Isaiah 15
New American Standard Bible
Judgment on Moab
15 The pronouncement concerning (A)Moab:
Certainly in a night (B)Ar of Moab is devastated and ruined;
Certainly in a night Kir of Moab is devastated and ruined.
2 [a]The people have gone up to the [b]temple and to (C)Dibon, to the high places to weep.
Moab wails over Nebo and Medeba;
Everyone’s head is (D)bald and every beard is cut off.
3 In their streets they have put on (E)sackcloth;
(F)On their housetops and in their public squares
Everyone is wailing, [c](G)overcome with weeping.
4 (H)Heshbon and Elealeh also cry out,
Their voice is heard all the way to Jahaz;
Therefore the [d]armed men of Moab cry aloud;
His soul trembles within him.
5 My heart cries out for Moab;
His fugitives are as far as (I)Zoar and Eglath-shelishiyah,
For they go up the (J)ascent of Luhith weeping;
Indeed, on the road to Horonaim they raise a cry of distress (K)over their collapse.
6 For the (L)waters of Nimrim are [e]desolate.
Indeed, the grass is withered, the new growth has died,
There is (M)no greenery.
7 Therefore the (N)abundance which they have acquired and stored up,
They carry it off over the brook of [f]Arabim.
8 For the cry of distress has gone around the territory of Moab,
Its wailing goes as far as Eglaim and its howling to Beer-elim.
9 For the waters of Dimon are full of [g]blood;
I will certainly bring added woes upon Dimon,
A (O)lion upon the fugitives of Moab and the remnant of the land.
Footnotes
- Isaiah 15:2 Lit He has gone; i.e., Moab, meaning the people of Moab
- Isaiah 15:2 Lit house
- Isaiah 15:3 Lit going down in weeping
- Isaiah 15:4 Another reading is the loins of
- Isaiah 15:6 Lit desolations
- Isaiah 15:7 Or the poplars
- Isaiah 15:9 Heb dam (a wordplay)
Isaias 15
Ang Dating Biblia (1905)
15 Ang hula tungkol sa Moab. Sapagka't sa isang gabi ang Ar ng Moab ay nagiba, at nawalan ng kabuluhan; sapagka't sa isang gabi ay nagiba ang Kir ng Moab, at nawalan ng kabuluhan.
2 Siya'y umahon sa Bayith, at sa Dibon, sa mga mataas na dako, upang umiyak: ang Moab ay umaangal sa Nebo, at sa Medeba: lahat nilang ulo ay kalbo, bawa't balbas ay gupit.
3 Sa kanilang mga lansangan ay nangagbibigkis sila ng kayong magaspang: sa kanilang mga bubungan, at sa kanilang mga luwal na dako, umaangal ang bawa't isa, na umiiyak ng di kawasa.
4 At ang Hesbon ay humihiyaw, at ang Eleale; ang kanilang tinig ay naririnig hanggang sa Jahas: kaya't ang mga lalaking nangasasakbatan sa Moab ay nagsihiyaw ng malakas; ang kaniyang kalooban ay nagugulumihanan.
5 Ang aking puso ay dumadaing dahil sa Moab, ang kaniyang mga mahal na tao ay nagsisitakas sa Zoar, sa Eglat-selisiyah: sapagka't sa ahunan sa Luhith ay nagsisiahon silang may iyakan: sapagka't sa daan ng Horonaim ay nagsisihagulhol sila sa kapahamakan.
6 Sapagka't ang tubig ng Nimrim ay natuyo, sapagka't ang damo ay natuyo, ang sariwang damo ay nalalanta, walang sariwang bagay.
7 Kaya't ang kasaganaan na kanilang tinamo, at ang kanilang tinipon, ay kanilang dadalhin sa mga batis ng mga kahoy na sauce.
8 Sapagka't ang daing ay lumilipana sa mga hangganan ng Moab; ang angal niya ay hanggang sa Eglaim, at ang angal niya ay hanggang sa Beer-elim.
9 Sapagka't ang tubig ng Dimon ay nahaluan ng dugo: sapagka't magpapasapit pa ako sa Dimon ng isang leon na nakatanan sa Moab, at sa nalabi sa lupain.
New American Standard Bible®, Copyright © 1960, 1971, 1977, 1995, 2020 by The Lockman Foundation. All rights reserved.
