Genesis 32
Het Boek
Een geschenk voor Esau
32 Jakob en zijn metgezellen trokken verder. En engelen van God ontmoetten hem. 2 Toen Jakob hen zag, riep hij: ‘Dat is een leger van God!’ 3 Daarom noemde hij die plaats Machanaïm (Twee Legers). Jakob zond daarna boodschappers voor zich uit naar zijn broer Esau in Edom, in het land Seïr. 4 Zij kregen de boodschap mee: ‘Ik ben uw knecht Jakob. Ik heb tot voor kort bij oom Laban gewoond en nu ik terugkom, heb ik runderen, ezels, schapen en veel dienaren en dienaressen. 5 Ik stuur deze boodschappers naar u toe om u te zeggen dat ik er aan kom. Ik hoop dat u ons vriendelijk zult ontvangen.’
6 De boodschappers keerden na enige tijd terug met het nieuws dat Esau hen tegemoet kwam met een leger van vierhonderd man! 7 Jakob verbleekte van schrik. Hij deelde zijn huishouden met de kudde en de kamelen in twee groepen en zei: 8 ‘Als Esau de ene groep aanvalt, kan de andere groep misschien ontsnappen.’
9,10 Toen bad Jakob: ‘God van mijn grootvader Abraham en mijn vader Isaak, Here, die mij heeft gezegd dat ik moest teruggaan naar het land van mijn familie en die beloofde goed voor mij te zijn—ik ben het niet waard dat U mij zoveel goedheid hebt bewezen, steeds weer, zoals U had beloofd. Toen ik van huis vertrok, had ik alleen maar een staf en nu heb ik twee legers! 11 Och Here, bescherm mij nu ook tegen mijn broer Esau, want ik ben bang. Bang dat hij mij en deze moeders en hun kinderen komt doden. 12 Maar U hebt mij beloofd goed voor mij te zijn en mijn nakomelingen talrijk te maken als het zand langs de zee!’
13 Jakob bleef daar die nacht en maakte een geschenk voor zijn broer Esau klaar, 14 dat bestond uit tweehonderd geiten, twintig bokken, tweehonderd ooien, twintig rammen, 15 dertig zogende kamelen met hun veulens, veertig koeien, tien stieren, twintig ezelinnen en tien ezels. 16 Jakob gaf zijn dienaren de opdracht de dieren voor hen uit te leiden, elke groep apart, met tussenruimtes. 17 Hij zei de mannen die de eerste groep moesten leiden, dat als zij Esau tegenkwamen en hij zou vragen: ‘Waar gaan jullie heen?’, ‘Wiens dienaren zijn jullie?’, ‘Wiens dieren zijn dit?’, 18 zij zouden moeten antwoorden: ‘Deze dieren zijn van uw dienaar Jakob. Zij zijn een geschenk voor zijn meester Esau! Hij komt vlak achter ons aan!’ 19 Die opdracht gaf Jakob aan iedere herder, met dezelfde boodschap. 20 Jakob hoopte Esau gunstig te stemmen, voordat hij hem ontmoette. ‘Misschien,’ redeneerde Jakob, ‘zal hij ons dan vriendelijk behandelen.’
21 Zo werd het vee vooruit gedreven en Jakob bleef die nacht in het kamp.
Jakob krijgt een nieuwe naam
22 Maar midden in de nacht stond hij op, wekte zijn twee vrouwen, de twee bijvrouwen en de elf kinderen en trok bij een doorwaadbare plaats het riviertje de Jabbok over. 23 Toen ging hij alleen terug naar het kamp. 24 En daar vocht Iemand met hem tot het dag werd. 25 En toen de Ander merkte dat Hij het gevecht niet kon winnen, sloeg Hij Jakob op de heup zodat het gewricht uit de kom schoot. 26 Toen zei de Ander: ‘Laat Mij los, want het wordt dag.’ Maar Jakob hijgde: ‘Ik laat U niet los, voordat U mij hebt gezegend.’ 27 ‘Hoe heet u?’ vroeg de Ander. ‘Jakob,’ was het antwoord. 28 ‘Zo zult u niet langer heten,’ vertelde de Ander hem. ‘Voortaan heet u Israël, want u hebt met God en de mensen gestreden en overwonnen.’ 29 Toen vroeg Jakob de Ander: ‘Wat is uw naam?’ ‘Dat moet u niet vragen,’ antwoordde de Ander. En Hij zegende Jakob daar.
30 Jakob noemde die plaats Peniël (Het Gezicht van God) en zei: ‘Ik heb God recht in de ogen gekeken en toch is mijn leven gespaard.’ 31 De zon was al op, toen Jakob Peniël verliet. Hij liep mank door de klap op zijn heup. 32 Dit is de reden waarom de Israëlieten nog steeds niet het stuk van de heupspier eten, die de heup rekt.
Génesis 32
Nueva Biblia de las Américas
Jacob teme encontrarse con Esaú
32 Cuando Jacob siguió su camino, los ángeles de Dios(A) le salieron al encuentro. 2 Y al verlos, Jacob dijo: «Este es el campamento[a] de Dios». Por eso le puso a aquel lugar el nombre de Mahanaim[b](B).
3 Entonces Jacob envió mensajeros delante de sí a su hermano Esaú(C), a la tierra de Seir(D), región[c] de Edom(E). 4 Y les dio órdenes, diciendo: «Así dirán a mi señor Esaú: “Así dice su siervo Jacob: ‘He morado[d] con Labán, y allí me he quedado hasta ahora(F). 5 Tengo bueyes, asnos y rebaños, siervos y siervas(G); y envío a avisar a mi señor, para hallar gracia ante sus ojos(H)’”».
6 Los mensajeros regresaron a Jacob, diciendo: «Fuimos a su hermano Esaú, y él también viene a su encuentro, y 400 hombres con él(I)». 7 Jacob tuvo mucho temor y se angustió(J). Dividió en dos campamentos[e] la gente que estaba con él, y las ovejas, las vacas y los camellos, 8 y dijo: «Si Esaú viene a un campamento y lo ataca[f], el campamento que queda escapará».
9 Entonces Jacob dijo: «Oh Dios de mi padre Abraham y Dios de mi padre Isaac(K), oh Señor, que me dijiste: “Vuelve a tu tierra(L) y a tus familiares, y Yo te haré prosperar[g]”. 10 Indigno soy de[h] toda misericordia y de toda la fidelidad[i] que has mostrado a Tu siervo(M). Porque con solo mi cayado crucé este Jordán, y ahora he llegado a tener[j] dos campamentos[k]. 11 Líbrame(N), te ruego, de la mano de mi hermano, de la mano de Esaú(O), porque yo le tengo miedo, no sea que venga y me hiera a mí y a las madres con los hijos(P). 12 Porque Tú me dijiste: “De cierto te haré prosperar[l](Q), y haré tu descendencia[m] como la arena del mar que no se puede contar por su gran cantidad[n](R)”».
13 Jacob pasó la noche allí. Entonces de lo que tenía consigo escogió[o] un presente para su hermano Esaú(S): 14 200 cabras y 20 machos cabríos, 200 ovejas y 20 carneros, 15 30 camellas criando[p] con sus crías, 40 vacas y 10 novillos, 20 asnas y 10 asnos. 16 Jacob los entregó a[q] sus siervos, cada manada aparte[r], y dijo a sus siervos: «Pasen delante de mí, y pongan un buen espacio entre manada y manada».
17 Y ordenó al primero: «Cuando mi hermano Esaú te encuentre y te pregunte: “¿De quién eres y adónde vas, y de quién son estos animales que van delante de ti?”, 18 entonces responderás: “Son de su siervo Jacob. Es un presente enviado a mi señor Esaú. Mire, él también viene detrás de nosotros”».
19 También dio órdenes al segundo y al tercero, y a todos los que iban tras las manadas, diciendo: «De esta manera hablarán a Esaú cuando lo encuentren, 20 y dirán: “Mire, su siervo Jacob también viene detrás de nosotros”». Pues dijo: «Lo apaciguaré con el presente que va delante de mí. Y después veré su rostro; quizá me acepte». 21 El presente pasó, pues, delante de él, y Jacob durmió aquella noche en el campamento.
Jacob lucha con el ángel de Dios
22 Aquella misma noche Jacob se levantó, y tomó a sus dos mujeres, a sus dos siervas y a sus once hijos, y cruzó el vado de Jaboc(T). 23 Después que los tomó y los hizo pasar el arroyo, hizo pasar también todo lo que tenía.
24 Jacob se quedó solo, y un hombre luchó con él(U) hasta rayar el alba. 25 Cuando vio que no podía prevalecer contra Jacob, lo tocó en la coyuntura del muslo, y se dislocó la coyuntura del muslo de Jacob mientras luchaba con él. 26 Entonces el hombre dijo: «Suéltame porque raya el alba». «No te soltaré si no me bendices(V)», le respondió Jacob. 27 «¿Cómo te llamas?», le preguntó el hombre. «Jacob», le respondió él.
28 Y el hombre dijo: «Tu nombre ya no será Jacob, sino Israel[s](W), porque has luchado con Dios y con los hombres, y has prevalecido». 29 Entonces Jacob le dijo: «Dame a conocer ahora tu nombre». «¿Para qué preguntas por mi nombre(X)?», le respondió el hombre. Y lo bendijo allí.
30 Y Jacob le puso a aquel lugar el nombre de Peniel[t], porque dijo: «He visto a Dios cara a cara, y ha sido preservada mi vida[u](Y)». 31 El sol salía cuando Jacob cruzaba Peniel(Z), y cojeaba de su muslo. 32 Por eso, hasta hoy, los israelitas no comen el tendón de la cadera que está en la coyuntura del muslo, porque el hombre tocó la coyuntura del muslo de Jacob en el tendón de la cadera.
Footnotes
- 32:2 O Esta es la compañía.
- 32:2 I.e. Dos Campamentos.
- 32:3 Lit. campo.
- 32:4 Lit. peregrinado.
- 32:7 O compañías.
- 32:8 Lit. hiere.
- 32:9 Lit. haré bien contigo.
- 32:10 Lit. menos soy que.
- 32:10 O verdad.
- 32:10 Lit. ser.
- 32:10 O compañías.
- 32:12 Lit. haré bien contigo.
- 32:12 Lit. simiente.
- 32:12 O su multitud.
- 32:13 Lit. tomó de lo que había venido a su mano.
- 32:15 O lecheras.
- 32:16 Lit. en mano de.
- 32:16 Lit. por sí misma.
- 32:28 I.e. El que lucha con Dios.
- 32:30 I.e. el rostro de Dios.
- 32:30 Lit. alma.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Nueva Biblia de las Américas™ NBLA™ Copyright © 2005 por The Lockman Foundation
