Gióp 14
New Vietnamese Bible
Đời Người Ngắn Ngủi
14 Con người vốn yếu đuối mong manh[a]
Sống một số ngày ngắn ngủi,
Nhưng lại đầy phiền muộn.
2 Người nở ra như đóa hoa, rồi lại tàn,
Người vụt qua như chiếc bóng, không dừng lại.
3 Lẽ nào Chúa quan tâm đến một người như vậy,
Và đem con ra xét xử?
4 Ai có thể khiến người ô uế trở thành trong sạch?
Không một ai!
5 Vì Chúa đã định ngày cho người,
Chúa biết số tháng trong đời người,
Chúa đặt cho người một giới hạn không thể vượt qua,
6 Xin Chúa ngoảnh mặt cho người an phận
Vui hưởng ngày mình như kẻ làm thuê.
So Sánh Người Với Cây
7 Khi cây bị đốn, ta vẫn còn hy vọng
Cây sẽ mọc lại, đâm chồi nẩy lộc.
8 Dù rễ bắt đầu già cỗi dưới đất,
Và gốc khởi sự chết trong bụi,
9 Vừa bắt được hơi nước, cây liền nứt lộc,
Đâm nhành như một cây tơ.
10 Nhưng con người, khi chết rồi, mất tất cả năng lực;
Người tắt hơi, rồi về đâu?
11 Như nước hồ bốc hơi biến mất,
Như sông cạn dần rồi khô hẳn,
12 Con người nằm xuống, không hề chỗi dậy;
Khi bầu trời còn đó, người không hề thức dậy,
Không ai có thể đánh thức người khỏi giấc ngủ say.
Ước Mơ Khó Thực Hiện
13 Ôi, ước gì Chúa giấu con nơi âm phủ,
Che kín con cho đến khi cơn giận Chúa nguôi,
Định kỳ hạn cho con tại đó,
Và nhớ đến con khi mãn kỳ!
14 Người chết rồi có thể nào sống lại?
Trọn những ngày nghĩa vụ nhọc nhằn,
Con sẽ trông chờ phiên gác thế con.
15 Bấy giờ Chúa gọi, con xin thưa,
Chúa sẽ nhớ thương công trình của tay Ngài.
16 Bấy giờ Chúa sẽ đếm từng bước con đi,
Nhưng Ngài sẽ không canh chừng tội lỗi con.
17 Vi phạm con sẽ được niêm phong trong túi,
Gian ác con, Chúa sẽ che đậy.
Thực Tế Phũ Phàng
18 Tuy nhiên, như núi lở tan ra từng mảnh vụn,
Như tảng đá tách rời khỏi sườn núi,
19 Như nước chảy đá mòn,
Như mưa lũ cuốn trôi bụi đất,
Chúa phá tan hy vọng con người.
20 Chúa đánh bại người một lần đủ cả, và người ra đi,
Chúa biến đổi sắc diện người, và xua người đi.
21 Con cái người có vẻ vang, người cũng chẳng biết,
Hoặc chúng có thấp hèn, người cũng chẳng hay.
22 Người chỉ cảm biết được nỗi đau của chính thân mình,
Chỉ sầu khổ vì chính mình mà thôi.
Footnotes
- 14:1 Nt: sanh ra từ người nữ
Hiob 14
Schlachter 2000
Hiob beschreibt das Elend des Menschen
14 Der Mensch, von der Frau geboren, lebt [nur] kurze Zeit und ist voll Unruhe[a].
2 Wie eine Blume sprießt er auf und verwelkt; gleich einem Schatten flieht er und hat keinen Bestand.
3 Ja, über einem solchen hältst du deine Augen auf, und mit mir gehst du ins Gericht!
4 Wie könnte denn ein Reiner von einem Unreinen kommen? Nicht ein Einziger!
5 Wenn doch seine Tage bestimmt sind, die Zahl seiner Monate bei dir [festgelegt] ist und du ihm ein Ziel gesetzt hast, das er nicht überschreiten kann,
6 so schaue doch weg von ihm und lass ihn in Ruhe, damit er seinen Tag froh beendet wie ein Tagelöhner!
7 Denn für einen Baum gibt es Hoffnung: Wird er abgehauen, so sprosst er wieder, und seine Schösslinge bleiben nicht aus.
8 Wenn seine Wurzel in der Erde auch alt wird und sein Stumpf im Staub abstirbt,
9 so sprosst er doch wieder vom Duft des Wassers und treibt Zweige, als wäre er neu gepflanzt[b].
10 Der Mann aber stirbt und ist dahin; der Mensch vergeht, und wo ist er?
11 Wie Wasser zerrinnen aus dem See, und wie ein Strom vertrocknet und versiegt,
12 so legt sich auch der Mensch nieder und steht nicht wieder auf; bis die Himmel nicht mehr sind, regen sie sich nicht und werden nicht aufgeweckt aus ihrem Schlaf.
13 O dass du mich doch im Totenreich verstecken, dass du mich verbergen würdest, bis dein Zorn sich wendet; dass du mir eine Frist setztest und dann wieder an mich gedächtest!
14 Aber wird denn der Mensch, wenn er stirbt, [wieder] leben? Die ganze Zeit meines Frondienstes würde ich harren, bis meine Ablösung käme.
15 Dann würdest du rufen, und ich würde dir antworten; nach dem Werk deiner Hände würdest du dich sehnen.
16 Nun aber zählst du meine Schritte; achtest du nicht auf meine Sünde?
17 Versiegelt ist meine Übertretung in einem Bündel, und meine Schuld hast du verwahrt[c].
18 Doch stürzen ja auch Berge ein und sinken dahin, und Felsen werden von ihrer Stelle weggerückt;
19 das Wasser höhlt Steine aus, und die Flut schwemmt den Staub der Erde fort: So machst du auch die Hoffnung des Sterblichen zunichte.
20 Du überwältigst ihn für immer, und er fährt dahin; du entstellst sein Angesicht und jagst ihn fort.
21 Ob seine Kinder zu Ehren kommen, weiß er nicht, und kommen sie herunter, so merkt er es nicht.
22 Sein Fleisch empfindet nur noch seine eigenen Schmerzen, und seine Seele trauert nur über sich selbst!
Job 14
New International Version
14 “Mortals, born of woman,(A)
are of few days(B) and full of trouble.(C)
2 They spring up like flowers(D) and wither away;(E)
like fleeting shadows,(F) they do not endure.(G)
3 Do you fix your eye on them?(H)
Will you bring them[a] before you for judgment?(I)
4 Who can bring what is pure(J) from the impure?(K)
No one!(L)
5 A person’s days are determined;(M)
you have decreed the number of his months(N)
and have set limits he cannot exceed.(O)
6 So look away from him and let him alone,(P)
till he has put in his time like a hired laborer.(Q)
7 “At least there is hope for a tree:(R)
If it is cut down, it will sprout again,
and its new shoots(S) will not fail.(T)
8 Its roots may grow old in the ground
and its stump(U) die in the soil,
9 yet at the scent of water(V) it will bud
and put forth shoots like a plant.(W)
10 But a man dies and is laid low;(X)
he breathes his last and is no more.(Y)
11 As the water of a lake dries up
or a riverbed becomes parched and dry,(Z)
12 so he lies down and does not rise;(AA)
till the heavens are no more,(AB) people will not awake
or be roused from their sleep.(AC)
13 “If only you would hide me in the grave(AD)
and conceal me till your anger has passed!(AE)
If only you would set me a time
and then remember(AF) me!(AG)
14 If someone dies, will they live again?
All the days of my hard service(AH)
I will wait for my renewal[b](AI) to come.
15 You will call and I will answer you;(AJ)
you will long for the creature your hands have made.(AK)
16 Surely then you will count my steps(AL)
but not keep track of my sin.(AM)
17 My offenses will be sealed(AN) up in a bag;(AO)
you will cover over my sin.(AP)
18 “But as a mountain erodes and crumbles(AQ)
and as a rock is moved from its place,(AR)
19 as water wears away stones
and torrents(AS) wash away the soil,(AT)
so you destroy a person’s hope.(AU)
20 You overpower them once for all, and they are gone;(AV)
you change their countenance and send them away.(AW)
21 If their children are honored, they do not know it;
if their offspring are brought low, they do not see it.(AX)
22 They feel but the pain of their own bodies(AY)
and mourn only for themselves.(AZ)”
New Vietnamese Bible. Used by permission of VBI (www.nvbible.org)
Copyright © 2000 by Geneva Bible Society
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.
