Print Page Options

21     the people whom I formed for myself
so that they might declare my praise.

22 Yet you did not call upon me, O Jacob;
    but you have been weary of me, O Israel!
23 You have not brought me your sheep for burnt offerings,
    or honored me with your sacrifices.
I have not burdened you with offerings,
    or wearied you with frankincense.
24 You have not bought me sweet cane with money,
    or satisfied me with the fat of your sacrifices.
But you have burdened me with your sins;
    you have wearied me with your iniquities.

25 I, I am He
    who blots out your transgressions for my own sake,
    and I will not remember your sins.
26 Accuse me, let us go to trial;
    set forth your case, so that you may be proved right.
27 Your first ancestor sinned,
    and your interpreters transgressed against me.
28 Therefore I profaned the princes of the sanctuary,
    I delivered Jacob to utter destruction,
    and Israel to reviling.

Read full chapter

21 Il popolo che mi sono formato proclamerà le mie lodi.

22 (A)«Tu non mi hai invocato, Giacobbe, anzi ti sei stancato di me, Israele!

23 Tu non mi hai portato l’agnello dei tuoi olocausti e non mi hai onorato con i tuoi sacrifici; io non ti ho tormentato con richieste di offerte, né ti ho stancato domandandoti incenso.

24 Tu non hai comprato con denaro canna odorosa per me e non mi hai saziato con il grasso dei tuoi sacrifici; ma tu mi hai tormentato con i tuoi peccati, mi hai stancato con le tue iniquità.

25 Io, io, sono colui che per amore di me stesso cancello le tue trasgressioni e non mi ricorderò più dei tuoi peccati.

26 Risveglia la mia memoria, discutiamo assieme, parla tu stesso per giustificarti!

27 Il tuo primo progenitore ha peccato, i tuoi mediatori si sono ribellati a me;

28 perciò io ho trattato come profani i capi del santuario, ho votato Giacobbe allo sterminio, ho abbandonato Israele all’infamia.

Read full chapter

21 das Volk, das ich mir gebildet habe, damit sie meinen Ruhm verkündigen.

22 Und doch hast du, Jakob, nicht mich angerufen, noch hast du dich um mich bemüht, Israel!

23 Du hast mir deine Brandopferschafe nicht dargebracht und mich nicht mit deinen Schlachtopfern geehrt. Ich habe dir nicht zu schaffen gemacht mit Speisopfern, ich habe dich mit Weihrauchspenden nicht ermüdet.

24 Du hast mir nicht Gewürzrohr um Geld gekauft und mit dem Fett deiner Schlachtopfer mich nicht getränkt; aber du hast mir zu schaffen gemacht mit deinen Sünden und mir Mühe gemacht mit deinen Missetaten!

25 Ich, ich tilge deine Übertretungen um meinetwillen, und an deine Sünden will ich nie mehr gedenken!

26 Erinnere mich, wir wollen miteinander rechten; zähle [doch] auf, womit du dich rechtfertigen willst!

27 Dein erster Vater hat gesündigt, und deine Lehrer[a] haben mir die Treue gebrochen;

28 darum habe ich die Vorsteher des Heiligtums entweiht und Jakob dem Bann preisgegeben und Israel den Schmähungen.

Read full chapter

Footnotes

  1. (43,27) od. Ausleger / Sprecher; gemeint sind Priester und Propheten.

21 Igen, a népnek,
    amelyet magamnak alkottam,
    s amely hirdeti majd dicséretemet.”

22 „De mégsem hozzám kiáltottál, Jákób!
    Meguntál engem, Izráel!
23 Nem hoztál nekem bárányaidból égőáldozatnak valót,
    nem tiszteltél véresáldozatokkal.
Pedig nem terheltelek ételáldozatokkal,
    nem fárasztottalak tömjént követelve.
24 Nem vettél nekem jó illatú nádat,
    nem hoztál elém jó szívvel ajándékokat,
csak bűneiddel terheltél,
    vétkeid sokaságával fárasztottál.

25 Én, egyedül én törlöm el bűneidet,
    önmagamért,
    és vétkeidre többé nem emlékezem!
26 Emlékeztess, pereljünk egymással!
    Add elő érveidet!
    Igazold magad, ha tudod!
27 Hiszen már ősapád is vétkezett,
    vezetőid[a] is vétkeztek ellenem mindannyian!
28 Hát én is hagytam,
    hogy szent helyem papjait meggyalázzák,
engedtem, hogy Jákóbot pusztítsák,
    és megszégyenítsék Izráelt.”

Read full chapter

Footnotes

  1. Ézsaiás 43:27 vezetőid Vagy: „szószólóid” — vagyis, akik mások érdekében szót emelnek.

21 Je l’ai formé pour moi :
il proclamera ma louange.

Dieu accuse

22 Et pourtant, ô Jacob, |tu n’as pas fait appel à moi !
Tu t’es lassé de moi, |ô Israël !
23 Tu ne m’as pas offert |d’agneaux en holocaustes,
tes sacrifices |n’étaient pas à ma gloire ;
je ne t’ai pas importuné |pour avoir des offrandes,
je ne t’ai pas lassé |pour avoir de l’encens.
24 Tu n’as pas dépensé d’argent pour moi, |pour du roseau aromatique,
et tu ne m’as pas rassasié |de la graisse des sacrifices.
Mais toi, tu m’as importuné |par tes péchés,
tu m’as lassé |par tes forfaits !

Dieu pardonne

25 Mais c’est moi, et moi seul, |qui efface tes transgressions |par égard pour moi-même,
je ne tiendrai plus compte |de tes péchés.
26 Rappelle-moi ce qu’il en est, |entrons ensemble en jugement
et, pour te justifier, |expose donc ton cas.
27 Déjà, ton premier père[a] |a péché envers moi
et ceux des tiens qui ont la charge |d’interpréter la Loi |m’ont été infidèles.
28 Aussi ai-je déshonoré
les chefs du sanctuaire
et j’ai livré Jacob |à l’extermination,
Israël aux outrages.

Read full chapter

Footnotes

  1. 43.27 Jacob très certainement (voir Gn 25.26 ; 27.36 ; Os 12.4).