Isaiah 57
English Standard Version
Israel's Futile Idolatry
57 The righteous man perishes,
and no one lays it to heart;
(A)devout men are taken away,
while no one understands.
For the righteous man is taken away from calamity;
2 (B)he enters into peace;
they rest (C)in their beds
who walk in their uprightness.
3 But you, draw near,
sons of the sorceress,
(D)offspring of the adulterer and the loose woman.
4 Whom are you mocking?
Against whom (E)do you open your mouth wide
and stick out your tongue?
Are you not children of (F)transgression,
(G)the offspring of deceit,
5 you who burn with lust among (H)the oaks,[a]
under every green tree,
(I)who slaughter your children in the valleys,
under the clefts of the rocks?
6 Among the smooth stones of (J)the valley is your portion;
they, they, are your lot;
to them you have poured out a drink offering,
you have brought a grain offering.
Shall I relent for these things?
7 (K)On a high and lofty mountain
you have set your bed,
and there you went up to offer sacrifice.
8 Behind the door and the doorpost
you have set up your memorial;
for, deserting me, (L)you have uncovered your bed,
you have gone up to it,
(M)you have made it wide;
and you have made a covenant for yourself with them,
you have loved their bed,
you have looked on nakedness.[b]
9 You journeyed to the king with oil
and multiplied your perfumes;
(N)you sent your envoys far off,
and sent down even to Sheol.
10 You were wearied with the length of your way,
(O)but you did not say, “It is hopeless”;
you found new life for your strength,
and so you were not faint.[c]
11 (P)Whom did you dread and fear,
(Q)so that you lied,
and did not remember me,
did not lay it to heart?
(R)Have I not held my peace, even for a long time,
and you do not fear me?
12 I will declare your righteousness and your deeds,
but they will not profit you.
13 (S)When you cry out, let your collection of idols deliver you!
The wind will carry them all off,
a breath will take them away.
(T)But he who takes refuge in me shall possess the land
and shall inherit (U)my holy mountain.
Comfort for the Contrite
14 And it shall be said,
(V)“Build up, build up, prepare the way,
remove every obstruction from my people's way.”
15 For thus says (W)the One who is high and lifted up,
who inhabits eternity, whose name is (X)Holy:
(Y)“I dwell in the high and holy place,
and also (Z)with him who is of a contrite and lowly spirit,
(AA)to revive the spirit of the lowly,
and to revive the heart of the contrite.
16 (AB)For I will not contend forever,
nor will I always be angry;
for the spirit would grow faint before me,
and the breath of life that I made.
17 Because of the iniquity of his (AC)unjust gain I was angry,
I struck him; I hid my face and was angry,
but he went on backsliding in the way of his own heart.
18 I have seen his ways, (AD)but I will heal him;
I will lead him (AE)and restore comfort to him and his mourners,
19 (AF)creating (AG)the fruit of the lips.
(AH)Peace, peace, (AI)to the far and to the near,” says the Lord,
(AJ)“and I will heal him.
20 (AK)But the wicked are like the tossing sea;
for it cannot be quiet,
and its waters toss up mire and dirt.
21 (AL)There is no peace,” says my God, “for the wicked.”
Footnotes
- Isaiah 57:5 Or among the terebinths
- Isaiah 57:8 Or on a monument (see 56:5); Hebrew on a hand
- Isaiah 57:10 Hebrew and so you were not sick
Isaia 57
Albanian Bible
57 I drejti vdes, por askush nuk kujdeset për të; njerëzit e devotshëm çohen tutje, dhe askush nuk mendon që i drejti është çuar larg përpara së keqes.
2 Ai hyn në paqe; ata që kanë ecur në ndershmëri pushojnë në shtretërit e tyre.
3 Por afrohuni këtu, ju bij të magjistares, pasardhës të shkelësit të kurorës dhe të prostitutes.
4 Me kë po talleni? Kundër kujt e hapni gojën dhe nxirrni jashtë gjuhën? A nuk jeni ju bij të rebelimit, pasardhës të gënjeshtrës,
5 ju, që ndizeni midis lisave poshtë çdo druri të blertë, therni bijtë në luginat, në të çarat e shkëmbinjve?
6 Pjesa jote është midis gurëve të lëmuar të përroit; ata, pikërisht ata janë pjesa jote; mbi ta ke derdhur libacione dhe ke sjellë blatime ushqimesh. A do të mund të gjeja përdëllim në këto gjëra?
7 Ti e ke vënë shtratin tënd mbi një mal të lartë dhe të ngritur, edhe aty ke hipur për të ofruar flijime.
8 I ke vënë simbolet e tu idhujtarë prapa portave dhe pas shtalkave. Larg meje je zbuluar dhe je ngjitur tek ata; ke zgjeruar shtratin tënd dhe ke bërë një besëlidhje me ta, ke pëlqyer shtratin e tyre, duke synuar pushtetin e tyre.
9 Ke shkuar te mbreti me vaj, duke i shumuar parfumet e tua; i dërgove larg lajmëtarët e tu dhe u ule deri në Sheol.
10 Nga shkaku i udhëtimeve të tua të shumta je lodhur, por nuk ke thënë: Éshtë e kotëë". Ke gjetur akoma fuqi në dorën tënde, prandaj nuk e ndjen veten të kapitur.
11 Nga kush ke pasur frikë, nga kush je trembur për të gënjyer, për të mos më kujtuar mua dhe për të mos menduar më për mua? A nuk kam qëndruar në heshtje për një kohë të gjatë? Prandaj nuk ke më frikë nga unë.
12 Unë do të shpall drejtësinë tënde dhe veprat e tua, që nuk do të hyjnë aspak në punë.
13 Kur do të bërtasësh, le të vijë të të shpëtojë turma e idhujve të tu. Era do t’i përlajë të tërë, një frymë do t’i çojë tutje. Por ai që gjen strehë tek unë do të zotërojë vendin dhe do të trashëgojë malin tim të shenjtë.
14 Dhe do të thuhet: "Sheshoni, sheshoni, shtroni rrugën, hiqni pengesat nga rruga e popullit tim!".
15 Sepse kështu thotë i Larti dhe i Madhërishmi që banon përjetësinë dhe emri i të cilit është i "Shenjti": "Unë banoj në vendin e lartë dhe të shenjtë dhe bashkë me atë që është i penduar dhe i përulur nga fryma, për të ngjallur frymën e të përulurve, për të ngjallur frymën e të penduarve.
16 Sepse unë nuk dua të kundërshtoj gjithnjë dhe as të jem i zemëruar përjetë, përndryshe para meje do të ligështoheshin fryma dhe shpirtërat që kam bërë.
17 Për shkak të paudhësisë së lakmisë së tij u zemërova dhe e godita; u fsheha, u indinjova, por ai u largua duke ndjekur rrugën e zemrës së tij.
18 I pashë rrugët e tij, por unë do ta shëroj, do ta udhëheq dhe do t’i jap përsëri ngushëllimet e mia atij dhe të tijve që janë të pikëlluar.
19 Unë krijoj frytin e buzëve. Paqe, paqe atij që është larg dhe atij që është afër," thotë Zoti. "Unë do ta shëroj".
20 Por të pabesët janë si deti i trazuar, që nuk mund të qetësohet dhe ujërat e të cilit vjellin llucë dhe baltë.
21 "Nuk ka paqe për të pabesët," thotë Perëndia im.
The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®), © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV Text Edition: 2025.
Copyright © 2011 by Geneva Bible Society