Isaiah 30:12-33:9
New Living Translation
12 This is the reply of the Holy One of Israel:
“Because you despise what I tell you
and trust instead in oppression and lies,
13 calamity will come upon you suddenly—
like a bulging wall that bursts and falls.
In an instant it will collapse
and come crashing down.
14 You will be smashed like a piece of pottery—
shattered so completely that
there won’t be a piece big enough
to carry coals from a fireplace
or a little water from the well.”
15 This is what the Sovereign Lord,
the Holy One of Israel, says:
“Only in returning to me
and resting in me will you be saved.
In quietness and confidence is your strength.
But you would have none of it.
16 You said, ‘No, we will get our help from Egypt.
They will give us swift horses for riding into battle.’
But the only swiftness you are going to see
is the swiftness of your enemies chasing you!
17 One of them will chase a thousand of you.
Five of them will make all of you flee.
You will be left like a lonely flagpole on a hill
or a tattered banner on a distant mountaintop.”
Blessings for the Lord’s People
18 So the Lord must wait for you to come to him
so he can show you his love and compassion.
For the Lord is a faithful God.
Blessed are those who wait for his help.
19 O people of Zion, who live in Jerusalem,
you will weep no more.
He will be gracious if you ask for help.
He will surely respond to the sound of your cries.
20 Though the Lord gave you adversity for food
and suffering for drink,
he will still be with you to teach you.
You will see your teacher with your own eyes.
21 Your own ears will hear him.
Right behind you a voice will say,
“This is the way you should go,”
whether to the right or to the left.
22 Then you will destroy all your silver idols
and your precious gold images.
You will throw them out like filthy rags,
saying to them, “Good riddance!”
23 Then the Lord will bless you with rain at planting time. There will be wonderful harvests and plenty of pastureland for your livestock. 24 The oxen and donkeys that till the ground will eat good grain, its chaff blown away by the wind. 25 In that day, when your enemies are slaughtered and the towers fall, there will be streams of water flowing down every mountain and hill. 26 The moon will be as bright as the sun, and the sun will be seven times brighter—like the light of seven days in one! So it will be when the Lord begins to heal his people and cure the wounds he gave them.
27 Look! The Lord is coming from far away,
burning with anger,
surrounded by thick, rising smoke.
His lips are filled with fury;
his words consume like fire.
28 His hot breath pours out like a flood
up to the neck of his enemies.
He will sift out the proud nations for destruction.
He will bridle them and lead them away to ruin.
29 But the people of God will sing a song of joy,
like the songs at the holy festivals.
You will be filled with joy,
as when a flutist leads a group of pilgrims
to Jerusalem, the mountain of the Lord—
to the Rock of Israel.
30 And the Lord will make his majestic voice heard.
He will display the strength of his mighty arm.
It will descend with devouring flames,
with cloudbursts, thunderstorms, and huge hailstones.
31 At the Lord’s command, the Assyrians will be shattered.
He will strike them down with his royal scepter.
32 And as the Lord strikes them with his rod of punishment,[a]
his people will celebrate with tambourines and harps.
Lifting his mighty arm, he will fight the Assyrians.
33 Topheth—the place of burning—
has long been ready for the Assyrian king;
the pyre is piled high with wood.
The breath of the Lord, like fire from a volcano,
will set it ablaze.
The Futility of Relying on Egypt
31 What sorrow awaits those who look to Egypt for help,
trusting their horses, chariots, and charioteers
and depending on the strength of human armies
instead of looking to the Lord,
the Holy One of Israel.
2 In his wisdom, the Lord will send great disaster;
he will not change his mind.
He will rise against the wicked
and against their helpers.
3 For these Egyptians are mere humans, not God!
Their horses are puny flesh, not mighty spirits!
When the Lord raises his fist against them,
those who help will stumble,
and those being helped will fall.
They will all fall down and die together.
4 But this is what the Lord has told me:
“When a strong young lion
stands growling over a sheep it has killed,
it is not frightened by the shouts and noise
of a whole crowd of shepherds.
In the same way, the Lord of Heaven’s Armies
will come down and fight on Mount Zion.
5 The Lord of Heaven’s Armies will hover over Jerusalem
and protect it like a bird protecting its nest.
He will defend and save the city;
he will pass over it and rescue it.”
6 Though you are such wicked rebels, my people, come and return to the Lord. 7 I know the glorious day will come when each of you will throw away the gold idols and silver images your sinful hands have made.
8 “The Assyrians will be destroyed,
but not by the swords of men.
The sword of God will strike them,
and they will panic and flee.
The strong young Assyrians
will be taken away as captives.
9 Even the strongest will quake with terror,
and princes will flee when they see your battle flags,”
says the Lord, whose fire burns in Zion,
whose flame blazes from Jerusalem.
Israel’s Ultimate Deliverance
32 Look, a righteous king is coming!
And honest princes will rule under him.
2 Each one will be like a shelter from the wind
and a refuge from the storm,
like streams of water in the desert
and the shadow of a great rock in a parched land.
3 Then everyone who has eyes will be able to see the truth,
and everyone who has ears will be able to hear it.
4 Even the hotheads will be full of sense and understanding.
Those who stammer will speak out plainly.
5 In that day ungodly fools will not be heroes.
Scoundrels will not be respected.
6 For fools speak foolishness
and make evil plans.
They practice ungodliness
and spread false teachings about the Lord.
They deprive the hungry of food
and give no water to the thirsty.
7 The smooth tricks of scoundrels are evil.
They plot crooked schemes.
They lie to convict the poor,
even when the cause of the poor is just.
8 But generous people plan to do what is generous,
and they stand firm in their generosity.
9 Listen, you women who lie around in ease.
Listen to me, you who are so smug.
10 In a short time—just a little more than a year—
you careless ones will suddenly begin to care.
For your fruit crops will fail,
and the harvest will never take place.
11 Tremble, you women of ease;
throw off your complacency.
Strip off your pretty clothes,
and put on burlap to show your grief.
12 Beat your breasts in sorrow for your bountiful farms
and your fruitful grapevines.
13 For your land will be overgrown with thorns and briers.
Your joyful homes and happy towns will be gone.
14 The palace and the city will be deserted,
and busy towns will be empty.
Wild donkeys will frolic and flocks will graze
in the empty forts[b] and watchtowers
15 until at last the Spirit is poured out
on us from heaven.
Then the wilderness will become a fertile field,
and the fertile field will yield bountiful crops.
16 Justice will rule in the wilderness
and righteousness in the fertile field.
17 And this righteousness will bring peace.
Yes, it will bring quietness and confidence forever.
18 My people will live in safety, quietly at home.
They will be at rest.
19 Even if the forest should be destroyed
and the city torn down,
20 the Lord will greatly bless his people.
Wherever they plant seed, bountiful crops will spring up.
Their cattle and donkeys will graze freely.
A Message about Assyria
33 What sorrow awaits you Assyrians, who have destroyed others[c]
but have never been destroyed yourselves.
You betray others,
but you have never been betrayed.
When you are done destroying,
you will be destroyed.
When you are done betraying,
you will be betrayed.
2 But Lord, be merciful to us,
for we have waited for you.
Be our strong arm each day
and our salvation in times of trouble.
3 The enemy runs at the sound of your voice.
When you stand up, the nations flee!
4 Just as caterpillars and locusts strip the fields and vines,
so the fallen army of Assyria will be stripped!
5 Though the Lord is very great and lives in heaven,
he will make Jerusalem[d] his home of justice and righteousness.
6 In that day he will be your sure foundation,
providing a rich store of salvation, wisdom, and knowledge.
The fear of the Lord will be your treasure.
7 But now your brave warriors weep in public.
Your ambassadors of peace cry in bitter disappointment.
8 Your roads are deserted;
no one travels them anymore.
The Assyrians have broken their peace treaty
and care nothing for the promises they made before witnesses.[e]
They have no respect for anyone.
9 The land of Israel wilts in mourning.
Lebanon withers with shame.
The plain of Sharon is now a wilderness.
Bashan and Carmel have been plundered.
Footnotes
- 30:32 As in some Hebrew manuscripts and Syriac version; Masoretic Text reads with the founded rod.
- 32:14 Hebrew the Ophel.
- 33:1 Hebrew What sorrow awaits you, O destroyer. The Hebrew text does not specifically name Assyria as the object of the prophecy in this chapter.
- 33:5 Hebrew Zion; also in 33:14.
- 33:8 As in Dead Sea Scrolls; Masoretic Text reads care nothing for the cities.
Isaias 30:12-33:9
Ang Pulong Sa Dios
12 Busa nagaingon ang Balaan nga Dios sa Israel, “Tungod kay gisalikway ninyo ang akong mensahe ug nagsalig kamo sa pagpangdaog-daog ug pagpanglimbong, 13 malaglag kamo sa kalit. Ang inyong sala mahisama sa usa ka liki nga kalit lang makalumpag sa habog nga paril. 14 Madugmok kamo sama sa usa ka kolon nga maayong pagkapulpog, ug wala na gayoy bahin niini nga mahimong ikuhag baga gikan sa abuhan o ikabog tubig gikan sa kab-anan.”
15 Miingon pa gayod ang Ginoong Dios, ang Balaan nga Dios sa Israel, “Balik kamo kanako ug pamahulay, kay luwason ko kamo. Pagmalinawon kamo ug salig kanako, kay lig-onon ko kamo. Apan dili kamo buot mohimo niini. 16 Miingon hinuon kamo, ‘Magpahilayo kami sa among mga kaaway pinaagi sa mga kabayo nga kusog modagan.’ Oo, magpahilayo kamo, apan mas tulin pa gayod ang mogukod kaninyo. 17 Ang pagpanghulga sa usa kanila makapakagiw sa 1,000 ninyo nga mga sundalo. Ug ang pagpanghulga sa lima kanila makapakagiw kaninyong tanan hangtod nga mahibilin kamong nagainusara sama sa usa ka poste sa bandera sa tumoy sa bungtod.”
18 Apan naghulat ang Ginoo nga moduol kamo kaniya aron ikapakita niya ang iyang kalooy kaninyo. Andam siya mopakita sa iyang pagkahangawa kaninyo. Kay ang Ginoo matarong nga Dios, ug bulahan ang tanang nagsalig kaniya. 19 Kamong mga katawhan sa Zion, nga mga lumulupyo sa Jerusalem, dili na kamo mohilak pag-usab! Kaloy-an gayod kamo sa Ginoo, kon mangayo kamo ug tabang kaniya. Kon madungog niya ang inyong pag-ampo, tubagon niya kamo. 20 Bisan ug gihatag sa Ginoo kaninyo ang kasakit ug kalisdanan nga daw inyo na kining pagkaon ug ilimnon, siya nga inyong magtutudlo dili na motago gikan kaninyo. Makita ninyo siya 21 ug madungog ninyo ang iyang tingog nga nagagiya kaninyo sa husto nga dalan, bisan asa pa kamo moadto. 22 Ngil-aran na kamo sa inyong mga dios-dios, nga mga hinaklapan ug plata ug bulawan. Ilabay ninyo kini nga daw hugaw nga trapo ug moingon, “Dili na ko gustong makita pa kamo!” 23 Hatagan kamo sa Ginoo ug ulan sa panahon sa tingtanom, ug modagaya ang inyong ani. Nianang higayona, manabsab ang inyong mga mananap sa halapad nga sabsabanan. 24 Ang inyong mga baka ug mga asno nga igdadaro manibsib sa lamiang kumpay. 25 Sa adlaw nga pamatyon ang inyong mga kaaway ug lumpagon ang ilang mga tore, mobuhagay ang tubig sa matag taas nga bukid ug bungtod. 26 Ang kahayag sa bulan mahimong sama sa adlaw, ug ang kahayag sa adlaw pil-on sa kapito, sama kahayag sa pito ka adlaw nga gitingob. Mahitabo kini sa panahon nga tambalan ug ayohon sa Ginoo ang mga samad nga gikan sa kastigo nga iyang gihatag kaninyong iyang katawhan.
27 Tan-awa! Moanhi ang Ginoo gikan sa halayo nga hilabihan kasuko, inubanan sa aso nga daw panganod kabaga. Ang iyang kapungot sama kini sa nagadilaab nga kalayo. 28 Ang iyang gininhawa sama sa baha nga taga-liog. Alig-igon niya sama sa trigo ang mga kanasoran. Sama sila sa mga mananap nga gibusalan ug giguyod. 29 Apan kamong katawhan sa Dios magaawit sama sa ginahimo ninyo sa gabii nga nagsaulog kamo sa pista sa pagpasidungog sa Ginoo. Maglipay kamo sama sa mga tawo nga nagmartsa kumpas sa honi sa plawta samtang nagpaingon sila sa Bukid sa Ginoo aron sa pagsimba kaniya nga salipdanan[a] sa Israel. 30 Ipadungog sa Ginoo ang iyang lanog nga tingog, ug ipakita niya ang iyang kamot nga andam na nga mosilot tungod sa hilabihang kasuko. Ubanan kini sa nagadilaab nga kalayo, kalit nga pagbunok sa ulan, pagpanalogdog ug pagpangilat, ug pag-ulan ug ice[b] nga sama kadagko sa bato. 31 Siguradong mahadlok ang mga taga-Asiria kon madunggan nila ang tingog sa Ginoo. Silotan niya sila sa hilabihan. 32 Sulongon niya sila. Ug ang matag hampak sa Ginoo kanila, duyogan kini sa honi sa tamborin ug harpa. 33 Dugay na nga naandam ang dapit nga pagasunogan sa hari sa Asiria. Halapad ug lawom kining dapita, ug ang kalayo abunda ug sugnod. Ang gininhawa sa Ginoo daw sapa sa nagdilaab nga asupre, nga mao ang mopadilaab sa mga sugnod niini.
Alaot ang mga Nagsalig sa Ehipto
31 Alaot kamong nangayo ug panabang sa Ehipto. Nagsalig kamo sa tulin nilang mga kabayo, sa daghan nilang mga karwahe, ug sa kusgan nilang mga tigkabayo. Apan wala kamo mosalig sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, ug wala kamo mangayo sa iyang panabang. 2 Maalam ang Ginoo, ug magpadala siyag kalaglagan. Dili gayod niya bakwion ang iyang gisulti. Silotan niya ang panimalay sa mga daotan ug ang mga nagtabang kanila. 3 Ang mga Ehiptohanon mga tawo lamang ug dili Dios. Ang ilang mga kabayo unodnon ug dili espiritu. Kon mosilot na ang Ginoo, malaglag ang Ehipto apil ang mga nasod nga gitabangan niini. Managsama sila nga malaglag.
4 Mao kini ang giingon sa Ginoo kanako, “Walay makapugong sa liyon sa pagtukob sa iyang biktima bisan mosinggit pa ang mga magbalantay niini. Ingon usab ako niana. Walay makapugong kanako sa pagpanalipod sa Jerusalem.[c] 5 Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, magabantay sa Jerusalem sama sa langgam nga nagabantay sa iyang salag. Panalipdan ug luwason ko ang Jerusalem.”
6 Mga Israelinhon, balik na kamo sa Ginoo nga inyong gisupak-supak pag-ayo. 7 Kay moabot ang panahon nga isalikway ninyo ang inyong dios-dios nga plata ug bulawan, nga gihimo ninyo sa inyong pagpakasala.
8 Mangamatay ang mga taga-Asiria, apan dili pinaagi sa espada sa tawo. Moikyas sila sa panggubatan, ug mahimong ulipon ang ilang mga pamatan-on. 9 Moikyas ang ilang mga sundalo[d] sa tumang kahadlok ug magkatibulaag ang ilang mga opisyal kon makita nila ang bandera sa ilang mga kaaway. Mao kini ang giingon sa Ginoo, nga ang iyang kalayo nagadilaab sa Zion, sa Jerusalem.
Ang Matarong nga Hari
32 Aduna unyay usa ka makatarunganong hari nga maghari, ug ang iyang mga opisyal magadumala sa kaangayan. 2 Ang matag usa kanila mahimong sama sa salipdanan gikan sa makusog nga hangin ug bagyo. Mahisama usab sila sa tubig nga nagabuhagay sa disyerto, ug sa landong sa dakong bato sa mainit ug mala nga dapit. 3 Mangita ug mamati na sa Dios ang mga tawo. 4 Ang mga madali-dalion makahunahuna na ug maayo ug masayod sa angay niyang buhaton. Ang mga tawong ngà-ngà mosulti, makasulti nag klaro. 5 Ang mga buang-buang dili na pasidunggan, ug ang mga limbongan dili na tahoron. 6 Kay binuang ang ginasulti sa buang-buang, ug ang iyang daotang hunahuna nagaplano sa paghimo sa mga dili diosnon nga mga buluhaton. Nagasulti siyag bakak mahitungod sa Ginoo, ug walay pagtagad sa mga gigutom ug giuhaw. 7 Daotan ang mga pamaagi sa limbongan nga tawo. Nagalaraw siya sa pagdaot sa mga kabos pinaagi sa mga bakak bisan kon makatarunganon ang gihangyo sa mga kabos. 8 Apan ang tinuod nga tawong dungganon naghimo ug dungganong mga plano, ug kanunay gayod niya kining ginahimo.
9 Kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an, pamatia ninyo ang akong isulti kaninyo! 10 Kapin lang sa usa ka tuig gikan karon, mangurog kamo tungod kay dili na mamunga ang ubas, ug wala gayod kamoy mapupo. 11 Pangurog kamo sa kahadlok, kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an. Huboa ninyo ang inyong mga bisti ug pagtapis kamog sako. 12 Pukpoka ninyo ang inyong mga dughan sa kasubo tungod sa mahitabo sa inyong mabungahong uma ug ubasan. 13 Ang yuta sa akong katawhan tuboan ug mga tunokon nga tanom ug mga sagbot. Ug mawala ang malipayon nga mga panimalay sa malipayong siyudad. 14 Ang gubot nga siyudad dili na puy-an ug ang lig-ong bahin niini pasagdan na lang. Ang bungtod ug tore niini mahisama sa kamingawan hangtod sa hangtod. Magsuroy-suroy dinhi ang mga asno ug manabsab ang mga kahayopan 15 hangtod nga ipadala kanato ang Espiritu gikan sa langit. Unya ang kamingawan mahimong mabungahon nga uma, ug ang mabungahong uma mahimong kakahoyan. 16 Motunhay ang hustisya ug katarong diha sa kamingawan ug sa mabungahong uma. 17 Ang bunga sa katarong mao ang maayong kahimtang, kalinaw, ug kasigurohan sa walay kataposan. 18 Kamong mga katawhan sa Dios magpuyo sa malinawong mga pinuy-anan, nga layo sa katalagman. Ug walay mosamok kaninyo. 19 Bisan pag madaot ang kakahoyan ug malumpag ang mga siyudad tungod sa pag-ulan ug yelo nga morag mga bato, 20 panalanginan kamo sa Dios. Mananom kamo, ug modagayday ang tubig alang sa inyong tanom. Ug gawasnon nga makasibsib ang inyong mga mananap bisan asa.
Tabangan sa Dios ang Iyang Katawhan
33 Alaot kamong mga tiglaglag nga wala makaagi nga malaglag. Alaot kamong mga maluibon, nga wala makaagi nga luiban. Kon mahuman na ang inyong pagpanglaglag ug pagpangluib, kamo na usab ang laglagon ug luiban.
2 Ginoo, kaloy-i kami. Nagsalig kami kanimo. Lig-ona kami matag adlaw, ug luwasa kami sa panahon sa kalisod. 3 Mangagiw ang mga tawo kon makadungog sa imong tingog nga nagadahunog. Kon motindog ka sa pagsilot, magkatibulaag ang mga nasod. 4 Kuhaon ang ilang mga kabtangan; mahisama sila sa tanom nga giataki ug dulon.
5 Ang Ginoo labaw sa tanan! Ug nagapuyo siya sa langit. Patunhayon niya ang hustisya ug katarong sa Jerusalem.[e] 6 Siya ang patukoranan sa inyong panahon. Kanunay kamo niyang luwason ug hatagan ug kaalam ug kahibalo. Ang pagtahod sa Ginoo mao ang inyong bililhon nga bahandi.
7 Tan-awa! Ang inyong maisog nga mga tawo nagapangayo ug tabang diha sa mga karsada. Nagahilak ang inyong embahador nga nagtinguha sa pagpatunhay sa kalinaw. 8 Wala nay moagi sa mga karsada; wala nay mga tawo nga magsuroy-suroy diha. Gilapas na ang kasabotan ug gipakawalay-bili na ang mga saksi[f] niini. Wala nay tawo nga gitahod. 9 Alaot ang yuta sa Israel. Nangalaya ang kakahoyan sa Lebanon, ug naulawan kini. Nahisama sa kamingawan ang kapatagan sa Sharon. Nangatagak ang mga dahon sa mga kahoy sa Basan ug Carmel.
Footnotes
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.