Add parallel Print Page Options

50 Niyakap ni Jose ang kanyang ama at umiiyak na hinagkan. Pagkatapos, inutusan niya ang kanyang mga manggagamot na embalsamuhin ang bangkay. Ayon sa kaugalian ng mga Egipcio, apatnapung araw ang ginugol nila sa paggawa nito. Pitumpung araw na nagluksa ang bansang Egipto.

Pagkatapos ng pagluluksa, sinabi ni Jose sa mga kagawad ng Faraon, “Pakisabi nga ninyo sa Faraon na hiniling(A)ng aking ama bago namatay na doon ko siya ilibing sa libingan na kanyang inihanda sa Canaan. At aking naipangakong susundin ko ang kanyang bilin. Kaya, humihingi ako ng pahintulot na dalhin ko roon ang kanyang bangkay at babalik agad ako pagkatapos.”

Sumagot ang Faraon, “Lumakad ka na at ilibing mo ang iyong ama ayon sa iyong pangako sa kanya.”

Sumama kay Jose para makipaglibing ang lahat ng kagawad ng Faraon, ang mga may matataas na katungkulan sa palasyo at ang mga kilalang mamamayan sa buong Egipto. Kasama rin ni Jose ang kanyang mga kapatid at ang buong sambahayan ng kanyang ama. Ang naiwan lamang sa Goshen ay ang maliliit na bata, mga kawan ng tupa, kambing at baka. May mga nangangabayo, may mga sakay sa karwahe—talagang napakarami nila.

10 Pagsapit nila sa giikan sa Atad, sa silangan ng Ilog Jordan, huminto muna sila. Nagdaos sila roon ng luksang-parangal sa yumao, at pitong araw na nagdalamhati roon si Jose. 11 Nasaksihan ng mga taga-Canaan ang ginawang pagpaparangal na ito, kaya't nasabi nila, “Ganito palang magluksa ang mga taga-Egipto!” Dahil dito'y tinawag na Abelmizraim[a] ang lugar na iyon.

12 Sinunod nga ng mga anak ni Jacob ang hiling ng kanilang ama. 13 Dinala(B) nila sa Canaan ang bangkay at doon inilibing sa yungib na nasa kaparangan ng Macpela, silangan ng Mamre, na binili ni Abraham kay Efron na Heteo. 14 Matapos ilibing ang ama, si Jose'y nagbalik sa Egipto, kasama ang kanyang mga kapatid at lahat ng kasama sa paglilibing.

Binigyan ni Jose ng Kapanatagan ang mga Kapatid

15 Mula nang mamatay ang kanilang ama, nag-alala na ang mga kapatid ni Jose. Sabi nila, “Paano kung galit pa sa atin si Jose at gantihan tayo sa kalupitang ginawa natin sa kanya?” 16 Nagpasugo sila kay Jose at ipinasabi ang ganito: “Bago namatay ang ating ama, ipinagbilin niya na sabihin ito sa iyo, 17 ‘Nakikiusap ako na patawarin mo na ang iyong mga kapatid sa ginawa nila sa iyo.’ Kaya naman ngayon, nagsusumamo kami sa iyo na patawarin mo kaming mga lingkod ng Diyos ng iyong ama.” Napaiyak si Jose nang marinig ito.

18 Lumapit lahat ang kanyang mga kapatid at yumuko sa harapan niya. “Kami'y mga alipin mo,” wika nila.

19 Ngunit sinabi ni Jose, “Huwag kayong matakot! Maaari ko bang palitan ang Diyos? 20 Masama nga ang inyong ginawa sa akin, subalit ipinahintulot iyon ng Diyos para sa kabutihan, at dahil doo'y naligtas ang marami ngayon. 21 Kaya, huwag na kayong mag-alala. Ako ang bahala sa inyo at sa inyong mga anak.” Napanatag ang kanilang kalooban sa mga sinabing ito ni Jose.

Ang Pagkamatay ni Jose

22 Nanatili nga si Jose sa Egipto kasama ang kanyang mga kapatid. Umabot siya ng 110 taon bago namatay. 23 Inabot pa siya ng mga apo ni Efraim, gayundin ng mga apo niya kay Maquir na anak ni Manases. 24 Sinabi niya sa kanyang mga kapatid, “Malapit na akong mamatay, ngunit huwag kayong mag-alala. Iingatan kayo ng Diyos at ibabalik sa lupaing ipinangako niya kina Abraham, Isaac at Jacob.” 25 Pagkatapos,(C) ipinagbilin niya sa mga Israelita ang gagawin sa kanyang bangkay. Wika niya, “Isumpa ninyo sa akin na kapag kayo'y inilabas na ng Diyos sa lupaing ito, dadalhin ninyo ang aking mga buto.” 26 Namatay nga si Jose sa gulang na 110 taon. Siya'y inembalsamo sa Egipto at inilagay sa isang kabaong.

Footnotes

  1. Genesis 50:11 ABELMIZRAIM: Sa wikang Hebreo, ang mga salitang “Abelmizraim” at “pagluluksa ng mga taga-Egipto” ay magkasintunog.

50 Joseph threw himself on his father and wept over him and kissed him. Then Joseph told the physicians who served him to embalm his father’s body; so Jacob[a] was embalmed. The embalming process took the usual forty days. And the Egyptians mourned his death for seventy days.

When the period of mourning was over, Joseph approached Pharaoh’s advisers and said, “Please do me this favor and speak to Pharaoh on my behalf. Tell him that my father made me swear an oath. He said to me, ‘Listen, I am about to die. Take my body back to the land of Canaan, and bury me in the tomb I prepared for myself.’ So please allow me to go and bury my father. After his burial, I will return without delay.”

Pharaoh agreed to Joseph’s request. “Go and bury your father, as he made you promise,” he said. So Joseph went up to bury his father. He was accompanied by all of Pharaoh’s officials, all the senior members of Pharaoh’s household, and all the senior officers of Egypt. Joseph also took his entire household and his brothers and their households. But they left their little children and flocks and herds in the land of Goshen. A great number of chariots and charioteers accompanied Joseph.

10 When they arrived at the threshing floor of Atad, near the Jordan River, they held a very great and solemn memorial service, with a seven-day period of mourning for Joseph’s father. 11 The local residents, the Canaanites, watched them mourning at the threshing floor of Atad. Then they renamed that place (which is near the Jordan) Abel-mizraim,[b] for they said, “This is a place of deep mourning for these Egyptians.”

12 So Jacob’s sons did as he had commanded them. 13 They carried his body to the land of Canaan and buried him in the cave in the field of Machpelah, near Mamre. This is the cave that Abraham had bought as a permanent burial site from Ephron the Hittite.

Joseph Reassures His Brothers

14 After burying Jacob, Joseph returned to Egypt with his brothers and all who had accompanied him to his father’s burial. 15 But now that their father was dead, Joseph’s brothers became fearful. “Now Joseph will show his anger and pay us back for all the wrong we did to him,” they said.

16 So they sent this message to Joseph: “Before your father died, he instructed us 17 to say to you: ‘Please forgive your brothers for the great wrong they did to you—for their sin in treating you so cruelly.’ So we, the servants of the God of your father, beg you to forgive our sin.” When Joseph received the message, he broke down and wept. 18 Then his brothers came and threw themselves down before Joseph. “Look, we are your slaves!” they said.

19 But Joseph replied, “Don’t be afraid of me. Am I God, that I can punish you? 20 You intended to harm me, but God intended it all for good. He brought me to this position so I could save the lives of many people. 21 No, don’t be afraid. I will continue to take care of you and your children.” So he reassured them by speaking kindly to them.

The Death of Joseph

22 So Joseph and his brothers and their families continued to live in Egypt. Joseph lived to the age of 110. 23 He lived to see three generations of descendants of his son Ephraim, and he lived to see the birth of the children of Manasseh’s son Makir, whom he claimed as his own.[c]

24 “Soon I will die,” Joseph told his brothers, “but God will surely come to help you and lead you out of this land of Egypt. He will bring you back to the land he solemnly promised to give to Abraham, to Isaac, and to Jacob.”

25 Then Joseph made the sons of Israel swear an oath, and he said, “When God comes to help you and lead you back, you must take my bones with you.” 26 So Joseph died at the age of 110. The Egyptians embalmed him, and his body was placed in a coffin in Egypt.

Footnotes

  1. 50:2 Hebrew Israel. See note on 35:21.
  2. 50:11 Abel-mizraim means “mourning of the Egyptians.”
  3. 50:23 Hebrew who were born on Joseph’s knees.