Job 20-22
New Living Translation
Zophar’s Second Response to Job
20 Then Zophar the Naamathite replied:
2 “I must reply
because I am greatly disturbed.
3 I’ve had to endure your insults,
but now my spirit prompts me to reply.
4 “Don’t you realize that from the beginning of time,
ever since people were first placed on the earth,
5 the triumph of the wicked has been short lived
and the joy of the godless has been only temporary?
6 Though the pride of the godless reaches to the heavens
and their heads touch the clouds,
7 yet they will vanish forever,
thrown away like their own dung.
Those who knew them will ask,
‘Where are they?’
8 They will fade like a dream and not be found.
They will vanish like a vision in the night.
9 Those who once saw them will see them no more.
Their families will never see them again.
10 Their children will beg from the poor,
for they must give back their stolen riches.
11 Though they are young,
their bones will lie in the dust.
12 “They enjoyed the sweet taste of wickedness,
letting it melt under their tongue.
13 They savored it,
holding it long in their mouths.
14 But suddenly the food in their bellies turns sour,
a poisonous venom in their stomach.
15 They will vomit the wealth they swallowed.
God won’t let them keep it down.
16 They will suck the poison of cobras.
The viper will kill them.
17 They will never again enjoy streams of olive oil
or rivers of milk and honey.
18 They will give back everything they worked for.
Their wealth will bring them no joy.
19 For they oppressed the poor and left them destitute.
They foreclosed on their homes.
20 They were always greedy and never satisfied.
Nothing remains of all the things they dreamed about.
21 Nothing is left after they finish gorging themselves.
Therefore, their prosperity will not endure.
22 “In the midst of plenty, they will run into trouble
and be overcome by misery.
23 May God give them a bellyful of trouble.
May God rain down his anger upon them.
24 When they try to escape an iron weapon,
a bronze-tipped arrow will pierce them.
25 The arrow is pulled from their back,
and the arrowhead glistens with blood.[a]
The terrors of death are upon them.
26 Their treasures will be thrown into deepest darkness.
A wildfire will devour their goods,
consuming all they have left.
27 The heavens will reveal their guilt,
and the earth will testify against them.
28 A flood will sweep away their house.
God’s anger will descend on them in torrents.
29 This is the reward that God gives the wicked.
It is the inheritance decreed by God.”
Job’s Seventh Speech: A Response to Zophar
21 Then Job spoke again:
2 “Listen closely to what I am saying.
That’s one consolation you can give me.
3 Bear with me, and let me speak.
After I have spoken, you may resume mocking me.
4 “My complaint is with God, not with people.
I have good reason to be so impatient.
5 Look at me and be stunned.
Put your hand over your mouth in shock.
6 When I think about what I am saying, I shudder.
My body trembles.
7 “Why do the wicked prosper,
growing old and powerful?
8 They live to see their children grow up and settle down,
and they enjoy their grandchildren.
9 Their homes are safe from every fear,
and God does not punish them.
10 Their bulls never fail to breed.
Their cows bear calves and never miscarry.
11 They let their children frisk about like lambs.
Their little ones skip and dance.
12 They sing with tambourine and harp.
They celebrate to the sound of the flute.
13 They spend their days in prosperity,
then go down to the grave[b] in peace.
14 And yet they say to God, ‘Go away.
We want no part of you and your ways.
15 Who is the Almighty, and why should we obey him?
What good will it do us to pray?’
16 (They think their prosperity is of their own doing,
but I will have nothing to do with that kind of thinking.)
17 “Yet the light of the wicked never seems to be extinguished.
Do they ever have trouble?
Does God distribute sorrows to them in anger?
18 Are they driven before the wind like straw?
Are they carried away by the storm like chaff?
Not at all!
19 “‘Well,’ you say, ‘at least God will punish their children!’
But I say he should punish the ones who sin,
so that they understand his judgment.
20 Let them see their destruction with their own eyes.
Let them drink deeply of the anger of the Almighty.
21 For they will not care what happens to their family
after they are dead.
22 “But who can teach a lesson to God,
since he judges even the most powerful?
23 One person dies in prosperity,
completely comfortable and secure,
24 the picture of good health,
vigorous and fit.
25 Another person dies in bitter poverty,
never having tasted the good life.
26 But both are buried in the same dust,
both eaten by the same maggots.
27 “Look, I know what you’re thinking.
I know the schemes you plot against me.
28 You will tell me of rich and wicked people
whose houses have vanished because of their sins.
29 But ask those who have been around,
and they will tell you the truth.
30 Evil people are spared in times of calamity
and are allowed to escape disaster.
31 No one criticizes them openly
or pays them back for what they have done.
32 When they are carried to the grave,
an honor guard keeps watch at their tomb.
33 A great funeral procession goes to the cemetery.
Many pay their respects as the body is laid to rest,
and the earth gives sweet repose.
34 “How can your empty clichés comfort me?
All your explanations are lies!”
Eliphaz’s Third Response to Job
22 Then Eliphaz the Temanite replied:
2 “Can a person do anything to help God?
Can even a wise person be helpful to him?
3 Is it any advantage to the Almighty if you are righteous?
Would it be any gain to him if you were perfect?
4 Is it because you’re so pious that he accuses you
and brings judgment against you?
5 No, it’s because of your wickedness!
There’s no limit to your sins.
6 “For example, you must have lent money to your friend
and demanded clothing as security.
Yes, you stripped him to the bone.
7 You must have refused water for the thirsty
and food for the hungry.
8 You probably think the land belongs to the powerful
and only the privileged have a right to it!
9 You must have sent widows away empty-handed
and crushed the hopes of orphans.
10 That is why you are surrounded by traps
and tremble from sudden fears.
11 That is why you cannot see in the darkness,
and waves of water cover you.
12 “God is so great—higher than the heavens,
higher than the farthest stars.
13 But you reply, ‘That’s why God can’t see what I am doing!
How can he judge through the thick darkness?
14 For thick clouds swirl about him, and he cannot see us.
He is way up there, walking on the vault of heaven.’
15 “Will you continue on the old paths
where evil people have walked?
16 They were snatched away in the prime of life,
the foundations of their lives washed away.
17 For they said to God, ‘Leave us alone!
What can the Almighty do to us?’
18 Yet he was the one who filled their homes with good things,
so I will have nothing to do with that kind of thinking.
19 “The righteous will be happy to see the wicked destroyed,
and the innocent will laugh in contempt.
20 They will say, ‘See how our enemies have been destroyed.
The last of them have been consumed in the fire.’
21 “Submit to God, and you will have peace;
then things will go well for you.
22 Listen to his instructions,
and store them in your heart.
23 If you return to the Almighty, you will be restored—
so clean up your life.
24 If you give up your lust for money
and throw your precious gold into the river,
25 the Almighty himself will be your treasure.
He will be your precious silver!
26 “Then you will take delight in the Almighty
and look up to God.
27 You will pray to him, and he will hear you,
and you will fulfill your vows to him.
28 You will succeed in whatever you choose to do,
and light will shine on the road ahead of you.
29 If people are in trouble and you say, ‘Help them,’
God will save them.
30 Even sinners will be rescued;
they will be rescued because your hands are pure.”
Job 20-22
Ang Pulong Sa Dios
Ang Tubag ni Zofar
20 Unya mitubag si Zofar nga taga-Naamat, 2 “Kinahanglan nga motubag ako kay dili ako mahimutang. 3 Gibadlong mo ako uban ang pagpanginsulto, ug may nagtukmod kanako sa pagtubag kanimo. 4 Sigurado gayod nga nasayod ka nga gikan pa sa karaang panahon, sukad nga gibutang ang tawo dinhi sa kalibotan, 5 ang kalipay sa tawong daotan lumalabay lang. Oo, dili molungtad ug dugay ang kalipay sa tawo nga dili diosnon. 6 Bisag hilabihan ang iyang pagkamapahitas-on, nga daw sangko na kini sa langit o sa panganod, 7 mahanaw siya hangtod sa hangtod sama sa iyang tae. Ang mga nakaila kaniya moingon, ‘Hain na siya?’ 8 Mahanaw siya sama sa damgo o sa panan-awon sa kagabhion, ug dili na gayod siya makita. 9 Dili na siya makita sa nakaila kaniya, ug mahanaw siya sa dapit nga iya kaniadtong gipuy-an. 10 Ang iyang mga anak maoy magbayad sa iyang gikawat gikan sa mga kabos. 11 Mamatay siya nga batan-on pa ug baskog.
12 “Ang paghimo ug daotan nahisama sa pagkaon nga tam-is diha sa iyang baba; 13 ugomon niya kini ug dugay aron matagamtaman gayod niya ang kalami niini. 14 Apan pag-abot niini sa iyang tiyan mopait kini ug mahimong hilo nga sama sa lala sa mga bitin. 15 Isuka niya sama sa pagkaon ang bahandi nga iyang kinawat. Bisan anaa na kini sa iyang tiyan ipasuka kini sa Dios kaniya. 16 Suyopon niya ang lala sa mga bitin nga mao ang mopatay kaniya. 17 Dili na niya matagamtaman ang kaabundansya sa lana, keso, ug dugos, nga daw sapa o suba nga magdagayday. 18 Dili niya madawat ang balos sa iyang hinagoan o magmaya sa iyang bahandi. 19 Kay gidaog-daog niya ang mga kabos ug gipasagdan niya sila nga maglisod. Giilog niya ang mga balay nga dili iya. 20 Walay katagbawan ang iyang kahakog. Ang bisan unsay iyang magustohan dili niya palabyon. 21 Apan wala na siyay makaon, kay ang iyang bahandi mahanaw. 22 Sa iyang kaabundansya, moabot kaniya ang kalisod. Moabot kaniya ang labihan nga pag-antos. 23 Samtang gitagbaw niya ang iyang kaugalingon, ipatagamtam sa Dios kaniya ang iyang labihan nga kasuko, ug paulanan siya sa silot. 24 Bisag makaikyas siya sa puthaw nga armas, matuhog gihapon siya sa bronsi nga pana. 25 Maigo ang iyang apdo, ug molapos kini sa iyang lawas. Bation niya ang kalisang. 26 Mahanaw ang iyang bahandi diha sa kangitngitan. Sunogon siya ug ang tanan nga nahibilin sa iyang pinuy-anan[a] sa kalayo nga dili tawo ang nagpasiga. 27 Ipadayag sa langit ang iyang sala ug mosaksi ang yuta batok kaniya. 28 Anuron sa baha ang iyang balay sa adlaw nga ipatagamtam sa Dios ang iyang kasuko. 29 Mao kanay dangatan sa tawong daotan nga gitakda sa Dios alang kaniya.”
Ang Tubag ni Job
21 Unya mitubag si Job, 2 “Pamatia ninyo akog maayo aron inyo akong malipay. 3 Pamati kamo samtang nagsulti ako, ug pagkahuman nako ug sulti, tamaya ninyo ako kon buot ninyo. 4 Ang akong reklamo dili batok sa tawo kondili batok sa Dios. Mao kini ang rason nganong mubo akog pasensya. 5 Tan-awa ra gud ninyo ako ug mahingangha kamo[b] sa katingala. 6 Kon hunahunaon ko ang mga nangahitabo kanako, magkurog ako sa kahadlok.
7 “Nganong padayong nagkinabuhi ang daotan? Nangatigulang pa sila ug nagmauswagon. 8 Nakita pa nila ang pagdako sa ilang mga anak ug mga apo. 9 Nagapuyo pa sila sa ilang mga balay nga walay katalagman ug walay gikahadlokan. Ug wala sila siloti sa Dios. 10 Walay hunong sa pagpanganak ang ilang mga baka, ug dili kini makuhaan. 11 Ang ilang mga kabataan sama kadaghan sa mga karnero.[c] Manayaw sila, 12 manganta, ug magsadya sa tukar sa tamborin, harpa, ug plawta. 13 Nagkinabuhi sila nga mauswagon ug nangamatay nga malinawon. 14 Apan nagaingon sila sa Dios, ‘Pasagdi lang kami! Wala kami naninguha nga mahibaloan ang imong mga pamaagi. 15 Kinsa ka ba nga gitawag Makagagahom? Nganong angay ka namong alagaron? Ug unsay makuha namo kon moampo kami kanimo?’ 16 Apan ang tinuod, ang ilang pag-uswag wala maggikan sa ilang kaugalingon nga paghago. Busa kon unsa may itambag niining daotang mga tawo, dili gayod ako mamati.
17 “Talagsa ray mga tawong daotan nga mangamatay. Usahay ra moabot kanila ang kalisod o ang silot nga ginapadala sa Dios tungod sa iyang kasuko. 18 Talagsa ra sila abugon nga daw sa dagami o tahop nga gipalid sa makusog nga hangin. 19 Nagaingon kamo nga kon dili sila silotan sa Dios, ang ilang mga kabataan mao ang iyang silotan. Apan nagaingon ako nga ang nakasala mao ang angay silotan sa Dios, aron maeksperyensyahan nila 20 ug makita mismo nila ang ilang kalaglagan. Pasagdi nga makatilaw sila sa kasuko sa Makagagahom nga Dios. 21 Kay kon patay na sila, wala na silay kalibotan sa mangahitabo sa ilang panimalay.
22 “Matudloan ba sa tawo ang Dios, nga siya man ang pinakalabaw nga maghukom? 23-24 May mga tawo nga nangamatay nga abundansya ug hayahay ang kinabuhi, ug himsog. 25 May mga tawo usab nga nangamatay nga pait ug kahimtang, ug wala gayod makatilaw ug kaharuhay sa kinabuhi. 26 Apan managsama silang ilubong sa yuta ug kaonon sa mga ulod.
27 “Nahibalo ako kon unsay inyong gihunahuna. Nahibalo ako sa inyong plano batok kanako. 28 Gisultihan ninyo ako kabahin sa mga tawong adunahan kansang mga pinuy-anan nangahanaw tungod sa ilang kadaotan. 29 Apan pangutan-a ang mga nagalabay, ug pamatii ang ilang ginaingon. Kay sultihan nila kamo 30 nga ang daotan nga tawo kanunay makalingkawas sa adlaw nga moabot ang katalagman tungod sa kasuko sa Dios. 31 Wala gayoy makaako pagbadlong sa tawong daotan. Wala gayoy mobalos sa iyang gihimo. 32 Kon ilubong na siya, may magguwardya pa sa iyang lubnganan. 33 Daghan ang mohatod kaniya sa paglubong, ug ang yuta maghatag kaniyag kapahulayan.
34 “Busa unsaon ninyo ako paglipay sa inyong gipanulti nga walay pulos? Pulos lang mga bakak ang inyong gipanulti.”
Ang Tubag ni Elifaz
22 Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, 2 “May pulos ba ang tawo ngadto sa Dios? May kaayohan bang ikahatag ang tawong maalamon kaniya? 3 Malipay ba ang Makagagahom nga Dios kon matarong ka? May makuha ba siya kon walay ikasaway sa imong kinabuhi? 4 Gibadlong ka sa Dios ug gihukman dili tungod kay nagatahod ka kaniya, 5 kondili tungod kay labihan na gayod ang imong kadaotan ug wala nay undang ang imong pagpakasala. 6 Sa walay kalooy gikuha mo ang bisti sa imong isigka-tawo isip garantiya sa iyang utang kanimo, ug halos wala na siyay bisti. 7 Wala mo hatagig tubig ang giuhaw, ug wala mo usab hatagig pagkaon ang gigutom. 8 Gigamit mo ang imong pagkagamhanan ug pagkadungganon sa pag-angkon ug yuta. 9 Kon mangayo kanimo ug tabang ang mga biyuda, gipapauli mo sila nga walay dala. Apil ang mga ilo wala mo ayoha pagtagad. 10 Mao kana ang hinungdan nga nalibotan ka sa mga lit-ag, ug kalit nga moabot kanimo ang kahadlok. 11 Mao kana ang hinungdan kon nganong nangitngitan ka, nabutaan, ug nalapawan sa baha.
12 “Ang Dios anaa sa kinaibabwan sa langit, labaw pa sa kinalayoan nga mga bitoon. 13 Mao kana nga miingon ka, ‘Wala mahibalo ang Dios sa akong ginahimo. Natabonan siya sa bagang dag-om, unsaon man niya paghukom? 14 Natabonan siya sa bagang panganod, busa dili niya kita makita samtang naglakaw siya ibabaw sa langit.’
15 “Magpadayon ka ba sa pagsunod sa mga gawi nga dugay nang gisunod sa mga tawong daotan? 16 Nangamatay sila nga dili pa nila panahon; nahisama sila sa pundasyon sa balay nga gianod sa baha. 17 Miingon sila sa Makagagahom nga Dios, ‘Pasagdi lang kami! Unsa may mahimo mo kanamo?’ 18 Apan ang Dios mao ang nagpuno sa ilang mga balay sa maayong mga butang. Busa kon unsa may itambag niining daotang mga tawo, dili gayod ako mamati.
19 “Kon makita sa matarong ug inosente nga mga tawo ang pagkalaglag sa daotang mga tawo, malipay ug magkatawa sila kanila. 20 Moingon sila, ‘Nalaglag na gayod ang atong mga kaaway, ug gilamoy sa kalayo ang ilang kabtangan.’
21 “Job, pagpasakop sa Dios ug pakighusay kaniya aron panalanginan ka niya. 22 Dawata ang iyang mga katudloanan ug tipigi sa imong kasingkasing ang iyang mga pulong. 23 Kon mobalik ka sa Makagagahom nga Dios, ug kuhaon mo ang kadaotan gikan sa imong panimalay, ibalik niya ang maayo mong kahimtang. 24 Ayaw hatagig bili ang imong mga bulawan; isipa kini nga daw sama lang sa balas o mga bato lang sa suba. 25 Ug ang Makagagahom nga Dios mahimong sama sa bulawan ug mahalong plata alang kanimo. 26 Unya makaplagan mo ang kalipay nga nagagikan sa Makagagahom nga Dios, ug dili ka na maulaw nga moduol kaniya. 27 Mag-ampo ka ngadto kaniya ug pamation ka niya, ug tumanon mo ang imong mga saad kaniya. 28 Unsa man ang imong ginaplano nga pagabuhaton, matuman kini, ug modan-ag ang kahayag sa imong agianan. 29 Kon adunay tawo nga maluya, ug kon moampo ka sa Dios nga lig-onon siya, tabangan niya ang maong tawo. 30 Bisan ang mga tawo nga nakasala luwason niya pinaagi sa imong matarong nga kinabuhi.”
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.