Hebrews 10
Complete Jewish Bible
10 For the Torah has in it a shadow of the good things to come, but not the actual manifestation of the originals. Therefore, it can never, by means of the same sacrifices repeated endlessly year after year, bring to the goal those who approach the Holy Place to offer them. 2 Otherwise, wouldn’t the offering of those sacrifices have ceased? For if the people performing the service had been cleansed once and for all, they would no longer have sins on their conscience. 3 No, it is quite the contrary — in these sacrifices is a reminder of sins, year after year. 4 For it is impossible that the blood of bulls and goats should take away sins.
5 This is why, on coming into the world, he says,
“It has not been your will
to have an animal sacrifice and a meal offering;
rather, you have prepared for me a body.
6 No, you have not been pleased
with burnt offerings and sin offerings.
7 Then I said, ‘Look!
In the scroll of the book
it is written about me.
I have come to do your will.’”[a]
8 In saying first, “You neither willed nor were pleased with animal sacrifices, meal offerings, burnt offerings and sin offerings,” things which are offered in accordance with the Torah; 9 and then, “Look, I have come to do your will”; he takes away the first system in order to set up the second. 10 It is in connection with this will that we have been separated for God and made holy, once and for all, through the offering of Yeshua the Messiah’s body.
11 Now every cohen stands every day doing his service, offering over and over the same sacrifices, which can never take away sins. 12 But this one, after he had offered for all time a single sacrifice for sins, sat down at the right hand of God, 13 from then on to wait until his enemies be made a footstool for his feet.[b] 14 For by a single offering he has brought to the goal for all time those who are being set apart for God and made holy.
15 And the Ruach HaKodesh too bears witness to us; for after saying,
16 “ ‘This is the covenant which I will make
with them after those days,’ says Adonai:
‘I will put my Torah on their hearts,
and write it on their minds . . . ,’ ”[c]
17 he then adds,
“ ‘And their sins and their wickednesses
I will remember no more.’ ”[d]
18 Now where there is forgiveness for these, an offering for sins is no longer needed.
19 So, brothers, we have confidence to use the way into the Holiest Place opened by the blood of Yeshua. 20 He inaugurated it for us as a new and living way through the parokhet, by means of his flesh. 21 We also have a great cohen over God’s household. 22 Therefore, let us approach the Holiest Place with a sincere heart, in the full assurance that comes from trusting — with our hearts sprinkled clean from a bad conscience and our bodies washed with pure water.[e] 23 Let us continue holding fast to the hope we acknowledge, without wavering; for the One who made the promise is trustworthy. 24 And let us keep paying attention to one another, in order to spur each other on to love and good deeds, 25 not neglecting our own congregational meetings, as some have made a practice of doing, but, rather, encouraging each other.
And let us do this all the more as you see the Day approaching. 26 For if we deliberately continue to sin after receiving the knowledge of the truth, there no longer remains a sacrifice for sins, 27 but only the terrifying prospect of Judgment, of raging fire that will consume the enemies.[f]
28 Someone who disregards the Torah of Moshe is put to death without mercy on the word of two or three witnesses.[g] 29 Think how much worse will be the punishment deserved by someone who has trampled underfoot the Son of God; who has treated as something common the blood of the covenant[h] which made him holy; and who has insulted the Spirit, giver of God’s grace!
30 For the One we know is the One who said,
“Vengeance is my responsibility;
I will repay,”
and then said,
“Adonai will judge his people.”[i]
31 It is a terrifying thing to fall into the hands of the living God!
32 But remember the earlier days, when, after you had received the light, you endured a hard struggle with sufferings. 33 Sometimes you were publicly disgraced and persecuted, while at other times you stood loyally by those who were treated this way. 34 For you shared the sufferings of those who had been put in prison. Also when your possessions were seized, you accepted it gladly; since you knew that what you possessed was better and would last forever.
35 So don’t throw away that courage of yours, which carries with it such a great reward. 36 For you need to hold out; so that, by having done what God wills, you may receive what he has promised. 37 For
“There is so, so little time!
The One coming will indeed come,
he will not delay.
38 But the person who is righteous
will live his life by trusting,
and if he shrinks back,
I will not be pleased with him.”[j]
39 However, we are not the kind who shrink back and are destroyed; on the contrary, we keep trusting and thus preserve our lives!
Footnotes
- Hebrews 10:7 Psalm 40:7–9(6–8)
- Hebrews 10:13 Psalm 110:1
- Hebrews 10:16 Jeremiah 31:32(33)
- Hebrews 10:17 Jeremiah 31:33(34)
- Hebrews 10:22 Ezekiel 36:25
- Hebrews 10:27 Isaiah 26:11
- Hebrews 10:28 Deuteronomy 17:6; 19:15
- Hebrews 10:29 Exodus 24:8
- Hebrews 10:30 Deuteronomy 32:35–36
- Hebrews 10:38 Habakkuk 2:3-4
Mga Hebreo 10
Magandang Balita Biblia
10 Ang Kautusan ay anino lamang at hindi lubos na naglalarawan ng mabubuting bagay na darating. Hindi ito nagpapabanal sa mga lumalapit sa Diyos sa pamamagitan ng mga handog na iniaalay taun-taon. 2 Kung napatawad na nga ang mga lumalapit sa Diyos sa pamamagitan ng ganoong mga handog, wala na silang aalalahanin pa tungkol sa kanilang mga kasalanan, at hindi na sila kailangang mag-alay pang muli. 3 Ngunit ang mga alay na ito ang nagpapagunita sa mga tao ng kanilang mga kasalanan taun-taon, 4 sapagkat ang dugo ng mga toro at mga kambing ay hindi makakapawi ng mga kasalanan.
5-6 Dahil(A) diyan, nang si Cristo'y naparito sa daigdig, sinabi niya sa Diyos:
“Ang mga pang-alay, pati mga handog, at ang mga hayop na handang sunugin,
hindi mo na ibig sa dambana dalhin,
hindi mo kinalugdan ang mga handog na sinusunog,
at ang mga handog upang pawiin ang kasalanan.
Kaya't inihanda mo ang aking katawan upang maging handog.
7 Kaya't sinabi ko, ‘Ako'y narito, O Diyos,
upang sundin ang iyong kalooban,’
ayon sa sinasabi ng kasulatan tungkol sa akin.”
8 Sinabi muna niya, “Hindi mo ninais o kinalugdan ang mga alay at handog na hayop, mga handog na susunugin, at mga handog dahil sa kasalanan” kahit ito'y inihahandog ayon sa Kautusan. 9 Saka niya idinugtong, “Ako'y narito upang sundin ang iyong kalooban.” Sa ganitong paraan, inalis nga ng Diyos ang unang handog at pinalitan ng handog ni Cristo. 10 At dahil sinunod niya ang kalooban ng Diyos, tayo ay ginawang banal ni Jesu-Cristo sa pamamagitan ng minsanang paghahandog ng kanyang sarili, at iyon ay sapat na.
11 Bawat(B) pari ay naglilingkod araw-araw at paulit-ulit na naghahandog ng pare-pareho ding mga handog, subalit ang mga iyon ay hindi naman nakakapawi ng kasalanan. 12 Ngunit(C) si Cristo ay minsan lamang naghandog para sa mga kasalanan, at iyo'y sapat na. Pagkatapos ay umupo siya sa kanan ng Diyos. 13 Ngayo'y naghihintay siya roon hanggang sa lubusang pasukuin sa kanya ng Diyos ang kanyang mga kaaway. 14 Samakatuwid, sa pamamagitan lamang ng isang paghahandog ay kanyang ginawang ganap magpakailanman ang mga nililinis
ng Diyos.
15 Ang Espiritu Santo'y nagpapatotoo rin sa atin tungkol dito. Sinabi niya,
16 “Ganito(D) ang gagawin kong tipan sa kanila
pagdating ng mga araw na iyon, sabi ng Panginoon:
Itatanim ko sa kanilang puso ang aking mga utos,
at isusulat ko ang mga iyon sa kanilang mga isip.”
17 Pagkatapos(E) ay sinabi pa niya, “Kalilimutan ko na ang kanilang mga kasalanan at kasamaan.” 18 Sapagkat ipinatawad na ang mga kasalanan, hindi na kailangan pang maghandog dahil sa kasalanan.
Lumapit Tayo sa Diyos
19 Kaya nga, mga kapatid, tayo'y malaya nang makakapasok sa Dakong Kabanal-banalan dahil sa dugo ni Jesus. 20 Binuksan niya para sa atin ang isang bago at buháy na daang naglalagos hanggang sa kabila ng tabing, at ang tabing na ito'y ang kanyang katawan. 21 Tayo ay may isang Pinakapunong Pari na namamahala sa sambahayan ng Diyos. 22 Kaya't(F) lumapit tayo sa Diyos nang may pusong tapat at may matibay na pananampalataya sa kanya. Lumapit tayong may malinis na budhi sapagkat nilinis na ang ating mga puso at hinugasan na ng dalisay na tubig ang ating mga katawan. 23 Magpakatatag tayo sa ating pag-asa at huwag nang mag-alinlangan pa, sapagkat tapat ang nangako sa atin. 24 Sikapin din nating gisingin ang damdamin ng bawat isa sa pagmamahal sa kapwa at sa paggawa ng mabuti. 25 Huwag nating kaliligtaan ang pagdalo sa ating mga pagtitipon, gaya ng nakasanayan ng iba. Sa halip, palakasin natin ang loob ng isa't isa, lalo na ngayong nakikita nating malapit na ang Araw ng Panginoon. 26 Matapos nating malaman at tanggapin ang katotohanan at sadyain pa rin nating magkasala, wala nang handog na maiaalay pa para sa ikapagpapatawad ng ating mga kasalanan. 27 Ang(G) naghihintay na lamang sa atin ay ang kakila-kilabot na paghuhukom at ang naglalagablab na apoy na tutupok sa mga kaaway ng Diyos! 28 Ang(H) mapatunayang lumabag sa Kautusan ni Moises batay sa patotoo ng dalawa o tatlong saksi ay walang awang pinapatay. 29 Gaano(I) kabigat, sa akala ninyo, ang parusang nararapat sa taong humamak sa Anak ng Diyos, lumapastangan sa dugong nagpatibay sa tipan at nagpabanal sa kanya, at lumait sa mapagpalang Espiritu? 30 Sapagkat(J) kilala natin ang nagsabi, “Akin ang paghihiganti; ako ang magpaparusa.” At siya rin ang nagsabi, “Hahatulan ng Panginoon ang kanyang bayan.” 31 Kakila-kilabot ang mahulog sa kamay ng Diyos na buháy!
32 Alalahanin ninyo ang mga araw na nagdaan, kung paanong kayo'y nagtiis ng matinding hirap matapos na kayo'y maliwanagan, ngunit hindi kayo nagpadaig. 33 Kung minsan, kayo ang iniinsulto at pinapahirapan sa harap ng madla; kung minsan nama'y kayo ang umaalalay sa mga kasamahan ninyo na pinapahirapan nang gayon. 34 Dinamayan ninyo ang mga nakabilanggo at hindi kayo nalungkot nang kayo'y agawan ng ari-arian, sapagkat alam ninyong higit na mabuti at nananatili ang kayamanang nakalaan sa inyo. 35 Kaya't huwag kayong mawawalan ng pananampalataya sa Diyos, sapagkat dakila ang naghihintay na gantimpala para sa inyo. 36 Kinakailangang kayo'y magtiis upang masunod ninyo ang kalooban ng Diyos at matanggap ninyo ang kanyang ipinangako. 37 Sapagkat,(K)
“Kaunting panahon na lamang,
hindi na magtatagal, at ang darating ay darating na.
38 Ang matuwid kong lingkod ay mabubuhay sa pamamagitan ng pananampalataya,[a]
ngunit kung siya'y tatalikod,
hindi ko siya kalulugdan.”
39 Ngunit hindi tayo kabilang sa mga tumatalikod at napapahamak; kundi sa mga may pananampalataya at naliligtas.
Footnotes
- Mga Hebreo 10:38 Ang matuwid…pananampalataya: o kaya'y Ang taong tinatanggap ng Diyos dahil sa pananampalataya ay mabubuhay .
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
