Genesis 18
New King James Version
The Son of Promise(A)
18 Then the Lord appeared to him by [a]the (B)terebinth trees of Mamre, as he was sitting in the tent door in the heat of the day. 2 (C)So he lifted his eyes and looked, and behold, three men were standing by him; (D)and when he saw them, he ran from the tent door to meet them, and bowed himself to the ground, 3 and said, “My Lord, if I have now found favor in Your sight, do not pass on by Your servant. 4 Please let (E)a little water be brought, and wash your feet, and rest yourselves under the tree. 5 And (F)I will bring a morsel of bread, that (G)you may refresh your hearts. After that you may pass by, (H)inasmuch as you have come to your servant.”
They said, “Do as you have said.”
6 So Abraham hurried into the tent to Sarah and said, “Quickly, make ready three measures of fine meal; knead it and make cakes.” 7 And Abraham ran to the herd, took a tender and good calf, gave it to a young man, and he hastened to prepare it. 8 So (I)he took butter and milk and the calf which he had prepared, and set it before them; and he stood by them under the tree as they ate.
9 Then they said to him, “Where is Sarah your wife?”
So he said, “Here, (J)in the tent.”
10 And He said, “I will certainly return to you (K)according to the time of life, and behold, (L)Sarah your wife shall have a son.”
(Sarah was listening in the tent door which was behind him.) 11 Now (M)Abraham and Sarah were old, well advanced in age; and [b]Sarah (N)had passed the age of childbearing. 12 Therefore Sarah (O)laughed within herself, saying, (P)“After I have grown old, shall I have pleasure, my (Q)lord being old also?”
13 And the Lord said to Abraham, “Why did Sarah laugh, saying, ‘Shall I surely bear a child, since I am old?’ 14 (R)Is anything too hard for the Lord? (S)At the appointed time I will return to you, according to the time of life, and Sarah shall have a son.”
15 But Sarah denied it, saying, “I did not laugh,” for she was afraid.
And He said, “No, but you did laugh!”
Abraham Intercedes for Sodom
16 Then the men rose from there and looked toward Sodom, and Abraham went with them (T)to send them on the way. 17 And the Lord said, (U)“Shall I hide from Abraham what I am doing, 18 since Abraham shall surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth shall be (V)blessed in him? 19 For I have known him, in order (W)that he may command his children and his household after him, that they keep the way of the Lord, to do righteousness and justice, that the Lord may bring to Abraham what He has spoken to him.” 20 And the Lord said, “Because (X)the outcry against Sodom and Gomorrah is great, and because their (Y)sin is very grave, 21 (Z)I will go down now and see whether they have done altogether according to the outcry against it that has come to Me; and if not, (AA)I will know.”
22 Then the men turned away from there (AB)and went toward Sodom, but Abraham still stood before the Lord. 23 And Abraham (AC)came near and said, (AD)“Would You also (AE)destroy the (AF)righteous with the wicked? 24 Suppose there were fifty righteous within the city; would You also destroy the place and not spare it for the fifty righteous that were in it? 25 Far be it from You to do such a thing as this, to slay the righteous with the wicked, so (AG)that the righteous should be as the wicked; far be it from You! (AH)Shall not the Judge of all the earth do right?”
26 So the Lord said, (AI)“If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will spare all the place for their sakes.”
27 Then Abraham answered and said, “Indeed now, I who am (AJ)but dust and ashes have taken it upon myself to speak to the Lord: 28 Suppose there were five less than the fifty righteous; would You destroy all of the city for lack of five?”
So He said, “If I find there forty-five, I will not destroy it.”
29 And he spoke to Him yet again and said, “Suppose there should be forty found there?”
So He said, “I will not do it for the sake of forty.”
30 Then he said, “Let not the Lord be angry, and I will speak: Suppose thirty should be found there?”
So He said, “I will not do it if I find thirty there.”
31 And he said, “Indeed now, I have taken it upon myself to speak to the Lord: Suppose twenty should be found there?”
So He said, “I will not destroy it for the sake of twenty.”
32 Then he said, (AK)“Let not the Lord be angry, and I will speak but once more: Suppose ten should be found there?”
(AL)And He said, “I will not destroy it for the sake of ten.” 33 So the Lord went His way as soon as He had finished speaking with Abraham; and Abraham returned to his place.
Footnotes
- Genesis 18:1 Heb. Alon Mamre
- Genesis 18:11 Lit. the manner of women had ceased to be with Sarah
Genesis 18
Ang Dating Biblia (1905)
18 At napakita ang Panginoon sa kaniya sa mga punong encina ni Mamre, habang siya'y nakaupo sa pintuan ng tolda, ng kainitan ng araw.
2 At itiningin ang kaniyang mga mata at nagmalas, at, narito't tatlong lalake ay nakatayo sa tabi niya: at pagkakita niya sa kanila, ay tinakbo niya upang sila'y salubungin mula sa pintuan ng tolda, at yumukod siya sa lupa.
3 At nagsabi, Panginoon ko, kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa iyong paningin, ay ipinamamanhik ko sa iyo, na huwag mong lagpasan ang iyong lingkod.
4 Itulot mong dalhan kayo rito ng kaunting tubig, at maghugas kayo ng inyong mga paa, at mangagpahinga kayo sa lilim ng kahoy.
5 At magdadala ako ng isang subong tinapay at inyong palakasin ang inyong puso; at pagkatapos ay magsisipagtuloy kayo: yamang kayo'y naparito sa inyong lingkod, At nagsipagsabi, Mangyari ang ayon sa iyong sinabi.
6 At si Abraham ay nagmadaling napasa tolda ni Sara, at sinabi, Maghanda ka agad ng tatlong takal ng mainam na harina, iyong tapayin at gawin mong mga munting tinapay.
7 At tumakbo si Abraham sa bakahan at nagdala ng isang bata at mabuting guya, at ibinigay sa alipin; at siya'y nagmadali, upang lutuin.
8 At siya'y kumuha ng mantekilla, at ng gatas, at ng guyang niluto niya, at inihain sa harapan nila; at siya'y tumayo sa siping nila sa lilim ng punong kahoy; at sila'y nagsikain.
9 At sinabi nila sa kaniya, Saan naroon si Sara na iyong asawa? At sinabi niya Narito, nasa tolda.
10 At sinabi niya, Walang salang di ako babalik sa iyo sa ganitong panahon ng taong darating; at narito't si Sara na iyong asawa ay magkakaanak ng isang lalake. At narinig ni Sara sa pintuan ng tolda, na nasa likod niya.
11 Si Abraham at si Sara nga'y matatanda na, at lipas na sa panahon; at tinigilan na si Sara ng kaugalian ng mga babae.
12 At nagtawa si Sara sa kaniyang sarili, na sinasabi, Pagkatapos na ako'y tumanda ay magtatamo ako ng kaligayahan, at matanda na rin pati ng panginoon ko?
13 At sinabi ng Panginoon kay Abraham, Bakit tumawa si Sara, na sinasabi, Tunay kayang ako'y manganganak, na matanda na ako?
14 May anomang bagay kayang napakahirap sa Panginoon? Sa tadhanang panahon ay babalik ako sa iyo, sa taong darating, at si Sara ay magkakaanak ng isang lalake.
15 Nang magkagayo'y nagkaila si Sara, na sinasabi, Hindi ako tumawa, sapagka't siya'y natakot. Nguni't sinabi niya, Hindi gayon; kundi ikaw ay tumawa.
16 At nangagtindig doon ang mga lalake, at nangagsitingin sa dakong Sodoma; at sinamahan sila ni Abraham, upang ihatid sila sa daan.
17 At sinabi ng Panginoon, Ililihim ko ba kay Abraham ang aking gagawin;
18 Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa?
19 Sapagka't siya'y aking kinilala, upang siya'y magutos sa kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang ipinangako tungkol sa kaniya.
20 At sinabi ng Panginoon, Sapagka't ang sigaw ng Sodoma at Gomorra ay malakas, at sapagka't ang kasalanan nila ay napakalubha;
21 Ay bababa ako ngayon at titingnan ko kung ginawa nga ang ayon sa sigaw na dumarating hanggang sa akin; at kung hindi ay aking malalaman.
22 At ang mga lalake ay nagsilayo roon at nagsitungo sa Sodoma datapuwa't si Abraham ay nakatayo pa sa harapan ng Panginoon.
23 At lumapit si Abraham, at nagsabi, Ang mga banal ba ay iyong lilipuling kasama ng mga masama?
24 Kung sakaling may limang pung banal sa loob ng bayan: lilipulin mo ba, at di mo patatawarin ang dakong yaon, alangalang sa limang pung banal na nasa loob niyaon?
25 Malayo nawa sa iyo ang paggawa ng ganito, na ang banal ay iyong pataying kasama ng masama, anopa't ang banal ay mapara sa masama; malayo nawa ito sa iyo: di ba gagawa ng matuwid ang Hukom ng buong lupa?
26 At sinabi ng Panginoon, Kung makasumpong ako sa Sodoma ng limang pung banal sa loob ng bayan, patatawarin ko ang buong dakong yaon, alangalang sa kanila.
27 At sumagot si Abraham, at nagsabi, Narito, ngayo'y nangahas akong magsalita sa Panginoon, akong alabok at abo lamang:
28 Kung sakaling magkukulang ng lima sa limang pung banal: lilipulin mo ba, dahil sa limang kulang, ang buong bayan? At sinabi niya, Hindi ko lilipulin kung makasumpong ako roon ng apat na pu't lima.
29 At siya'y muling nagsalita pa sa kaniya, at nagsabi, Marahil ay may masusumpungang apat na pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin, alangalang sa apat na pu.
30 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon, at ako'y magsasalita: kung sakaling may masusumpungan doong tatlong pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin kung makakasumpong ako roon ng tatlong pu.
31 At kaniyang sinabi, Narito ngayon, ako'y nangahas na magsalita sa Panginoon: kung sakaling may masusumpungan doong dalawang pu. At sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa dalawang pu.
32 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon at magsasalita na lamang akong minsan: kung sakaling may masusumpungan doong sangpu: at sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa sangpu.
33 At ang Panginoon ay nagpatuloy, pagkatapos na makipagusap kay Abraham: at si Abraham ay nagbalik sa kaniyang dako.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
Copyright © 2004 by World Bible Translation Center
