Add parallel Print Page Options

Ang talinhaga ng ubasan.

Paawitin ninyo ako sa (A)aking pinakamamahal, ng awit ng aking minamahal tungkol (B)sa kaniyang ubasan. Ang aking pinakamamahal ay (C)may ubasan sa isang mainam na burol:

At kaniyang binangbangan ang palibot at inalis ang mga bato, at tinamnan ng piling puno ng ubas, at nagtayo ng isang moog sa gitna niyaon, at tinabasan din naman ng isang pisaan ng ubas: (D)at kaniyang hinintay na magbunga ng ubas, at nagbunga ng ubas gubat.

At ngayon, Oh mga nananahan sa Jerusalem at mga tao sa Juda, hatulan ninyo, isinasamo ko sa inyo, ako at ang aking ubasan.

Ano pa ang magagawa ko sa aking ubasan na hindi ko nagawa? ano't nang aking hinihintay na magbubunga ng mga ubas, nagbunga ng ubas gubat?

At ngayo'y aking sasaysayin sa inyo ang gagawin ko sa aking ubasan: aking aalisin ang bakod na siit niyaon, at sasalantain; aking ibabagsak ang bakod niyaon at mayayapakan:

At aking pababayaang sira; hindi kakapunin o bubukirin man; kundi magsisitubo ay mga dawag at mga tinik: akin ding iuutos sa mga alapaap, na huwag nilang ulanan.

Sapagka't (E)ang ubasan ng Panginoon ng mga hukbo ay ang sangbahayan ng Israel, at ang mga tao sa Juda ay ang kaniyang maligayang pananim: at siya'y naghihintay ng kahatulan, nguni't narito, kapighatian; ng katuwiran, nguni't narito, daing.

Ang mga Aba ay iniukol sa makasalanan.

Sa aba nila, na nangaguugpong ng (F)bahay sa bahay, na nangaglalagay ng bukid sa bukid hanggang sa mawalan ng pagitan, at kayo'y magsisitahang magisa sa gitna ng lupain!

Sa aking mga pakinig ay sinasabi ng Panginoon ng mga hukbo, Sa katotohana'y maraming bahay ang magigiba, malalaki at magaganda, na walang mananahan.

10 Sapagka't sangpung acre ng ubasan ay mangagbubunga ng isang (G)bath, at isang homer na binhi ay magbubunga ng isang epa.

11 Sa aba nila (H)na nagsisibangong maaga sa umaga, upang sila'y makasunod sa nakalalasing na inumin; na nagtatagal hanggang sa kalaliman ng gabi, hanggang sa magalab ang alak sa kanila!

12 At ang alpa at ang viola, ang pandareta at ang plauta, at ang alak, ay nangasa kanilang mga kapistahan: nguni't (I)hindi nila pinakundanganan ang gawa ng Panginoon, o ginunita man nila (J)ang gawa ng kaniyang mga kamay.

13 Kaya't ang aking bayan ay nasok sa pagkabihag, sa kasalatan sa kaalaman: at ang kanilang mararangal na tao ay nangagugutom, at ang kanilang karamihan ay nangahahandusay sa uhaw.

14 Kaya't pinalaki ng Sheol ang kaniyang nasa, at ibinuka ang kaniyang bibig ng walang sukat: at ang kanilang kaluwalhatian, at ang kanilang karamihan, at ang kanilang kahambugan, at ang nagagalak sa gitna nila ay bumaba roon.

15 At ang (K)taong hamak ay pinayuyukod, at ang makapangyarihang tao ay pinapagpapakumbaba, at ang mga mata ng nagmamataas ay pinapagpapakumbaba:

16 (L)Nguni't ang Panginoon ng mga hukbo ay nabunyi sa kahatulan, at ang Dios na Banal ay inaring banal sa katuwiran.

17 Kung magkagayo'y sasabsab ang mga kordero na gaya sa kanilang sabsaban, at (M)ang mga sirang dako ng matataba ay kakanin ng mga (N)palaboy.

18 Sa aba nila na nagsisihila ng kasamaan sa pamamagitan ng mga panali ng walang kabuluhan, at ng kasalanan na tila panali ng kariton:

19 Na nagsasabi, (O)Magmaliksi siya, madaliin niya ang kaniyang gawa upang aming makita: at lumapit at dumating nawa ang payo ng Banal ng Israel upang aming maalaman!

20 Sa aba nila na nagsisitawag ng mabuti ay masama, at ng masama ay mabuti; na inaaring dilim ang liwanag, at liwanag ang dilim; na inaaring mapait ang matamis, at matamis ang mapait!

21 Sa aba nila na pantas sa kanilang sariling mga mata, (P)at mabait sa kanilang sariling paningin!

22 Sa aba nila na malakas (Q)uminom ng alak, at mga taong malakas sa paghahalo ng matapang na inumin:

23 Na (R)nagsisiaring ganap sa masama (S)dahil sa suhol, at inaalis ang katuwiran sa matuwid!

24 Kaya't kung paanong ang liyab ng apoy ay pumupugnaw ng pinagputulan ng trigo, at kung paanong ang tuyong damo ay nasusupok sa alab, gayon magiging gaya ng kabulukan ang kanilang ugat, at ang kanilang bulaklak ay iilanglang na gaya ng alabok: sapagka't kanilang itinakuwil ang kautusan ng Panginoon ng mga hukbo, at (T)hinamak ang salita ng (U)Banal ng Israel.

25 Kaya't (V)nagalab ang galit ng Panginoon laban sa kaniyang bayan, at iniunat niya ang kaniyang kamay laban sa kanila, at sinaktan sila, at ang mga burol ay nanginig, at ang kanilang mga bangkay ay naging dumi sa gitna ng mga lansangan. Sa lahat ng ito ay hindi napawi ang kaniyang galit, kundi laging nakaunat ang kaniyang kamay.

26 At siya'y magtataas ng watawat (W)sa mga bansa mula sa malayo, at (X)susutsutan sila mula sa (Y)wakas ng lupa: at, narito, sila'y darating na lubhang nagmamadali:

27 Walang mapapagod o matitisod man sa kanila; walang iidlip o matutulog man; ni hindi man kakalagin ang pamigkis ng kanilang mga balakang, o mapapatid man ang mga panali ng kanilang mga panyapak:

28 Na ang kanilang mga pana ay hasa, at lahat nilang busog ay nangakaakma; ang mga kuko ng kanilang mga kabayo ay maibibilang na parang pingkiang bato, at ang kanilang mga gulong ay parang ipoipo:

29 Ang kanilang angal ay magiging gaya ng sa leon, sila'y magsisiangal na gaya ng mga batang leon: oo, sila'y magsisiangal, at magsisipangal ng huli, at tatangayin, at walang magliligtas.

30 At ang mga yao'y magsisiangal laban sa kanila (Z)sa araw na yaon na gaya ng hugong ng dagat: at (AA)kung tingnan ang lupain, narito, kadiliman at kahirapan, at ang liwanag ay magdidilim sa mga ulap niyaon.

Paawitin ninyo ako sa aking pinakamamahal, ng awit ng aking minamahal tungkol sa kaniyang ubasan. Ang aking pinakamamahal ay may ubasan sa isang mainam na burol:

At kaniyang binangbangan ang palibot at inalis ang mga bato, at tinamnan ng piling puno ng ubas, at nagtayo ng isang moog sa gitna niyaon, at tinabasan din naman ng isang pisaan ng ubas: at kaniyang hinintay na magbunga ng ubas, at nagbunga ng ubas gubat.

At ngayon, Oh mga nananahan sa Jerusalem at mga tao sa Juda, hatulan ninyo, isinasamo ko sa inyo, ako at ang aking ubasan.

Ano pa ang magagawa ko sa aking ubasan na hindi ko nagawa? ano't nang aking hinihintay na magbubunga ng mga ubas, nagbunga ng ubas gubat?

At ngayo'y aking sasaysayin sa inyo ang gagawin ko sa aking ubasan: aking aalisin ang bakod na siit niyaon, at sasalantain; aking ibabagsak ang bakod niyaon at mayayapakan:

At aking pababayaang sira; hindi kakapunin o bubukirin man; kundi magsisitubo ay mga dawag at mga tinik: akin ding iuutos sa mga alapaap, na huwag nilang ulanan.

Sapagka't ang ubasan ng Panginoon ng mga hukbo ay ang sangbahayan ng Israel, at ang mga tao sa Juda ay ang kaniyang maligayang pananim: at siya'y naghihintay ng kahatulan, nguni't narito, kapighatian; ng katuwiran, nguni't narito, daing.

Sa aba nila, na nangaguugpong ng bahay sa bahay, na nangaglalagay ng bukid sa bukid hanggang sa mawalan ng pagitan, at kayo'y magsisitahang magisa sa gitna ng lupain!

Sa aking mga pakinig ay sinasabi ng Panginoon ng mga hukbo, Sa katotohana'y maraming bahay ang magigiba, malalaki at magaganda, na walang mananahan.

10 Sapagka't sangpung acre ng ubasan ay mangagbubunga ng isang bath, at isang homer na binhi ay magbubunga ng isang epa.

11 Sa aba nila na nagsisibangong maaga sa umaga, upang sila'y makasunod sa nakalalasing na inumin; na nagtatagal hanggang sa kalaliman ng gabi, hanggang sa magalab ang alak sa kanila!

12 At ang alpa at ang viola, ang pandareta at ang plauta, at ang alak, ay nangasa kanilang mga kapistahan: nguni't hindi nila pinakundanganan ang gawa ng Panginoon, o ginunita man nila ang gawa ng kaniyang mga kamay.

13 Kaya't ang aking bayan ay nasok sa pagkabihag, sa kasalatan sa kaalaman: at ang kanilang mararangal na tao ay nangagugutom, at ang kanilang karamihan ay nangahahandusay sa uhaw.

14 Kaya't pinalaki ng Sheol ang kaniyang nasa, at ibinuka ang kaniyang bibig ng walang sukat: at ang kanilang kaluwalhatian, at ang kanilang karamihan, at ang kanilang kahambugan, at ang nagagalak sa gitna nila ay bumaba roon.

15 At ang taong hamak ay pinayuyukod, at ang makapangyarihang tao ay pinapagpapakumbaba, at ang mga mata ng nagmamataas ay pinapagpapakumbaba:

16 Nguni't ang Panginoon ng mga hukbo ay nabunyi sa kahatulan, at ang Dios na Banal ay inaring banal sa katuwiran.

17 Kung magkagayo'y sasabsab ang mga kordero na gaya sa kanilang sabsaban, at ang mga sirang dako ng matataba ay kakanin ng mga palaboy.

18 Sa aba nila na nagsisihila ng kasamaan sa pamamagitan ng mga panali ng walang kabuluhan, at ng kasalanan na tila panali ng kariton:

19 Na nagsasabi, Magmaliksi siya, madaliin niya ang kaniyang gawa upang aming makita: at lumapit at dumating nawa ang payo ng Banal ng Israel upang aming maalaman!

20 Sa aba nila na nagsisitawag ng mabuti ay masama, at ng masama ay mabuti; na inaaring dilim ang liwanag, at liwanag ang dilim; na inaaring mapait ang matamis, at matamis ang mapait!

21 Sa aba nila na pantas sa kanilang sariling mga mata, at mabait sa kanilang sariling paningin!

22 Sa aba nila na malakas uminom ng alak, at mga taong malakas sa paghahalo ng matapang na inumin:

23 Na nagsisiaring ganap sa masama dahil sa suhol, at inaalis ang katuwiran sa matuwid!

24 Kaya't kung paanong ang liyab ng apoy ay pumupugnaw ng pinagputulan ng trigo, at kung paanong ang tuyong damo ay nasusupok sa alab, gayon magiging gaya ng kabulukan ang kanilang ugat, at ang kanilang bulaklak ay iilanglang na gaya ng alabok: sapagka't kanilang itinakuwil ang kautusan ng Panginoon ng mga hukbo, at hinamak ang salita ng Banal ng Israel.

25 Kaya't nagalab ang galit ng Panginoon laban sa kaniyang bayan, at iniunat niya ang kaniyang kamay laban sa kanila, at sinaktan sila, at ang mga burol ay nanginig, at ang kanilang mga bangkay ay naging dumi sa gitna ng mga lansangan. Sa lahat ng ito ay hindi napawi ang kaniyang galit, kundi laging nakaunat ang kaniyang kamay.

26 At siya'y magtataas ng watawat sa mga bansa mula sa malayo, at susutsutan sila mula sa wakas ng lupa: at, narito, sila'y darating na lubhang nagmamadali:

27 Walang mapapagod o matitisod man sa kanila; walang iidlip o matutulog man; ni hindi man kakalagin ang pamigkis ng kanilang mga balakang, o mapapatid man ang mga panali ng kanilang mga panyapak:

28 Na ang kanilang mga pana ay hasa, at lahat nilang busog ay nangakaakma; ang mga kuko ng kanilang mga kabayo ay maibibilang na parang pingkiang bato, at ang kanilang mga gulong ay parang ipoipo:

29 Ang kanilang angal ay magiging gaya ng sa leon, sila'y magsisiangal na gaya ng mga batang leon: oo, sila'y magsisiangal, at magsisipangal ng huli, at tatangayin, at walang magliligtas.

30 At ang mga yao'y magsisiangal laban sa kanila sa araw na yaon na gaya ng hugong ng dagat: at kung tingnan ang lupain, narito, kadiliman at kahirapan, at ang liwanag ay magdidilim sa mga ulap niyaon.

Now will I sing to my wellbeloved a song of my beloved touching his vineyard. My wellbeloved hath a vineyard in a very fruitful hill:

And he fenced it, and gathered out the stones thereof, and planted it with the choicest vine, and built a tower in the midst of it, and also made a winepress therein: and he looked that it should bring forth grapes, and it brought forth wild grapes.

And now, O inhabitants of Jerusalem, and men of Judah, judge, I pray you, betwixt me and my vineyard.

What could have been done more to my vineyard, that I have not done in it? wherefore, when I looked that it should bring forth grapes, brought it forth wild grapes?

And now go to; I will tell you what I will do to my vineyard: I will take away the hedge thereof, and it shall be eaten up; and break down the wall thereof, and it shall be trodden down:

And I will lay it waste: it shall not be pruned, nor digged; but there shall come up briers and thorns: I will also command the clouds that they rain no rain upon it.

For the vineyard of the Lord of hosts is the house of Israel, and the men of Judah his pleasant plant: and he looked for judgment, but behold oppression; for righteousness, but behold a cry.

Woe unto them that join house to house, that lay field to field, till there be no place, that they may be placed alone in the midst of the earth!

In mine ears said the Lord of hosts, Of a truth many houses shall be desolate, even great and fair, without inhabitant.

10 Yea, ten acres of vineyard shall yield one bath, and the seed of an homer shall yield an ephah.

11 Woe unto them that rise up early in the morning, that they may follow strong drink; that continue until night, till wine inflame them!

12 And the harp, and the viol, the tabret, and pipe, and wine, are in their feasts: but they regard not the work of the Lord, neither consider the operation of his hands.

13 Therefore my people are gone into captivity, because they have no knowledge: and their honourable men are famished, and their multitude dried up with thirst.

14 Therefore hell hath enlarged herself, and opened her mouth without measure: and their glory, and their multitude, and their pomp, and he that rejoiceth, shall descend into it.

15 And the mean man shall be brought down, and the mighty man shall be humbled, and the eyes of the lofty shall be humbled:

16 But the Lord of hosts shall be exalted in judgment, and God that is holy shall be sanctified in righteousness.

17 Then shall the lambs feed after their manner, and the waste places of the fat ones shall strangers eat.

18 Woe unto them that draw iniquity with cords of vanity, and sin as it were with a cart rope:

19 That say, Let him make speed, and hasten his work, that we may see it: and let the counsel of the Holy One of Israel draw nigh and come, that we may know it!

20 Woe unto them that call evil good, and good evil; that put darkness for light, and light for darkness; that put bitter for sweet, and sweet for bitter!

21 Woe unto them that are wise in their own eyes, and prudent in their own sight!

22 Woe unto them that are mighty to drink wine, and men of strength to mingle strong drink:

23 Which justify the wicked for reward, and take away the righteousness of the righteous from him!

24 Therefore as the fire devoureth the stubble, and the flame consumeth the chaff, so their root shall be as rottenness, and their blossom shall go up as dust: because they have cast away the law of the Lord of hosts, and despised the word of the Holy One of Israel.

25 Therefore is the anger of the Lord kindled against his people, and he hath stretched forth his hand against them, and hath smitten them: and the hills did tremble, and their carcases were torn in the midst of the streets. For all this his anger is not turned away, but his hand is stretched out still.

26 And he will lift up an ensign to the nations from far, and will hiss unto them from the end of the earth: and, behold, they shall come with speed swiftly:

27 None shall be weary nor stumble among them; none shall slumber nor sleep; neither shall the girdle of their loins be loosed, nor the latchet of their shoes be broken:

28 Whose arrows are sharp, and all their bows bent, their horses' hoofs shall be counted like flint, and their wheels like a whirlwind:

29 Their roaring shall be like a lion, they shall roar like young lions: yea, they shall roar, and lay hold of the prey, and shall carry it away safe, and none shall deliver it.

30 And in that day they shall roar against them like the roaring of the sea: and if one look unto the land, behold darkness and sorrow, and the light is darkened in the heavens thereof.

God’s Disappointing Vineyard

Now let me sing to my Well-beloved
A song of my Beloved (A)regarding His vineyard:

My Well-beloved has a vineyard
[a]On a very fruitful hill.
He dug it up and cleared out its stones,
And planted it with the choicest vine.
He built a tower in its midst,
And also [b]made a winepress in it;
(B)So He expected it to bring forth good grapes,
But it brought forth wild grapes.

“And now, O inhabitants of Jerusalem and men of Judah,
(C)Judge, please, between Me and My vineyard.
What more could have been done to My vineyard
That I have not done in (D)it?
Why then, when I expected it to bring forth good grapes,
Did it bring forth wild grapes?
And now, please let Me tell you what I will do to My vineyard:
(E)I will take away its hedge, and it shall be burned;
And break down its wall, and it shall be trampled down.
I will lay it (F)waste;
It shall not be pruned or [c]dug,
But there shall come up briers and (G)thorns.
I will also command the clouds
That they rain no rain on it.”

For the vineyard of the Lord of hosts is the house of Israel,
And the men of Judah are His pleasant plant.
He looked for justice, but behold, oppression;
For righteousness, but behold, [d]a cry for help.

Impending Judgment on Excesses

Woe to those who [e]join (H)house to house;
They add field to field,
Till there is no place
Where they may dwell alone in the midst of the land!
(I)In my hearing the Lord of hosts said,
“Truly, many houses shall be desolate,
Great and beautiful ones, without inhabitant.
10 For ten acres of vineyard shall yield one (J)bath,[f]
And a homer of seed shall yield one [g]ephah.”

11 (K)Woe to those who rise early in the morning,
That they may [h]follow intoxicating drink;
Who continue until night, till wine inflames them!
12 (L)The harp and the strings,
The tambourine and flute,
And wine are in their feasts;
But (M)they do not regard the work of the Lord,
Nor consider the operation of His hands.

13 (N)Therefore my people have gone into captivity,
Because they have no (O)knowledge;
Their honorable men are famished,
And their multitude dried up with thirst.
14 Therefore Sheol has enlarged itself
And opened its mouth beyond measure;
Their glory and their multitude and their pomp,
And he who is jubilant, shall descend into it.
15 People shall be brought down,
(P)Each man shall be humbled,
And the eyes of the lofty shall be humbled.
16 But the Lord of hosts shall be (Q)exalted in judgment,
And God who is holy shall be hallowed in righteousness.
17 Then the lambs shall feed in their pasture,
And in the waste places of (R)the [i]fat ones strangers shall eat.

18 Woe to those who [j]draw iniquity with cords of [k]vanity,
And sin as if with a cart rope;
19 (S)That say, “Let Him make speed and hasten His work,
That we may see it;
And let the counsel of the Holy One of Israel draw near and come,
That we may know it.

20 Woe to those who call evil good, and good evil;
Who put darkness for light, and light for darkness;
Who put bitter for sweet, and sweet for bitter!

21 Woe to those who are (T)wise in their own eyes,
And prudent in their own sight!

22 Woe to men mighty at drinking wine,
Woe to men valiant for mixing intoxicating drink,
23 Who (U)justify the wicked for a bribe,
And take away justice from the righteous man!

24 Therefore, (V)as the [l]fire devours the stubble,
And the flame consumes the chaff,
So (W)their root will be as rottenness,
And their blossom will ascend like dust;
Because they have rejected the law of the Lord of hosts,
And despised the word of the Holy One of Israel.
25 (X)Therefore the anger of the Lord is aroused against His people;
He has stretched out His hand against them
And stricken them,
And (Y)the hills trembled.
Their carcasses were as refuse in the midst of the streets.

(Z)For all this His anger is not turned away,
But His hand is stretched out still.

26 (AA)He will lift up a banner to the nations from afar,
And will (AB)whistle to them from (AC)the end of the earth;
Surely (AD)they shall come with speed, swiftly.
27 No one will be weary or stumble among them,
No one will slumber or sleep;
Nor (AE)will the belt on their loins be loosed,
Nor the strap of their sandals be broken;
28 (AF)Whose arrows are sharp,
And all their bows bent;
Their horses’ hooves will [m]seem like flint,
And their wheels like a whirlwind.
29 Their roaring will be like a lion,
They will roar like young lions;
Yes, they will roar
And lay hold of the prey;
They will carry it away safely,
And no one will deliver.
30 In that day they will roar against them
Like the roaring of the sea.
And if one (AG)looks to the land,
Behold, darkness and [n]sorrow;
And the light is darkened by the clouds.

Footnotes

  1. Isaiah 5:1 Lit. In a horn, the son of fatness
  2. Isaiah 5:2 Lit. hewed out
  3. Isaiah 5:6 hoed
  4. Isaiah 5:7 wailing
  5. Isaiah 5:8 Accumulate houses
  6. Isaiah 5:10 1 bath=1⁄10 homer
  7. Isaiah 5:10 1 ephah=1⁄10 homer
  8. Isaiah 5:11 pursue
  9. Isaiah 5:17 Lit. fatlings, rich ones
  10. Isaiah 5:18 drag
  11. Isaiah 5:18 emptiness or falsehood
  12. Isaiah 5:24 Lit. tongue of fire
  13. Isaiah 5:28 Lit. be regarded as
  14. Isaiah 5:30 distress