Genesis 41
BasisBijbel
De dromen van de farao
41 Twee hele jaren later had de farao een droom. In zijn droom stond hij bij de rivier. 2 Uit de rivier kwamen zeven koeien omhoog. Het waren dikke, mooie koeien. Ze begonnen in het gras langs de rivier te grazen. 3 Maar er kwamen nóg zeven koeien omhoog uit de rivier: magere, lelijke koeien. Ze gingen bij de andere koeien staan die uit de rivier waren gekomen. 4 En de magere, lelijke koeien aten de zeven dikke, mooie koeien op. Toen werd de farao wakker.
5 Daarna viel hij weer in slaap. Hij kreeg voor de tweede keer een droom. Zeven dikke, mooie koren-aren groeiden uit één stengel. 6 Daarna groeiden er uit diezelfde stengel ook nog zeven dunne aren. Ze waren verdroogd door de hete oostenwind. 7 En de zeven dunne aren aten de zeven dikke, volle aren op. Toen werd de farao wakker. Het was maar een droom.
8 De volgende morgen was hij erg onrustig over wat hij had gedroomd. Hij liet alle tovenaars en wijze mannen van Egypte komen en vertelde hun zijn dromen. Maar niemand van hen kon de dromen uitleggen. 9 Toen zei de wijnschenker tegen de farao: "Ik moet opeens denken aan die keer dat ik iets verkeerds gedaan had. 10 U was toen kwaad op mij en de bakker. U liet ons in de gevangenis gooien van het hoofd van de lijfwacht. 11 Op een nacht hadden we allebei een droom, hij en ik. We hadden allebei een eigen droom, met een eigen betekenis. 12 Er was daar ook een Hebreeuwse jongeman, een slaaf van het hoofd van de lijfwacht. We vertelden hem onze dromen en hij zei ons wat ze betekenden. 13 Hij zei dat ik mijn baan zou terugkrijgen en dat de bakker opgehangen zou worden. En dat is ook gebeurd."
Jozef moet bij de farao komen
14 Toen liet de farao Jozef halen. Ze haalden hem haastig uit de kerker. Ze schoren hem en gaven hem andere kleren. Toen kwam hij bij de farao. 15 De farao zei tegen Jozef: "Ik heb een droom gehad en er is niemand die hem kan uitleggen. Maar ik heb over jou horen zeggen dat als jij een droom hoort, je gelijk kan vertellen wat de droom betekent." 16 Jozef antwoordde de farao: "Nee, dat kan ik niet. Maar Gód zal u geruststellen."
17 De farao vertelde Jozef wat hij gedroomd had. "In mijn droom stond ik aan de kant van de rivier. 18 Uit de rivier kwamen zeven koeien omhoog. Mooie, dikke koeien. Ze gingen grazen in het gras langs de rivier. 19 Daarna kwamen nóg zeven koeien omhoog uit de rivier. Magere, lelijke koeien. Ik heb in heel Egypte nog nooit zulke lelijke koeien gezien. 20 En die magere, lelijke koeien aten de zeven eerste, dikke koeien op. 21 Toen de magere koeien ze opgegeten hadden, was daar niets van te zien. Ze zagen er nog net zo mager uit als eerst. Toen werd ik wakker. 22 Daarna had ik een tweede droom. Zeven koren-aren groeiden uit één stengel. Ze waren vol en mooi. 23 Daarna groeiden er uit diezelfde stengel ook nog zeven dunne aren. Ze waren verdroogd door de hete oostenwind. 24 En de zeven dunne aren aten de zeven mooie aren op. Ik heb dit aan de tovenaars verteld, maar niemand kon het mij uitleggen."
De betekenis van de dromen
25 Toen zei Jozef tegen de farao: "De twee dromen betekenen hetzelfde. God heeft u laten zien wat Hij gaat doen. 26 De zeven mooie koeien zijn zeven jaren. En de zeven mooie aren zijn ook zeven jaren. De dromen betekenen hetzelfde. 27 De zeven magere en lelijke koeien die na die eerste uit de rivier kwamen, zijn zeven jaren van hongersnood. De zeven lege, door de hete oostenwind verdroogde aren óók.
28 Dit bedoelde ik daarnet: God heeft u laten zien wat Hij gaat doen. 29 Er komen nu eerst zeven jaren met grote oogsten in het hele land Egypte. 30 Daarna komen er zeven jaren van hongersnood. Dan zal alle overvloed in Egypte vergeten zijn. Het hele land zal honger hebben. 31 Door de hongersnood zal er niets overblijven van de overvloed die er eerst was. Want het zal een heel zware hongersnood zijn. 32 U heeft twee keer hetzelfde gedroomd. Dat betekent dat God vastbesloten is en dat het al heel gauw zal gebeuren. 33 Daarom, farao, moet u zoeken naar een verstandig en wijs man. Dan kunt u hem de leiding over heel Egypte geven. 34 Verder moet u opzichters aanstellen over Egypte. In de zeven jaren van overvloed moeten zij een vijfde deel van de oogst verzamelen. 35 Ze moeten al het graan verzamelen van de goede jaren. Dat moeten ze voor u bewaren in de steden. 36 Dat zal de voedselvoorraad voor het land zijn in de zeven jaren van hongersnood die er zullen komen. Zo zal het land niet verhongeren."
Jozef wordt onderkoning
37 De farao en al zijn dienaren vonden het een goed plan. 38 Daarom zei de farao tegen zijn dienaren: "Zouden we iemand kunnen vinden die wijzer is dan deze man? Gods Geest woont in hem!" 39 Tegen Jozef zei hij: "Omdat God dit aan jou heeft verteld, is er niemand zo verstandig en wijs als jij. 40 Jij zal de leiding over mijn hele paleis krijgen en mijn hele volk zal jou in alles gehoorzamen. Alleen door de troon zal ik belangrijker zijn dan jij. 41 Maar ik geef jou de leiding over heel Egypte." 42 De farao deed zijn zegelring af en schoof hem aan Jozefs hand. Hij gaf hem mooie linnen kleren en hing een gouden ketting om zijn hals. 43 Hij liet hem rijden in de op één na mooiste wagen. Er moesten dienaren voor hem uit lopen die riepen: "Buig! Buig!" Zo gaf hij hem de leiding over heel Egypte. 44 De farao zei tegen Jozef: "Ik ben en blijf de koning. Maar zonder jouw toestemming zal niemand in heel Egypte een vinger bewegen of een voet verzetten."
45 De farao noemde Jozef voortaan Zafnat Paänea (= 'redder van de wereld'). Hij liet hem trouwen met Asnat, de dochter van Potifera, de priester van On. En Jozef reisde door heel Egypte.
Jozef verzamelt het graan
46 Jozef was 30 jaar toen hij bij de koning van Egypte moest komen. En Jozef vertrok uit het paleis en reisde voor zijn werk door het hele land Egypte. 47 In de zeven jaren van overvloed werden er grote oogsten binnengehaald. 48 In die zeven jaren verzamelde Jozef al het graan in Egypte. Hij bewaarde het in de steden. In alle steden bewaarde hij het graan van de akkers die rondom die steden lagen. 49 De hoeveelheid graan die Jozef verzamelde, was zo ontelbaar als het zand langs de zee. De mensen stopten met het te wegen, want het was zoveel dat het niet meer te wegen was.
50 Voordat de jaren van hongersnood begonnen, kregen Jozef en Asnat, de dochter van Potifera, de priester van On, twee zonen. 51 Jozef noemde zijn eerste zoon Manasse (= 'Hij helpt mij vergeten'). "Want," zei hij, "God heeft ervoor gezorgd dat ik al mijn verdriet en ellende en mijn familie kon vergeten." 52 Zijn tweede zoon noemde hij Efraïm (= 'Hij maakt mij vruchtbaar'). "Want," zei hij, "God heeft mijn ellende hier gebruikt voor iets goeds."
53 Toen waren de zeven jaren van overvloed in Egypte voorbij. 54 De zeven jaren van hongersnood begonnen, zoals Jozef gezegd had. In alle landen was hongersnood, maar in heel Egypte was brood. 55 Want toen iedereen in Egypte honger kreeg en het volk bij de farao om brood riep, zei de farao tegen de Egyptenaren: "Ga naar Jozef en doe wat hij zegt." 56 Toen in het hele land hongersnood ontstond, deed Jozef de voorraadschuren open en verkocht graan aan de Egyptenaren. Want er was grote honger in Egypte. 57 Uit alle landen kwamen de mensen naar Egypte om bij Jozef graan te kopen. Want er was overal hongersnood.
Genesis 41
Tree of Life Version
Parashat Miketz
Exalted by Pharaoh
41 Now at the end of two whole years, Pharaoh was dreaming. Behold, there he was standing by the Nile. 2 Then behold, there were seven cows, good-looking and beefy, and they grazed in the reeds. 3 Then behold, there were seven other cows coming up after them from the Nile, ugly and emaciated, and they stood beside the cows at the edge of the Nile. 4 Then the ugly emaciated cows ate the seven good-looking beefy cows—and Pharaoh woke up.
5 Then he slept and dreamed a second time: behold, there were seven ears of corn coming up on one stalk, plump and good. 6 Then behold, there were seven ears of corn, thin and scorched by the east wind, sprouting up after them. 7 Then the seven thin ears of corn swallowed up the seven plump and full ears of corn. Then Pharaoh woke up—it was a dream.
8 But in the morning he was disturbed in his spirit. So he sent and called for the fortune-telling priests of Egypt and all its wise men and Pharaoh told them his dream. But no one could interpret them for Pharaoh.
9 Then the chief of the cupbearers spoke with Pharaoh saying, “I am reminded of my sins today. 10 Pharaoh had been angry with his servants and put me in the custody of the house of the commander of the bodyguards—me and the chief of the bakers. 11 Then we each dreamed a dream on the same night, he and I, we both dreamed, yet each dream had its own interpretation. 12 Now there with us was a Hebrew youth—a slave belonging to the commander of the bodyguards. When we told him, he interpreted our dreams for us, each man’s dream he interpreted. 13 Then it came about, just as he interpreted for us, so it happened. Me he restored to my position, but him he hung.
14 Then Pharaoh sent and called for Joseph. So they quickly fetched him from the pit. He shaved, changed his clothes, and came to Pharaoh. 15 Then Pharaoh said to Joseph, “I dreamed a dream and there’s no one to interpret it. I heard about you—it’s said that you can listen to a dream to interpret it.”
16 Then Joseph answered Pharaoh saying, “It’s not within me. God will answer with shalom for Pharaoh.”
17 So Pharaoh said to Joseph: “In my dream, there I was, standing by the bank of the Nile. 18 And to my surprise, out of the Nile seven cows were coming up, beefy and good-looking, and they grazed in the reeds. 19 Then all of a sudden, there were seven other cows coming up after them, feeble, very ugly and emaciated. I’ve never seen the likes of these in the whole land of Egypt for ugliness. 20 Then the emaciated and ugly cows ate the first seven beefy cows. 21 When they were devoured, one couldn’t tell that they had been devoured. Their appearance was as ugly as it was at first. Then I woke up. 22 Then I saw in my dream, there were seven ears of corn coming up on one stalk, plump and good. 23 Then suddenly, there were seven ears of corn, dried up, thin, and scorched by the east wind, sprouting up after them. 24 Then the thin ears of corn swallowed up the seven good ears of corn. So I told the fortune-telling priests, but no one could provide me with an explanation.”
25 Then Joseph said to Pharaoh, “Pharaoh’s dream is one. God has told Pharaoh what He is about to do. 26 The seven good cows: they are seven years. Also the seven ears of corn: they’re seven years. It is one dream. 27 The seven emaciated and ugly cows coming up after them: they’re seven years. Also the seven empty ears of corn scorched by the east wind: there will be seven years of famine. 28 It is the word that I have already said to Pharaoh: what God is about to do, he has shown to Pharaoh. 29 Seven years of abundance are about to come in the whole land of Egypt. 30 Then seven years of famine will come up after them and all the abundance in the land of Egypt will be forgotten and the famine will consume the land. 31 So the abundance in the land will be unknown because of the famine that follows, for it will be a very oppressive famine.
32 “Now as for repeating Pharaoh’s dream twice: it’s because the matter has been settled by God and God will quickly make it happen. 33 So now, let Pharaoh select a man discerning and wise and set him in authority over the land of Egypt. 34 Let Pharaoh act by appointing administrators over the land and take a fifth portion from the land of Egypt during the seven years of abundance. 35 Then let them gather all the food from these good years that are coming, and let them store up grain under Pharaoh’s hand as food for the cities, so they may preserve it. 36 Let the food be held in reserve for the land for the seven years of famine that is coming upon the land of Egypt. Then the land will not be annihilated by the famine.”
37 Now the plan seemed good in the eyes of Pharaoh as well as all his servants. 38 Then Pharaoh said to his servants, “Can a man like this be found, one in whom is God’s Spirit?”
39 Then Pharaoh said to Joseph, “Since God has made all this known to you, there is no one as discerning and wise as you. 40 You! You will be over my house, and all my people will pay homage to you[a]. Only in relation to the throne will I be greater than you.”
41 Then Pharaoh said to Joseph, “See, I appoint you over the whole land of Egypt.” 42 Then Pharaoh removed his signet ring from his hand and put it on Joseph’s hand, clothed him with fine linen garments, and put a chain of gold around his neck. 43 Then he had him ride in the chariot as second-in-command, the one that belonged to him, and they called out before him, “Kneel down!” So he appointed him over the whole land of Egypt. 44 Pharaoh also said to Joseph, “I am Pharaoh, yet without your permission no one will lift up his hand or his foot in the whole land of Egypt.” 45 Then Pharaoh named Joseph Zaphenath-paneah and gave him Asenath daughter of Potiphera, priest of On, as his wife. Then Joseph went out, in charge of the land of Egypt.
46 Now Joseph was 30 years old when he began serving as representative of Pharaoh, king of Egypt. Joseph went out from Pharaoh’s presence and passed throughout the whole land of Egypt. 47 During the seven years of abundance, the land produced in heaps. 48 So he gathered all the food in the land of Egypt during the seven years, and put food in the cities; the food from the city fields surrounding the cities he put in each city. 49 So Joseph stored up grain like the sand of the sea, vast amounts, until he stopped keeping record because it was beyond counting.
50 Two sons also had been born to Joseph before the year of famine came, born to him by Asenath, daughter of Potiphera, priest of On. 51 Joseph named his first-born Manasseh, “because God has caused me to forget all my trouble and all my father’s house.” 52 And the second he named Ephraim, “because God has made me fruitful in the land of my oppression.”
53 Then the seven years of abundance in the land of Egypt came to an end, 54 and the seven years of famine started to come—just as Joseph had said. So there was famine in all the lands, but in the whole land of Egypt there was bread. 55 When the whole land of Egypt suffered famine, the people cried out to Pharaoh for food, and Pharaoh said to all of Egypt, “Go to Joseph. Do whatever he tells you.” 56 The famine was over all the entire land, so Joseph opened up all that was among them and sold grain to Egypt. Then the famine became severe in the land of Egypt. 57 Yet the whole world came to Egypt to buy grain—to Joseph—because the famine was severe in the whole world.
Footnotes
- Genesis 41:40 Or, kiss your mouth.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Tree of Life (TLV) Translation of the Bible. Copyright © 2015 by The Messianic Jewish Family Bible Society.