Genesis 47
BasisBijbel
Jakob in Egypte
47 Toen ging Jozef naar de farao. Hij vertelde hem: "Mijn vader en mijn broers zijn uit Kanaän gekomen met hun schapen, geiten, koeien en alles wat ze hebben. Ze zijn nu in de streek Gosen." 2 Hij had vijf van zijn broers meegenomen en stelde hen aan de farao voor. 3 De farao vroeg aan de broers: "Wat is jullie beroep?" Ze antwoordden: "Wij zijn schaapherders, net als onze voorvaders. 4 We willen graag als vreemdelingen in uw land komen wonen. Want er is in ons eigen land geen grasland meer voor onze kudden. Er is een heel zware hongersnood in Kanaän. Mogen we alstublieft in de streek Gosen gaan wonen?" 5 De farao zei tegen Jozef: "Je vader en je broers zijn naar jou toe gekomen. 6 Jij mag kiezen waar je hen wil laten wonen. Je mag het beste deel van het land aan hen geven, de streek Gosen. En als je flinke mannen onder hen weet, laat hen dan opzichters over mijn kudden worden."
7 Jozef bracht ook zijn vader Jakob naar de farao en stelde hem aan hem voor. Jakob zegende de farao. 8 De farao vroeg Jakob: "Hoe oud ben je?" 9 Jakob antwoordde: "Ik zwerf nu 130 jaar als vreemdeling rond. En mijn korte leven is vol moeilijkheden en verdriet geweest. Ik ben niet zo oud geworden als mijn voorvaders." 10 Jakob zegende de farao opnieuw en ging bij hem weg.
11 Jozef wees zijn vader en zijn broers plaatsen aan waar ze mochten wonen. Hij gaf hun een eigen stuk grond in het beste deel van Egypte. Dat was de streek Rameses (= Gosen), zoals de farao had bevolen. 12 Hij zorgde ervoor dat zijn vader, zijn broers en de hele familie van zijn vader voldoende te eten hadden. Ieder gezin kreeg zoveel als het nodig had.
Jozef zorgt ervoor dat de mensen te eten hebben
13 Nergens was nog brood te krijgen, want het was een heel zware hongersnood. De mensen in Egypte en Kanaän hadden verschrikkelijke honger.
14 Jozef verkocht het graan in Egypte aan de mensen. Zo verzamelde Jozef al het geld dat er in Egypte en Kanaän was. Hij bracht het geld in het paleis van de farao. 15 Tenslotte hadden de mensen in Egypte en Kanaän helemaal geen geld meer. Ze gingen naar Jozef en zeiden: "Geef ons brood! U wil toch niet dat we voor uw ogen sterven van de honger? Maar we hebben geen geld meer om te betalen!" 16 Toen zei Jozef: "Als je geen geld meer hebt, kun je betalen met vee." 17 Toen brachten ze hun vee naar Jozef. En Jozef gaf hun brood in ruil voor paarden, schapen, geiten, koeien en ezels. In dat jaar gaf hij brood aan hen in ruil voor vee.
18 Het jaar daarna kwamen ze wéér naar hem toe en zeiden: "Nu heeft u al ons geld en al ons vee. We hebben niets meer waarmee we u kunnen betalen. We hebben alleen onszelf nog en onze grond. 19 U wil toch niet dat we voor uw ogen sterven van de honger? Want dan is er niemand meer om voor de akkers te zorgen en zal alles verwilderen. Koop ons en onze grond in ruil voor brood. Dan zullen wij en onze grond de farao dienen. Geef ons ook zaad. Dan zullen we in leven blijven. Maar als we sterven, is er niemand meer om nog voor de akkers te zorgen." 20 Toen kocht Jozef al de grond van de Egyptenaren voor de farao. Want alle Egyptenaren verkochten hun akkers, omdat ze zo'n vreselijke honger hadden. Zo kreeg de farao ook al de grond. 21 En alle mensen in heel Egypte werden zijn knechten. 22 Alleen de grond van de priesters kocht hij niet. Want de priesters hadden een vast loon van de farao. Daar leefden de priesters van. Daarom hoefden zij hun grond niet te verkopen.
23 Jozef zei tegen het volk: "Ik heb nu jullie en jullie grond voor de farao gekocht. Hier is zaad voor jullie akkers, zodat jullie kunnen zaaien. 24 Maar dan moeten jullie straks van de oogst een vijfde deel aan de farao geven. De rest mogen jullie houden. Dat kunnen jullie gebruiken om te zaaien en om er brood van te bakken voor jullie gezinnen." 25 Ze antwoordden: "U heeft ons leven gered en we zijn u daar dankbaar voor. We zullen de farao dienen." 26 En Jozef maakte er een wet van voor het hele land, dat een vijfde deel van de oogst voortaan voor de farao zou zijn. Die wet geldt nog steeds. Alleen de grond van de priesters werd geen eigendom van de farao.
Jozef belooft aan Jakob dat hij hem in zijn eigen land zal begraven
27 Zo bleef de familie van Israël dus in de streek Gosen in Egypte wonen. Ze hadden daar eigen grond gekregen. Ze kregen veel kinderen, zodat hun familie heel groot werd. 28 Jakob leefde nog 17 jaar in Egypte. Hij werd 147 jaar. 29 Toen voelde Israël dat hij niet lang meer zou leven. Hij riep zijn zoon Jozef en zei tegen hem: "Als je van mij houdt, zweer dan dat je me niet in Egypte zal begraven. 30 Ik wil bij mijn vader en grootvader worden begraven. Breng mij daarom uit Egypte weg en begraaf me in hun graf." Jozef zei: "Ik zal het doen." 31 Toen zei Israël: "Zweer het mij." En hij zwoer het hem. Israël boog zich in aanbidding neer aan het hoofdeinde van het bed.
Genesis 47
Legacy Standard Bible
Jacob’s Family Settles in Goshen
47 Then (A)Joseph went in and told Pharaoh and said, “My father and my brothers and their flocks and their herds and all that they have, have come out of the land of Canaan; and behold, they are in the land of (B)Goshen.” 2 And he took five men from among his brothers and (C)set them before Pharaoh. 3 Then Pharaoh said to his brothers, “(D)What is your occupation?” So they said to Pharaoh, “Your servants are (E)shepherds, both we and our fathers.” 4 And they said to Pharaoh, “(F)We have come to sojourn in the land, for there is no pasture for your servants’ flocks, for (G)the famine is heavy in the land of Canaan. So now, please let your servants [a](H)live in the land of Goshen.” 5 Then Pharaoh said to [b]Joseph, “Your father and your brothers have come to you. 6 The land of Egypt is [c]at your disposal; have your father and your brothers settle in (I)the best of the land, let them settle in the land of Goshen; and if you know any (J)excellent men among them, then [d]put them in charge of my livestock.”
7 Then Joseph brought his father Jacob and stood him before Pharaoh; and Jacob (K)blessed Pharaoh. 8 And Pharaoh said to Jacob, “How many are the days of the years of your life?” 9 So Jacob said to Pharaoh, “The days (L)of the years of my sojourning are [e]130; few and evil have been the days of the years of my life, and they have not [f]attained to (M)the days of the years [g]that my fathers lived during the days of their sojourning.” 10 And Jacob (N)blessed Pharaoh and went out from the presence of Pharaoh. 11 So Joseph settled his father and his brothers and gave them a possession in the land of Egypt, in (O)the best of the land, in the land of (P)Rameses, as Pharaoh had commanded. 12 And Joseph (Q)provided his father and his brothers and all his father’s household with [h]food, according to their little ones.
Joseph and the Famine
13 Now there was no [i]food in all the land because the famine was very heavy, so that (R)the land of Egypt and the land of Canaan languished because of the famine. 14 (S)And Joseph gathered all the money that was found in the land of Egypt and in the land of Canaan for the grain which they bought, and Joseph brought the money into Pharaoh’s house. 15 Then the money came to an end in the land of Egypt and in the land of Canaan. So all the Egyptians came to Joseph [j]and said, “Give us [k]food, for (T)why should we die in your presence? For our money [l]is gone.” 16 Then Joseph said, “Give up your livestock, and I will give you food for your livestock, since your money [m]is gone.” 17 So they brought their livestock to Joseph, and Joseph gave them [n]food in exchange for the horses and the [o]flocks and the herds and the donkeys; and he [p]fed them with [q]food in exchange for all their livestock [r]that year. 18 Then that year came to an end. And they came to him the [s]next year and said to him, “We will not hide from my lord that our money has come to an end, and the [t]livestock are my lord’s. There is nothing left [u]for my lord except our bodies and our land. 19 Why should we die before your eyes, both we and our land? Buy us and our land for [v]food, and we and our land will be slaves to Pharaoh. So give us seed, that we may live and not die, and that the land may not be desolate.”
20 So Joseph bought all the land of Egypt for Pharaoh, for [w]every Egyptian sold his field because the famine was severe upon them. Thus the land became Pharaoh’s. 21 As for the people, he moved them to the cities from one end of Egypt’s border to the other end. 22 Only the land of the priests he did not buy, for the priests had an allotment from Pharaoh, and they ate off the allotment which Pharaoh gave them. Therefore, they did not sell their land. 23 Then Joseph said to the people, “Behold, I have today bought you and your land for Pharaoh; now, here is seed for you, and you may sow the land. 24 And it will be, at the harvest you shall give a (U)fifth to Pharaoh, and [x]four-fifths shall be your own for seed of the field and for your food and for those of your households and as food for your little ones.” 25 So they said, “You have kept us alive! Let us find favor in the sight of my lord, and we will be Pharaoh’s slaves.” 26 And Joseph made it a statute concerning the land of Egypt valid to this day, that Pharaoh should have the fifth; (V)only the land of the priests [y]did not become Pharaoh’s.
27 Now Israel [z]lived in the land of Egypt, [aa]in Goshen, and they (W)took possession of property in it and (X)were fruitful and became very numerous. 28 And Jacob lived in the land of Egypt (Y)seventeen years; so the days of Jacob, the years of his life, were 147 years.
29 Then (Z)the days for Israel to die drew near, and he called his son Joseph and said to him, “Please, if I have found favor in your sight, (AA)place now your hand under my thigh and (AB)deal with me in lovingkindness and truth. Please do not bury me in Egypt. 30 But I will (AC)lie down with my fathers, and you will carry me out of Egypt and bury me in (AD)their burial place.” And he said, “I will do as you have said.” 31 Then he said, “(AE)Swear to me.” So he swore to him. Then (AF)Israel bowed in worship at the head of the bed.
Footnotes
- Genesis 47:4 Lit dwell
- Genesis 47:5 Lit Joseph, saying
- Genesis 47:6 Lit before you
- Genesis 47:6 Lit appoint them rulers
- Genesis 47:9 Lit 130 years
- Genesis 47:9 Lit reached
- Genesis 47:9 Lit of the life of my fathers
- Genesis 47:12 Or bread
- Genesis 47:13 Or bread
- Genesis 47:15 Lit saying
- Genesis 47:15 Or bread
- Genesis 47:15 Lit ceases
- Genesis 47:16 Lit ceases
- Genesis 47:17 Or bread
- Genesis 47:17 Lit livestock of the flocks and livestock of the herds
- Genesis 47:17 Lit led them as a shepherd
- Genesis 47:17 Or bread
- Genesis 47:17 Lit in that year
- Genesis 47:18 Lit second
- Genesis 47:18 Lit livestock of the cattle
- Genesis 47:18 Lit in the presence of
- Genesis 47:19 Or bread
- Genesis 47:20 Lit Egypt, every man
- Genesis 47:24 Lit four parts
- Genesis 47:26 Lit alone did
- Genesis 47:27 Lit dwelt
- Genesis 47:27 Lit in the land of Goshen
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Legacy Standard Bible Copyright ©2021 by The Lockman Foundation. All rights reserved. Managed in partnership with Three Sixteen Publishing Inc. LSBible.org For Permission to Quote Information visit https://www.LSBible.org.