Isaias 44
Ang Pulong Sa Dios
Ang Saad sa Dios ngadto sa Israel
44 “Apan karon, pamati, O Israel nga akong alagad, ang katawhan nga akong pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2 Ako, ang Ginoo, mao ang naghimo ug nagtabang kanimo. Ayaw kahadlok, ikaw nga akong alagad ug pinili nga katawhan. 3 Kay hatagan ko ikaw ug tubig nga mohupay sa imong kauhaw ug mobasa sa imong malang yuta. Gamhan ko sa akong Espiritu ang imong mga kaliwat ug panalanginan ko sila. 4 Mouswag sila sama sa labong nga mga sagbot nga abunda sa tubig o sa mga kahoy sa daplin sa sapa. 5 May moingon, ‘Iya ako sa Ginoo,’ ug may ubang moingon, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May mosulat usab diha sa ilang kamot sa ngalan sa Ginoo, ug maghunahuna sa ilang kaugalingon nga sakop sa katawhan sa Israel.
Walay Kapuslanan ang mga dios-dios
6 “Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Hari ug Manluluwas sa Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako ang una ug ang kataposan. Wala nay laing Dios gawas kanako. 7 Kinsa ang sama kanako? Ipasulti siya sa akong atubangan kon unsay nahitabo sukad sa panahon nga gitukod ang usa ka nasod, ang akong katawhan, ug kon unsa ang mahitabo sa umaabot. 8 Ayaw kamo kahadlok o kalisang. Dili ba nga gipadayag ko na man kaninyo kaniadto pa ang akong katuyoan? Ug kamo mismo ang akong mga saksi. May lain pa bang Dios gawas kanako? Wala gayod! Wala na akoy nahibaloan pa nga dakong bato nga salipdanan.[a]” 9 Walay pulos ang tanang naghimog mga dios-dios. Ug kining mga dios-dios nga ilang gipakamahal walay bili. Sila mismo makapamatuod nga wala kini bili. Kay dili kini makakita ug walay nahibaloan. Mao gani nga maulawan ang mga nagasimba niini. 10 Buang-buang ang tawo nga naghimo ug mga dios-dios nga dili man lang niya mapuslan. 11 Pamati! Maulawan ang tanang nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo niini mga tawo lang usab. Tigoma silang tanan aron sa pagpanalipod sa ilang kaugalingon, kay malisang sila kanako ug maulawan.
12 Ang panday sa puthaw mobutang ug puthaw sa baga. Masohon niya kini ug kusog aron pormahon nga dios-dios. Maluya siya sa kagutom ug malipong sa kauhaw. 13 Ang panday sa kahoy mosukod ug usa ka putol sa kahoy. Markahan niya kini ug pormahong tawo pinaagi sa iyang mga gamit. Unya kuliton niya kini sa matahom nga dagway sa tawo aron ibutang sa usa ka templo. 14 Aron may gamiton siyang kahoy, magputol siyag sedro, o sipres, o terebinto nga iyang gipatubo sa kakahoyan. Magtanom usab siyag kahoyng pino, ug pinaagi sa ulan motubo kini. 15 Gamiton niyang sugnod ang ubang mga kahoy, aron makapainit siya ug makaluto ug pan. Ug ang uban himuon niyang dios-dios, ug unya ludhan niya kini ug simbahon. 16 Ihaling niya ang ubang mga kahoy ug magsugba siyag karne diha sa baga niini. Unya mokaon siya sa sinugba ug mabusog. Magpainit-init usab siya sa kalayo ug moingon, “Maayo kay nainitan ako.” 17 Ug ang ubang kahoy, himuon niyang dios-dios. Moluhod siya ug mosimba niining mga dios-dios, ug mag-ampo nga nagaingon, “Luwasa ako, kay ikaw ang akong dios.”
18 Kining mga tawhana wala masayod o makasabot sa ilang gihimo. Ang ilang mga mata nataptapan, mao nga dili sila makakita. Ang ilang mga hunahuna natak-opan, busa dili sila makasabot. 19 Wala gayod kanilay makapamalandong ug makahunahuna aron sa pag-ingon, “Gisugnod ko ang ubang kahoy ug nagluto akog pan. Nagsugba akog karne diha sa baga niini, ug mikaon ako. Ug karon himuon ko bang usa ka ngil-ad nga butang ang nahibiling kahoy? Mosimba ba ako sa usa ka putol sa kahoy?”
20 Sama lang siya sa nagkaon ug abo. Ang nalimbongan niyang hunahuna nagpahisalaag kaniya. Ug dili niya maluwas ang iyang kaugalingon, ni makaamgo ug makapangutana sa iyang kaugalingon. Dili niya madawat nga ang dios-dios sa iyang mga kamot dili tinuod nga dios.
21 Miingon ang Ginoo, “Hinumdomi kining mga butanga, O Israel, kay ikaw akong alagad. Gihimo ko ikaw, aron moalagad kanako, ug dili ko gayod ikaw kalimtan. 22 Wad-on ko na ang imong mga sala sama sa dag-om o gabon. Balik kanako, O Israel, kay luwason ko gayod ikaw.”
23 Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Singgit ug kusog, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid ug mga kakahoyan, kay giluwas na sa Ginoo ang mga kaliwat ni Jacob; gipakita niya ang iyang pagkagamhanan sa Israel.
24 Mao kini ang giingon sa Ginoo nga inyong Manluluwas, nga nagbuhat kaninyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sa tanang butang. Ako lang gayod ang nagbukhad sa kalangitan, ug nagmugna sa kalibotan. 25 Gisanta ko ang mga tagna sa bakakong mga propeta. Ug gihimo kong mga buang-buang ang mga manalagna. Gituis ko ang kahibalo sa mga maalamon, ug gihimong kawang ang ilang kahibalo. 26 Gituman ko ang mga panagna sa akong alagad[b] ug mga mensahero. Miingon ako nga ang Jerusalem pagapuy-an pag-usab, ug ang uban pang mga lungsod sa Juda tukoron pag-usab. 27 Kon momando ako nga momala ang mga suba, momala kini. 28 Moingon ako kang Cyrus, “Ikaw ang magbalantay sa akong katawhan, ug himuon mo ang tanan kong gusto. Magmando siya nga tukoron pag-usab ang Jerusalem ug ang templo niini.”
Isaiah 44
New King James Version
God’s Blessing on Israel
44 “Yet hear now, O Jacob My servant,
And Israel whom I have chosen.
2 Thus says the Lord who made you
And formed you from the womb, who will help you:
‘Fear not, O Jacob My servant;
And you, Jeshurun, whom I have chosen.
3 For I will pour water on him who is thirsty,
And floods on the dry ground;
I will pour My Spirit on your descendants,
And My blessing on your offspring;
4 They will spring up among the grass
Like willows by the watercourses.’
5 One will say, ‘I am the Lord’s’;
Another will call himself by the name of Jacob;
Another will write with his hand, ‘The Lord’s,’
And name himself by the name of Israel.
There Is No Other God
6 “Thus says the Lord, the King of Israel,
And his Redeemer, the Lord of hosts:
(A)‘I am the First and I am the Last;
Besides Me there is no God.
7 And (B)who can proclaim as I do?
Then let him declare it and set it in order for Me,
Since I appointed the ancient people.
And the things that are coming and shall come,
Let them show these to them.
8 Do not fear, nor be afraid;
(C)Have I not told you from that time, and declared it?
(D)You are My witnesses.
Is there a God besides Me?
Indeed (E)there is no other Rock;
I know not one.’ ”
Idolatry Is Foolishness
9 (F)Those who make an image, all of them are useless,
And their precious things shall not profit;
They are their own witnesses;
(G)They neither see nor know, that they may be ashamed.
10 Who would form a god or mold an image
(H)That profits him nothing?
11 Surely all his companions would be (I)ashamed;
And the workmen, they are mere men.
Let them all be gathered together,
Let them stand up;
Yet they shall fear,
They shall be ashamed together.
12 (J)The blacksmith with the tongs works one in the coals,
Fashions it with hammers,
And works it with the strength of his arms.
Even so, he is hungry, and his strength fails;
He drinks no water and is faint.
13 The craftsman stretches out his rule,
He marks one out with chalk;
He fashions it with a plane,
He marks it out with the compass,
And makes it like the figure of a man,
According to the beauty of a man, that it may remain in the house.
14 He cuts down cedars for himself,
And takes the cypress and the oak;
He [a]secures it for himself among the trees of the forest.
He plants a pine, and the rain nourishes it.
15 Then it shall be for a man to burn,
For he will take some of it and warm himself;
Yes, he kindles it and bakes bread;
Indeed he makes a god and worships it;
He makes it a carved image, and falls down to it.
16 He burns half of it in the fire;
With this half he eats meat;
He roasts a roast, and is satisfied.
He even warms himself and says,
“Ah! I am warm,
I have seen the fire.”
17 And the rest of it he makes into a god,
His carved image.
He falls down before it and worships it,
Prays to it and says,
“Deliver me, for you are my god!”
18 (K)They do not know nor understand;
For (L)He has [b]shut their eyes, so that they cannot see,
And their hearts, so that they cannot (M)understand.
19 And no one (N)considers in his heart,
Nor is there knowledge nor understanding to say,
“I have burned half of it in the fire,
Yes, I have also baked bread on its coals;
I have roasted meat and eaten it;
And shall I make the rest of it an abomination?
Shall I fall down before a block of wood?”
20 He feeds on ashes;
(O)A deceived heart has turned him aside;
And he cannot deliver his soul,
Nor say, “Is there not a (P)lie in my right hand?”
Israel Is Not Forgotten
21 “Remember these, O Jacob,
And Israel, for you are My servant;
I have formed you, you are My servant;
O Israel, you will not be (Q)forgotten by Me!
22 (R)I have blotted out, like a thick cloud, your transgressions,
And like a cloud, your sins.
Return to Me, for (S)I have redeemed you.”
23 (T)Sing, O heavens, for the Lord has done it!
Shout, you lower parts of the earth;
Break forth into singing, you mountains,
O forest, and every tree in it!
For the Lord has redeemed Jacob,
And (U)glorified Himself in Israel.
Judah Will Be Restored
24 Thus says the Lord, (V)your Redeemer,
And (W)He who formed you from the womb:
“I am the Lord, who makes all things,
(X)Who stretches out the heavens [c]all alone,
Who spreads abroad the earth by Myself;
25 Who (Y)frustrates the signs (Z)of the babblers,
And drives diviners mad;
Who turns wise men backward,
(AA)And makes their knowledge foolishness;
26 (AB)Who confirms the word of His servant,
And performs the counsel of His messengers;
Who says to Jerusalem, ‘You shall be inhabited,’
To the cities of Judah, ‘You shall be built,’
And I will raise up her waste places;
27 (AC)Who says to the deep, ‘Be dry!
And I will dry up your rivers’;
28 Who says of (AD)Cyrus, ‘He is My shepherd,
And he shall perform all My pleasure,
Saying to Jerusalem, (AE)“You shall be built,”
And to the temple, “Your foundation shall be laid.” ’
Footnotes
- Isaiah 44:14 Lit. appropriates
- Isaiah 44:18 Lit. smeared over
- Isaiah 44:24 By Himself
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
