Add parallel Print Page Options

Recordatus autem Deus Noe, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quae erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae.

Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractae caeli: et prohibitae sunt pluviae de caelo.

Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes: et coeperunt minui post centum quinquaginta dies.

Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniae.

At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem: decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium.

Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram arcae, quam fecerat, dimisit corvum,

qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquae super terram.

Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquae super faciem terrae.

Quae cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam: aquae enim erant super universam terram: extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam.

10 Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.

11 At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo: intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram.

12 Expectavitque nihilominus septem alios dies: et emisit columbam, quae non est reversa ultra ad eum.

13 Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutae sunt aquae super terram: et aperiens Noe tectum arcae, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terrae.

14 Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra.

15 Locutus est autem Deus ad Noe, dicens:

16 Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.

17 Cuncta animantia, quae sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quae reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram: crescite et multiplicamini super eam.

18 Egressus est ergo Noe, et filii ejus: uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo.

19 Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quae reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca.

20 AEdificavit autem Noe altare Domino: et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare.

21 Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait: Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines: sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua: non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci.

22 Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, nox et dies non requiescent.

洪水消退

上帝眷顧挪亞及方舟裡的野獸和牲畜,使風吹在大地上,水便開始消退。 深淵的泉源和天上的水閘都關閉了,大雨也停了。 地上的洪水慢慢消退,過了一百五十天,水退下去了。 七月十七日,方舟停在亞拉臘山上。 水繼續消退,到十月一日,山頂都露出來了。

又過了四十天,挪亞打開方舟的窗戶, 放出一隻烏鴉。牠一直在空中飛來飛去,直到地上的水都乾了。 後來,挪亞放出一隻鴿子,以便瞭解地面的水是否已經消退。 但遍地都是水,鴿子找不到歇腳的地方,就飛回了方舟,挪亞伸手把鴿子接進方舟裡。 10 過了七天,挪亞再把鴿子放出去。 11 到了黃昏,鴿子飛回來,嘴裡啣著一片新擰下來的橄欖葉,挪亞便知道地上的水已經退了。 12 等了七天,他又放出鴿子,這一次,鴿子沒有回來。

13 挪亞六百零一歲那年的一月一日,地上的水乾了。挪亞打開方舟的蓋觀望,看見地面都乾了。 14 到了二月二十七日,大地完全乾了。 15 上帝對挪亞說: 16 「你與妻子、兒子和兒媳可以出方舟了。 17 你要把方舟裡的飛禽走獸及爬蟲等所有動物都帶出來,讓牠們在地上多多繁殖。」 18 於是,挪亞與妻子、兒子和兒媳都出了方舟。 19 方舟裡的飛禽走獸和爬蟲等所有地上的動物,都按種類出了方舟。

挪亞獻祭

20 挪亞為耶和華築了一座壇,在上面焚燒各種潔淨的牲畜和飛鳥作為燔祭。 21 耶和華聞到這燔祭的馨香,心想:「雖然人從小就心存惡念,但我再不會因為人的緣故而咒詛大地,再不會毀滅一切生靈。 22 只要大地尚存,播種收割、夏熱冬寒、白晝黑夜必永不停息。」