Isaias 59
Ang Biblia, 2001
Laganap na Kasamaan
59 Narito, ang kamay ng Panginoon ay hindi maikli na di makapagligtas;
ni hindi mahina ang kanyang pandinig, na ito'y di makarinig.
2 Ngunit pinaghiwalay ng inyong mga kasamaan kayo at ang inyong Diyos,
at ang inyong mga kasalanan ay siyang nagkubli ng kanyang mukha sa inyo,
anupa't siya'y hindi nakikinig.
3 Sapagkat ang inyong mga kamay ay nadungisan ng dugo,
at ang inyong mga daliri ng kasamaan;
ang inyong mga labi ay nagsalita ng mga kasinungalingan,
ang inyong dila ay nagsasalita ng kasamaan.
4 Walang nagdadala ng usapin na may katarungan,
at nagtutungo sa batas na may katapatan;
sila'y nagtitiwala sa kalituhan, sila'y nagsasalita ng mga kasinungalingan;
sila'y naglilihi ng kalikuan, at nanganganak ng kasamaan.
5 Sila'y pumipisa ng mga itlog ng ahas,
at gumagawa ng bahay ng gagamba;
ang kumakain ng kanilang itlog ay namamatay,
at ang napipisa ay nilalabasan ng ulupong.
6 Ang kanilang mga bahay ng gagamba ay hindi magiging mga kasuotan,
hindi nila matatakpan ang kanilang sarili ng kanilang mga ginawa.
Ang kanilang mga gawa ay mga gawa ng kasamaan,
at ang mararahas na gawa ay nasa kanilang mga kamay.
7 Ang(A) kanilang mga paa ay tumatakbo sa kasamaan,
at sila'y nagmamadaling nagpapadanak ng dugong walang kasalanan,
ang kanilang mga pag-iisip ay mga pag-iisip ng kasamaan,
pagwasak at paggiba ang nasa kanilang mga daan.
8 Ang daan ng kapayapaan ay hindi nila nalalaman,
sa kanilang mga lakad ay walang katarungan,
ginawa nilang liku-liko ang kanilang mga daan,
sinumang lumalakad doon ay hindi nakakaalam ng kapayapaan.
Inamin ng mga Tao ang Kanilang Kasalanan
9 Kaya't malayo sa amin ang katarungan,
at hindi umaabot sa amin ang katuwiran,
kami'y naghahanap ng liwanag, ngunit, narito ang kadiliman;
at ng kaliwanagan, ngunit naglalakad kami sa kadiliman.
10 Kami'y nangangapa sa bakod na parang bulag,
oo, kami'y nangangapa na gaya nila na walang mga mata,
kami'y natitisod sa katanghaliang-tapat na gaya sa gabi,
sa gitna ng malalakas, kami'y parang mga patay.
11 Kaming lahat ay umuungol na parang mga oso,
kami'y dumaraing nang may kalungkutan parang mga kalapati,
kami'y naghahanap ng katarungan, ngunit wala;
ng kaligtasan, ngunit iyon ay malayo sa amin.
12 Sapagkat ang aming mga pagsuway ay dumami sa harapan mo,
at ang aming mga kasalanan ay nagpapatotoo laban sa amin,
sapagkat ang aming mga pagsuway ay kasama namin,
at ang sa aming mga kasamaan ay nalalaman namin;
13 na sinusuway at itinatatwa ang Panginoon,
at lumalayo sa pagsunod sa aming Diyos,
na nagsasalita ng pang-aapi at paghihimagsik,
na nagbabalak at nagsasalita mula sa puso ng mga salitang kasinungalingan.
14 Ang katarungan ay tumatalikod,
at ang katuwiran ay tumatayo sa malayo;
sapagkat ang katotohanan ay nahulog sa lansangan,
at hindi makapasok ang katuwiran.
15 Nagkukulang sa katotohanan,
at ang humihiwalay sa kasamaan ay ginagawang biktima ang kanyang sarili.
Ito'y nakita ng Panginoon,
at ikinasama ng kanyang loob na walang katarungan.
16 Kanyang(B) nakita na walang tao,
at namangha na walang sinumang mamamagitan;
kaya't ang kanyang sariling bisig ay nagdala ng tagumpay sa kanya,
at ang kanyang katuwiran ay umalalay sa kanya.
17 At(C) bilang baluti ay nagsuot siya ng katuwiran,
at sa kanyang ulo ay helmet ng kaligtasan;
siya'y nagdamit ng mga bihisan ng paghihiganti bilang kasuotan,
at bilang balabal ang sarili ay binalutan ng sikap.
18 Ayon sa kanilang mga gawa, ay gayon niya gagantihin,
poot sa kanyang mga kalaban, ganti sa kanyang mga kaaway;
sa mga pulo ay ganti ang kanyang ipapataw.
19 Sa gayo'y katatakutan nila ang pangalan ng Panginoon mula sa kanluran,
at ang kanyang kaluwalhatian ay mula sa sikatan ng araw,
sapagkat siya'y darating na parang bugso ng tubig
na itinataboy ng hininga ng Panginoon.
20 “Ang(D) isang Manunubos ay darating sa Zion,
at sa kanila sa Jacob na humihiwalay sa pagsuway, sabi ng Panginoon.
21 “At tungkol sa akin, ito ang aking tipan sa kanila, sabi ng Panginoon: ang aking Espiritu na nasa iyo at ang aking mga salita na inilagay ko sa iyong bibig, ay hindi hihiwalay sa iyong bibig, o sa bibig man ng iyong lahi, o sa bibig man ng angkan ng iyong lahi, sabi ng Panginoon, mula ngayon at magpakailanpaman.”
Isaiah 59
Expanded Bible
The Evil That People Do
59 Surely the Lord’s ·power [L hand] is ·enough [L not too short] to save you.
·He can hear you when you ask him for help [L …nor his ear too heavy to hear].
2 It is your ·evil [iniquity] that has separated
you from your God.
Your sins cause him to ·turn away [L hide his face] from you,
so he does not hear you.
3 ·With your hands you have killed others [L For your hands are defiled with blood],
and ·with your fingers you have done wrong [L your fingers with sin/iniquity].
With your lips you have lied,
and with your tongue you ·say [utter; mutter] evil things.
4 ·People take each other to court unfairly [L No one sues with cause; or No one calls for justice],
and no one tells the truth in ·arguing [setting forth; pleading] his case.
They ·accuse each other falsely [or rely on empty arguments] and tell lies.
They ·cause [L conceive] trouble and ·create more [L give birth to] evil.
5 They hatch ·evil like eggs [L eggs] from ·poisonous snakes [vipers].
If you eat one of those eggs, you will die,
and if you break one open, a poisonous snake comes out.
People ·tell lies as they would spin [L spin] a spider’s web.
6 The webs they make cannot be used for clothes;
you can’t cover yourself with ·those webs [L what they make].
The things they do are evil,
and ·they use their hands to hurt others [L a deed of violence is in their hands].
7 ·They eagerly [L Their feet] run to do evil [Prov. 1:16; Rom. 3:15–17],
and they are always ready to ·kill innocent people [L shed innocent blood].
They ·think evil thoughts [or devise evil schemes].
·They cause ruin and destruction everywhere they go [Ruin and destruction are in their paths/roads].
8 They don’t know ·how to live in [L the path/way of] peace,
and there is no ·fairness [justice] in their ·lives [paths].
They ·are dishonest [act deceitfully; L have made their paths/ways crooked].
Anyone who ·lives as they live [walks on them] will never ·have [know] peace.
Israel’s Sin Brings Trouble
9 ·Fairness [Justice] has gone far away;
·goodness [righteousness] ·is nowhere to be found [L does not reach/overtake us].
We ·wait [hope] for the light, but ·there is only darkness now [L look/T behold, darkness].
We ·hope [wait] for a bright light, but ·all we have is darkness [L we walk in gloom/shadows/darkness].
10 We are like the blind ·feeling our way [groping] along a wall.
We ·feel our way [grope] as if we had no eyes.
·In the brightness of day [At midday/noon] we ·trip [stumble] as if it were ·night [evening; twilight].
We are like dead men ·among the strong [or in desolate places].
11 All of us growl like the bears.
We ·call out sadly [moan/coo mournfully] like the doves.
We ·look [hope; wait] for justice, but there isn’t any.
We ·want to be saved [hope/wait for salvation], but salvation is far away.
12 ·We have done many wrong things [L For our sins/transgressions are many] ·against our God [L before you];
our sins ·show we are wrong [L testify against us].
·We know we have turned against God [L Our transgressions are with us];
we know the ·evil things [iniquities] we have done:
13 ·sinning [transgressing; rebelling] and ·rejecting [L lying against] the Lord,
turning ·away from [our backs to] our God,
·planning to hurt others and to disobey God [L speaking oppression and revolt],
·planning [conceiving] and speaking lies.
14 So we have driven away justice,
and ·we have kept away from what is right [L righteousness stands far off].
Truth ·is not spoken [stumbles] in the ·streets [public squares];
what is honest ·is not allowed to enter the city [L cannot enter].
15 Truth ·cannot be found anywhere [is lost/gone; or fails],
and people who refuse to do evil ·are attacked [become prey].
The Lord looked and could not find any justice,
and he was displeased.
16 He ·could not find anyone to help the people [L saw there was no one],
and he was ·surprised [shocked; appalled] that there was no one to ·help [intervene].
So ·he used his own power to save the people [L his own arm brought him salvation];
his own ·goodness [righteousness] gave him strength.
17 He ·covered himself with goodness [put on righteousness] like ·armor [a breastplate].
He put the helmet of salvation on his head [1 Thess. 5:8; Eph. 6:13–17].
He put on ·his clothes for punishing [garments of vengeance]
and wrapped himself in ·the coat of his strong love [zeal/jealousy as a cloak].
18 The Lord will ·pay back his enemies [L repay] ·for what they have done [according to their deeds].
He will show his ·anger [wrath] to ·those who were against him [his adversaries]
and will ·punish [repay] his ·enemies [foes];
he will ·punish [repay] the ·people in faraway places [or islands; or coastlands] as they deserve.
19 Then people from the west will fear the [L name of the] Lord,
and people from the ·east [rising of the sun] will fear his glory.
·The Lord [L For he] will come quickly like a ·fast-flowing [or pent up] river,
driven by the ·breath [or wind; or Spirit] of the Lord.
20 “Then a Savior will come to ·Jerusalem [L Zion; C the location of the Temple]
and to the people of Jacob who have turned from ·sin [transgressions],”
says the Lord [Rom. 11:26–27].
21 The Lord says, “This is my ·agreement [promise; covenant] with these people: My Spirit and my words that I ·give you [have put in your mouth] will ·never leave you [not depart from your mouth] or [L the mouth of] your ·children [descendants; seed] or [L the mouth of] your ·grandchildren [descendants’ descendants; L seed’s seed], now and forever [Jer. 31:31; Heb. 8:10; 10:16].”
The Expanded Bible, Copyright © 2011 Thomas Nelson Inc. All rights reserved.