Isaiah 51-53
New Living Translation
A Call to Trust the Lord
51 “Listen to me, all who hope for deliverance—
all who seek the Lord!
Consider the rock from which you were cut,
the quarry from which you were mined.
2 Yes, think about Abraham, your ancestor,
and Sarah, who gave birth to your nation.
Abraham was only one man when I called him.
But when I blessed him, he became a great nation.”
3 The Lord will comfort Israel[a] again
and have pity on her ruins.
Her desert will blossom like Eden,
her barren wilderness like the garden of the Lord.
Joy and gladness will be found there.
Songs of thanksgiving will fill the air.
4 “Listen to me, my people.
Hear me, Israel,
for my law will be proclaimed,
and my justice will become a light to the nations.
5 My mercy and justice are coming soon.
My salvation is on the way.
My strong arm will bring justice to the nations.
All distant lands will look to me
and wait in hope for my powerful arm.
6 Look up to the skies above,
and gaze down on the earth below.
For the skies will disappear like smoke,
and the earth will wear out like a piece of clothing.
The people of the earth will die like flies,
but my salvation lasts forever.
My righteous rule will never end!
7 “Listen to me, you who know right from wrong,
you who cherish my law in your hearts.
Do not be afraid of people’s scorn,
nor fear their insults.
8 For the moth will devour them as it devours clothing.
The worm will eat at them as it eats wool.
But my righteousness will last forever.
My salvation will continue from generation to generation.”
9 Wake up, wake up, O Lord! Clothe yourself with strength!
Flex your mighty right arm!
Rouse yourself as in the days of old
when you slew Egypt, the dragon of the Nile.[b]
10 Are you not the same today,
the one who dried up the sea,
making a path of escape through the depths
so that your people could cross over?
11 Those who have been ransomed by the Lord will return.
They will enter Jerusalem[c] singing,
crowned with everlasting joy.
Sorrow and mourning will disappear,
and they will be filled with joy and gladness.
12 “I, yes I, am the one who comforts you.
So why are you afraid of mere humans,
who wither like the grass and disappear?
13 Yet you have forgotten the Lord, your Creator,
the one who stretched out the sky like a canopy
and laid the foundations of the earth.
Will you remain in constant dread of human oppressors?
Will you continue to fear the anger of your enemies?
Where is their fury and anger now?
It is gone!
14 Soon all you captives will be released!
Imprisonment, starvation, and death will not be your fate!
15 For I am the Lord your God,
who stirs up the sea, causing its waves to roar.
My name is the Lord of Heaven’s Armies.
16 And I have put my words in your mouth
and hidden you safely in my hand.
I stretched out[d] the sky like a canopy
and laid the foundations of the earth.
I am the one who says to Israel,
‘You are my people!’”
17 Wake up, wake up, O Jerusalem!
You have drunk the cup of the Lord’s fury.
You have drunk the cup of terror,
tipping out its last drops.
18 Not one of your children is left alive
to take your hand and guide you.
19 These two calamities have fallen on you:
desolation and destruction, famine and war.
And who is left to sympathize with you?
Who is left to comfort you?[e]
20 For your children have fainted and lie in the streets,
helpless as antelopes caught in a net.
The Lord has poured out his fury;
God has rebuked them.
21 But now listen to this, you afflicted ones
who sit in a drunken stupor,
though not from drinking wine.
22 This is what the Sovereign Lord,
your God and Defender, says:
“See, I have taken the terrible cup from your hands.
You will drink no more of my fury.
23 Instead, I will hand that cup to your tormentors,
those who said, ‘We will trample you into the dust
and walk on your backs.’”
Deliverance for Jerusalem
52 Wake up, wake up, O Zion!
Clothe yourself with strength.
Put on your beautiful clothes, O holy city of Jerusalem,
for unclean and godless people will enter your gates no longer.
2 Rise from the dust, O Jerusalem.
Sit in a place of honor.
Remove the chains of slavery from your neck,
O captive daughter of Zion.
3 For this is what the Lord says:
“When I sold you into exile,
I received no payment.
Now I can redeem you
without having to pay for you.”
4 This is what the Sovereign Lord says: “Long ago my people chose to live in Egypt. Now they are oppressed by Assyria. 5 What is this?” asks the Lord. “Why are my people enslaved again? Those who rule them shout in exultation.[f] My name is blasphemed all day long.[g] 6 But I will reveal my name to my people, and they will come to know its power. Then at last they will recognize that I am the one who speaks to them.”
7 How beautiful on the mountains
are the feet of the messenger who brings good news,
the good news of peace and salvation,
the news that the God of Israel[h] reigns!
8 The watchmen shout and sing with joy,
for before their very eyes
they see the Lord returning to Jerusalem.[i]
9 Let the ruins of Jerusalem break into joyful song,
for the Lord has comforted his people.
He has redeemed Jerusalem.
10 The Lord has demonstrated his holy power
before the eyes of all the nations.
All the ends of the earth will see
the victory of our God.
11 Get out! Get out and leave your captivity,
where everything you touch is unclean.
Get out of there and purify yourselves,
you who carry home the sacred objects of the Lord.
12 You will not leave in a hurry,
running for your lives.
For the Lord will go ahead of you;
yes, the God of Israel will protect you from behind.
The Lord’s Suffering Servant
13 See, my servant will prosper;
he will be highly exalted.
14 But many were amazed when they saw him.[j]
His face was so disfigured he seemed hardly human,
and from his appearance, one would scarcely know he was a man.
15 And he will startle[k] many nations.
Kings will stand speechless in his presence.
For they will see what they had not been told;
they will understand what they had not heard about.[l]
53 Who has believed our message?
To whom has the Lord revealed his powerful arm?
2 My servant grew up in the Lord’s presence like a tender green shoot,
like a root in dry ground.
There was nothing beautiful or majestic about his appearance,
nothing to attract us to him.
3 He was despised and rejected—
a man of sorrows, acquainted with deepest grief.
We turned our backs on him and looked the other way.
He was despised, and we did not care.
4 Yet it was our weaknesses he carried;
it was our sorrows[m] that weighed him down.
And we thought his troubles were a punishment from God,
a punishment for his own sins!
5 But he was pierced for our rebellion,
crushed for our sins.
He was beaten so we could be whole.
He was whipped so we could be healed.
6 All of us, like sheep, have strayed away.
We have left God’s paths to follow our own.
Yet the Lord laid on him
the sins of us all.
7 He was oppressed and treated harshly,
yet he never said a word.
He was led like a lamb to the slaughter.
And as a sheep is silent before the shearers,
he did not open his mouth.
8 Unjustly condemned,
he was led away.[n]
No one cared that he died without descendants,
that his life was cut short in midstream.[o]
But he was struck down
for the rebellion of my people.
9 He had done no wrong
and had never deceived anyone.
But he was buried like a criminal;
he was put in a rich man’s grave.
10 But it was the Lord’s good plan to crush him
and cause him grief.
Yet when his life is made an offering for sin,
he will have many descendants.
He will enjoy a long life,
and the Lord’s good plan will prosper in his hands.
11 When he sees all that is accomplished by his anguish,
he will be satisfied.
And because of his experience,
my righteous servant will make it possible
for many to be counted righteous,
for he will bear all their sins.
12 I will give him the honors of a victorious soldier,
because he exposed himself to death.
He was counted among the rebels.
He bore the sins of many and interceded for rebels.
Notas al pie
- 51:3 Hebrew Zion; also in 51:16.
- 51:9 Hebrew You slew Rahab; you pierced the dragon. Rahab is the name of a mythical sea monster that represents chaos in ancient literature. The name is used here as a poetic name for Egypt.
- 51:11 Hebrew Zion.
- 51:16 As in Syriac version (see also 51:13); Hebrew reads planted.
- 51:19 As in Dead Sea Scrolls and Greek, Latin, and Syriac versions; Masoretic Text reads How can I comfort you?
- 52:5a As in Dead Sea Scrolls; Masoretic Text reads Those who rule them wail.
- 52:5b Greek version reads The Gentiles continually blaspheme my name because of you. Compare Rom 2:24.
- 52:7 Hebrew of Zion.
- 52:8 Hebrew to Zion.
- 52:14 As in Syriac version; Hebrew reads you.
- 52:15a Or cleanse.
- 52:15b Greek version reads Those who have never been told about him will see, / and those who have never heard of him will understand. Compare Rom 15:21.
- 53:4 Or Yet it was our sicknesses he carried; / it was our diseases.
- 53:8a Greek version reads He was humiliated and received no justice. Compare Acts 8:33.
- 53:8b Or As for his contemporaries, / who cared that his life was cut short in midstream? Greek version reads Who can speak of his descendants? / For his life was taken from the earth. Compare Acts 8:33.
Isaias 51-53
Ang Pulong Sa Dios
Ang Panawagan sa Pagsalig sa Ginoo
51 1-2 Miingon ang Ginoo, “Pamati kamo kanako, kamong gustong maluwas[a] ug modangop kanako. Hinumdomi ninyo si Abraham ug si Sara nga inyong katigulangan. Sama sila sa bato diin kamo gitipak o sa bangag diin kamo gikubkub. Sa dihang gitawag ko si Abraham, nagainusara lang siya. Apan gipanalanginan ko siya ug gihatagan ug daghang mga kaliwat.
3 “Kaloy-an ko gayod ang Jerusalem[b] ug ang tanang mga dapit niini nga nangaguba. Ang mga disyerto niini himuon kong sama sa Eden—ang akong hardin. Maanaa ang kalipay ug kasadya sa Jerusalem ug may pagpasalamat ug mga pag-awit usab.
4 “Pamati kamo kanako, O katawhan ko! Patalinghogi ninyo ako, O nasod ko! Ipadayag ko ang akong kasugoan. Ug ang akong katarong ug kaangayan mohatag ug kahayag sa mga nasod. 5 Hapit ko na kamo hatagan ug kadaogan.[c] Sa dili madugay luwason ko kamo. Pagadumalahan ko ang mga nasod. Ang anaa sa mga isla magahulat kanako ug magalaom sa akong gahom. 6 Tan-awa ninyo ang kalangitan ug ang kalibotan. Mawala ang kalangitan sama sa aso. Mogabok ang kalibotan sama sa panapton. Mangamatay ang mga lumulupyo niini sama sa gagmayng mananap nga nagalupad. Apan ang kaluwasan ug kadaogan nga ihatag ko magapadayon sa walay kataposan. 7 Pamatia ninyo ako, kamo nga nasayod kon unsa ang husto ug nagatuman sa akong kasugoan! Ayaw kamo kahadlok sa mga pagsaway ug pagpakaulaw sa mga tawo kaninyo. 8 Kay mahisama sila sa panapton nga kutkoton sa mga gagmayng mananap. Apan ang kadaogan ug kaluwasan nga akong ihatag magapadayon sa walay kataposan.”
9 Sige na, Ginoo, tabangi kami. Gamita ang imong gahom sa pagluwas kanamo. Tabangi kami sama sa imong gihimo kaniadto. Dili ba ikaw man ang nagtagodtagod sa dragon nga si Rahab?[d] 10 Dili ba ikaw man ang nagpamala sa dagat aron sa paghimog agianan diha sa taliwala niini aron makatabok ang katawhan nga imong giluwas? 11 Mobalik sa Zion ang imong mga linuwas nga nagaawit sa walay hunong nga kalipay. Mawala na ang ilang kasubo, ug mag-awas-awas ang ilang kalipay.
12 Mitubag ang Ginoo, “Ako mao ang nagdasig kaninyo. Busa nganong mahadlok man kamo sa mga tawong mamatay ra sama sa sagbot? 13 Nalimot na ba kamo nga ako ang naghimo kaninyo? Ako ang nagbukhad sa kalangitan ug nagbutang sa mga patukoranan sa kalibotan. Nganong nagakinabuhi kamo nga kanunayng may kahadlok sa kasuko sa mga nagalutos ug buot molaglag kaninyo? Ang ilang kasuko dili na makaunsa kaninyo. 14 Sa dili madugay buhian ang mga binihag. Dili sila mamatay sa gibilanggoan kanila, ni mawad-an ug pagkaon. 15 Kay ako, ang Ginoo nga inyong Dios, ang nagakutaw sa dagat aron modahunog ang mga balod. Makagagahom nga Ginoo ang akong ngalan. 16 Gitudlo ko kaninyo ang angay ninyong isulti, ug gipanalipdan ko kamo pinaagi sa akong gahom. Ako ang nagpahimutang sa kalangitan ug ang nagbutang sa mga patukoranan sa kalibotan. Ug ako ang nagaingon sa Zion, ‘Ikaw ang akong katawhan.’ ”
17 Bangon na, Jerusalem! Ang kasuko sa Ginoo sama sa ilimnon nga gihurot mog inom hangtod nga nagsusapinday ka sa kahubog. 18 Walay usa sa imong katawhan[e] nga makaagak kanimo; walay usa kanila nga makatabang kanimo. 19 Nahitabo kanimo kining duha ka kalamidad: naguba ikaw tungod sa gubat ug nagaantos sa kagutom ang imong katawhan. Walay nahibilin sa imong katawhan nga modasig ug molipay kanimo. 20 Gipangkuyapan sila ug nagbuy-od sa eskina sa matag dalan sama sa usa nga nalit-agan. Nahiagom sila sa labihan nga kasuko sa Ginoo; gibadlong sila sa imong Dios.
21 Busa pamatia ninyo kini, kamong nagaantos ug nangahubog apan dili tungod sa bino. 22 Mao kini ang giingon sa Ginoo nga inyong Dios nga nagalaban kaninyo, “Pamati! Gikuha ko na gikan kaninyo ang akong kasuko nga daw ilimnon nga makahubog. Dili ko na kamo paimnon niini pag-usab. 23 Ihatag ko kini sa mga nagpaantos kaninyo, ug sa nagsugo kaninyo nga mohapa aron ilang tumban ug himuong daw yuta ug dalan ang inyong mga likod.”
Luwason sa Dios ang Jerusalem
52 Bangon na, O Zion, ug lig-ona ang imong kaugalingon! Ipakita ang imong pagkagamhanan, O balaan nga siyudad sa Jerusalem. Kay ang imong mga kaaway nga mga dili Israelinhon,[f] nga giila nga mahugaw ug dili diosnon, dili na makasulod kanimo pag-usab. 2 Ayaw na pagsubo nga daw sama sa tawong masub-anon nga nagyaka sa yuta. Tindog hinuon ug pangandam sa pagdumala. Ug kamong mga lumulupyo sa Jerusalem, badbari ninyo ang inyong kaugalingon sa mga kadena sa pagkabinihag. 3-4 Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Gibihag kamo nga daw ulipon nga gibaligya nga walay bayad, busa tuboson ko usab kamo nga walay bayad. Kaniadto miadto kamo sa Ehipto aron manimuyo didto, apan gidaog-daog kamo didto. Unya ang Asiria na usab ang midaog-daog kaninyo. 5 Ug karon, unsa na man ang nahitabo kaninyo? Gibihag kamo sa Babilonia sa walay igong hinungdan. Gitamay kamo sa mga nagadumala kaninyo. Kanunay pa nila akong gipasipalahan. 6 Apan moabot ang panahon nga masayod kamo kon kinsa gayod ako, kay ako mismo ang nagasulti kaninyo. Oo, ako gayod mismo.”
7 Pagkaanindot tan-awon sa mga mensahero nga nagalatas sa kabukiran aron sa pagdala sa maayong balita nga may kalinaw na ang Jerusalem ug mahimong maayo na ang kahimtang niini tungod kay luwason kini sa Dios. Nagaingon sila sa mga taga-Jerusalem, “Nagahari ang inyong Dios!”
8 Mosinggit sa kalipay ang mga guwardya sa siyudad kay makita gayod nila ang pagbalik sa Ginoo didto sa Jerusalem. 9 Mosinggit sa kalipay ang mga nangagubang dapit sa Jerusalem, kay lig-onon sa Ginoo ang iyang katawhan. Luwason niya ang Jerusalem! 10 Ipakita sa Ginoo ang iyang balaang gahom sa tanang nasod. Ug makita sa tibuok kalibotan[g] ang pagluwas sa atong Dios kanato.
11 Kamong nagadala sa mga kagamitan sa templo sa Ginoo, biya na kamo sa Babilonia! Gawas na kamo diha! Ayaw kamo paghikap sa mga butang nga giisip nga hugaw. Panggawas na kamo sa Babilonia, ug magpakabalaan. 12 Apan niining higayona dili na kinahanglan nga magdali-dali kamo sa pagbiya, nga daw sa nangikyas kamo, kay mag-una ang Ginoo kaninyo. Ang Dios sa Israel mao ang manalipod kaninyo.
Ang Nagaantos nga Alagad sa Ginoo
13 Miingon ang Ginoo, “Pamati! Magmauswagon ang akong alagad. Mahimo siyang inila ug pinasidunggan. 14 Daghan ang mahibulong kaniya. Kay mausab ang iyang panagway ug morag dili na kini hitsurag tawo. 15 Hangtod ang mga nasod mahibulong usab kaniya. Dili makasulti ang mga hari tungod kaniya, kay makita man nila ug masabtan ang mga butang nga wala sukad masugilon.”
53 Kinsa ang makatuo sa among mensahe? Kang kinsa gipadayag sa Ginoo ang iyang gahom? 2 Kabubut-on sa Ginoo nga mouswag ang iyang alagad. Sama kini sa tanom nga nagtubo, nga nagpanggamot diha sa malang yuta. Wala siyay kaambong o pamarog nga mahimong makadani kanato ngadto kaniya. 3 Gibiaybiay siya ug gisalikway sa mga tawo. Daghan ang iyang nasinati nga mga kasakit ug pag-antos. Ato siyang gitalikdan, gitamay, ug gipakawalay-bili. 4 Sa pagkatinuod, giantos niya ang mga kasakit ug mga pag-antos nga alang unta kanato. Apan abi natog gisilotan siya sa Dios tungod sa iyang mga sala. 5 Ang tinuod, gisamaran siya tungod sa atong mga kalapasan. Nabun-og siya tungod sa atong pagkadaotan. Ang silot nga iyang giantos mao ang nakahatag kanatog maayong kahimtang. Ug pinaagi sa iyang mga samad kita nangaayo. 6 Kitang tanan sama sa mga karnero nga nasaag; matag usa kanato nagpatuyang lang sa pagbuhat sa atong gusto. Apan siya ang gipaantos sa Ginoo sa silot nga alang unta kanatong tanan. 7 Gidaog-daog siya ug gisakit, apan wala gayod siya moreklamo. Sama siya sa karnero nga gidala sa ihawanan. Ug sama sa karnero nga walay timik samtang gialotan, nagpakahilom lang siya. 8 Gidakop siya, gihukman, ug gipatay. Wala gayoy nakaamgo sa iyang mga katagilungsod nga siya gipatay tungod sa ilang mga sala, ug giantos niya ang silot nga alang unta kanila. 9 Bisag wala siyay sala nga nahimo ug wala siya nanglimbong, gilubong siya nga daw usa ka kriminal; gilubong siya uban sa mga adunahan. 10 Pagbuot sa Ginoo nga sakiton ug paantuson siya. Bisan tuod ug gihimo sa Ginoo ang iyang kinabuhi nga halad aron mabayran ang sala sa mga tawo, makita gihapon niya ang iyang mga kaliwat ug makaangkon siya ug taas nga kinabuhi. Ug pinaagi kaniya, matuman ang kabubut-on sa Ginoo. 11 Kon makita niya ang mga bunga sa iyang mga pag-antos, malipay siya. Miingon ang Ginoo, “Pinaagi sa iyang kaalam daghan ang pakamatarungon sa akong matarong nga alagad; mag-antos siya alang sa ilang mga sala. 12 Busa ihatag ko kaniya ang pasidungog nga alang sa tawong bantogan ug gamhanan, kay gihatag niya ang iyang kinabuhi. Giisip siya nga usa sa mga makasasala. Nagaantos siya alang sa daghang mga makasasala ug nagaampo siya nga pasayloon sila.”
Notas al pie
- 51:1-2 gustong maluwas: o, gustong mahimong matarong.
- 51:3 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 11 ug 16.
- 51:5 kadaogan: o, pagkamatarong.
- 51:9 Rahab: Kini nagarepresentar sa Ehipto.
- 51:18 katawhan: sa literal, kabataan.
- 52:1 mga dili Israelinhon: sa literal, mga wala matuli.
- 52:10 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.