Isaiah 54:1-57:14
New Living Translation
Future Glory for Jerusalem
54 “Sing, O childless woman,
you who have never given birth!
Break into loud and joyful song, O Jerusalem,
you who have never been in labor.
For the desolate woman now has more children
than the woman who lives with her husband,”
says the Lord.
2 “Enlarge your house; build an addition.
Spread out your home, and spare no expense!
3 For you will soon be bursting at the seams.
Your descendants will occupy other nations
and resettle the ruined cities.
4 “Fear not; you will no longer live in shame.
Don’t be afraid; there is no more disgrace for you.
You will no longer remember the shame of your youth
and the sorrows of widowhood.
5 For your Creator will be your husband;
the Lord of Heaven’s Armies is his name!
He is your Redeemer, the Holy One of Israel,
the God of all the earth.
6 For the Lord has called you back from your grief—
as though you were a young wife abandoned by her husband,”
says your God.
7 “For a brief moment I abandoned you,
but with great compassion I will take you back.
8 In a burst of anger I turned my face away for a little while.
But with everlasting love I will have compassion on you,”
says the Lord, your Redeemer.
9 “Just as I swore in the time of Noah
that I would never again let a flood cover the earth,
so now I swear
that I will never again be angry and punish you.
10 For the mountains may move
and the hills disappear,
but even then my faithful love for you will remain.
My covenant of blessing will never be broken,”
says the Lord, who has mercy on you.
11 “O storm-battered city,
troubled and desolate!
I will rebuild you with precious jewels
and make your foundations from lapis lazuli.
12 I will make your towers of sparkling rubies,
your gates of shining gems,
and your walls of precious stones.
13 I will teach all your children,
and they will enjoy great peace.
14 You will be secure under a government that is just and fair.
Your enemies will stay far away.
You will live in peace,
and terror will not come near.
15 If any nation comes to fight you,
it is not because I sent them.
Whoever attacks you will go down in defeat.
16 “I have created the blacksmith
who fans the coals beneath the forge
and makes the weapons of destruction.
And I have created the armies that destroy.
17 But in that coming day
no weapon turned against you will succeed.
You will silence every voice
raised up to accuse you.
These benefits are enjoyed by the servants of the Lord;
their vindication will come from me.
I, the Lord, have spoken!
Invitation to the Lord’s Salvation
55 “Is anyone thirsty?
Come and drink—
even if you have no money!
Come, take your choice of wine or milk—
it’s all free!
2 Why spend your money on food that does not give you strength?
Why pay for food that does you no good?
Listen to me, and you will eat what is good.
You will enjoy the finest food.
3 “Come to me with your ears wide open.
Listen, and you will find life.
I will make an everlasting covenant with you.
I will give you all the unfailing love I promised to David.
4 See how I used him to display my power among the peoples.
I made him a leader among the nations.
5 You also will command nations you do not know,
and peoples unknown to you will come running to obey,
because I, the Lord your God,
the Holy One of Israel, have made you glorious.”
6 Seek the Lord while you can find him.
Call on him now while he is near.
7 Let the wicked change their ways
and banish the very thought of doing wrong.
Let them turn to the Lord that he may have mercy on them.
Yes, turn to our God, for he will forgive generously.
8 “My thoughts are nothing like your thoughts,” says the Lord.
“And my ways are far beyond anything you could imagine.
9 For just as the heavens are higher than the earth,
so my ways are higher than your ways
and my thoughts higher than your thoughts.
10 “The rain and snow come down from the heavens
and stay on the ground to water the earth.
They cause the grain to grow,
producing seed for the farmer
and bread for the hungry.
11 It is the same with my word.
I send it out, and it always produces fruit.
It will accomplish all I want it to,
and it will prosper everywhere I send it.
12 You will live in joy and peace.
The mountains and hills will burst into song,
and the trees of the field will clap their hands!
13 Where once there were thorns, cypress trees will grow.
Where nettles grew, myrtles will sprout up.
These events will bring great honor to the Lord’s name;
they will be an everlasting sign of his power and love.”
Blessings for All Nations
56 This is what the Lord says:
“Be just and fair to all.
Do what is right and good,
for I am coming soon to rescue you
and to display my righteousness among you.
2 Blessed are all those
who are careful to do this.
Blessed are those who honor my Sabbath days of rest
and keep themselves from doing wrong.
3 “Don’t let foreigners who commit themselves to the Lord say,
‘The Lord will never let me be part of his people.’
And don’t let the eunuchs say,
‘I’m a dried-up tree with no children and no future.’
4 For this is what the Lord says:
I will bless those eunuchs
who keep my Sabbath days holy
and who choose to do what pleases me
and commit their lives to me.
5 I will give them—within the walls of my house—
a memorial and a name
far greater than sons and daughters could give.
For the name I give them is an everlasting one.
It will never disappear!
6 “I will also bless the foreigners who commit themselves to the Lord,
who serve him and love his name,
who worship him and do not desecrate the Sabbath day of rest,
and who hold fast to my covenant.
7 I will bring them to my holy mountain of Jerusalem
and will fill them with joy in my house of prayer.
I will accept their burnt offerings and sacrifices,
because my Temple will be called a house of prayer for all nations.
8 For the Sovereign Lord,
who brings back the outcasts of Israel, says:
I will bring others, too,
besides my people Israel.”
Sinful Leaders Condemned
9 Come, wild animals of the field!
Come, wild animals of the forest!
Come and devour my people!
10 For the leaders of my people—
the Lord’s watchmen, his shepherds—
are blind and ignorant.
They are like silent watchdogs
that give no warning when danger comes.
They love to lie around, sleeping and dreaming.
11 Like greedy dogs, they are never satisfied.
They are ignorant shepherds,
all following their own path
and intent on personal gain.
12 “Come,” they say, “let’s get some wine and have a party.
Let’s all get drunk.
Then tomorrow we’ll do it again
and have an even bigger party!”
57 Good people pass away;
the godly often die before their time.
But no one seems to care or wonder why.
No one seems to understand
that God is protecting them from the evil to come.
2 For those who follow godly paths
will rest in peace when they die.
Idolatrous Worship Condemned
3 “But you—come here, you witches’ children,
you offspring of adulterers and prostitutes!
4 Whom do you mock,
making faces and sticking out your tongues?
You children of sinners and liars!
5 You worship your idols with great passion
beneath the oaks and under every green tree.
You sacrifice your children down in the valleys,
among the jagged rocks in the cliffs.
6 Your gods are the smooth stones in the valleys.
You worship them with liquid offerings and grain offerings.
They, not I, are your inheritance.
Do you think all this makes me happy?
7 You have committed adultery on every high mountain.
There you have worshiped idols
and have been unfaithful to me.
8 You have put pagan symbols
on your doorposts and behind your doors.
You have left me
and climbed into bed with these detestable gods.
You have committed yourselves to them.
You love to look at their naked bodies.
9 You have gone to Molech[a]
with olive oil and many perfumes,
sending your agents far and wide,
even to the world of the dead.[b]
10 You grew weary in your search,
but you never gave up.
Desire gave you renewed strength,
and you did not grow weary.
11 “Are you afraid of these idols?
Do they terrify you?
Is that why you have lied to me
and forgotten me and my words?
Is it because of my long silence
that you no longer fear me?
12 Now I will expose your so-called good deeds.
None of them will help you.
13 Let’s see if your idols can save you
when you cry to them for help.
Why, a puff of wind can knock them down!
If you just breathe on them, they fall over!
But whoever trusts in me will inherit the land
and possess my holy mountain.”
God Forgives the Repentant
14 God says, “Rebuild the road!
Clear away the rocks and stones
so my people can return from captivity.”
Isaias 54:1-57:14
Ang Pulong Sa Dios
Ang Gugma sa Ginoo alang sa Jerusalem
54 Miingon ang Ginoo, “Pag-awit, O Jerusalem, ikaw nga sama sa usa ka babayeng baog. Pag-awit ug paghugyaw sa kalipay, ikaw nga wala gayod makasinati sa kasakit sa pagpanganak. Tungod kay bisan biniyaan ka, mas daghan pa unya ang imong mahimong anak kay sa babayeng nagapuyo uban sa iyang bana. 2 Padak-i ug lig-ona[a] ang imong puloy-anan.[b] Ayaw pugngi ang pagpalapad niini. 3 Kay padak-an ang imong mga utlanan, sakopon sa imong mga katawhan ang ubang mga nasod, ug puy-an nila ang mga giabandonang siyudad niini. 4 Ayaw kahadlok, kay dili ka maulawan. Malimtan mo na gayod ang kaulawan sa imong pagkabatan-on ug ingon man sa imong pagkabalo. 5 Kay ako nga imong Magbubuhat mahimong ingon sa usa ka bana kanimo. Makagagahom nga Ginoo ang akong ngalan. Ako, ang Balaan nga Dios sa Israel mao ang imong Manluluwas. Gitawag ako nga ‘Dios sa tibuok kalibotan.’
6 “Jerusalem, sama ka sa batan-ong asawa nga naguol tungod kay gibiyaan sa iyang bana. Apan karon tawgon ko ikaw nga mobalik kanako. 7 Sa mubong panahon gibiyaan ko ikaw, apan sa dakong kalooy kuhaon ko ikaw pag-usab. 8 Tungod sa labihan kong kapungot kanimo, gitalikdan ko ikaw sulod sa mubong panahon. Apan tungod sa akong walay kataposang gugma, kaloy-an ko ikaw. Ako, ang Ginoo nga imong Manluluwas, ang nagaingon niini.
9 “Alang kanako, sama kini sa panahon[c] ni Noah diin nanumpa ako nga dili na gayod molunop dinhi sa kalibotan. Ug karon, nanumpa usab ako nga dili na gayod ako masuko o mosilot kanimo. 10 Bisag mangatumpag pa ang mga bukid ug mga bungtod, ang akong gugma magpabilin, ingon man ang akong kasabotan uban kaninyo nga panalanginan ko kamo. Ako, ang Ginoo nga nalooy kanimo, ang nagaingon niini.
11 “O Jerusalem, daw gikuso-kuso ka sa bagyo. Nagaantos ka ug wala gayoy midasig kanimo. Apan tukoron ko ikaw pag-usab sa mga patukoranan nga hinimo gikan sa mga batong safiro ug gamiton ko ang mahalong mga bato sa paghimo sa mga bongbong sa imong balay. 12 Gamiton ko ang mga batong rubi alang sa imong tore, ug ang matahom nga mga bato sa paghimo sa imong mga pultahan ug mga paril. 13 Ako mismo ang motudlo sa imong katawhan,[d] ug magmauswagon gayod sila pag-ayo. 14 Molig-on ka tungod kay magkinabuhi nga matarong ang imong katawhan. Mahilayo ka na sa modaog-daog kanimo, busa wala ka nay kahadlokan. Dili na moduol kanimo ang imong mga kaaway, busa dili ka na malisang. 15 Kon may mosulong kanimo, dili kini akong kagustohan. Moampo kanimo ang mosulong kanimo. 16 Pamati! Ako mismo ang naghimo sa mga panday nga maoy nagahuyop sa gabagang uling ug naghimog armas. Ug ako usab ang naghimo sa mga sundalo nga nagagamit niining mga armas sa pagpanglaglag. 17 Walay hinagiban nga gihimo sa pagpakigbatok kanimo ang makaunsa kanimo. Matubag mo ang mga sumbong batok kanimo. Mao kini ang panulondon sa akong mga alagad; molaban ako kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
Ang Kalooy nga Gitanyag sa Dios
55 Miingon ang Ginoo, “Duol kamo, kamong tanan nga giuhaw, ania ang tubig! Bisan wala kamoy kuwarta, duol kamo ug kaon! Dali kamo, kuha kamog bino ug gatas nga walay bayad! 2 Nganong mogasto man kamo sa inyong kuwarta sa dili makaon? Ug nganong maghago man kamo sa mga butang nga dili makatagbaw? Pamati kamo kanako ug makakaon kamo sa lamiang pagkaon ug mabusog gayod kamo. 3 Duol kamo ug pamati kanako aron mabuhi kamo. Mohimo akog walay kataposang kasabotan uban kaninyo. Ipakita ko kaninyo ang akong dakong gugma ug pagkamatinumanon nga gisaad ko kang David. 4 Gihimo ko siyang pangulo sa mga nasod, ug pinaagi kaniya gipakita ko kanila ang akong gahom. 5 Tawgon ninyo ang mga nasod nga wala ninyo mailhi, ug magdali-dali sila pag-anha kaninyo. Kay ako, ang Ginoo nga inyong Dios, ang Balaan nga Dios sa Israel, nagpasidungog kaninyo.”
6 Dangop kamo sa Ginoo ug tawag kamo kaniya samtang anaa pa siya nga motabang kaninyo. 7 Pabiyaa na ang mga daotan sa ilang daotang binuhatan ug ipasalikway ang ilang daotang panghunahuna. Pabalika na sila sa Ginoo nga atong Dios kay kaloy-an niya sila ug pasayloon.
8 Miingon ang Ginoo, “Ang akong panghunahuna dili sama sa inyong panghunahuna. Ang akong kinaiya dili sama sa inyong kinaiya. 9 Maingon nga mas habog ang langit kaysa yuta, layo ra usab kaayo ang inyong kinaiya ug panghunahuna kay kanako. 10 Ang ulan ug ang snow gikan sa langit ug dili na kini mobalik didto; nagahatag kinig tubig sa kalibotan, ug nagapatubo sa mga tanom nga mohatag ug binhi sa mga magpupugas ug pagkaon sa mga tawo. 11 Mao usab ang mga pulong nga akong gisulti, dili kini makawang, kondili tumanon niini ang akong tumong; ug molampos kini sa katuyoan sa akong pagpadala niini.
12 “Mga Israelinhon, pamiya kamo sa Babilonia nga malipayon ug malinawon. Daw sa mag-awit sa tumang kalipay ang mga bukid ug mga bungtod, ug daw sa mamakpak ang tanang kakahoyan. 13 Manurok ang kahoyng sipres ug mirto ilis sa mga sampinit. Kining hitaboa magahatag ug pasidungog kanako; mahimo kining timailhan sa akong pagkagamhanan hangtod sa kahangtoran.”
Panalangin alang sa Tanang Kanasoran
56 Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Patunhaya ninyo ang hustisya ug buhata ninyo ang matarong, kay sa dili madugay luwason ko na kamo ug hatagan ug kadaogan. 2 Bulahan ang tawo nga naghimo ug nagatuman niini ug wala magpasipala sa Adlaw nga Igpapahulay. Ug bulahan usab ang tawo nga wala maghimog daotan.”
3 Ang mga dili Israelinhon nga nagtugyan sa ilang kinabuhi sa Ginoo dili angay maghunahuna nga dili gayod sila isipon sa Ginoo nga iyang mga tawo. Ug ang mga kinapon dili angay maghunahuna nga dili sila mahimong bahin sa katawhan sa Dios tungod kay dili sila makaanak.[e] 4 Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, “Panalanginan ko ang mga tawong kinapon nga nagatuman sa akong mga ginapahimo sa Adlaw nga Igpapahulay, ug naghimo sa mga butang nga makapalipay kanako ug nagatuman sa akong kasabotan. 5 Tugotan ko sila nga mosulod sa akong templo ug hatagan ko sila sa pasidungog nga labaw kay sa pasidungog nga madawat nila kon may mga anak sila. Dili gayod sila malimtan sa mga tawo hangtod sa hangtod.
6 “Panalanginan ko usab ang mga dili Israelinhon nga nagatugyan sa ilang kinabuhi kanako aron alagaran ako, higugmaon, ug simbahon, ug nagatuman sa akong mga ginapahimo sa Adlaw nga Igpapahulay ug nagatuman sa akong kasabotan. 7 Dad-on ko sila sa akong balaan nga bukid, ug lipayon ko sila didto sa akong balay nga alampoanan. Dawaton ko sa akong halaran ang ilang mga halad nga sinunog ug uban pang mga halad, kay ang akong balay tawgon nga balay nga alampoanan sa mga tawo sa tanang nasod.” 8 Miingon usab ang Ginoong Dios nga nagtigom sa mga binihag nga mga Israelinhon, “Tigomon ko pa gayod ang uban, gawas niadtong natigom ko nang daan.”
Ang Sulti sa Dios Batok sa mga Pangulo sa Israel
9 Duol kamo, tanang nasod nga sama sa mabangis nga mga mananap, ug laglaga ninyo ang katawhan sa Israel. 10 Kay ang ilang mga pangulo nga mga magbalantay unta niining nasora morag mga buta ug walay kahibalo. Sama sila sa mga iro nga amang; dili sila makapaghot. Buot lang nilang moluko, matulog, ug magdamgo. 11 Sama sila sa mga hakog nga iro nga walay pagkatagbaw. Mga magbalantay sila sa Israel nga walay panabot. Ang matag usa kanila nagpatuyang sa iyang gustong buhaton ug nagtinguha lang sa iyang kaugalingong kaayohan. 12 Miingon sila, “Dali, magkuha kitag ilimnon ug maghubog! Ingon gihapon niini ugma, ug mas labaw pa gani!”
Walay Pulos ang mga dios-dios sa Israel
57 Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, walay mangutana kon ngano. Walay makasabot nga gikuha sa Dios ang mga tawong diosnon aron makalikay sa kadaotan. 2 Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, makapahulay na siya ug magmalinawon.
3 Apan kamong mga anak sa babayeng mamamarang, sa mananapaw, ug sa babayeng nagabaligya sa iyang dungog, duol kamo. 4 Gibiaybiay ninyo ang mga matarong. Inyo silang gihiwian ug gidiwaldiwalan. Mga kaliwat kamo sa mga masinupakon ug mga bakakon. 5 Gisimba ninyo ang inyong mga dios-dios pinaagi sa pagpakighilawas ilalom sa punoan sa mga kahoy nga gipakabalaan ninyo. Gihalad pa ninyo ang inyong mga anak diha sa mga lugut, diha sa mga bangag sa dagkong mga bato. 6 Ang hamis nga mga bato sa mga lugut mao ang inyong mga dios. Gisimba ninyo kini pinaagi sa paghalad ug mga halad nga ilimnon ug mga halad sa pagpasidungog. Malipay ba ako niining inyong gihimo? 7 Motungas kamo sa tag-as nga bukid ug maghalad didto ug makighilawas. 8 Gibutang pa gayod ninyo ang mga imahen sa inyong mga dios-dios luyo sa pultahan sa inyong mga balay. Inyo akong gisalikway. Sama kamo sa babayeng mananapaw nga misaka sa iyang lapad nga katre ug nakigsabot sa iyang mga lalaki. Malipay gayod siyang nakighilawas sa iyang mga laki.
9 Miadto kamo sa inyong dios-dios nga si Molec nga may dalang lana ug daghang mga pahumot. Nagsugo pa kamog mga tawo nga mangitag mga dios-dios sa layong mga dapit aron inyong simbahon. Bisan ang dapit sa mga patay daw sa paadtoan pa ninyo. 10 Bisag gikapoyan na kamo sa pagpangita sa mga dios-dios, wala gihapon kamo mawad-ig paglaom. Gipalig-on ninyo ang inyong kaugalingon, busa wala gayod kamo maluya.
11 Miingon ang Ginoo, “Kinsa ba kining mga dios-dios nga inyong gikalisangan nga namakak man kamo kanako? Gikalimtan ninyo ako ug wala kamo magtagad kanako. Unsa bay hinungdan nga wala na man kamo motahod kanako? Tungod ba kay nagpakahilom lang ako sulod sa taas nga panahon? 12 Naghunahuna kamo nga matarong na gayod ang inyong gihimo, apan ipakita ko kon unsa gayod kamong matanga sa tawo. Ug dili makatabang kaninyo ang inyong mga dios-dios. 13 Oo, dili gayod makatabang ang mga dios-dios kon mangayo kamog tabang kanila. Paliron silang tanan sa hangin; mapalid sila sa usa lang ka huyop. Apan ang nagsalig kanako magapuyo sa yuta[f] ug mosimba didto sa akong balaan nga bukid. 14 Ako moingon, ‘Ayoha ang dalan. Kuhaa ang mga babag sa agianan sa akong katawhan.’ ”
Footnotes
- 54:2 lig-ona: sa literal, pataasa ang imong mga pisi ug lig-ona ang imong mga palpal.
- 54:2 puloy-anan: sa literal, tolda.
- 54:9 panahon: Mao kini sa ubang karaang mga teksto; apan sa Hebreo, tubig.
- 54:13 katawhan: sa literal, mga anak.
- 56:3 dili sila makaanak: sa literal, sama sila sa patay nga kahoy.
- 57:13 yuta: Tingali ang buot ipasabot, yuta sa Israel.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.