Genesis 12
Het Boek
De farao door Abram misleid
12 Eerder had de Here Abram de opdracht gegeven: ‘Verlaat uw land en uw familie en ga naar het land dat Ik u zal wijzen. 2 Dan zal Ik u de vader van een groot volk maken. Ik zal u zegenen en uw naam overal beroemd maken. U zult vele anderen tot een zegen zijn. 3 Als iemand u zegent, zal Ik hem zegenen en als iemand u vervloekt, zal Ik hem vervloeken. U zult voor alle volken een zegen zijn.’
4 Abram gehoorzaamde de Here en vertrok met zijn neef Lot. Abram was toen vijfenzeventig jaar. 5 Hij nam zijn vrouw Sarai, zijn neef Lot en al zijn bezittingen mee: vee en slaven die hij in Haran had verzameld. Zo kwamen zij in Kanaän aan.
6 Trekkend door het land kwamen zij in de buurt van Sichem, bij het eikenbos Moré. In dat gebied leefden in die tijd Kanaänieten. 7 Daar verscheen de Here opnieuw aan Abram en zei: ‘Dit land zal Ik aan uw nageslacht geven.’ Abram bouwde een altaar op de plaats waar hij de Here ontmoette. 8 Daarna trok hij in zuidelijke richting naar het heuvelachtige gebied tussen Betel in het westen en Ai in het oosten. Hij zette daar zijn tent op, bouwde een altaar voor de Here en aanbad Hem. 9 Zo trok Abram steeds verder naar het zuiden in de richting van de Negev.
10 Er brak echter een zware hongersnood uit in Kanaän en Abram besloot naar Egypte uit te wijken. 11-13 Toen zij de grens van Egypte naderden, begon Abram zich zorgen te maken. Hij zei tegen zijn vrouw Sarai: ‘Je bent een knappe vrouw. Als de Egyptenaren jou zien, zouden ze mij wel eens kunnen doden om jou te krijgen. Daarom kun je beter zeggen dat je mijn zuster bent. Dan zullen de Egyptenaren mij goed behandelen, ter wille van jou!’ 14,15 En inderdaad, zo gauw de Egyptenaren de schoonheid van Sarai zagen, brachten zij hun koning, de farao, op de hoogte. Hij nam Sarai op in zijn harem. 16 De farao overlaadde Abram met geschenken: schapen, runderen, ezels, slaven, slavinnen en kamelen. 17 Maar de Here stuurde zware plagen over de hele hofhouding, omdat de farao Sarai in zijn harem had opgenomen.
18 Toen riep de farao Abram bij zich. ‘Wat hebt u mij aangedaan? Waarom hebt u gezegd dat Sarai uw zuster was, zodat ik haar als mijn vrouw heb genomen? Waarom hebt u mij niet verteld dat zij uw vrouw is? 19 Hoe kon u haar aan mij afstaan door te zeggen dat zij uw zuster is? Neem haar maar terug en vertrek!’ 20 Begeleid door een gewapend escorte werden Abram en zijn vrouw met al hun bezittingen het land uitgezet.
Genesis 12
King James Version
12 Now the Lord had said unto Abram, Get thee out of thy country, and from thy kindred, and from thy father's house, unto a land that I will shew thee:
2 And I will make of thee a great nation, and I will bless thee, and make thy name great; and thou shalt be a blessing:
3 And I will bless them that bless thee, and curse him that curseth thee: and in thee shall all families of the earth be blessed.
4 So Abram departed, as the Lord had spoken unto him; and Lot went with him: and Abram was seventy and five years old when he departed out of Haran.
5 And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother's son, and all their substance that they had gathered, and the souls that they had gotten in Haran; and they went forth to go into the land of Canaan; and into the land of Canaan they came.
6 And Abram passed through the land unto the place of Sichem, unto the plain of Moreh. And the Canaanite was then in the land.
7 And the Lord appeared unto Abram, and said, Unto thy seed will I give this land: and there builded he an altar unto the Lord, who appeared unto him.
8 And he removed from thence unto a mountain on the east of Bethel, and pitched his tent, having Bethel on the west, and Hai on the east: and there he builded an altar unto the Lord, and called upon the name of the Lord.
9 And Abram journeyed, going on still toward the south.
10 And there was a famine in the land: and Abram went down into Egypt to sojourn there; for the famine was grievous in the land.
11 And it came to pass, when he was come near to enter into Egypt, that he said unto Sarai his wife, Behold now, I know that thou art a fair woman to look upon:
12 Therefore it shall come to pass, when the Egyptians shall see thee, that they shall say, This is his wife: and they will kill me, but they will save thee alive.
13 Say, I pray thee, thou art my sister: that it may be well with me for thy sake; and my soul shall live because of thee.
14 And it came to pass, that, when Abram was come into Egypt, the Egyptians beheld the woman that she was very fair.
15 The princes also of Pharaoh saw her, and commended her before Pharaoh: and the woman was taken into Pharaoh's house.
16 And he entreated Abram well for her sake: and he had sheep, and oxen, and he asses, and menservants, and maidservants, and she asses, and camels.
17 And the Lord plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai Abram's wife.
18 And Pharaoh called Abram and said, What is this that thou hast done unto me? why didst thou not tell me that she was thy wife?
19 Why saidst thou, She is my sister? so I might have taken her to me to wife: now therefore behold thy wife, take her, and go thy way.
20 And Pharaoh commanded his men concerning him: and they sent him away, and his wife, and all that he had.
Genesis 12
New King James Version
Promises to Abram(A)
12 Now the (B)Lord had said to Abram:
“Get (C)out of your country,
From your family
And from your father’s house,
To a land that I will show you.
2 (D)I will make you a great nation;
(E)I will bless you
And make your name great;
(F)And you shall be a blessing.
3 (G)I will bless those who bless you,
And I will curse him who curses you;
And in (H)you all the families of the earth shall be (I)blessed.”
4 So Abram departed as the Lord had spoken to him, and Lot went with him. And Abram was seventy-five years old when he departed from Haran. 5 Then Abram took Sarai his wife and Lot his brother’s son, and all their possessions that they had gathered, and (J)the [a]people whom they had acquired (K)in Haran, and they (L)departed to go to the land of Canaan. So they came to the land of Canaan. 6 Abram (M)passed through the land to the place of Shechem, (N)as far as [b]the terebinth tree of Moreh. (O)And the Canaanites were then in the land.
7 (P)Then the Lord appeared to Abram and said, (Q)“To your [c]descendants I will give this land.” And there he built an (R)altar to the Lord, who had appeared to him. 8 And he moved from there to the mountain east of Bethel, and he pitched his tent with Bethel on the west and Ai on the east; there he built an altar to the Lord and (S)called on the name of the Lord. 9 So Abram journeyed, (T)going on still toward the [d]South.
Abram in Egypt
10 Now there was (U)a famine in the land, and Abram (V)went down to Egypt to dwell there, for the famine was (W)severe in the land. 11 And it came to pass, when he was close to entering Egypt, that he said to Sarai his wife, “Indeed I know that you are (X)a woman of beautiful countenance. 12 Therefore it will happen, when the Egyptians see you, that they will say, ‘This is his wife’; and they (Y)will kill me, but they will let you live. 13 (Z)Please say you are my (AA)sister, that it may be well with me for your sake, and that [e]I may live because of you.”
14 So it was, when Abram came into Egypt, that the Egyptians saw the woman, that she was very beautiful. 15 The princes of Pharaoh also saw her and commended her to Pharaoh. And the woman was taken to Pharaoh’s house. 16 He (AB)treated Abram well for her sake. He (AC)had sheep, oxen, male donkeys, male and female servants, female donkeys, and camels.
17 But the Lord (AD)plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abram’s wife. 18 And Pharaoh called Abram and said, (AE)“What is this you have done to me? Why did you not tell me that she was your wife? 19 Why did you say, ‘She is my sister’? I might have taken her as my wife. Now therefore, here is your wife; take her and go your way.” 20 (AF)So Pharaoh commanded his men concerning him; and they sent him away, with his wife and all that he had.
Footnotes
- Genesis 12:5 Lit. souls
- Genesis 12:6 Heb. Alon Moreh
- Genesis 12:7 Lit. seed
- Genesis 12:9 Heb. Negev
- Genesis 12:13 Lit. my soul
Génesis 12
La Biblia de las Américas
Dios llama a Abram
12 Y el Señor dijo a Abram:
Vete de tu tierra,
de entre tus parientes
y de la casa de tu padre,
a la tierra que yo te mostraré(A).
2 Haré de ti una nación grande(B),
y te bendeciré(C),
y engrandeceré tu nombre,
y serás[a] bendición(D).
3 Bendeciré a los que te bendigan,
y al que te maldiga, maldeciré[b](E).
Y en ti serán benditas todas las familias de la tierra(F).
4 Entonces Abram se fue tal como el Señor le había dicho; y Lot fue con él(G). Y Abram tenía setenta y cinco años cuando partió de Harán. 5 Y tomó Abram a Sarai su mujer, y a Lot su sobrino, y todas las posesiones(H) que ellos habían acumulado, y las personas[c] que habían adquirido en Harán(I), y salieron para ir a la tierra de Canaán; y a la tierra de Canaán llegaron(J). 6 Y atravesó Abram el país hasta el lugar de Siquem, hasta la encina[d] de More(K). Y el cananeo estaba entonces en la tierra. 7 Y el Señor se apareció a Abram(L), y le dijo: A tu descendencia[e] daré esta tierra(M). Entonces él edificó allí un altar al Señor(N) que se le había aparecido. 8 De allí se trasladó hacia el monte al oriente de Betel, y plantó su tienda, teniendo a Betel al occidente(O) y Hai al oriente; y edificó allí un altar al Señor, e invocó el nombre del Señor(P). 9 Y Abram siguió su camino, continuando hacia el Neguev[f](Q).
Abram en Egipto
10 Y hubo hambre en la tierra(R); y Abram descendió a Egipto para pasar allí un tiempo, porque el hambre era severa en la tierra(S). 11 Y sucedió que cuando se acercaba a[g] Egipto, dijo a Sarai su mujer: Mira, sé que eres una mujer de hermoso parecer(T); 12 y sucederá que cuando te vean los egipcios, dirán: «Esta es su mujer»; y me matarán(U), pero a ti te dejarán vivir. 13 Di, por favor, que eres mi hermana(V), para que me vaya bien por causa tuya, y para que yo[h] viva(W) gracias a ti. 14 Y aconteció que cuando Abram entró en Egipto, los egipcios vieron que la mujer era muy hermosa. 15 Y la vieron los oficiales de Faraón, y la alabaron delante de él[i]; y la mujer fue llevada(X) a la casa de Faraón. 16 Y este trató bien a Abram por causa de ella; y le dio[j] ovejas, vacas, asnos, siervos, siervas(Y), asnas y camellos(Z). 17 Pero el Señor hirió a Faraón y a su casa con grandes plagas por causa de Sarai, mujer de Abram(AA). 18 Entonces Faraón llamó a Abram, y le dijo: ¿Qué es esto que me has hecho(AB)? ¿Por qué no me avisaste que era tu mujer? 19 ¿Por qué dijiste: «Es mi hermana», de manera que la tomé por mujer? Ahora pues, aquí está[k] tu mujer, tómala y vete. 20 Y Faraón dio órdenes a sus hombres acerca de Abram[l]; y ellos lo despidieron[m] con su mujer y con todo lo que le pertenecía.
Footnotes
- Génesis 12:2 Lit., para ser
- Génesis 12:3 O, sujetaré bajo maldición
- Génesis 12:5 Lit., almas
- Génesis 12:6 O, el terebinto
- Génesis 12:7 Lit., simiente
- Génesis 12:9 I.e., región del sur
- Génesis 12:11 Lit., para entrar en
- Génesis 12:13 Lit., mi alma
- Génesis 12:15 Lit., Faraón
- Génesis 12:16 Lit., tuvo
- Génesis 12:19 O, he aquí
- Génesis 12:20 Lit., él
- Génesis 12:20 Lit., lo enviaron
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
