Añadir traducción en paralelo Imprimir Opciones de la página

Freedom from Babylon

12 “Listen to me, O family of Jacob,
    Israel my chosen one!
I alone am God,
    the First and the Last.
13 It was my hand that laid the foundations of the earth,
    my right hand that spread out the heavens above.
When I call out the stars,
    they all appear in order.”

14 Have any of your idols ever told you this?
    Come, all of you, and listen:
The Lord has chosen Cyrus as his ally.
    He will use him to put an end to the empire of Babylon
    and to destroy the Babylonian[a] armies.

15 “I have said it: I am calling Cyrus!
    I will send him on this errand and will help him succeed.
16 Come closer, and listen to this.
    From the beginning I have told you plainly what would happen.”

And now the Sovereign Lord and his Spirit
    have sent me with this message.
17 This is what the Lord says—
    your Redeemer, the Holy One of Israel:
“I am the Lord your God,
    who teaches you what is good for you
    and leads you along the paths you should follow.
18 Oh, that you had listened to my commands!
    Then you would have had peace flowing like a gentle river
    and righteousness rolling over you like waves in the sea.
19 Your descendants would have been like the sands along the seashore—
    too many to count!
There would have been no need for your destruction,
    or for cutting off your family name.”

20 Yet even now, be free from your captivity!
    Leave Babylon and the Babylonians.[b]
Sing out this message!
    Shout it to the ends of the earth!
The Lord has redeemed his servants,
    the people of Israel.[c]
21 They were not thirsty
    when he led them through the desert.
He divided the rock,
    and water gushed out for them to drink.
22 “But there is no peace for the wicked,”
    says the Lord.

The Lord’s Servant Commissioned

49 Listen to me, all you in distant lands!
    Pay attention, you who are far away!
The Lord called me before my birth;
    from within the womb he called me by name.
He made my words of judgment as sharp as a sword.
    He has hidden me in the shadow of his hand.
    I am like a sharp arrow in his quiver.

He said to me, “You are my servant, Israel,
    and you will bring me glory.”

I replied, “But my work seems so useless!
    I have spent my strength for nothing and to no purpose.
Yet I leave it all in the Lord’s hand;
    I will trust God for my reward.”

And now the Lord speaks—
    the one who formed me in my mother’s womb to be his servant,
    who commissioned me to bring Israel back to him.
The Lord has honored me,
    and my God has given me strength.
He says, “You will do more than restore the people of Israel to me.
    I will make you a light to the Gentiles,
    and you will bring my salvation to the ends of the earth.”

The Lord, the Redeemer
    and Holy One of Israel,
says to the one who is despised and rejected by the nations,
    to the one who is the servant of rulers:
“Kings will stand at attention when you pass by.
    Princes will also bow low
because of the Lord, the faithful one,
    the Holy One of Israel, who has chosen you.”

Promises of Israel’s Restoration

This is what the Lord says:

“At just the right time, I will respond to you.[d]
    On the day of salvation I will help you.
I will protect you and give you to the people
    as my covenant with them.
Through you I will reestablish the land of Israel
    and assign it to its own people again.
I will say to the prisoners, ‘Come out in freedom,’
    and to those in darkness, ‘Come into the light.’
They will be my sheep, grazing in green pastures
    and on hills that were previously bare.
10 They will neither hunger nor thirst.
    The searing sun will not reach them anymore.
For the Lord in his mercy will lead them;
    he will lead them beside cool waters.
11 And I will make my mountains into level paths for them.
    The highways will be raised above the valleys.
12 See, my people will return from far away,
    from lands to the north and west,
    and from as far south as Egypt.[e]

13 Sing for joy, O heavens!
    Rejoice, O earth!
    Burst into song, O mountains!
For the Lord has comforted his people
    and will have compassion on them in their suffering.

14 Yet Jerusalem[f] says, “The Lord has deserted us;
    the Lord has forgotten us.”

15 “Never! Can a mother forget her nursing child?
    Can she feel no love for the child she has borne?
But even if that were possible,
    I would not forget you!
16 See, I have written your name on the palms of my hands.
    Always in my mind is a picture of Jerusalem’s walls in ruins.
17 Soon your descendants will come back,
    and all who are trying to destroy you will go away.
18 Look around you and see,
    for all your children will come back to you.
As surely as I live,” says the Lord,
    “they will be like jewels or bridal ornaments for you to display.

19 “Even the most desolate parts of your abandoned land
    will soon be crowded with your people.
Your enemies who enslaved you
    will be far away.
20 The generations born in exile will return and say,
    ‘We need more room! It’s crowded here!’
21 Then you will think to yourself,
    ‘Who has given me all these descendants?
For most of my children were killed,
    and the rest were carried away into exile.
I was left here all alone.
    Where did all these people come from?
Who bore these children?
    Who raised them for me?’”

22 This is what the Sovereign Lord says:
    “See, I will give a signal to the godless nations.
They will carry your little sons back to you in their arms;
    they will bring your daughters on their shoulders.
23 Kings and queens will serve you
    and care for all your needs.
They will bow to the earth before you
    and lick the dust from your feet.
Then you will know that I am the Lord.
    Those who trust in me will never be put to shame.”

24 Who can snatch the plunder of war from the hands of a warrior?
    Who can demand that a tyrant[g] let his captives go?
25 But the Lord says,
“The captives of warriors will be released,
    and the plunder of tyrants will be retrieved.
For I will fight those who fight you,
    and I will save your children.
26 I will feed your enemies with their own flesh.
    They will be drunk with rivers of their own blood.
All the world will know that I, the Lord,
    am your Savior and your Redeemer,
    the Mighty One of Israel.[h]

50 This is what the Lord says:

“Was your mother sent away because I divorced her?
    Did I sell you as slaves to my creditors?
No, you were sold because of your sins.
    And your mother, too, was taken because of your sins.
Why was no one there when I came?
    Why didn’t anyone answer when I called?
Is it because I have no power to rescue?
    No, that is not the reason!
For I can speak to the sea and make it dry up!
    I can turn rivers into deserts covered with dying fish.
I dress the skies in darkness,
    covering them with clothes of mourning.”

The Lord’s Obedient Servant

The Sovereign Lord has given me his words of wisdom,
    so that I know how to comfort the weary.
Morning by morning he wakens me
    and opens my understanding to his will.
The Sovereign Lord has spoken to me,
    and I have listened.
    I have not rebelled or turned away.
I offered my back to those who beat me
    and my cheeks to those who pulled out my beard.
I did not hide my face
    from mockery and spitting.

Because the Sovereign Lord helps me,
    I will not be disgraced.
Therefore, I have set my face like a stone,
    determined to do his will.
    And I know that I will not be put to shame.
He who gives me justice is near.
    Who will dare to bring charges against me now?
Where are my accusers?
    Let them appear!
See, the Sovereign Lord is on my side!
    Who will declare me guilty?
All my enemies will be destroyed
    like old clothes that have been eaten by moths!

10 Who among you fears the Lord
    and obeys his servant?
If you are walking in darkness,
    without a ray of light,
trust in the Lord
    and rely on your God.
11 But watch out, you who live in your own light
    and warm yourselves by your own fires.
This is the reward you will receive from me:
    You will soon fall down in great torment.

Notas al pie

  1. 48:14 Or Chaldean.
  2. 48:20a Or the Chaldeans.
  3. 48:20b Hebrew his servant, Jacob. See note on 14:1.
  4. 49:8 Greek version reads I heard you. Compare 2 Cor 6:2.
  5. 49:12 As in Dead Sea Scrolls, which read from the region of Aswan, which is in southern Egypt. Masoretic Text reads from the region of Sinim.
  6. 49:14 Hebrew Zion.
  7. 49:24 As in Dead Sea Scrolls, Syriac version, and Latin Vulgate (also see 49:25); Masoretic Text reads a righteous person.
  8. 49:26 Hebrew of Jacob. See note on 14:1.

12 “Pamati kamo kanako, kamong taga-Israel nga akong pinili. Ako ang Dios; ako ang sinugdanan ug ang kataposan sa tanan. 13 Ako mismo ang nagbutang sa pundasyon sa kalibotan ug nagbukhad sa kalangitan. Kon magmando ako kanila, motuman sila.

14 “Duol kamong tanan ug pamati. Kinsang dios-dios ang nagtagna nga sulongon sa akong higala[a] ang Babilonia aron sa pagtuman sa akong plano batok niini nga nasod? Wala gayod! 15 Ako mismo ang nagsulti ug nagtawag kaniya. Sugoon ko siya ug magmadaogon siya sa iyang himuon. 16 Duol kamo kanako ug pamatia kini: Sukad sa sinugdanan wala ako magsulti diha sa tago, ug sa panahon nga nahitabo ang akong mga gisulti, anaa ako.”

Ug karon ang Ginoong Dios ug ang iyang Espiritu nagpadala kanako aron sa pagsulti niini nga mensahe, 17 “Miingon ang Ginoo nga inyong Manluluwas, ang Balaang Dios sa Israel: Ako ang Ginoo nga inyong Dios nga nagtudlo kaninyo kon unsa ang maayo alang kaninyo ug nagtultol kaninyo sa hustong dalan. 18 Kon nagtuman lang unta kamo sa akong mga sugo, sama unta sa suba nga modagayday ang mga kaayohan diha kaninyo, ug magsunod-sunod lang unta ang inyong mga kadaogan[b] sama sa mga balod nga nagalapya sa baybayon. 19 Ang inyong mga kaliwat mahisama unta kadaghan sa balas nga dili maihap, ug dili gayod unta sila malaglag o mahanaw sa akong atubangan.”

20 Biya kamo sa Babilonia! Imantala ninyo nga malipayon sa tibuok kalibotan[c] nga giluwas sa Ginoo ang iyang alagad, ang katawhan sa Israel.[d] 21 Wala sila uhawa sa dihang gipangulohan sila sa Dios didto sa mga kamingawan, kay gipatubod niya ang tubig alang kanila gikan sa bato. Gisiak niya ang bato ug mibuhagay ang tubig. 22 Apan ang mga daotan dili makaangkon ug kalinaw sumala sa Ginoo.

Ang Israel sama sa Suga sa Kanasoran

49 Pamati kamo kanako, kamong anaa sa mga isla. Sa wala pa ako matawo gitawag na ako sa Ginoo nga moalagad kaniya. Gihimo niya ang akong mga pulong nga sama kahait sa espada. Gipanalipdan niya ako sa iyang gahom. Gihimo niya ako nga sama sa sinaw nga pana nga andam nang gamiton. Miingon siya kanako, “Israel, ikaw ang akong alagad. Pinaagi kanimo, pasidunggan ako sa mga tawo.” Apan miingon ako, “Ang akong paghago nakawang; giusikan ko ang akong kusog sa mga butang nga walay hinungdan.” Apan gitugyan ko lang kini sa Ginoo nga akong Dios; siya na ang mahibalong moganti kanako.

Ang Ginoo naghimo kanako diha sa sabakan sa akong inahan nga mahimong iyang alagad aron magtigom ug dad-on pagbalik ang mga Israelinhon ngadto kaniya. Gipasidunggan ako sa Ginoo ug siya nga akong Dios mao ang naghatag kanakog kusog. Miingon siya, “Ikaw nga akong alagad, may dako pa akong buluhaton nga ipabuhat kanimo, gawas sa pagpabalik sa mga Israelinhon nga akong gipanalipdan. Himuon ko ikaw nga sama sa suga ngadto sa mga kanasoran aron maluwas ang tibuok kalibotan.[e]

Miingon ang Ginoo, ang Manluluwas ug Balaang Dios sa Israel, ngadto sa tawo nga gikalagotan ug gitamay sa mga nasod, ug alagad sa mga pangulo, “Makita sa mga hari kon kinsa gayod ikaw ug manindog sila sa pagtahod kanimo. Ang mga pangulo moyukbo sa pagpasidungog kanimo. Mahitabo kini tungod kanako, ang Ginoo nga matinumanon, ang Balaan nga Dios sa Israel. Ako ang nagpili kanimo.”

Tukoron Pag-usab ang Jerusalem

Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Sa hustong panahon nga luwason ko ikaw, tubagon ug tabangan ko ikaw. Panalipdan ko ikaw ug pinaagi kanimo maghimo akog kasabotan tali sa mga tawo. Tukoron mo pag-usab ang yuta sa Israel nga naguba, ug ihatag mo kini pagbalik sa akong katawhan. Moingon ka sa mga Israelinhon nga binihag ug binilanggo diha sa mangitngit nga dapit, ‘Gawas kamo! May kagawasan na kamo!’

“Mahisama sila sa mga karnero nga manibsib sa daplin sa mga agianan o sa taas nga mga dapit. 10 Dili sila gutomon o uhawon. Dili sila maunsa sa kainit sa adlaw o sa mainit nga hangin sa disyerto. Kay ako nga may kalooy kanila motultol kanila ngadto sa tuboran. 11 Himuon kong dalan ang akong mga bukid nga ilang agianan. 12 Moabot ang akong katawhan gikan sa layo, ang uban gikan sa amihan, ang uban sa kasadpan, ug ang uban gikan sa yuta sa Sinim.[f]

13 Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Paglipay, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid! Kay lipayon ug kaloy-an sa Ginoo ang iyang katawhan nga nagaantos. 14 Apan miingon ang katawhan sa Jerusalem,[g] “Gisalikway na kami sa Ginoo. Gikalimtan na niya kami.”

15 Apan mitubag ang Ginoo, “Makalimot ba ang usa ka inahan sa iyang anak nga masuso? Dili ba niya kaloy-an ang bata nga iyang gipanganak? Bisan malimot siya, ako dili gayod malimot kaninyo!

16 “O Jerusalem, dili ko gayod ikaw kalimtan. Gisulat ko ang imong ngalan sa akong mga palad. Gihunahuna ko kanunay nga pabarogon ko pag-usab ang imong mga paril. 17 Hapit na moabot ang mopabarog kanimo pag-usab,[h] ug ang mga naglaglag kanimo mobiya na kanimo. 18 Tan-awa ang imong palibot; ang imong katawhan nagatigom na ug nagaduol kanimo. Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga ipasigarbo mo sila sama sa pagpasigarbo sa babayeng kaslonon sa mga alahas nga iyang gisul-ob. 19 Nalaglag ka ug nahimong awaaw. Apan karon, ang imong yuta halos dili na paigo nga puy-an sa imong katawhan. Ug kadtong mga naglaglag kanimo mahilayo na. 20 Ang imong katawhan nga natawo sa panahon sa imong pagsubo[i] moingon kanimo, ‘Gamay ra kaayo kining dapita alang kanamo. Hatagi kamig mas dako pang dapit nga kapuy-an.’ 21 Unya moingon ka sa imong kaugalingon, ‘Kinsa bay nanganak niini kanila alang kanako? Nangamatay ang daghan kong katawhan,[j] ug tungod niini nasubo ako. Ang uban kanila gibihag ngadto sa ubang dapit, ug nahibilin akong nagainusara. Busa diin kini sila gikan? Kinsa ang nagsagop kanila?’ ”

22 Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasod, ug ibalik nila kanimo ang imong katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.[k] 23 Magaalagad kanimo ang mga hari ug mga rayna. Sila ang moatiman kanimo. Moluhod sila agig pagtahod kanimo, ug magpasakop gayod sila kanimo.[l] Unya mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo, ug ang mga nagsalig kanako dili gayod mapakyas.”

24 Makuha ba pagbalik ang gipang-ilog sa mapintas[m] nga mga sundalo? Maluwas pa ba ang ilang gipangbihag?

25 Apan mao kini ang giingon sa Ginoo, “Oo, maluwas mo ang gipangbihag sa mapintas nga mga sundalo ug makuha mo pagbalik ang ilang gipang-ilog. Kay makig-away ako sa mga nakig-away kanimo ug luwason ko ang imong katawhan. 26 Ipakaon ko sa mga nagdaog-daog kanimo ang ilang kaugalingong lawas. Ug sama sa bino, mahubog sila sa ilang kaugalingong dugo. Unya masayod ang tanang mga tawo nga ako mao ang Ginoo, ang imong Manluluwas ug Manunubos, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”

50 Miingon ang Ginoo, “Gisalikway ko ba ang Jerusalem[n] sama sa usa ka bana nga mibulag sa iyang asawa? Pamatud-i ninyo![o] Gibaligya ko ba kamo ingon nga ulipon ngadto sa akong giutangan isip bayad? Gibihag kamo tungod sa inyong mga sala. Gisalikway ang Jerusalem tungod sa inyong mga kalapasan. Nganong wala man kamo sa akong pag-abot? Nganong wala may mitubag sa akong pagpanawag? Dili ba ako makahimo pagluwas kaninyo? Mahimo ko ganing pamad-an ang dagat sa usa lang ka pagmando ug himuon nga disyerto ang mga suba, nga mahimong hinungdan sa pagkamatay sa mga isda! Mahimo ko usab nga pangitngiton ang kalangitan sama kaitom sa bisting isul-ob sa pagbangotan.”

Ang Matinumanon nga Alagad sa Dios

Gitudloan ako sa Ginoong Dios kon unsa ang akong isulti aron madasig ko ang gipangkapoy. Pukawon niya ako matag buntag sa pagpamati sa iyang itudlo kanako. Nagsulti ang Ginoong Dios kanako ug namati ako. Wala ako mosupak ni magpahilayo kaniya. Gitahan ko ang akong likod ngadto sa mga nagbunal kanako, ug ang akong nawong ngadto sa nangibot sa akong bangas. Wala ako molikay sa ilang pagpakaulaw kanako ug pagluwa sa akong nawong. Apan wala ako mobati ug kaulaw kay gitabangan ako sa Ginoong Dios. Busa nagmalig-on ako sama sa bato nga bantilis kay nasayod ako nga dili ako maulawan. Ania duol kanako ang Dios nga nagapadayag nga inosente ako. Kinsay nagaakusar kanako? Mag-atubang kami! Pamati! Ang Ginoong Dios mao ang nagatabang kanako. Kinsa ang makapamatuod nga nakasala ako? Magabok sila sama sa panapton. Kutkoton sila sa mga gagmayng mananap.

10 Kinsa kaninyo ang nagatahod sa Ginoo ug nagatuman sa gitudlo sa iyang alagad? Angay siyang mosalig sa Ginoo nga iyang Dios bisan nagalakaw siya sa kangitngit ug wala gayoy kahayag. 11 Apan pagbantay kamong nagaplano sa paglaglag sa uban; maunay kamo sa inyong kaugalingong plano! Ang Ginoo mismo mao ang mosilot kaninyo; mangamatay kamo sa hilabihan nga pagsilot.

Notas al pie

  1. 48:14 higala: Tingali si Haring Cyrus.
  2. 48:18 kadaogan: o, pagkamatarong.
  3. 48:20 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan.
  4. 48:20 ang katawhan sa Israel: sa Hebreo, nga si Jacob.
  5. 49:6 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan.
  6. 49:12 Sinim: Sa ubang mga kopya sa Hebreo, Aswan, nga usa ka dapit sa habagatan sa Ehipto.
  7. 49:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion.
  8. 49:17 mopabarog kanimo pag-usab: Mao kini sa ubang karaang mga teksto; apan sa Hebreo, ang imong mga anak o kaliwat.
  9. 49:20 panahon sa imong pagsubo: Ang buot ipasabot, ang panahon sa pagkalaglag sa Jerusalem ug pagkabihag sa katawhan niini.
  10. 49:21 katawhan: sa literal, mga anak. Mao usab sa bersikulo 22 ug 25.
  11. 49:22 nga daw sa mga bata nga ginakugos tungod kay tabangan sila sa mga taga-Persia sa ilang pagpauli.
  12. 49:23 magpasakop gayod sila kanimo: sa literal, tilapan nila ang abog sa imong mga tiil.
  13. 49:24 mapintas: Mao kini sa Dead Sea Scrolls, sa Syriac, ug sa Latin Vulgate; apan sa Masoretic Text, matarong.
  14. 50:1 Jerusalem: sa literal, inyong inahan.
  15. 50:1 Pamatud-i ninyo: sa literal, Hain na ang papeles sa pagpakigbulag?