Add parallel Print Page Options

Ang Pagiging Makasalanan ng mga Tao sa Sodom

19 Magdidilim na nang dumating ang dalawang anghel sa Sodom. Nakaupo noon si Lot sa pintuan ng lungsod. Pagkakita ni Lot sa kanila, tumayo siya at sinalubong sila. Pagkatapos, yumukod siya sa harapan nila bilang paggalang at nagsabing, “Kung maaari po, dumaan muna kayo sa bahay ko para makapaghugas kayo ng mga paa ninyo at dito na po kayo matulog ngayong gabi. At bukas na lang kayo ng umaga magpatuloy sa paglalakbay ninyo.”

Pero sumagot sila, “Huwag na lang, doon na lang kami matutulog sa plasa ngayong gabi.”

Pero pinilit sila ni Lot, kaya sumama na lang sila sa bahay niya. Naghanda si Lot ng mga inumin at mga pagkain. Nagpaluto rin siya ng tinapay na walang pampaalsa. At nang handa na, naghapunan sila. Nang mahihiga na sila para matulog, dumating ang lahat ng bata at matatandang lalaki ng Sodom, at pinaligiran nila ang bahay ni Lot. Tinawag nila si Lot at tinanong, “Nasaan na ang mga panauhin mong lalaki na dumating ngayong gabi? Palabasin mo sila rito dahil gusto namin silang sipingan.”

Lumabas si Lot ng bahay para harapin sila. Nang lumabas siya, isinara niya agad ang pintuan. Sinabi niya sa kanila, “Mga kaibigan, nakikiusap ako sa inyo na huwag ninyong gagawin ang iniisip ninyong masama. Kung gusto nʼyo, may dalawa akong anak na dalaga. Ibibigay ko sila sa inyo at bahala na kayo kung ano ang gusto ninyong gawin sa kanila. Pero huwag ninyong galawin ang dalawang taong ito, dahil mga bisita ko sila at dapat ko silang protektahan.” Pero sinabi ng mga tao, “Dayuhan ka lang dito kaya sino ka para makialam sa amin. Umalis ka riyan! Baka mas higit pa ang magawa namin sa iyo kaysa sa kanila.” Pagkatapos, itinulak nila si Lot. Lalapit sana sila sa pintuan para gibain ito, 10 pero binuksan ito ng dalawang anghel na nasa loob at hinatak nila si Lot papasok, at isinara ang pintuan. 11 Pagkatapos, binulag nila ang mga tao na nasa labas para hindi na nila makita ang pintuan.

Pinaalis si Lot sa Sodom

12 Sinabi ng dalawang anghel kay Lot, “Kung may mga anak ka pa, o mga manugang na lalaki, o mga kamag-anak sa lungsod na ito, isama mo silang lahat at umalis kayo rito, 13 dahil lilipulin namin ang lungsod na ito. Narinig ng Panginoon ang mga daing laban sa mga taong ito na puro kasamaan ang ginagawa. Kaya ipinadala niya kami para lipulin ang lungsod na ito.”

14 Kaya pinuntahan ni Lot ang mga magiging manugang[a] niyang lalaki at sinabi, “Magmadali kayong umalis dito dahil lilipulin na ng Panginoon ang lungsod na ito.” Pero hindi sila naniwala dahil akala nilaʼy nagbibiro lang si Lot.

15 Nang magbubukang-liwayway na, pinagmadali si Lot ng mga anghel na umalis sa lungsod. Sinabi nila, “Bilisan mo! Dalhin mo ang asawa mo at ang dalawang anak mong babae na nandito, at umalis kayo agad, dahil baka madamay kayo kapag nilipol na ang lungsod na ito dahil sa sobrang sama ng mga tao rito.” 16 Hindi pa sana aalis si Lot. Pero dahil naaawa ang Panginoon sa kanila, hinawakan sila ng mga anghel sa kamay at dinala palabas ng lungsod.

17 Nang nasa labas na sila ng lungsod, sinabi ng Panginoon, “Tumakbo kayo! Huwag kayong lilingon, o hihinto sa kahit saan dito sa kapatagan! Tumakbo kayo papunta sa bundok para hindi kayo mamatay!” 18 Pero sumagot si Lot, “Panginoon ko, huwag nʼyo na po akong patakbuhin papunta sa bundok. 19 Kinahabagan nʼyo po ako at ipinakita ang kabutihan nʼyo sa akin sa pagliligtas ninyo sa buhay ko. Pero napakalayo po ng bundok; baka maabutan ako ng sakuna at mamatay ako bago makarating doon. 20 Nakita nʼyo po ba ang maliit na bayang iyon sa unahan? Tiyak na mararating ko po iyon dahil malapit lang. Maaari po bang doon na lang ako pumunta sa maliit na bayang iyon para maligtas ako?” 21 Sumagot ang Panginoon, “Oo, payag ako sa kahilingan mo; hindi ko lilipulin ang bayan na iyon. 22 Sige, tumakbo na kayo roon, dahil wala pa akong gagawin hanggaʼt hindi pa kayo nakakarating doon.”

Ang bayang iyon ay tinatawag na Zoar[b] dahil maliit ang bayang iyon.

Ang Paglipol sa Sodom at Gomora

23 Nakasikat na ang araw nang dumating sina Lot sa Zoar. 24 Biglang pinaulanan ng Panginoon ng naglalagablab na asupre ang Sodom at Gomora. 25 Nilipol ng Panginoon ang dalawang lungsod at ang buong kapatagan. Namatay ang lahat ng nakatira roon pati ang lahat ng tanim. 26 Lumingon ang asawa ni Lot, kaya ginawa siyang haliging asin. 27 Kinaumagahan, dali-daling pumunta si Abraham sa lugar kung saan siya nakipag-usap sa Panginoon. 28 Minasdan niya ang Sodom at Gomora, at ang buong kapatagan. Nakita niya ang usok na pumapaitaas mula sa lupa na parang usok na nagmula sa isang malaking hurno.

29 Inalala ng Dios si Abraham, nang lipulin ng Dios ang mga lungsod sa kapatagan kung saan nakatira si Lot, iniligtas niya muna si Lot para hindi ito mapahamak.

Ang Pinanggalingan ng mga Moabita at Ammonita

30 Dahil natakot si Lot na tumira sa Zoar, lumipat siya at ang dalawa niyang anak na dalaga sa bundok, at tumira sila sa kweba. 31 Isang araw, sinabi ng panganay na anak sa kanyang kapatid, “Matanda na ang ating ama at wala nang ibang lalaki rito na maaari nating mapangasawa para magkaanak tayo katulad ng pamamaraan ng tao kahit saan sa mundo. 32 Mabuti pang painumin natin ang ating ama ng alak hanggang sa malasing siya, pagkatapos, sumiping tayo sa kanya para magkaanak tayo sa pamamagitan niya.”

33 Kaya nang gabing iyon, nilasing nila ang kanilang ama. Pagkatapos, sumiping ang panganay na anak sa kanyang ama. Pero dahil sa sobrang kalasingan ni Lot, hindi niya namalayan kung ano ang nangyayari.

34 Kinabukasan, sinabi ng panganay sa nakababata niyang kapatid, “Sumiping na ako kagabi sa ating ama. At ngayong gabi muli natin siyang painumin ng alak hanggang sa malasing siya, at ikaw naman ang sumiping sa kanya para tayong dalawa ay magkaanak sa pamamagitan niya.” 35 Kaya nang gabing iyon, muli nilang nilasing ang kanilang ama at ang nakababatang kapatid naman ang sumiping sa kanya. At sa sobrang kalasingan, hindi rin niya namalayan kung ano ang nangyayari.

36 Sa ganoong paraan, nabuntis ang dalawang anak ni Lot sa pamamagitan niya. 37 Dumating ang panahon, nanganak ang panganay ng isang lalaki at pinangalanan niyang Moab.[c] Siya ang pinagmulan ng lahi ng Moabita. 38 Nanganak din ang nakababatang kapatid ng isang lalaki at pinangalanan niyang Ben Ami.[d] Siya ang pinagmulan ng lahi ng Ammonita.

Footnotes

  1. 19:14 mga magiging manugang: o, mga manugang.
  2. 19:22 Zoar: Ang ibig sabihin, maliit.
  3. 19:37 Moab: Maaaring ang ibig sabihin, mula sa aking ama.
  4. 19:38 Ben Ami: Ang ibig sabihin, anak ng malapit kong kamag-anak.

19 That evening the two angels came to the entrance of the city of Sodom, and Lot was sitting there as they arrived. When he saw them he stood up to meet them, and welcomed them.

“Sirs,” he said, “come to my home as my guests for the night; you can get up as early as you like and be on your way again.”

“Oh, no thanks,” they said, “we’ll just stretch out here along the street.”

But he was very urgent, until at last they went home with him, and he set a great feast before them, complete with freshly baked unleavened bread. After the meal, as they were preparing to retire for the night, the men of the city—yes, Sodomites, young and old from all over the city—surrounded the house and shouted to Lot, “Bring out those men to us so we can rape them.”

Lot stepped outside to talk to them, shutting the door behind him. “Please, fellows,” he begged, “don’t do such a wicked thing. Look—I have two virgin daughters, and I’ll surrender them to you to do with as you wish. But leave these men alone, for they are under my protection.”

“Stand back,” they yelled. “Who do you think you are? We let this fellow settle among us and now he tries to tell us what to do! We’ll deal with you far worse than with those other men.” And they lunged at Lot and began breaking down the door.

10 But the two men reached out and pulled Lot in and bolted the door 11 and temporarily blinded the men of Sodom so that they couldn’t find the door.

12 “What relatives do you have here in the city?” the men asked. “Get them out of this place—sons-in-law, sons, daughters, or anyone else. 13 For we will destroy the city completely. The stench of the place has reached to heaven and God has sent us to destroy it.”

14 So Lot rushed out to tell his daughters’ fiancés, “Quick, get out of the city, for the Lord is going to destroy it.” But the young men looked at him as though he had lost his senses.

15 At dawn the next morning the angels became urgent. “Hurry,” they said to Lot, “take your wife and your two daughters who are here and get out while you can, or you will be caught in the destruction of the city.”

16 When Lot still hesitated, the angels seized his hand and the hands of his wife and two daughters and rushed them to safety, outside the city, for the Lord was merciful.

17 “Flee for your lives,” the angels told him. “And don’t look back. Escape to the mountains. Don’t stay down here on the plain or you will die.”

18-20 “Oh no, sirs, please,” Lot begged, “since you’ve been so kind to me and saved my life, and you’ve granted me such mercy, let me flee to that little village over there instead of into the mountains, for I fear disaster in the mountains. See, the village is close by and it is just a small one. Please, please, let me go there instead. Don’t you see how small it is? And my life will be saved.”

21 “All right,” the angel said, “I accept your proposition and won’t destroy that little city. 22 But hurry! For I can do nothing until you are there.” (From that time on that village was named Zoar, meaning “Little City.”)

23 The sun was rising as Lot reached the village. 24 Then the Lord rained down fire and flaming tar from heaven upon Sodom and Gomorrah, 25 and utterly destroyed them, along with the other cities and villages of the plain, eliminating all life—people, plants, and animals alike. 26 But Lot’s wife looked back as she was following along behind him and became a pillar of salt.

27 That morning Abraham was up early and hurried out to the place where he had stood before the Lord. 28 He looked out across the plain to Sodom and Gomorrah and saw columns of smoke and fumes, as from a furnace, rising from the cities there. 29 So God heeded Abraham’s plea and kept Lot safe, removing him from the maelstrom of death that engulfed the cities.

30 Afterwards Lot left Zoar, fearful of the people there, and went to live in a cave in the mountains with his two daughters. 31 One day the older girl said to her sister, “There isn’t a man anywhere in this entire area that our father would let us marry. And our father will soon be too old for having children. 32 Come, let’s fill him with wine and then we will sleep with him, so that our clan will not come to an end.” 33 So they got him drunk that night, and the older girl went in and had sexual intercourse with her father; but he was unaware of her lying down or getting up again.

34 The next morning she said to her younger sister, “I slept with my father last night. Let’s fill him with wine again tonight, and you go in and lie with him, so that our family line will continue.” 35 So they got him drunk again that night, and the younger girl went in and lay with him, and, as before, he didn’t know that anyone was there. 36 And so it was that both girls became pregnant from their father. 37 The older girl’s baby was named Moab; he became the ancestor of the nation of the Moabites. 38 The name of the younger girl’s baby was Benammi; he became the ancestor of the nation of the Ammonites.