Add parallel Print Page Options

Gods verbond met Abram

15 Na deze gebeurtenissen sprak de Here met Abram en zei: ‘Wees niet bang Abram, want Ik zal u beschermen en zegenen.’ Maar Abram zei: ‘Och Here, mijn God, U kunt mij wel zegenen, maar wat helpt dat, nu ik geen zoon heb? Wanneer ik sterf, zal de Damascener Eliëzer al mijn bezittingen erven. Een dienaar zal mijn erfgenaam worden.’ Maar de Here nam weer het woord: ‘Niemand anders dan uw eigen zoon zal uw erfgenaam zijn.’

God nam Abram mee naar buiten en wees naar de nachtelijke hemel: ‘Kijk naar boven en tel al die sterren eens als u kunt! Zo zal uw nageslacht zijn: ontelbaar!’ Abram geloofde het woord van de Here en dat was de reden dat God hem als een rechtvaardig mens beschouwde. Hij zei tegen Abram: ‘Ik ben de Here, die u vanuit Ur der Chaldeeën hier heeft gebracht om u dit land te geven.’ Abram vroeg: ‘Maar Here, mijn God, hoe kan ik er zeker van zijn dat U mij dit land zult geven?’ God antwoordde: ‘Haal een driejarige jonge koe, een driejarige geit, een driejarige ram, een tortelduif en een jonge duif.’ 10 Abram hakte de dieren in tweeën, maar liet de vogels heel. 11 Toen de roofvogels op de kadavers neerstreken, joeg Abram ze weg.

12 Bij het ondergaan van de zon viel Abram in een diepe slaap en kreeg een angstige droom. 13 Toen zei God tegen Abram: ‘Uw nakomelingen zullen vierhonderd jaar in een vreemd land wonen, ze zullen daar slaven zijn en slecht behandeld worden. 14 Maar het volk dat hen onderdrukt, zal Ik straffen. Daarna zal uw volk wegtrekken met grote rijkdommen. 15 Maar u zult een hoge leeftijd bereiken en rustig kunnen sterven. 16 Na vier generaties zullen uw nakomelingen hier terugkeren, want eerder zal de slechtheid van de Amorieten niet het peil bereiken, waarop Ik ze zal straffen.’

17 Toen de zon onder was en het donker begon te worden, zag Abram een rokende vuurpot en een vlammende fakkel tussen de helften van de dode dieren doorgaan. 18 Die dag sloot de Here een verbond met Abram en zei: ‘Ik zal dit land aan uw nakomelingen geven, van de Nijl tot de rivier de Eufraat. 19-21 En zij zullen de Kenieten, de Kenizzieten, de Kadmonieten, de Hethieten, de Perizzieten, de Refaïeten, de Amorieten, de Kanaänieten, de Girgasieten en de Jebusieten onderwerpen.’

Deus anima a Abrão e promete-lhe um filho

15 Depois destas coisas veio a palavra do Senhor a Abrão em visão, dizendo: Não temas, Abrão, eu sou o teu escudo, o teu grandíssimo galardão. Então, disse Abrão: Senhor Jeová, que me hás de dar? Pois ando sem filhos, e o mordomo da minha casa é o damasceno Eliézer. Disse mais Abrão: Eis que me não tens dado semente, e eis que um nascido na minha casa será o meu herdeiro. E eis que veio a palavra do Senhor a ele, dizendo: Este não será o teu herdeiro; mas aquele que de ti será gerado, esse será o teu herdeiro. Então, o levou fora e disse: Olha, agora, para os céus e conta as estrelas, se as podes contar. E disse-lhe: Assim será a tua semente. E creu ele no Senhor, e foi-lhe imputado isto por justiça.

Disse-lhe mais: Eu sou o Senhor, que te tirei de Ur dos caldeus, para dar-te a ti esta terra, para a herdares. E disse ele: Senhor Jeová, como saberei que hei de herdá-la? E disse-lhe: Toma-me uma bezerra de três anos, e uma cabra de três anos, e um carneiro de três anos, e uma rola, e um pombinho. 10 E trouxe-lhe todos estes, e partiu-os pelo meio, e pôs cada parte deles em frente da outra; mas as aves não partiu. 11 E as aves desciam sobre os cadáveres; Abrão, porém, as enxotava.

12 E, pondo-se o sol, um profundo sono caiu sobre Abrão; e eis que grande espanto e grande escuridão caíram sobre ele. 13 Então, disse a Abrão: Saibas, decerto, que peregrina será a tua semente em terra que não é sua; e servi-los-á e afligi-la-ão quatrocentos anos. 14 Mas também eu julgarei a gente à qual servirão, e depois sairão com grande fazenda. 15 E tu irás a teus pais em paz; em boa velhice serás sepultado. 16 E a quarta geração tornará para cá; porque a medida da injustiça dos amorreus não está ainda cheia.

Deus faz um pacto com Abrão

17 E sucedeu que, posto o sol, houve escuridão; e eis um forno de fumaça e uma tocha de fogo que passou por aquelas metades. 18 Naquele mesmo dia, fez o Senhor um concerto com Abrão, dizendo: À tua semente tenho dado esta terra, desde o rio do Egito até ao grande rio Eufrates, 19 e o queneu, e o quenezeu, e o cadmoneu, 20 e o heteu, e o ferezeu, e os refains, 21 e o amorreu, e o cananeu, e o girgaseu, e o jebuseu.

A aliança de Deus com Abrão

15 Depois disto, o SENHOR falou com Abrão numa visão e lhe disse:

—Abrão, não tenha medo.
    Eu sou o seu protetor,
    a sua recompensa será muito grande.

Mas Abrão lhe disse:

—Ó Senhor DEUS, nada que me possa dar me dará alegria, pois não tenho filhos. Quando eu morrer, o herdeiro de tudo o que tenho será o meu escravo Eliézer, de Damasco. O Senhor não me deu nenhum filho; por isso o meu escravo será quem herdará tudo o que tenho!

Mas o SENHOR lhe disse:

—O seu herdeiro não vai ser ele. Você terá um filho e será ele quem herdará tudo o que você tem.

E Deus saiu com Abrão para fora da tenda e lhe disse:

—Olhe para o céu e conte as estrelas, se puder. Os seus descendentes serão tão numerosos como as estrelas.

Abrão acreditou no SENHOR e, por causa da sua fé, Deus o aceitou como justo[a]. E Deus lhe disse:

—Eu sou o SENHOR, que tirou você da cidade de Ur, da terra dos caldeus, para lhe dar esta terra como herança.

Então Abrão perguntou:

—Ó Senhor DEUS, como posso ter certeza de que esta terra será minha?

E Deus lhe respondeu:

—Você deverá me trazer uma bezerra, uma cabra, e um carneiro. Todos de três anos de idade. Traga também uma rola e um pombinho.

10 Abrão trouxe os animais, os cortou ao meio e colocou cada metade uma na frente da outra. Mas ele não cortou as aves. 11 Mais tarde vieram alguns abutres para comerem a carne dos animais mortos, mas Abrão os afastou.

12 Ao anoitecer, Abrão ficou com muito sono e veio sobre ele uma escuridão terrível que o encheu de medo. 13 E Deus lhe disse:

—Pode ter certeza de que os seus descendentes serão imigrantes num país que não é deles. Nesse país, eles serão feitos escravos e maltratados durante quatrocentos anos. 14 Mas eu castigarei a nação que os irá escravizar, e os seus descendentes sairão de lá livres e com grandes riquezas. 15 Quanto a você, viverá muitos anos antes de morrer em paz e ser enterrado. 16 Depois de quatro gerações, os seus descendentes retornarão aqui, pois a maldade dos amorreus ainda não chegou ao ponto de serem castigados.

17 Quando se fez noite e estava tudo escuro, apareceu um braseiro fumegante e uma tocha acesa passando entre os animais cortados ao meio.[b]

18 Nesse dia o SENHOR fez a seguinte aliança com Abrão:

—Darei esta terra aos seus descendentes, desde o ribeiro do Egito[c] até o grande rio Eufrates, 19 a terra dos queneus, dos quenezeus, dos cadmoneus, 20 dos heteus, dos ferezeus, dos refains, 21 dos amorreus, dos cananeus, dos girgaseus e dos jebuseus.

Footnotes

  1. 15.6 Deus (…) justo Ou “Deus atribuiu-lhe justiça” ou “Deus considerou a sua fé como prova de que ele era fiel”.
  2. 15.17 uma tocha (…) ao meio Isso confirmava e selava a aliança que Deus tinha feito com Abrão já que essa era a maneira como as pessoas faziam um pacto naquela época. Eles caminhavam pelo meio dos pedaços dos animais que tinham sido cortados em duas metades. Depois eles faziam um juramento. Eles falavam algo parecido como isto: “Que aconteça comigo o mesmo se eu não cumprir o nosso acordo”. Ver Jr 34.17-20.
  3. 15.18 ribeiro do Egito Não é o rio Nilo, mas se refere ao “ribeiro de El-Arish”.

God's Covenant with Abram

15 After these things the word of the Lord came to Abram in a vision: (A)“Fear not, Abram, I am (B)your shield; your reward shall be very great.” But Abram said, “O Lord God, what will you give me, for I continue[a] childless, and the heir of my house is Eliezer of Damascus?” And Abram said, “Behold, you have given me no offspring, and (C)a member of my household will be my heir.” And behold, the word of the Lord came to him: “This man shall not be your heir; (D)your very own son[b] shall be your heir.” And he brought him outside and said, “Look toward heaven, and (E)number the stars, if you are able to number them.” Then he said to him, (F)“So shall your offspring be.” And (G)he believed the Lord, and (H)he counted it to him as righteousness.

And he said to him, “I am the Lord who (I)brought you out from Ur of the Chaldeans (J)to give you this land to possess.” But he said, “O Lord God, (K)how am I to know that I shall possess it?” He said to him, “Bring me a heifer three years old, a female goat three years old, a ram three years old, a turtledove, and a young pigeon.” 10 And he brought him all these, (L)cut them in half, and laid each half over against the other. But (M)he did not cut the birds in half. 11 And when birds of prey came down on the carcasses, Abram drove them away.

12 As the sun was going down, a (N)deep sleep fell on Abram. And behold, dreadful and great darkness fell upon him. 13 Then the Lord said to Abram, “Know for certain (O)that your offspring will be sojourners in a land that is not theirs and will be servants there, and (P)they will be afflicted for (Q)four hundred years. 14 But (R)I will bring judgment on the nation that they serve, and afterward (S)they shall come out with great possessions. 15 As for you, you shall go to your fathers in peace; (T)you shall be buried in a good old age. 16 And they shall come back here in the fourth generation, for (U)the iniquity of the Amorites (V)is not yet complete.”

17 When the sun had gone down and it was dark, behold, a smoking fire pot and a flaming torch passed between these pieces. 18 On that day the Lord made a covenant with Abram, saying, (W)“To your offspring I give[c] this land, from (X)the river of Egypt to the great river, the river Euphrates, 19 the land of the Kenites, the Kenizzites, the Kadmonites, 20 the Hittites, the Perizzites, the Rephaim, 21 the Amorites, the Canaanites, the Girgashites and the Jebusites.”

Footnotes

  1. Genesis 15:2 Or I shall die
  2. Genesis 15:4 Hebrew what will come out of your own loins
  3. Genesis 15:18 Or have given