga garantiya sa utang. 4 Gidaog-daog[c] nila ang mga kabos, busa napugos sila sa pagtago. 5 Nagapangita silag pagkaon sa kamingawan sama sa ihalas nga mga asno. Halos wala na silay laing lugar nga makuhaan ug pagkaon para sa ilang mga anak. 6 Manghagdaw sila sa mga abot sa uma ug sa ubasan sa mga tawong daotan. 7 Mangatulog sila nga ginatugnaw kon gabii, kay wala silay habol ug kulang silag bisti. 8 Mangabasa sila sa ulan sa kabukiran, ug magpasalipod na lang sila sa mga bato tungod kay wala silay kapasilongan.
9 “Ginakuha sa mga tawong daotan ang anak sa biyuda ug sa babayeng kabos ingon nga garantiya sa utang. 10 Manglakaw ang mga kabos nga halos walay bisti; papas-anon sila sa mga inani nga trigo samtang ginagutom sila. 11 Ginapapuga silag olibo ug ubas, apan dili sila makapahimulos niini. 12 Madungog diha sa lungsod ang pag-agulo sa mga himalatyon ug ang pagpangayog tabang sa mga grabing nasamdan, apan wala lang gayod magpakabana ang Dios niini.
13 “May mga tawo nga supak sa kahayag. Wala sila magsubay sa kahayag ug wala nila kini masabti. 14 Mobangon ug sayo ang mamumuno aron pagpatay sa mga kabos, ug sa gabii mangawat siya. 15 Ang mananapaw maghulat nga mongitngit aron walay makakita kaniya. Tabonan niya ang iyang nawong aron walay makaila kaniya. 16 Kon gabii manglungkab ang mga kawatan sa mga balay, apan kon adlaw manarangka sila, kay naglikay sila sa kahayag. 17 Giisip nilang kahayag ang kangitngit, kay kakunsabo nila ang makahahadlok nga kangitngit.”
Ang Tubag sa Higala ni Job
18 “Apan sama sa bula sa tubig, dili gayod molungtad ug dugay ang mga tawong daotan. Ang yuta nga ilang gipanag-iyahan tinunglo sa Dios. Busa walay moadto sa ilang ubasan. 19 Maingon nga ang snow matunaw ug mahanaw sa init sa adlaw, ang mga makasasala mahanaw usab sa kalibotan. 20 Dili na sila hinumdoman pa. Kalimtan na sila bisan sa ilang inahan. Malaglag sila nga daw kahoy nga giputol ug kutkoton sila sa mga ulod. 21 Kay wala nila ayoha pagtagad ang mga babayeng baog. Ug wala nila kaloy-i ang mga biyuda.
22 “Pinaagi sa gahom sa Dios gilaglag niya ang mga tawong gamhanan. Bisan lig-on sila, walay kasigurohan ang ilang kinabuhi. 23 Posible nga tugotan sila sa Dios nga magkinabuhi nga walay katalagman, apan ginabantayan gayod sa Dios ang tanan nilang lihok. 24 Pasidunggan sila sulod sa mubo nga panahon, apan pagkahuman mangawala sila sama sa bulak nga nalaya o sa uhay nga gigalab. 25 Kon dili husto ang akong gisulti, kinsa ang makapamatuod nga nagabakak ako? Kinsa ang makaingon nga sayop ako?”
Ang Tubag ni Bildad
25 Unya mitubag si Bildad nga taga-Shua, 2 “Gamhanan ug talahuron ang Dios. Gipatunhay niya ang kalinaw sa kalangitan. 3 Maihap ba ang iyang mga sundalo? May dapit ba nga wala madan-agi sa iyang kahayag? 4 Unsaon pag-ingon sa usa ka tawo nga matarong siya atubangan sa Dios? Aduna bay natawo nga hinlo? 5 Bisan ang bulan ug ang mga bitoon dili man gani hayag sa iyang panan-aw, 6 unsa pa kaha ang tawo nga sama lang sa usa ka ulod.”
Ang Tubag ni Job
26 Unya mitubag si Job, 2 “Pagkadako gayod sa tabang nga imong gikahatag kanako—ako nga huyang ug walay gahom! 3 Pagkamaayo mong motambag kanakong walay kaalam! Pagkamaalamon mo gayod! 4 Diin ba gikan kining imong gipanulti? Kang kinsang espiritu ang nagtudlo kanimo sa pagsulti niini?
5 “Nagkurog sa kahadlok ang mga patay sa ilang nahimutangan didto ilalom sa tubig. 6 Dayag gayod sa Dios ang dapit sa mga patay. Walay makatabon sa lugar sa kalaglagan. 7 Ginabuklad sa Dios ang kalangitan sa amihan ibabaw sa hawan nga lugar, ug gisab-it niya ang kalibotan sa kawanangan. 8 Ginaputos niya ang ulan sa bagang dag-om, apan ang dag-om wala mabusbos bisan bug-at kini. 9 Ginatabonan niya sa dag-om ang takdol nga bulan.[d] 10 Naghimo siyag utlanan sa langit ug sa yuta, ingon man ang utlanan sa kahayag ug sa kangitngit. 11 Sa iyang pagbadlong, mangatay-og ang mga pundasyon sa langit. 12 Pinaagi sa iyang gahom gikutaw niya ang dagat, ug sa iyang kaalam gilaglag niya ang dragon nga si Rahab. 13 Sa iyang paghuyop mohayag ang langit, ug sa iyang gahom gipatay niya ang nagaikyas nga dragon. 14 Ginagmay lang kini sa iyang mga binuhatan. Daw hunghong lang kini nga atong madungog kaniya. Kinsa man karon ang makatugkad sa pagkagamhanan sa Dios?”
27 Nagpadayon si Job sa pagsulti, 2 “Ipanumpa ko sa buhi nga Makagagahom nga Dios nga naghikaw kanako sa hustisya ug nagpasakit kanako. 3 Samtang nagaginhawa pa ako, ug gitugotan pa ako sa Dios nga mabuhi, 4 dili gayod ako mosulti ug daotan ug dili gayod ako mamakak. 5 Dili gayod ako mouyon nga husto kamo. Hangtod sa akong kamatayon, moinsister gayod ako nga inosente ako. 6 Barogan ko gayod nga matarong ako, ug dili gayod ako moundang. Samtang buhi ako, limpyo ang akong konsensya.
7 “Hinaut nga silotan sa Dios ang mga nakigbatok kanako sa silot nga angay sa mga tawong daotan. 8 Kay unsa pay paglaom sa tawong dili diosnon kon kuhaon na sa Dios ang iyang kinabuhi? 9 Mamati ba ang Dios sa iyang pagpangayo ug tabang kon ang katalagman moabot kaniya? 10 Malipay kaha siya uban sa Makagagahom nga Dios? Manawag kaha siya sa Dios sa tanang panahon?
11 “Tudloan ko kamo mahitungod sa gahom sa Makagagahom nga Dios. Dili ko itago kaninyo ang iyang mga pamaagi. 12 Apan kamong tanan nakakita niini. Nganong gisultihan pa man ninyo ako niining mga butang nga walay pulos?
13 “Mao kini ang gitakda sa Dios nga Makagagahom nga dangatan sa daotan ug mabangis nga mga tawo: 14 Bisan daghan pa siyag mga anak, ang uban kanila mamatay sa gira o sa kagutom. 15 Ang mahibilin kanila mamatay sa sakit, ug walay magsubo sa ilang haya, bisan ang ilang mga asawa.
16 “Bisag magtigom pa ug daghan kaayong pilak ug bisti ang tawong daotan, 17 dili siya ang makapahimulos niini. Ang matarong ug inosenteng mga tawo ang mosul-ob sa iyang mga bisti, ug bahinon nila ang iyang pilak. 18 Ang gipatindog niya nga balay sama kahuyang sa balay sa lawalawa o sa payag-payag sa magbalantay sa uma. 19 Mohigda siya nga adunahan, apan pagmata niya wala na ang tanan niyang bahandi. 20 Moabot kaniya ang kahadlok nga daw baha, ug paliron siya sa makusog nga hangin sa panahon sa kagabhion. 21 Paliron siya sa hangin nga gikan sa sidlakan, ug mahanaw siya sa iyang gipuy-an. 22 Mohuyop kini kaniya nga walay kalooy samtang naningkamot siya sa pag-ikyas gikan sa gahom niini. 23 May mamakpak ug managhoy sa pagtamay kaniya tungod kay nahanaw na siya sa iyang pinuy-anan.”
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.