Isaias 44
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)
Ang Panginoon Lamang ang Dios
44 “Pero ngayon, makinig ka, O Israel na aking lingkod, ang mga mamamayan na aking pinili, na mga lahi ni Jacob. 2 Ako, ang Panginoon, na lumikha at tumutulong sa iyo. Huwag kang matakot, ikaw na aking lingkod at pinili ko. 3 Sapagkat binigyan kita ng tubig na pamatid uhaw at babasa sa iyong lupang tigang. Ibibigay ko ang aking Espiritu sa iyong lahi at pagpapalain ko sila. 4 Lalago sila na parang halaman na nasa tabi ng masaganang tubig o mga puno sa tabi ng ilog. 5 May mga magsasabi, ‘Ako ay sa Panginoon.’ At mayroon ding magsasabi, ‘Akoʼy lahi ni Jacob.’ Mayroon ding mga maglalagay ng tatak sa kanilang kamay ng pangalan ng Panginoon, at ituturing ang sarili na kabilang sa mga mamamayan ng Israel.
Walang Kabuluhan ang mga Dios-diosan
6 “Ito ang sinasabi ng Panginoon, ang Hari at Tagapagligtas ng Israel, ang Panginoong Makapangyarihan: Ako ang simula at wakas ng lahat. Maliban sa akin ay wala nang iba pang Dios. 7 Sino ang kagaya ko? Sabihin niya sa harap ko kung ano ang mga nangyari mula nang itayo ko na maging isang bansa ang aking mga mamamayan noong unang panahon. At sabihin din niya kung ano ang mangyayari sa hinaharap. 8 Huwag kayong matakot o kabahan man. Hindi baʼt ipinaalam ko na sa inyo noong una pa ang layunin ko sa inyo? Kayo ang mga saksi ko. Mayroon pa bang ibang Dios maliban sa akin? Wala! Wala na akong alam na may iba pang Bato na kanlungan maliban sa akin.” 9 Walang kwentang tao ang mga gumagawa ng mga rebultong dios-diosan. At ang mga rebultong ito na labis nilang pinahahalagahan ay walang halaga. Sila rin ang makakapagpatunay na ang mga iyon ay wala ring halaga. Sapagkat ang mga iyon ay hindi nakakakita at walang nalalaman. Kaya nga napapahiya ang mga sumasamba sa mga iyon. 10 Hangal ang taong gumagawa ng mga rebultong hindi naman napapakinabangan. 11 Tandaan ninyo! Ang lahat ng sumasamba sa mga rebulto ay mapapahiya, dahil ang mga iyan ay gawa lang ng tao. Magsama-sama man sila at akoʼy harapin, matatakot sila at mapapahiya rin.
12 Ang panday ay kumukuha ng kapirasong bakal at isinasalang sa baga. Pagkatapos, pupukpukin niya ito ng maso para maghugis rebulto. Nanghihina siya sa gutom at halos mawalan ng malay dahil sa uhaw. 13 Ang karpintero naman ay sumusukat ng kaputol na kahoy. Ginuguhitan niya ito ng anyo ng tao. Pagkatapos, uukit siya ng magandang larawan ng tao sa pamamagitan ng kanyang mga gamit para ilagay sa isang templo. 14 At para may magamit siyang kahoy, pumuputol siya ng sedro, ensina, o sipres[a] na kanyang itinanim sa kagubatan. Nagtanim din siya ng puno ng abeto, at sa kadidilig ng ulan ay tumubo ito. 15 Ang ibang piraso ng kahoy ay ginagamit niyang panggatong para pampainit at panluto ng pagkain. At ang ibang piraso ng kahoy ay ginagawa niyang rebulto na niluluhuran at sinasamba. 16 Ang ibang piraso naman ay ipinanggagatong niya at sa baga nitoʼy nag-iihaw siya ng karne, pagkatapos ay kumakain at nabubusog. Nagpapainit din siya sa apoy at sinasabi niya, “Ang sarap ng init.” 17 At ang ibang piraso ay ginagawa niyang rebulto at sa rebultong itoʼy nananalangin siya ng ganito, “Iligtas mo ako, sapagkat ikaw ang aking dios.”
18 Hindi alam at hindi nauunawaan ng mga taong ito ang kanilang ginagawa. Tinakpan ang mga mata nila kaya hindi sila makakita. Tinakpan din ang kanilang mga isip, kaya hindi sila makaunawa. 19 Walang nakakaisip na magsabi, “Ang kaputol ng kahoy ay ipinangluto ko ng pagkain, ipinang-ihaw ng karne, at aking kinain. Gagawin ko bang kasuklam-suklam na rebulto ang natirang kahoy? Sasambahin ko ba ang isang pirasong kahoy?”
20 Ang mga gumagawa nitoʼy parang kumain ng abo. Ang hangal niyang isip ang nagligaw sa kanya, at hindi niya maililigtas ang kanyang sarili. At hindi siya papayag na ang rebultong nasa kanya ay hindi dios.
21 Sinabi pa ng Panginoon, “Israel, dahil sa ikaw ay aking lingkod, isipin mo ito: Ginawa kita para maglingkod sa akin. Hindi kita kalilimutan. 22 Ang mga kasalanan moʼy parang ulap o ambon na pinaglaho ko na. Manumbalik ka sa akin para mailigtas kita.”
23 O kalangitan, umawit ka sa tuwa! O mundo, sumigaw ka nang malakas! Umawit kayo, kayong mga bundok at mga kagubatan. Sapagkat Ililigtas ng Panginoon ang lahi ni Jacob; ipapakita niya ang kanyang kapangyarihan sa Israel. 24 Ito ang sinasabi ng Panginoon na inyong Tagapagligtas na lumikha sa inyo: Ako ang Panginoong lumikha ng lahat ng bagay. Ako lang mag-isa ang naglatag ng langit at ako lang din ang lumikha ng mundo. 25 Binigo ko ang mga hula ng mga huwad na propeta. At ginagawa kong mangmang ang mga nanghuhula. Binabaliktad ko ang sinasabi ng marurunong at ginagawa kong walang kabuluhan ang kanilang nalalaman. 26 Pero tinutupad ko ang propesiya ng aking mga lingkod at mga tagapagsalita. Sinabi kong ang Jerusalem ay muling titirhan, at ang iba pang bayan ng Juda na nagiba ay muling itatayo. 27 Kapag sinabi kong matutuyo ang ilog, matutuyo nga ito. 28 Sinabi ko kay Cyrus, “Ikaw ang tagapagbantay ng aking mga mamamayan at gagawin mo ang lahat ng nais ko. Mag-uutos ka na muling itayo ang Jerusalem at ang templo roon.”
Footnotes
- 44:14 sipres: o, “pine tree.”
Isaiah 44
New American Bible (Revised Edition)
Chapter 44
1 Hear then, Jacob, my servant,
Israel, whom I have chosen.
2 Thus says the Lord who made you,
your help, who formed you from the womb:
Do not fear, Jacob, my servant,
Jeshurun,[a] whom I have chosen.
3 I will pour out water upon the thirsty ground,
streams upon the dry land;
I will pour out my spirit upon your offspring,
my blessing upon your descendants.
4 They shall spring forth amid grass
like poplars beside flowing waters.(A)
5 One shall say, “I am the Lord’s,”
another shall be named after Jacob,
And this one shall write on his hand,[b] “The Lord’s,”
and receive the name Israel.(B)
The True God and False Gods
6 [c]Thus says the Lord, Israel’s king,
its redeemer, the Lord of hosts:
I am the first, I am the last;
there is no God but me.[d](C)
7 Who is like me? Let him stand up and declare,
make it evident, and confront me with it.
Who of old announced future events?
Let them foretell to us the things to come.
8 Do not fear or be troubled.
Did I not announce it to you long ago?
I declared it, and you are my witnesses.
Is there any God but me?
There is no other Rock,[e] I know of none!(D)
9 [f]Those who fashion idols are all nothing;
their precious works are of no avail.
They are their witnesses:[g]
they see nothing, know nothing,
and so they are put to shame.(E)
10 Who would fashion a god or cast an idol,
that is of no use?
11 Look, all its company will be shamed;
they are artisans, mere human beings!
They all assemble and stand there,
only to cower in shame.
12 The ironsmith fashions a likeness,
he works it over the coals,
Shaping it with hammers,
working it with his strong arm.
With hunger his strength wanes,
without water, he grows faint.(F)
13 The woodworker stretches a line,
and marks out a shape with a stylus.
He shapes it with scraping tools,
with a compass measures it off,
Making it the copy of a man,[h]
human display, enthroned in a shrine.
14 He goes out to cut down cedars,
takes a holm tree or an oak.
He picks out for himself trees of the forest,
plants a fir, and the rain makes it grow.
15 It is used for fuel:
with some of the wood he warms himself,
makes a fire and bakes bread.
Yet he makes a god and worships it,
turns it into an idol and adores it!
16 Half of it he burns in the fire,
on its embers he roasts meat;
he eats the roast and is full.
He warms himself and says, “Ah!
I am warm! I see the flames!”
17 The rest of it he makes into a god,
an image to worship and adore.
He prays to it and says,
“Help me! You are my god!”
18 They do not know, do not understand;
their eyes are too clouded to see,
their minds, to perceive.
19 He does not think clearly;
he lacks the wit and knowledge to say,
“Half the wood I burned in the fire,
on its embers I baked bread,
I roasted meat and ate.
Shall I turn the rest into an abomination?
Shall I worship a block of wood?”
20 He is chasing ashes![i]
A deluded mind has led him astray;
He cannot save himself,
does not say, “This thing in my right hand—is it not a fraud?”
21 Remember these things, Jacob,
Israel, for you are my servant!
I formed you, a servant to me;
Israel, you shall never be forgotten by me:
22 I have brushed away your offenses like a cloud,
your sins like a mist;
return to me, for I have redeemed you.
23 Raise a glad cry, you heavens—the Lord has acted!
Shout, you depths of the earth.
Break forth, mountains, into song,
forest, with all your trees.
For the Lord has redeemed Jacob,
shows his glory through Israel.
Cyrus, Anointed of the Lord, Agent of Israel’s Liberation
24 Thus says the Lord, your redeemer,
who formed you from the womb:
I am the Lord, who made all things,
who alone stretched out the heavens,
I spread out the earth by myself.(G)
25 I bring to nought the omens of babblers,
make fools of diviners,
Turn back the wise
and make their knowledge foolish.
26 I confirm the words of my servant,
carry out the plan my messengers announce.
I say to Jerusalem, Be inhabited!
To the cities of Judah, Be rebuilt!
I will raise up their ruins.
27 I say to the deep, Be dry!
I will dry up your rivers.(H)
28 I say of Cyrus,[j] My shepherd!
He carries out my every wish,
Saying of Jerusalem, “Let it be rebuilt,”
and of the temple, “Lay its foundations.”(I)
Footnotes
- 44:2 Jeshurun: see note on Dt 32:15; cf. also Dt 33:5, 26.
- 44:5 Write on his hand: an allusion to the Babylonian custom of tattooing the owner’s name on the hand of his slave.
- 44:6–8 Prediction and fulfillment are here seen as the hallmarks of true divinity. See note on 43:9.
- 44:6 No god but me: with Second Isaiah, Israel’s faith is declared to be explicitly monotheistic. However implicit it may have been, earlier formulas did not exclude the existence of other gods, not even that of the first commandment: “You shall not have other gods besides me” (Ex 20:3). Cf. also note on 41:21–29.
- 44:8 Rock: place of refuge, a title here used of God; cf., e.g., Dt 32:4, 18; 1 Sm 2:2; Ps 18:3.
- 44:9–20 A satire on the makers and worshipers of idols.
- 44:9 Their witnesses: Israel has been called to bear witness to the awesome power of God (cf. 43:10, 12; 44:8), but idol makers cannot testify in support of their creations, for idols cannot act (Dt 4:28; Ps 135:15–18).
- 44:13 Copy of a man: in the biblical view human beings are made in the image of God; here gods are made in the image of human beings.
- 44:20 Chasing ashes: an exercise in futility.
- 44:28 Cyrus: king of Persia (559–529 B.C.); cf. note on 41:1–4.
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible) Copyright © 2009, 2011, 2014, 2015 by Biblica, Inc. ®
Scripture texts, prefaces, introductions, footnotes and cross references used in this work are taken from the New American Bible, revised edition © 2010, 1991, 1986, 1970 Confraternity of Christian Doctrine, Inc., Washington, DC All Rights Reserved. No part of this work may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without permission in writing from the copyright owner.