Gawa 24
Ang Salita ng Diyos
Nilitis si Pablo sa Harap ni Felix
24 Pagkaraan ng limang araw, lumusong ang pinakapunong-saserdote na si Ananias. Kasama niya ang mga matanda at ang isang makata na nagngangalang Tertulo. Siya ang nagharap ng sakdal sa gobernador laban kay Pablo.
2 Nang siya ay tawagin, sinimulan siyang usigin ni Tertulo. Sinabi niya: Kagalang-galang na Felix, ang malaking katahimikan na aming tinatamasa ay dahil sa iyo. Dahil sa iyong mga dakilang panukala sa kinabukasan, kamangha-manghang mga bagay ang nagawa sa bansang ito. 3 Buong pagpapasalamat naming tinatanggap ito na may kasiyahan sa lahat ng paraan at sa lahat ng dako. 4 Upang huwag kaming maging kaabalahan sa iyo, ipinamamanhik ko sa iyo na pakinggan mo kami sa iyong kagandahang-loob sa ilang mga sandali.
5 Ito ay sapagkat nasumpungan namin ang lalaking ito na isang salot. Siya ang pasimuno ng paghihimagsik sa gitna ng lahat ng mga Judio sa sanlibutan. Siya ay pinuno ng sekta ng mga taga-Nazaret. 6 Pinagsisikapan din naman niyang lapastanganin ang templo. Kaya hinuli namin siya. Ibig sana naming hatulan siya alinsunod sa aming kautusan. 7 Ngunit dumating ang pinunong-kapitan na si Lisias at sapilitan siyang inagaw sa aming mga kamay. 8 Iniutos sa mga nagsasakdal sa kaniya na pumunta sa iyo. Sa gayon, malaman mo sa iyong pagsisiyasat sa kaniya ang lahat ng mga bagay na ito na ipinaratang namin laban sa kaniya.
9 Sumang-ayon naman ang mga Judio na nagsasabing ang mga bagay na ito ay totoo.
10 Nang siya ay hinudyatan ng gobernador na magsalita, sumagot si Pablo: Yamang nalalaman ko na ikaw ay hukomsa loob ng maraming taon sa bansang ito, masigla kongipagtatanggol ang aking sarili. 11 Nalalaman mo na wala pang labingdalawang araw buhat nang ako ay umahon sa Jerusalem upang sumamba. 12 Ni hindi nila ako nasumpungan na nakikipagtalo sa templo sa kanino man. Hindi nila ako nasumpungang namumuno ng magulong pagtitipon ng maraming tao, ni sa mga sinagoga, ni sa lungsod. 13 Ni hindi rin nila maipakita sa iyo ang katibayan ng mga bagay na ipinaparatang nila ngayon laban sa akin. 14 Ngunit inaamin ko sa iyo na ayon sa Daan na kanilang tinatawag na sekta ay gayon ang paglilingkod ko sa Diyos ng aming mga ninuno. Sinasampalatayanan ko ang lahat ng mga bagay na nakasulat sa kautusan at sa aklat ng mga propeta. 15 Ako ay may pag-asa sa Diyos na kanila rin namang tinanggap. Nagtitiwala ako na malapit nang magkaroon ng muling pagkabuhay ang mga patay, ang mga matuwid at gayundin ang mga di-matuwid. 16 Dahil nga rito ako ay nagsisikap upang laging magkaroon ng isang malinis na budhi sa harap ng Diyos at ng mga tao.
17 Ngayon, pagkaraan ng maraming taon ay naparito ako upang magdala ng mga kaloob sa mga kahabag-habag sa aking bansa at maghandog ng mga hain. 18 Nasumpungan ako, sa ganitong kalagayan ng mga Judio na taga-Asya. Pinadalisay ako sa templo ng hindi kasama ng maraming tao, ni ng kaguluhan. 19 Dapat ang mga Judio na taga-Asya ang naparito sa harapan at magsakdal kung may anumang labansa akin. 20 O kaya ang mga tao ring ito ang hayaang magsasabi kung ano ang masamang gawa ang nasumpungan nila nang ako ay nakatayo sa harapan ng Sanhedrin. 21 Maliban na sa isang tinig na ito na aking isinigaw nang ako ay nakatayo sa kalagitnaan nila: Ito ay patungkol sa muling pagkabuhay ng mga patay, ako ay hinahatulan sa harapan ninyo sa araw na ito.
22 Si Felix na may lalong ganap na pagkatalastas patungkol sa Daan ay ipinagpaliban niya sila, pagkarinig ng mga bagay na ito. Sinabi niya: Paglusong ni Lisias na pinunong-kapitan ay magpapasya ako sa iyong usapin. 23 Iniutos niya sa kapitan na bantayan si Pablo at siya ay bigyan ng kaluwagan at huwag bawalan ang sinumang kaibigan niya na paglingkuran o dalawin siya.
24 Pagkaraan ng mga ilang araw, dumating si Felix, kasama ang kaniyang asawang si Drusila. Siya ay isang babaeng Judio. Ipinatawag niya si Pablo. Siya ay pinakinggan patungkol sa pananampalataya kay Cristo. 25 Samantalang siya ay nagpapaliwanag patungkol sa katuwiran, sa pagpipigil sa sarili at sa paparating na paghahatol, natakot si Felix. Sumagot siya: Umalis ka na ngayon. Kapag nagkaroon ako ng kaukulang panahon, tatawagin kita. 26 Inaasahan din naman niya na bibigyan siya ni Pablo ng salapi upang siya ay mapalaya. Kaya madalas niya siyang ipinatatawag at nakikipag-usap sa kaniya.
27 Pagkaraan ng dalawang taon, si Felix ay hinalinhan ni Poncio Festo. Dahil sa ibig ni Felix na siya ay kalugdan ng mga Judio, pinabayaan niya na nakatanikala si Pablo.
使徒行传 24
Chinese Standard Bible (Simplified)
对保罗的控告
24 过了五天,大祭司阿纳尼亚带着一些长老和一个名叫特图罗斯的律师下来,向总督指控保罗。 2 保罗被叫进来,特图罗斯就开始控告,说:“菲利克斯大人!因着您,我们大享和平;因着您的远见,本国也进行了许多改革; 3 我们事事处处满怀感谢地领受。 4 但为了不过多地烦扰您,我恳求您,以您的仁慈听我们简短地说。 5 我们发现这个人像瘟疫一样,煽动普天下犹太人暴乱;他又是拿撒勒人教派的一个头目。 6 他甚至试图玷污圣殿,我们就把他拘捕了。我们本来想按照我们的律法审判他,[a] 7 可是千夫长吕西亚过来,把他从我们手中强行带走,又吩咐原告到您这里来。[b] 8 您亲自审问他,就能了解我们控告他的这一切事了。” 9 犹太人也都附和,声称这些事就是如此。
在菲利克斯面前辩解
10 总督点头示意要保罗讲话,保罗就说:“我知道您在本国多年做审判官,所以我乐意为自己申辩。 11 您可以了解,自从我上耶路撒冷去敬拜,到现在不超过十二天。 12 无论在圣殿里,或在会堂里,或在城里,他们都没有看见我和任何人争论,或煽动民众。 13 他们现在也不能向您证实所控告我的事。 14 不过这一点我向您承认:我是按照他们称为‘异端[c]’的这道[d],如此事奉我先祖的神,因为我相信一切合乎律法书和先知书上所记载的事; 15 我对神所怀有的盼望也是这些人自己所期望的,就是义人和不义的人[e]将来都要复活。 16 因此,在神和人面前,我总是尽力存着无愧的良心。 17 过了好几年,我回来了,带着给我同胞的施舍,以及供物; 18 正献上供物的时候,他们在圣殿里发现了我,那时我已经行完了洁净礼,既没有人群,也没有骚乱, 19 只有一些从亚细亚省来的犹太人——如果对我有什么控告,应该是他们到您面前来控告。 20 还是让这些人自己说说,我站在议会前的时候,他们到底查出了我有什么罪行—— 21 或者,是为了我站在他们中间喊过这样一句话:‘我今天在你们面前受审,是因为死人复活的事!’”
判决被拖延
22 因为菲利克斯比较详尽地了解这道,[f]就推托他们,说:“等千夫长吕西亚下来,我再审断有关你们的事。” 23 他吩咐百夫长看守保罗[g],要宽待他,不要阻止他自己的人来供应他[h]。
24 过了几天,菲利克斯与他的犹太人妻子杜茜拉一起来了。他把保罗叫来,听他讲说对基督耶稣[i]的信仰。 25 当保罗讲论关于公义、自制和将来的审判时,菲利克斯感到害怕,就说:“你现在可以回去,我有了时间,就会叫你。” 26 同时他也希望保罗送他钱,[j]所以经常把他叫来,和他交谈。
27 过了两年,波奇乌菲斯特斯接替菲利克斯。菲利克斯想要讨好犹太人,就把保罗留在监狱里。
Footnotes
- 使徒行传 24:6 有古抄本没有“我们本来想按照我们的律法审判他,”。
- 使徒行传 24:7 有古抄本没有此节。
- 使徒行传 24:14 异端——或译作“教派”。
- 使徒行传 24:14 道——或译作“路”。
- 使徒行传 24:15 义人和不义的人——有古抄本作“死人——无论是义人还是不义的人”。
- 使徒行传 24:22 有古抄本附“听了这些事后”。
- 使徒行传 24:23 保罗——有古抄本作“他”。
- 使徒行传 24:23 有古抄本附“或到他这里来”。
- 使徒行传 24:24 基督耶稣——有古抄本作“基督”。
- 使徒行传 24:26 有古抄本附“这样他就会释放他,”。
Acts 24
King James Version
24 And after five days Ananias the high priest descended with the elders, and with a certain orator named Tertullus, who informed the governor against Paul.
2 And when he was called forth, Tertullus began to accuse him, saying, Seeing that by thee we enjoy great quietness, and that very worthy deeds are done unto this nation by thy providence,
3 We accept it always, and in all places, most noble Felix, with all thankfulness.
4 Notwithstanding, that I be not further tedious unto thee, I pray thee that thou wouldest hear us of thy clemency a few words.
5 For we have found this man a pestilent fellow, and a mover of sedition among all the Jews throughout the world, and a ringleader of the sect of the Nazarenes:
6 Who also hath gone about to profane the temple: whom we took, and would have judged according to our law.
7 But the chief captain Lysias came upon us, and with great violence took him away out of our hands,
8 Commanding his accusers to come unto thee: by examining of whom thyself mayest take knowledge of all these things, whereof we accuse him.
9 And the Jews also assented, saying that these things were so.
10 Then Paul, after that the governor had beckoned unto him to speak, answered, Forasmuch as I know that thou hast been of many years a judge unto this nation, I do the more cheerfully answer for myself:
11 Because that thou mayest understand, that there are yet but twelve days since I went up to Jerusalem for to worship.
12 And they neither found me in the temple disputing with any man, neither raising up the people, neither in the synagogues, nor in the city:
13 Neither can they prove the things whereof they now accuse me.
14 But this I confess unto thee, that after the way which they call heresy, so worship I the God of my fathers, believing all things which are written in the law and in the prophets:
15 And have hope toward God, which they themselves also allow, that there shall be a resurrection of the dead, both of the just and unjust.
16 And herein do I exercise myself, to have always a conscience void to offence toward God, and toward men.
17 Now after many years I came to bring alms to my nation, and offerings.
18 Whereupon certain Jews from Asia found me purified in the temple, neither with multitude, nor with tumult.
19 Who ought to have been here before thee, and object, if they had ought against me.
20 Or else let these same here say, if they have found any evil doing in me, while I stood before the council,
21 Except it be for this one voice, that I cried standing among them, Touching the resurrection of the dead I am called in question by you this day.
22 And when Felix heard these things, having more perfect knowledge of that way, he deferred them, and said, When Lysias the chief captain shall come down, I will know the uttermost of your matter.
23 And he commanded a centurion to keep Paul, and to let him have liberty, and that he should forbid none of his acquaintance to minister or come unto him.
24 And after certain days, when Felix came with his wife Drusilla, which was a Jewess, he sent for Paul, and heard him concerning the faith in Christ.
25 And as he reasoned of righteousness, temperance, and judgment to come, Felix trembled, and answered, Go thy way for this time; when I have a convenient season, I will call for thee.
26 He hoped also that money should have been given him of Paul, that he might loose him: wherefore he sent for him the oftener, and communed with him.
27 But after two years Porcius Festus came into Felix' room: and Felix, willing to shew the Jews a pleasure, left Paul bound.
Copyright © 1998 by Bibles International
Copyright © 2011 by Global Bible Initiative