Job 16-19
New Living Translation
Job’s Fifth Speech: A Response to Eliphaz
16 Then Job spoke again:
2 “I have heard all this before.
What miserable comforters you are!
3 Won’t you ever stop blowing hot air?
What makes you keep on talking?
4 I could say the same things if you were in my place.
I could spout off criticism and shake my head at you.
5 But if it were me, I would encourage you.
I would try to take away your grief.
6 Instead, I suffer if I defend myself,
and I suffer no less if I refuse to speak.
7 “O God, you have ground me down
and devastated my family.
8 As if to prove I have sinned, you’ve reduced me to skin and bones.
My gaunt flesh testifies against me.
9 God hates me and angrily tears me apart.
He snaps his teeth at me
and pierces me with his eyes.
10 People jeer and laugh at me.
They slap my cheek in contempt.
A mob gathers against me.
11 God has handed me over to sinners.
He has tossed me into the hands of the wicked.
12 “I was living quietly until he shattered me.
He took me by the neck and broke me in pieces.
Then he set me up as his target,
13 and now his archers surround me.
His arrows pierce me without mercy.
The ground is wet with my blood.[a]
14 Again and again he smashes against me,
charging at me like a warrior.
15 I wear burlap to show my grief.
My pride lies in the dust.
16 My eyes are red with weeping;
dark shadows circle my eyes.
17 Yet I have done no wrong,
and my prayer is pure.
18 “O earth, do not conceal my blood.
Let it cry out on my behalf.
19 Even now my witness is in heaven.
My advocate is there on high.
20 My friends scorn me,
but I pour out my tears to God.
21 I need someone to mediate between God and me,
as a person mediates between friends.
22 For soon I must go down that road
from which I will never return.
Job Continues to Defend His Innocence
17 “My spirit is crushed,
and my life is nearly snuffed out.
The grave is ready to receive me.
2 I am surrounded by mockers.
I watch how bitterly they taunt me.
3 “You must defend my innocence, O God,
since no one else will stand up for me.
4 You have closed their minds to understanding,
but do not let them triumph.
5 They betray their friends for their own advantage,
so let their children faint with hunger.
6 “God has made a mockery of me among the people;
they spit in my face.
7 My eyes are swollen with weeping,
and I am but a shadow of my former self.
8 The virtuous are horrified when they see me.
The innocent rise up against the ungodly.
9 The righteous keep moving forward,
and those with clean hands become stronger and stronger.
10 “As for all of you, come back with a better argument,
though I still won’t find a wise man among you.
11 My days are over.
My hopes have disappeared.
My heart’s desires are broken.
12 These men say that night is day;
they claim that the darkness is light.
13 What if I go to the grave[b]
and make my bed in darkness?
14 What if I call the grave my father,
and the maggot my mother or my sister?
15 Where then is my hope?
Can anyone find it?
16 No, my hope will go down with me to the grave.
We will rest together in the dust!”
Bildad’s Second Response to Job
18 Then Bildad the Shuhite replied:
2 “How long before you stop talking?
Speak sense if you want us to answer!
3 Do you think we are mere animals?
Do you think we are stupid?
4 You may tear out your hair in anger,
but will that destroy the earth?
Will it make the rocks tremble?
5 “Surely the light of the wicked will be snuffed out.
The sparks of their fire will not glow.
6 The light in their tent will grow dark.
The lamp hanging above them will be quenched.
7 The confident stride of the wicked will be shortened.
Their own schemes will be their downfall.
8 The wicked walk into a net.
They fall into a pit.
9 A trap grabs them by the heel.
A snare holds them tight.
10 A noose lies hidden on the ground.
A rope is stretched across their path.
11 “Terrors surround the wicked
and trouble them at every step.
12 Hunger depletes their strength,
and calamity waits for them to stumble.
13 Disease eats their skin;
death devours their limbs.
14 They are torn from the security of their homes
and are brought down to the king of terrors.
15 The homes of the wicked will burn down;
burning sulfur rains on their houses.
16 Their roots will dry up,
and their branches will wither.
17 All memory of their existence will fade from the earth;
no one will remember their names.
18 They will be thrust from light into darkness,
driven from the world.
19 They will have neither children nor grandchildren,
nor any survivor in the place where they lived.
20 People in the west are appalled at their fate;
people in the east are horrified.
21 They will say, ‘This was the home of a wicked person,
the place of one who rejected God.’”
Job’s Sixth Speech: A Response to Bildad
19 Then Job spoke again:
2 “How long will you torture me?
How long will you try to crush me with your words?
3 You have already insulted me ten times.
You should be ashamed of treating me so badly.
4 Even if I have sinned,
that is my concern, not yours.
5 You think you’re better than I am,
using my humiliation as evidence of my sin.
6 But it is God who has wronged me,
capturing me in his net.[c]
7 “I cry out, ‘Help!’ but no one answers me.
I protest, but there is no justice.
8 God has blocked my way so I cannot move.
He has plunged my path into darkness.
9 He has stripped me of my honor
and removed the crown from my head.
10 He has demolished me on every side, and I am finished.
He has uprooted my hope like a fallen tree.
11 His fury burns against me;
he counts me as an enemy.
12 His troops advance.
They build up roads to attack me.
They camp all around my tent.
13 “My relatives stay far away,
and my friends have turned against me.
14 My family is gone,
and my close friends have forgotten me.
15 My servants and maids consider me a stranger.
I am like a foreigner to them.
16 When I call my servant, he doesn’t come;
I have to plead with him!
17 My breath is repulsive to my wife.
I am rejected by my own family.
18 Even young children despise me.
When I stand to speak, they turn their backs on me.
19 My close friends detest me.
Those I loved have turned against me.
20 I have been reduced to skin and bones
and have escaped death by the skin of my teeth.
21 “Have mercy on me, my friends, have mercy,
for the hand of God has struck me.
22 Must you also persecute me, like God does?
Haven’t you chewed me up enough?
23 “Oh, that my words could be recorded.
Oh, that they could be inscribed on a monument,
24 carved with an iron chisel and filled with lead,
engraved forever in the rock.
25 “But as for me, I know that my Redeemer lives,
and he will stand upon the earth at last.
26 And after my body has decayed,
yet in my body I will see God![d]
27 I will see him for myself.
Yes, I will see him with my own eyes.
I am overwhelmed at the thought!
28 “How dare you go on persecuting me,
saying, ‘It’s his own fault’?
29 You should fear punishment yourselves,
for your attitude deserves punishment.
Then you will know that there is indeed a judgment.”
Job 16-19
Ang Pulong Sa Dios
Ang Tubag ni Job
16 Unya mitubag si Job, 2 “Nadungog ko na kana kaniadto pa. Imbes nga lipayon ninyo ako, gipasubo pa hinuon ninyo ako. 3 Dili na ba kamo moundang sa pagsultig walay pulos? Unsa ba gayoy nakapahasol kaninyo nga nagsige man kamog pakiglalis kanako? 4 Kon kamoy ania sa akong sitwasyon ug ako sa inyo, makasulti usab akog sama sa inyong gipanulti kanako. Makadawat usab kamog daghang mga pagsaway gikan kanako, ug magpanglingo usab ako kaninyo. 5 Apan dili ko kana buhaton. Mosulti hinuon akog mga pulong nga makapadasig ug makalipay kaninyo. 6 Apan sa pagkakaron, nagapadayon ang akong kasakit bisag unsa pay akong isulti. Ug kon mohilom usab ako dili gihapon kini mawala.
7 “O Dios, gipaluyahan mo gayod ako. Gilaglag mo ang tibuok kong panimalay. 8 Gipaniwang mo ako; bukog ug panit na lang ako. Sumala pa sa uban, nagapamatuod lang kini nga nakasala ako. 9 Sa imong kasuko, O Dios, gihasmagan mo ako. Daw mabangis nga mananap ka nga mikunis-kunis sa akong unod. Gipakagotan mo ako sa imong ngipon ug gisimagan nga daw sa imo akong kaaway.
10 “Gibiaybiay ako ug gikataw-an sa mga tawo. Gisagpa nila ako sa pagtamay kanako. Naghiusa sila batok kanako. 11 Gitugyan ako sa Dios ngadto sa kamot sa mga tawong daotan ug makasasala. 12 Maayo ang akong kahimtang kaniadto, apan gilaglag niya ako. Daw gituok niya ako ug gidugmok. Gihimo niya akong iyang targetanan. 13 Gilibotan ako sa iyang mga tigpana, ug gipana sa walay kalooy. Natuhog ang akong batobato, ug miawas sa yuta ang akong apdo. 14 Wala niya ako hunongi sa pag-ataki. Mihasmag siya kanako nga daw usa ka sundalo. 15 Nagabisti akog sako ug nagalingkod sa yuta agig pagsubo. 16 Namula ang akong nawong ug nanghubag ang akong mga mata sa labihan nga paghilak. 17 Apan wala gayod akoy nahimo nga sala, ug kinasingkasing ang akong pag-ampo.
18 “Sama ako sa tawong gipatay, nga nagahangyo sa yuta nga dili tabonan ang iyang dugo sa dili pa maangkon ang hustisya! 19 Bisan karon ang akong saksi[a] atua sa langit. Siya ang moingon nga ako walay sala. 20 Gitamay ako sa akong mga higala, apan nagahilak ako nga nangayo ug tabang sa Dios. 21 Ang akong saksi mao ang magpakilooy sa Dios alang kanako, sama sa usa ka tawo nga nagapakilooy alang sa iyang higala. 22 Kay sa dili madugay motaliwan na ako ug dili na mobalik.”
17 “Hapit na akong mamatay; daw sa mabugto na ang akong gininhawa. Andam na ang lubnganan alang kanako. 2 Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon. Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako. 3 Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog sa pagtabang kanako kondili ikaw lang. 4 Gisirad-an mo ang panghunahuna sa akong mga higala aron dili sila makasabot. Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako. 5 Sama sila sa tawo nga nagluib sa iyang mga higala aron makakuwarta, nga mao ang hinungdan nga mag-antos[b] ang iyang kabataan.
6 “Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo, ug gilud-an nila ako sa nawong. 7 Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo; mora na ug tukog[c] ang tibuok kong lawas sa kaniwang. 8 Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong, nangatingala niining nahitabo kanako. Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo. 9 Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod. 10 Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako. Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot. 11 Hapit na matapos ang akong mga adlaw. Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha. 12 Apan nagaingon sila nga basig mamaayo ra usab ang akong kahimtang sa umaabot. Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit may moabot nga kahayag.’ 13 Kon molaom man ako, ang akong laoman mao ang pagpuyo sa dapit sa mga patay. Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan niining mangitngit nga dapit. 14 Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan, ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko nga akong inahan ug mga igsoong babaye. 15 May paglaom pa ba ako? Kinsay makasulti nga may paglaom pa ako? 16 Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay. Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”
Ang Tubag ni Bildad
18 Unya mitubag si Bildad nga taga-Shua, 2 “Job, kanus-a ka pa ba moundang nianang imong gipanulti? Taronga ra gud ang imong gipanulti, ug unya makigsulti kami kanimo. 3 Giisip mo ba kami nga sama sa mga baka nga walay panabot? 4 Gisakit mo lang ang imong kaugalingon sa imong kasuko. Naghunahuna ka ba nga tungod lang kanimo pasagdan sa Dios ang kalibotan o balhinon niya ang mga bato gikan sa ilang nahimutangan?
5 “Sa pagkatinuod, ang daotan nga tawo sigurado gayod nga mamatay. Sama siya sa suga nga dili na mosiga. 6 Mongitngit ang iyang tolda kay mapalong ang suga sa iyang tapad. 7 Kaniadto sigurado ang iyang mga lakang, apan karon magkadagma-dagma na siya. Ang iya mismong daotang plano maoy molaglag kaniya. 8 Siya mismo ang mipaingon sa lit-ag, ug nalit-agan siya. 9 Nabitik siya sa tiil ug dili na makabuhi. 10 Gibutang kini nga lit-ag sa iyang agianan, ug natago kini sa yuta. 11 Napalibotan siya sa mga butang nga nagapahadlok kaniya ug daw sa nagagukod kini kaniya. 12 Ang kalamidad daw sa gutom nga tawo nga gustong molamoy kaniya. Ang kalaglagan andam na sa paglaglag kaniya. 13 Ang iyang panit gikutkot sa makamatay nga balatian. Nagkadunot ang iyang mga tiil ug kamot. 14 Gipapahawa siya sa iyang puloy-anan[d] nga naghatag ug kasigurohan kaniya, ug gidala siya ngadto sa makahahadlok nga hari.[e] 15 Mawala ang iyang puloy-anan tungod kay masunog kini sa nagdilaab nga asupre. 16 Mahisama siya sa kahoy nga mangalaya ang mga gamot ug mga sanga. 17 Wala nay makahinumdom kaniya dinhi sa kalibotan. Kalimtan na gayod siya. 18 Abugon siya gikan niining kalibotan nga mahayag paingon sa mangitngit nga dapit sa mga patay. 19 Wala siyay mga anak o mga kaliwat, ug wala gayoy mahibiling buhi sa iyang pamilya.[f] 20 Ang mga tawo sa bisan asang lugar[g] nangatingala ug nangahadlok sa nahitabo kaniya. 21 Mao gayod kanay dangatan sa tawong daotan, nga wala nagaila sa Dios.”
Ang Tubag ni Job
19 Unya mitubag si Job, 2 “Hangtod kanus-a pa ninyo ako paantuson ug sakiton sa inyong mga gipanulti? 3 Pila na ka higayon[h] nga ginainsulto ninyo ako. Wala na kamo maulaw sa inyong pagdaot kanako. 4 Kon nakasala man gayod ako, ako na kanang problema. 5 Naghunahuna kamo nga matarong kamo kay kanako, ug giisip ninyo nga ang akong pag-antos nagpamatuod nga nakasala ako. 6 Apan ang Dios ang naghimo niini kanako. Siyay nagbutang sa lit-ag sa akong palibot.
7 “Nanawag ako sa pagpangayo ug tabang, apan walay mitubag kanako. Nangayo akog hustisya, apan walay mihatag niini kanako. 8 Gibabagan sa Dios ang akong agianan aron dili ako makaagi. Gitabonan niyag kangitngit ang akong agianan. 9 Gikuha niya ang akong kadungganan ug maayong reputasyon. 10 Gipaantos niya ako bisan asa ako molingi hangtod nga daw ikamatay ko na kini. Sama sa kahoyng giibot, gikuhaan niya akog paglaom. 11 Labihan gayod ang iyang kasuko kanako, ug giisip niya akong usa sa iyang mga kaaway. 12 Daw sama nga nagpadala siyag mga sundalo sa pagsulong kanako. Gipalibotan nila ang akong tolda.
13 “Gipalayo niya gikan kanako ang akong mga paryente.[i] Ang akong mga higala halayo na kanako. 14 Wala na ang mga tawo nga duol kanako. Gikalimtan na ako sa akong mga higala. 15 Giisip ako sa akong mga bisita ug katabang nga mga babaye nga estranghero. Ang pagtan-aw nila kanako taga-laing lugar. 16 Inigtawag ko sa akong sulugoon, dili siya manumbaling, bisan pag magpakilooy ako kaniya. 17 Gibahoan sa akong gininhawa ang akong asawa, ug gingilngigan kanako ang akong mga igsoong lalaki. 18 Bisan ang gagmayng mga bata nagatamay kanako. Kon makita nila ako,[j] kataw-an nila ako. 19 Ang tanan kong suod nga mga higala gingil-aran kanako. Gitalikdan ako sa akong mga hinigugma. 20 Bukog na lang ako ug panit, ug daw sa kamatyonon na ako.
21 “Kaloy-i ninyo ako, mga higala ko. Kaloy-i ninyo ako, kay gipaantos ako sa Dios. 22 Nganong ginapaantos pa ninyo ako sama sa gihimo sa Dios kanako? Dili pa ba igo ang inyong pagpaantos kanako? 23 Maayo unta kon ang akong mga gipanulti gisulat sa usa ka libro, 24 o giayo pagkulit sa bato aron dili mapanas hangtod sa kahangtoran.
25 “Apan nasayod ako nga buhi ang akong manlalaban, ug sa kaulahian moabot siya dinhi sa yuta sa paglaban kanako. 26 Human madunot ang akong panit ug mobiya na ako sa akong lawas, makita ko ang Dios.[k] 27 Makita ko siya mismo sa akong mga mata, ug dili na siya mahimong estranghero kanako. Labihan gayod ang akong paghandom nga makita siya.
28 “Kon magsige gihapon kamog akusar kanako nga nagaantos ako tungod sa akong sala, 29 modangat gayod kaninyo ang makahahadlok nga silot[l] sa Dios. Oo, silotan gayod niya kamo tungod sa iyang kasuko. Unya mahibaloan ninyo nga ginahukman kamo sa Dios.”
Notas al pie
- 16:19 saksi: Posible nga usa ka langitnon nga tinuga.
- 17:5 mag-antos: sa literal, pagkabuta.
- 17:7 tukog: sa literal, anino.
- 18:14 puloy-anan: sa literal, tolda.
- 18:14 makahahadlok nga hari: Tingali ang buot ipasabot, ang kamatayon.
- 18:19 pamilya: o, lungsod.
- 18:20 sa bisan asang lugar: sa literal, sa sidlakan ug sa kasadpan.
- 19:3 Pila na ka higayon: sa literal, Napulo ka higayon.
- 19:13 mga paryente: o, mga igsoon.
- 19:18 Kon makita nila ako: o, Kon mobarog ako aron sa pagsulti.
- 19:26 o, Samtang anaa pa ako sa akong lawas, makita ko ang Dios bisan pag nangadunot ang akong panit tungod sa balatian.
- 19:29 silot: sa literal, espada.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.