Print Page Options

Restoration and Protection Promised

43 But now thus says the Lord,
    he who created you, O Jacob,
    he who formed you, O Israel:
Do not fear, for I have redeemed you;
    I have called you by name, you are mine.
When you pass through the waters, I will be with you;
    and through the rivers, they shall not overwhelm you;
when you walk through fire you shall not be burned,
    and the flame shall not consume you.
For I am the Lord your God,
    the Holy One of Israel, your Savior.
I give Egypt as your ransom,
    Ethiopia[a] and Seba in exchange for you.
Because you are precious in my sight,
    and honored, and I love you,
I give people in return for you,
    nations in exchange for your life.
Do not fear, for I am with you;
    I will bring your offspring from the east,
    and from the west I will gather you;
I will say to the north, “Give them up,”
    and to the south, “Do not withhold;
bring my sons from far away
    and my daughters from the end of the earth—
everyone who is called by my name,
    whom I created for my glory,
    whom I formed and made.”

Bring forth the people who are blind, yet have eyes,
    who are deaf, yet have ears!
Let all the nations gather together,
    and let the peoples assemble.
Who among them declared this,
    and foretold to us the former things?
Let them bring their witnesses to justify them,
    and let them hear and say, “It is true.”
10 You are my witnesses, says the Lord,
    and my servant whom I have chosen,
so that you may know and believe me
    and understand that I am he.
Before me no god was formed,
    nor shall there be any after me.
11 I, I am the Lord,
    and besides me there is no savior.
12 I declared and saved and proclaimed,
    when there was no strange god among you;
    and you are my witnesses, says the Lord.
13 I am God, and also henceforth I am He;
    there is no one who can deliver from my hand;
    I work and who can hinder it?

14 Thus says the Lord,
    your Redeemer, the Holy One of Israel:
For your sake I will send to Babylon
    and break down all the bars,
    and the shouting of the Chaldeans will be turned to lamentation.[b]
15 I am the Lord, your Holy One,
    the Creator of Israel, your King.
16 Thus says the Lord,
    who makes a way in the sea,
    a path in the mighty waters,
17 who brings out chariot and horse,
    army and warrior;
they lie down, they cannot rise,
    they are extinguished, quenched like a wick:
18 Do not remember the former things,
    or consider the things of old.
19 I am about to do a new thing;
    now it springs forth, do you not perceive it?
I will make a way in the wilderness
    and rivers in the desert.
20 The wild animals will honor me,
    the jackals and the ostriches;
for I give water in the wilderness,
    rivers in the desert,
to give drink to my chosen people,
21     the people whom I formed for myself
so that they might declare my praise.

22 Yet you did not call upon me, O Jacob;
    but you have been weary of me, O Israel!
23 You have not brought me your sheep for burnt offerings,
    or honored me with your sacrifices.
I have not burdened you with offerings,
    or wearied you with frankincense.
24 You have not bought me sweet cane with money,
    or satisfied me with the fat of your sacrifices.
But you have burdened me with your sins;
    you have wearied me with your iniquities.

25 I, I am He
    who blots out your transgressions for my own sake,
    and I will not remember your sins.
26 Accuse me, let us go to trial;
    set forth your case, so that you may be proved right.
27 Your first ancestor sinned,
    and your interpreters transgressed against me.
28 Therefore I profaned the princes of the sanctuary,
    I delivered Jacob to utter destruction,
    and Israel to reviling.

Footnotes

  1. Isaiah 43:3 Or Nubia; Heb Cush
  2. Isaiah 43:14 Meaning of Heb uncertain

Il Signore solo è colui che salva Israele

43 (A)Ma ora così parla il Signore, il tuo Creatore, o Giacobbe, colui che ti ha formato, o Israele: «Non temere, perché io ti ho riscattato, ti ho chiamato per nome; tu sei mio!

Quando dovrai attraversare le acque, io sarò con te; quando attraverserai i fiumi, essi non ti sommergeranno; quando camminerai nel fuoco non sarai bruciato e la fiamma non ti consumerà,

perché io sono il Signore, il tuo Dio, il Santo d’Israele, il tuo Salvatore; io ho dato l’Egitto come tuo riscatto, l’Etiopia e Seba al tuo posto.

Perché tu sei prezioso ai miei occhi, sei stimato e io ti amo, io do degli uomini al tuo posto e dei popoli in cambio della tua vita.

Non temere, perché io sono con te; io ricondurrò la tua discendenza da oriente e ti raccoglierò da occidente.

Dirò al settentrione: “Da’!” e al mezzogiorno: “Non trattenere!” Fa’ venire i miei figli da lontano e le mie figlie dalle estremità della terra[a]:

tutti quelli cioè che portano il mio nome, che io ho creati per la mia gloria, che ho formati, che ho fatti.

(B)«Fa’ uscire il popolo cieco che ha occhi, e i sordi che hanno orecchi!

Si adunino tutte assieme le nazioni, si riuniscano i popoli! Chi tra di loro può annunciare queste cose e farci udire delle predizioni antiche? Procurino i loro testimoni e stabiliscano il loro diritto, affinché, dopo averli uditi, si dica: “È vero!”

10 I miei testimoni siete voi», dice il Signore, «voi e il mio servo che io ho scelto, affinché voi lo sappiate, mi crediate e riconosciate che io sono. Prima di me nessun Dio fu formato, e dopo di me non ve ne sarà nessuno.

11 Io, io sono il Signore, e fuori di me non c’è salvatore.

12 Io ho annunciato, salvato, predetto, e non un dio straniero in mezzo a voi; voi me ne siete testimoni», dice il Signore; «io sono Dio.

13 Da che fu il giorno, io sono; nessuno può liberare dalla mia mano; io opererò. Chi potrà impedire la mia opera?»

14 (C)Così parla il Signore, il vostro Redentore, il Santo d’Israele: «Per amor vostro io mando il nemico contro Babilonia; volgerò tutti in fuga e i Caldei scenderanno sulle navi di cui sono così fieri.

15 Io sono il Signore, il vostro Santo, il creatore d’Israele, il vostro re».

16 Così parla il Signore, che aprì una strada nel mare e un sentiero fra le acque potenti,

17 che fece uscire carri e cavalli, un esercito di prodi guerrieri; tutti quanti furono atterrati e mai più si rialzarono; furono estinti, spenti come un lucignolo.

18 «Non ricordate più le cose passate, non considerate più le cose antiche.

19 Ecco, io sto per fare una cosa nuova; essa sta per germogliare; non la riconoscerete? Sì, io aprirò una strada nel deserto, farò scorrere dei fiumi nella steppa.

20 Le bestie dei campi, gli sciacalli e gli struzzi mi glorificheranno, perché avrò dato l’acqua al deserto, fiumi alla steppa, per dar da bere al mio popolo, al mio eletto.

21 Il popolo che mi sono formato proclamerà le mie lodi.

22 (D)«Tu non mi hai invocato, Giacobbe, anzi ti sei stancato di me, Israele!

23 Tu non mi hai portato l’agnello dei tuoi olocausti e non mi hai onorato con i tuoi sacrifici; io non ti ho tormentato con richieste di offerte, né ti ho stancato domandandoti incenso.

24 Tu non hai comprato con denaro canna odorosa per me e non mi hai saziato con il grasso dei tuoi sacrifici; ma tu mi hai tormentato con i tuoi peccati, mi hai stancato con le tue iniquità.

25 Io, io, sono colui che per amore di me stesso cancello le tue trasgressioni e non mi ricorderò più dei tuoi peccati.

26 Risveglia la mia memoria, discutiamo assieme, parla tu stesso per giustificarti!

27 Il tuo primo progenitore ha peccato, i tuoi mediatori si sono ribellati a me;

28 perciò io ho trattato come profani i capi del santuario, ho votato Giacobbe allo sterminio, ho abbandonato Israele all’infamia.

Footnotes

  1. Isaia 43:6 Cfr. 2 Co 6:18.

Der Herr ist der Erlöser Israels

43 Und nun, so spricht der Herr, der dich geschaffen hat, Jakob, und der dich gebildet hat, Israel: Fürchte dich nicht, denn ich habe dich erlöst! Ich habe dich bei deinem Namen gerufen; du bist mein.

Wenn du durchs Wasser gehst, so will ich bei dir sein, und wenn durch Ströme, so sollen sie dich nicht ersäufen. Wenn du durchs Feuer gehst, sollst du nicht versengt werden, und die Flamme soll dich nicht verbrennen.

Denn ich bin der Herr, dein Gott, der Heilige Israels, dein Erretter! Ich habe Ägypten hingegeben als Lösegeld für dich, Kusch und Saba an deiner Stelle.

Darum, weil du kostbar bist in meinen Augen [und] wertgeachtet und ich dich lieb habe, so gebe ich Menschen für dich hin und Völker für dein Leben.

Fürchte dich nicht, denn ich bin bei dir. Ich will deinen Samen vom Osten herführen und dich vom Westen[a] her sammeln.

Ich will zum Norden sagen: Gib heraus!, und zum Süden: Halte nicht zurück! Bringe meine Söhne aus der Ferne herbei und meine Töchter vom Ende der Welt,

einen jeden, der mit meinem Namen genannt ist und den ich zu meiner Ehre geschaffen habe, den ich gebildet und gemacht habe.

Bringe hervor das blinde Volk, das doch Augen hat, und die Tauben, die doch Ohren haben!

Alle Heidenvölker mögen zusammenkommen und die Nationen sich vereinigen! Wer unter ihnen kann dies verkündigen und uns Früheres[b] hören lassen? Lass sie ihre Zeugen stellen und sich rechtfertigen; dann wird man es hören und sagen: Es ist wahr!

10 Ihr seid meine Zeugen, spricht der Herr, und mein Knecht, den ich erwählt habe, damit ihr erkennt und mir glaubt und einseht, dass ich es bin; vor mir ist kein Gott gebildet worden, und nach mir wird es keinen geben.

11 Ich, ich bin der Herr, und außer mir gibt es keinen Retter.

12 Ich habe verkündigt, gerettet und von mir hören lassen und bin nicht fremd unter euch; und ihr seid meine Zeugen, spricht der Herr, dass ich Gott bin.

13 Ja, von jeher bin ich derselbe, und niemand kann aus meiner Hand erretten. Ich wirke — wer will es abwenden?

Der Herr wird Israel retten trotz dessen Untreue

14 So spricht der Herr, euer Erlöser, der Heilige Israels: Um euretwillen habe ich nach Babel geschickt und habe sie alle als Flüchtlinge hinuntergejagt, auch die Chaldäer in den Schiffen ihrer Jubelrufe[c].

15 Ich, der Herr, bin euer Heiliger, der Schöpfer Israels, euer König.

16 So spricht der Herr, der einen Weg im Meer bahnt und einen Pfad in mächtigen Wassern,

17 der Streitwagen und Rosse ausziehen lässt, Heer und Macht — da liegen sie miteinander, stehen nicht mehr auf; sie sind erloschen, wie ein Docht verglommen:

18 Gedenkt nicht mehr an das Frühere und achtet nicht auf das Vergangene!

19 Siehe, ich wirke Neues, jetzt sprosst es hervor; solltet ihr es nicht wissen? Ich will einen Weg in der Wüste bereiten und Ströme in der Einöde.

20 Die Tiere des Feldes werden mich preisen, die Schakale und Strauße, weil ich Wasser gegeben habe in der Wüste und Ströme in der Einöde, um mein Volk zu tränken, mein auserwähltes,

21 das Volk, das ich mir gebildet habe, damit sie meinen Ruhm verkündigen.

22 Und doch hast du, Jakob, nicht mich angerufen, noch hast du dich um mich bemüht, Israel!

23 Du hast mir deine Brandopferschafe nicht dargebracht und mich nicht mit deinen Schlachtopfern geehrt. Ich habe dir nicht zu schaffen gemacht mit Speisopfern, ich habe dich mit Weihrauchspenden nicht ermüdet.

24 Du hast mir nicht Gewürzrohr um Geld gekauft und mit dem Fett deiner Schlachtopfer mich nicht getränkt; aber du hast mir zu schaffen gemacht mit deinen Sünden und mir Mühe gemacht mit deinen Missetaten!

25 Ich, ich tilge deine Übertretungen um meinetwillen, und an deine Sünden will ich nie mehr gedenken!

26 Erinnere mich, wir wollen miteinander rechten; zähle [doch] auf, womit du dich rechtfertigen willst!

27 Dein erster Vater hat gesündigt, und deine Lehrer[d] haben mir die Treue gebrochen;

28 darum habe ich die Vorsteher des Heiligtums entweiht und Jakob dem Bann preisgegeben und Israel den Schmähungen.

Footnotes

  1. (43,5) w. vom [Sonnen]aufgang … vom [Sonnen]untergang.
  2. (43,9) d.h. früher Geweissagtes.
  3. (43,14) Auf den Euphratkanälen in Babylonien fanden oft Götterprozessionen in Schiffen unter den Jubelrufen der Bevölkerung statt.
  4. (43,27) od. Ausleger / Sprecher; gemeint sind Priester und Propheten.

Ne félj, mert megváltottalak!

43 De most azt mondja az Örökkévaló,
    aki teremtett téged, Jákób,
    aki téged alkotott, Izráel:
„Ne félj, mert megváltottalak!
    Neveden szólítottalak, enyém vagy!
Mikor vízen kelsz át,
    veled vagyok.
Ha folyókon,
    azok el nem borítanak.
Mikor tűzön mész keresztül,
    téged meg nem éget,
    lángja nem emészt meg,
mert én vagyok Istened, az Örökkévaló,
    Izráel Szentje, Szabadítód.
Váltságodul Egyiptomot adtam cserébe.
    Etiópiát és Szebát adtam érted,
    hogy enyém lehess.
Mivel drága vagy nekem,
    kedves és értékes,
s mert nagyon szeretlek,
    hát népeket adok érted,
    s életedért cserébe nemzeteket.

Ne félj, mert melletted vagyok,
    elhozom keletről fiaidat,
    összegyűjtöm nyugatról gyermekeidet.
Parancsolok északnak: add ide fiaimat!
    Szólok délnek: ne tartsd vissza őket!
Hozzátok vissza fiaimat messziről,
    s leányaimat a föld pereméről!
Mindenkit, aki nevemet viseli,
    akit dicsőségemre teremtettem,
    akit magam alkottam és formáltam.
Hozzátok elő a népet,[a]
    amely vak, pedig van szeme,
    és süket, noha van füle!”

„Gyűljetek össze mind, ti nemzetek,
    népek, gyülekezzetek!
Közületek ki tudta ezt előre?
    Vagy ki tudja megmondani, mi volt régen?
Állítsák elő tanúikat, hogy igazolják őket,
    hogy aki hallja, azt mondja rá: »Igaz!«”

Az én tanúim ti vagytok, népem!

10 „Az én tanúim ti vagytok, népem
    — mondja az Örökkévaló —,
és szolgám, akit azért választottam,
    hogy megismerjetek,
higgyetek bennem,
    és megértsétek:
Én Vagyok, csak én!
    Előttem nem volt más Isten,
    és utánam sem lesz senki más!
11 Egyedül én vagyok az Örökkévaló,
    rajtam kívül nincs más Szabadító!
12 Én szóltam hozzátok,
    én szabadítottalak meg titeket,
    én jelentettem ki a múltat és jövőt.
Igen, én tettem ezt,
    nem valami idegen isten!
Ti vagytok tanúim,
    hogy én vagyok Isten egyedül!
    — ezt mondja az Örökkévaló. —
13 Mindig is én voltam,
    ezután is én leszek Isten egyedül!
Nincs senki, aki kezemből kivehetne,
    nincs, aki megmásíthatná, amit teszek!”

14 Ezt mondja Megváltótok, az Örökkévaló, Izráel Szentje:
„Értetek küldök seregeket Babilóniába,
    megalázom a káldeusokat.
Fogságba hurcolják őket a saját hajóikon,
    amelyekre oly büszkék voltak.[b]
15 Én vagyok az Örökkévaló,
    én vagyok számotokra a Szent,
Izráel Teremtője, s a Királyotok!”

Ne gondoljatok többé a régi dolgokra!

16 Az Örökkévaló nyitott utat népének a tengeren át,
    ösvényt a mély vízen keresztül.
17 Kihozta az egyiptomiakat,
    harci szekerekkel és lovasokkal,
az egész hatalmas sereget,
    amely most ott fekszik,
többé föl nem kel soha,
    mert életük lángja kialudt,
    ellobbant, mint a mécses.
Ezt mondja az Örökkévaló,
    aki mindezeket tette:
18 „Ne gondoljatok többé a régi dolgokra,
    ne az emlékeken tűnődjetek!
19 Nézzétek! Most valami újat kezdek!
    Már sarjad is, mint a zsenge vetés,
    nem vettétek észre?
A pusztában utat készítek,
    a kietlen sivatagban folyókat fakasztok.
20 Még a vadállatok is dicsőíteni fognak engem,
    a pusztai sakálok és struccok,
mert a kietlenben vizet fakasztok,
    a sivatagban folyókat nyitok,
hogy inni adjak népemnek,
    választottaimnak.
21 Igen, a népnek,
    amelyet magamnak alkottam,
    s amely hirdeti majd dicséretemet.”

22 „De mégsem hozzám kiáltottál, Jákób!
    Meguntál engem, Izráel!
23 Nem hoztál nekem bárányaidból égőáldozatnak valót,
    nem tiszteltél véresáldozatokkal.
Pedig nem terheltelek ételáldozatokkal,
    nem fárasztottalak tömjént követelve.
24 Nem vettél nekem jó illatú nádat,
    nem hoztál elém jó szívvel ajándékokat,
csak bűneiddel terheltél,
    vétkeid sokaságával fárasztottál.

25 Én, egyedül én törlöm el bűneidet,
    önmagamért,
    és vétkeidre többé nem emlékezem!
26 Emlékeztess, pereljünk egymással!
    Add elő érveidet!
    Igazold magad, ha tudod!
27 Hiszen már ősapád is vétkezett,
    vezetőid[c] is vétkeztek ellenem mindannyian!
28 Hát én is hagytam,
    hogy szent helyem papjait meggyalázzák,
engedtem, hogy Jákóbot pusztítsák,
    és megszégyenítsék Izráelt.”

Footnotes

  1. Ézsaiás 43:8 népet Valószínűleg Izráel népéről van szó. Lásd Ézs 6:9–10.
  2. Ézsaiás 43:14 Értetek… voltak Vagy: „Küldök valakit Babilon ellen, hogy betörjön kapuin. Akkor a káldeusok győzelemkiáltása sírássá változik.”
  3. Ézsaiás 43:27 vezetőid Vagy: „szószólóid” — vagyis, akik mások érdekében szót emelnek.

Un seul Sauveur pour Israël

43 Maintenant, l’Eternel |qui t’a créé, |ô peuple de Jacob,

et qui t’a façonné, |ô Israël,
te déclare ceci :
Ne sois pas effrayé
car je t’ai délivré,
je t’ai appelé par ton nom,
tu es à moi.
Quand tu passeras par les eaux,
je serai avec toi,
quand tu traverseras les fleuves,
ils ne te submergeront pas,
quand tu marcheras dans le feu,
il ne te fera pas de mal
et par les flammes tu ne seras pas brûlé,
puisque moi, l’Eternel, |je suis ton Dieu,
le Saint d’Israël, ton Sauveur.
Je donnerai l’Egypte |comme rançon pour toi,
l’Ethiopie et Seba |en échange de toi.
Oui, parce que tu m’es précieux,
et que tu as du prix pour moi, |et que je t’aime,
je donnerai des hommes |en échange de toi,
et des peuples contre ta vie.

Sois donc sans crainte,
car je suis avec toi,
je ferai revenir |tes enfants de l’orient
je te rassemblerai |de l’occident.
Je dirai au septentrion : |« Rends-les ! »
Et au midi : |« Ne les retiens donc pas !
Fais revenir mes fils |des pays éloignés,
fais revenir mes filles |des confins de la terre,
oui, tous ceux qui portent mon nom
et que j’ai créés pour ma gloire,
que j’ai formés, oui, que j’ai faits !
Laisse sortir le peuple |qui est aveugle
tout en ayant des yeux,
et qui est sourd
bien qu’il ait des oreilles ! »

Un peuple de témoins

Que toutes les nations s’assemblent
et que les peuples se regroupent !
Qui, parmi eux, |avait prédit ces choses ?
Qui avait annoncé |les événements antérieurs ?
Qu’ils citent leurs témoins |et qu’ils se justifient !
Qu’on les écoute bien |afin de pouvoir dire :
« Oui, c’est la vérité ! »

10 Mais mes témoins, c’est vous,
déclare l’Eternel,
votre peuple est le serviteur, |que je me suis choisi,
pour que vous le sachiez,
que vous croyiez en moi
et que vous compreniez |que moi seul, je suis Dieu.
Avant moi aucun dieu |ne fut jamais formé,
et après moi, jamais |il n’en existera.
11 Moi, je suis l’Eternel
et, en dehors de moi, |il n’est pas de Sauveur.
12 C’est moi qui ai prédit, |c’est moi qui ai sauvé, |je me suis fait entendre.
Pas un dieu étranger |ne l’a fait parmi vous,
et vous, déclare l’Eternel,
vous êtes mes témoins,
et c’est moi qui suis Dieu.
13 Oui, je le suis depuis toujours
et personne ne peut |délivrer de ma main.
Ce que je réalise, |qui pourrait l’annuler ?

Dieu intervient

14 Voici ce que déclare l’Eternel
votre Libérateur, |moi le Saint d’Israël :
C’est à cause de vous |que j’envoie une armée |combattre Babylone,
et que je fais descendre[a] |tous les Chaldéens qui s’enfuient
sur les navires mêmes |où ils criaient de joie.
15 Moi, l’Eternel, |je suis votre Dieu saint,
le Créateur d’Israël, votre Roi.

Un chemin à travers le désert

16 Ainsi dit l’Eternel,
qui, à travers la mer, |a ouvert un chemin
et, dans les grosses eaux, |a frayé un sentier[b],
17 qui fit sortir |les chars et les chevaux,
l’armée et ses guerriers.
Ils se sont tous couchés
et ne se relèveront pas,
ils se sont consumés
et ils se sont éteints |comme la mèche d’une lampe.
18 Ne vous rappelez plus |les événements du passé,
ne considérez plus |les choses d’autrefois ;
19 je vais réaliser |une chose nouvelle,
elle germe dès à présent,
ne la reconnaîtrez-vous pas ?
J’ouvrirai un chemin |à travers le désert
et je ferai jaillir |des fleuves dans la steppe ;
20 les animaux sauvages,
les chacals, les autruches, |célébreront ma gloire,
car je ferai jaillir |de l’eau dans le désert,
des fleuves dans la steppe,
pour abreuver mon peuple, |celui que j’ai élu.
21 Je l’ai formé pour moi :
il proclamera ma louange.

Dieu accuse

22 Et pourtant, ô Jacob, |tu n’as pas fait appel à moi !
Tu t’es lassé de moi, |ô Israël !
23 Tu ne m’as pas offert |d’agneaux en holocaustes,
tes sacrifices |n’étaient pas à ma gloire ;
je ne t’ai pas importuné |pour avoir des offrandes,
je ne t’ai pas lassé |pour avoir de l’encens.
24 Tu n’as pas dépensé d’argent pour moi, |pour du roseau aromatique,
et tu ne m’as pas rassasié |de la graisse des sacrifices.
Mais toi, tu m’as importuné |par tes péchés,
tu m’as lassé |par tes forfaits !

Dieu pardonne

25 Mais c’est moi, et moi seul, |qui efface tes transgressions |par égard pour moi-même,
je ne tiendrai plus compte |de tes péchés.
26 Rappelle-moi ce qu’il en est, |entrons ensemble en jugement
et, pour te justifier, |expose donc ton cas.
27 Déjà, ton premier père[c] |a péché envers moi
et ceux des tiens qui ont la charge |d’interpréter la Loi |m’ont été infidèles.
28 Aussi ai-je déshonoré
les chefs du sanctuaire
et j’ai livré Jacob |à l’extermination,
Israël aux outrages.

Footnotes

  1. 43.14 et que je fais descendre : traduction incertaine.
  2. 43.16 Allusion à la traversée de la mer des Roseaux où les chars et les cavaliers du pharaon furent détruits quand Dieu a combattu contre eux (voir 51.10 ; Ex 14.28 ; 15.4).
  3. 43.27 Jacob très certainement (voir Gn 25.26 ; 27.36 ; Os 12.4).