Ezekiel 33-34
New Living Translation
Ezekiel as Israel’s Watchman
33 Once again a message came to me from the Lord: 2 “Son of man, give your people this message: ‘When I bring an army against a country, the people of that land choose one of their own to be a watchman. 3 When the watchman sees the enemy coming, he sounds the alarm to warn the people. 4 Then if those who hear the alarm refuse to take action, it is their own fault if they die. 5 They heard the alarm but ignored it, so the responsibility is theirs. If they had listened to the warning, they could have saved their lives. 6 But if the watchman sees the enemy coming and doesn’t sound the alarm to warn the people, he is responsible for their captivity. They will die in their sins, but I will hold the watchman responsible for their deaths.’
7 “Now, son of man, I am making you a watchman for the people of Israel. Therefore, listen to what I say and warn them for me. 8 If I announce that some wicked people are sure to die and you fail to tell them to change their ways, then they will die in their sins, and I will hold you responsible for their deaths. 9 But if you warn them to repent and they don’t repent, they will die in their sins, but you will have saved yourself.
The Watchman’s Message
10 “Son of man, give the people of Israel this message: You are saying, ‘Our sins are heavy upon us; we are wasting away! How can we survive?’ 11 As surely as I live, says the Sovereign Lord, I take no pleasure in the death of wicked people. I only want them to turn from their wicked ways so they can live. Turn! Turn from your wickedness, O people of Israel! Why should you die?
12 “Son of man, give your people this message: The righteous behavior of righteous people will not save them if they turn to sin, nor will the wicked behavior of wicked people destroy them if they repent and turn from their sins. 13 When I tell righteous people that they will live, but then they sin, expecting their past righteousness to save them, then none of their righteous acts will be remembered. I will destroy them for their sins. 14 And suppose I tell some wicked people that they will surely die, but then they turn from their sins and do what is just and right. 15 For instance, they might give back a debtor’s security, return what they have stolen, and obey my life-giving laws, no longer doing what is evil. If they do this, then they will surely live and not die. 16 None of their past sins will be brought up again, for they have done what is just and right, and they will surely live.
17 “Your people are saying, ‘The Lord isn’t doing what’s right,’ but it is they who are not doing what’s right. 18 For again I say, when righteous people turn away from their righteous behavior and turn to evil, they will die. 19 But if wicked people turn from their wickedness and do what is just and right, they will live. 20 O people of Israel, you are saying, ‘The Lord isn’t doing what’s right.’ But I judge each of you according to your deeds.”
Explanation of Jerusalem’s Fall
21 On January 8,[a] during the twelfth year of our captivity, a survivor from Jerusalem came to me and said, “The city has fallen!” 22 The previous evening the Lord had taken hold of me and given me back my voice. So I was able to speak when this man arrived the next morning.
23 Then this message came to me from the Lord: 24 “Son of man, the scattered remnants of Israel living among the ruined cities keep saying, ‘Abraham was only one man, yet he gained possession of the entire land. We are many; surely the land has been given to us as a possession.’ 25 So tell these people, ‘This is what the Sovereign Lord says: You eat meat with blood in it, you worship idols,[b] and you murder the innocent. Do you really think the land should be yours? 26 Murderers! Idolaters! Adulterers! Should the land belong to you?’
27 “Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: As surely as I live, those living in the ruins will die by the sword. And I will send wild animals to eat those living in the open fields. Those hiding in the forts and caves will die of disease. 28 I will completely destroy the land and demolish her pride. Her arrogant power will come to an end. The mountains of Israel will be so desolate that no one will even travel through them. 29 When I have completely destroyed the land because of their detestable sins, then they will know that I am the Lord.’
30 “Son of man, your people talk about you in their houses and whisper about you at the doors. They say to each other, ‘Come on, let’s go hear the prophet tell us what the Lord is saying!’ 31 So my people come pretending to be sincere and sit before you. They listen to your words, but they have no intention of doing what you say. Their mouths are full of lustful words, and their hearts seek only after money. 32 You are very entertaining to them, like someone who sings love songs with a beautiful voice or plays fine music on an instrument. They hear what you say, but they don’t act on it! 33 But when all these terrible things happen to them—as they certainly will—then they will know a prophet has been among them.”
The Shepherds of Israel
34 Then this message came to me from the Lord: 2 “Son of man, prophesy against the shepherds, the leaders of Israel. Give them this message from the Sovereign Lord: What sorrow awaits you shepherds who feed yourselves instead of your flocks. Shouldn’t shepherds feed their sheep? 3 You drink the milk, wear the wool, and butcher the best animals, but you let your flocks starve. 4 You have not taken care of the weak. You have not tended the sick or bound up the injured. You have not gone looking for those who have wandered away and are lost. Instead, you have ruled them with harshness and cruelty. 5 So my sheep have been scattered without a shepherd, and they are easy prey for any wild animal. 6 They have wandered through all the mountains and all the hills, across the face of the earth, yet no one has gone to search for them.
7 “Therefore, you shepherds, hear the word of the Lord: 8 As surely as I live, says the Sovereign Lord, you abandoned my flock and left them to be attacked by every wild animal. And though you were my shepherds, you didn’t search for my sheep when they were lost. You took care of yourselves and left the sheep to starve. 9 Therefore, you shepherds, hear the word of the Lord. 10 This is what the Sovereign Lord says: I now consider these shepherds my enemies, and I will hold them responsible for what has happened to my flock. I will take away their right to feed the flock, and I will stop them from feeding themselves. I will rescue my flock from their mouths; the sheep will no longer be their prey.
The Good Shepherd
11 “For this is what the Sovereign Lord says: I myself will search and find my sheep. 12 I will be like a shepherd looking for his scattered flock. I will find my sheep and rescue them from all the places where they were scattered on that dark and cloudy day. 13 I will bring them back home to their own land of Israel from among the peoples and nations. I will feed them on the mountains of Israel and by the rivers and in all the places where people live. 14 Yes, I will give them good pastureland on the high hills of Israel. There they will lie down in pleasant places and feed in the lush pastures of the hills. 15 I myself will tend my sheep and give them a place to lie down in peace, says the Sovereign Lord. 16 I will search for my lost ones who strayed away, and I will bring them safely home again. I will bandage the injured and strengthen the weak. But I will destroy those who are fat and powerful. I will feed them, yes—feed them justice!
17 “And as for you, my flock, this is what the Sovereign Lord says to his people: I will judge between one animal of the flock and another, separating the sheep from the goats. 18 Isn’t it enough for you to keep the best of the pastures for yourselves? Must you also trample down the rest? Isn’t it enough for you to drink clear water for yourselves? Must you also muddy the rest with your feet? 19 Why must my flock eat what you have trampled down and drink water you have fouled?
20 “Therefore, this is what the Sovereign Lord says: I will surely judge between the fat sheep and the scrawny sheep. 21 For you fat sheep pushed and butted and crowded my sick and hungry flock until you scattered them to distant lands. 22 So I will rescue my flock, and they will no longer be abused. I will judge between one animal of the flock and another. 23 And I will set over them one shepherd, my servant David. He will feed them and be a shepherd to them. 24 And I, the Lord, will be their God, and my servant David will be a prince among my people. I, the Lord, have spoken!
The Lord’s Covenant of Peace
25 “I will make a covenant of peace with my people and drive away the dangerous animals from the land. Then they will be able to camp safely in the wildest places and sleep in the woods without fear. 26 I will bless my people and their homes around my holy hill. And in the proper season I will send the showers they need. There will be showers of blessing. 27 The orchards and fields of my people will yield bumper crops, and everyone will live in safety. When I have broken their chains of slavery and rescued them from those who enslaved them, then they will know that I am the Lord. 28 They will no longer be prey for other nations, and wild animals will no longer devour them. They will live in safety, and no one will frighten them.
29 “And I will make their land famous for its crops, so my people will never again suffer from famines or the insults of foreign nations. 30 In this way, they will know that I, the Lord their God, am with them. And they will know that they, the people of Israel, are my people, says the Sovereign Lord. 31 You are my flock, the sheep of my pasture. You are my people, and I am your God. I, the Sovereign Lord, have spoken!”
Ezekiel 33-34
Ang Pulong Sa Dios
Gihimo sa Dios si Ezekiel nga Magbalantay sa Israel
(Eze. 3:16-21)
33 Miingon ang Ginoo kanako, 2 “Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon pasulongon ko ang mga kaaway sa usa ka dapit, ang mga nagpuyo niana nga dapit magpilig usa kanila nga mahimo nga magbalantay sa ilang siyudad. 3 Kon makita nianang magbalantay nga nagapadulong na ang mga kaaway, patingogon niya ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo. 4 Si bisan kinsa nga nakadungog sa budyong apan dili magpakabana niini, ug mamatay siya sa dihang gisulong sila, siya ra ang mabasol sa iyang kamatayon. 5 Tungod kay sa dihang nadungog niya ang budyong wala siya magpakabana. Busa siya ra gyud ang mabasol sa iyang kamatayon. Kay kon nagpakabana pa siya, naluwas unta niya ang iyang kaugalingon. 6 Apan kon makita sa magbalantay nga nagapadulong ang mga kaaway apan wala niya patingoga ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo, ug unya gisulong sila ug may mamatay kanila, paninglon ko ang magbalantay sa ilang kamatayon bisan namatay sila tungod sa ilang sala.”
7 Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay alang sa katawhan sa Israel, busa pamatia kini nga akong gisulti, ug pasidan-i dayon ang mga tawo. 8 Kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado gyud nga mamatay siya tungod sa iyang sala, unya wala mo siya pahimangnoi sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, ikaw ang akong paninglan sa iyang kamatayon. 9 Apan kon gipahimangnoan mo kadtong daotan nga tawo sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, unya wala siya magtagad sa imo nga gisulti, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon sa iyang kamatayon.
10 “Tawo, mireklamo ang katawhan sa Israel nga dili na kuno nila maagwanta ang silot sa ilang mga sala, ug daw sa mamatay na kuno sila tungod niini. 11 Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili ako malipay kon may mamatay nga daotan nga tawo. Ang gusto ko nga mobiya sila sa ilang daotan nga binuhatan aron mabuhi sila. Busa, kamo nga katawhan sa Israel, biya na kamo sa inyong daotan nga binuhatan. Nganong gusto man ninyong mamatay?
12 “Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang iyang mga maayo nga binuhatan nga nahimo dili makaluwas kaniya. Ug kon ang daotan nga tawo mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, dili siya silotan sa iyang mga nahimo nga daotan. 13 Kon moingon ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, apan human niana nagpakasala siya kay nagsalig siya nga ang iyang maayo nga binuhatan makaluwas kaniya, kana nga tawhana mamatay tungod sa iyang sala. Dili ko hinumdoman ang iyang maayo nga binuhatan. 14 Ug kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado nga mamatay siya, apan human niana mibiya siya sa iyang daotan nga binuhatan ug naghimo sa husto ug matarong— 15 pananglitan, giuli niya ang gigarantiya kaniya o ang iyang gikawat, gisunod niya ang mga tulumanon nga nagahatag ug kinabuhi, ug wala siya nagahimog daotan, kana nga tawhana sigurado nga mabuhi—dili siya mamatay. 16 Ang bisan unsa nga sala nga iyang nahimo dili na hinumdoman batok kaniya. Tungod kay naghimo siya sa husto ug matarong, sigurado gyud nga mabuhi siya.
17 “Apan ang imo nga mga katawhan, Ezekiel, nagreklamo nga dili kuno husto ang akong pamaagi. Apan ang ilang pamaagi mao ang dili husto. 18 Kon ang matarong nga tawo mobiya sa pagkamatarong ug maghimo na ug daotan, mamatay siya. 19 Ug kon ang daotan mobiya sa iyang daotan nga binuhatan ug maghimo sa husto ug matarong, mabuhi siya. 20 O katawhan sa Israel, nagaingon kamo nga ang akong pamaagi dili husto. Karon, hukman ko ang matag usa kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan.”
Ang Pagpadayag bahin sa Paglaglag sa Jerusalem
21 Sa ikalimang adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa amo nga pagkabihag, may usa ka tawo nga nakaikyas gikan sa Jerusalem nga mianhi kanako ug miingon, “Nalaglag na ang siyudad sa Jerusalem!” 22 Nianang milabay nga gabii, sa wala pa moabot kadto nga tawo, gigamhan ako sa Ginoo ug nakasulti ako pag-usab. Busa pag-abot niadtong tawo nianang pagkabuntag, makasulti na ako.
23 Miingon ang Ginoo kanako, 24 “Tawo, ang mga tawo nga nagapuyo didto sa guba nga mga lungsod sa Israel nagaingon, ‘Usa lang si Abraham, apan gihatag kaniya ang tibuok nga yuta. Daghan kita, busa sigurado nga panag-iyahon nato kini nga yutaa.’ 25 Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Naghunahuna ba kamo nga mapanag-iya gihapon ninyo ang maong yuta bisan nagakaon kamo sa karne nga dugoon pa, ug nagasimba sa inyong mga dios-dios, ug nagapamatay ug tawo? 26 Nagasalig kamo sa inyong espada,[a] naghimo kamo ug mangil-ad nga mga buhat, ug nanapaw kamo. Unya, naghunahuna gihapon kamo nga panag-iyahon ninyo ang yuta? 27 Ako, ang buhi nga Ginoo nga Dios nanumpa nga siguradong mangamatay sa gubat kadtong nangahibiling buhi diha sa nag-uban nga mga lungsod. Kadtong atua sa mga kaumahan pagatukbon sa mabangis nga mga mananap, ug ang uban kanila nga anaa sa mga kuta ug sa mga langub mangamatay sa sakit. 28 Himuon kong awaaw ang yuta sa Israel, ug maundang na ang pagpanghambog niya sa iyang katakos. Bisan ang iyang kabukiran maawaaw, ug wala na gyud moagi didto. 29 Kon gub-on ko na ug himuong awaaw ang yuta tungod sa tanang daotan nilang gibuhat, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
30 Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ang imo nga mga katawhan nagahisgot mahitungod kanimo kon magkatigom sila didto sa may paril sa siyudad o sa pultahan sa ilang mga balay. Nagaingon sila sa matag-usa, ‘Dali, mamati kita kang Ezekiel kon unsay iyang mensahe gikan sa Ginoo!’ 31 Busa moduol ang akong mga katawhan kanimo ug tinuoray kunohay nga namati kanimo, apan ang tinuod wala nila tumana ang imo nga gisulti. Maayo lang sila mosulti nga gihigugma nila ako, apan sulod sa ilang kasingkasing mao ang pagkahakog sa kuwarta. 32 Alang kanila, sama ka lang sa usa ka mag-aawit nga may maanindot nga tingog nga nagaawit ug alawiton mahitungod sa gugma, ug maayo nga motukar ug instrumento. Nagapamati lang sila sa imo nga mensahe, apan wala nila kini tumana. 33 Apan kon mahitabo na kini nga silot kanila—ug sigurado gyud kini nga mahitabo—mahibaloan nila nga may propeta diay gyud nga uban kanila.”
Ang mga Magbalantay sa Israel
34 Miingon ang Ginoo kanako, 2 “Tawo, sultii ang mga magbalantay sa Israel.[b] Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Alaot ang mga magbalantay sa Israel. Ang ila lang kaugalingon ang ilang giatiman! Dili ba kinahanglan man nga ang mga magbalantay maoy moatiman sa iyang mga karnero? 3 Ginainom ninyo ang ilang gatas, ginahimo nga bisti ang ilang balhibo, ug ginaihaw ang labing tambok kanila, apan wala ninyo sila atimana. 4 Wala ninyo pabaskoga ang mga maluyahon kanila. Wala ninyo tambali ang mga nagmasakiton, o butangi ug bendahi ang mga piangon. Wala ninyo pangitaa ang mga nahisalaag ug ang mga nangawala. Hinuon, gidagmalan ninyo sila pag-ayo. 5 Tungod kay wala silay magbalantay, nagkatibulaag sila ug gipangtukob sa mabangis nga mga mananap. 6 Nahisalaag ang akong mga karnero ngadto sa mga bukid ug sa mga bungtod. Nagkatag sila sa tibuok kalibotan, ug wala gyud nangita kanila.
7 “Busa kamo nga mga magbalantay, pamatia ninyo ang akong ginasulti. 8 Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko kamo tungod kay wala ninyo bantayi ang akong mga karnero, busa giataki sila ug gipangtukob sa mabangis nga mga mananap. Wala ninyo sila pangitaa, kondili, ang inyong kaugalingon lang ang inyong giatiman. 9 Busa kamo nga mga magbalantay, pamatia ninyo ang akong ginasulti. 10 Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga kaaway ko kamo, ug paninglon ko kamo sa nahitabo sa akong mga karnero. Dili ko na kamo paatimanon sa mga karnero, kay ang inyo lang kaugalingon ang inyong giatiman. Luwason ko ang akong mga karnero gikan kaninyo, ug dili na ninyo sila makaon.
11 “Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga ako mismo ang mangita sa akong mga karnero ug moatiman kanila. 12 Maingon nga ang usa ka magbalantay mangita sa iyang mga karnero nga nagkatibulaag, pangitaon ko usab ang akong mga karnero. Luwason ko sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag niadtong panahon sa kasamok.[c] 13 Kuhaon ko sila gikan sa nagkalain-laing mga nasod, ug dad-on ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Pasabsabon ko sila sa kabukiran sa Israel, sa daplin sa mga suba, ug sa tanang dapit nga mapuy-an ug tawo. 14 Oo, pasabsabon ko sila sa maayo nga sabsabanan sa kabukiran sa Israel. Didto manghigda sila ug manabsab. 15 Ako mismo, ang Ginoo nga Dios, ang moatiman sa akong mga karnero, ug papahulayon ko sila. 16 Pangitaon ko kadtong nangawala ug nangahisalaag. Butangan kog bendahi ang nangapiang ug pabaskogon ang mga maluya. Apan laglagon ko ang mga tambok ug baskog. Himuon ko kon unsay angay alang kanila.
17 “Mga katawhan sa Israel nga akong mga karnero, ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kaninyo nga pagahukman ko kamo. Ilain ko ang maayo gikan sa daot, ang mga karnero gikan sa mga kanding. 18 Ang uban kaninyo dili pa kontento sa pagpanabsab sa maayo nga sabsabanan; unya yatak-yatakan pa gyud ninyo ang uban nga mga sabsabanan. Ang uban dili pa kontento sa pag-inom sa tin-aw nga tubig; lubugon pa gyud ninyo ang uban nga tubig. 19 Manabsab na lang ba ang akong mga karnero sa giyatak-yatakan ninyo nga sabsabanan? Moinom na lang ba sila sa gilubog ninyo nga tubig?
20 “Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kaninyo nga ako mismo ang magalain sa tambok nga mga karnero gikan sa niwang. 21 Kay kamo nga mga tambok ginadasmagan lang ninyo ug ginasungag ang huyang nga mga karnero hangtod nga mopahilayo na lang sila. 22 Luwason ko ang akong mga karnero, ug dili na sila abusaran pa pag-usab. Ilain ko ang mga maayo gikan sa mga daot. 23 Hatagan ko silag usa ka magbalantay nga kaliwat sa akong alagad nga si David. Siya ang moatiman ug mahimo nga ilang magbalantay. 24 Ako, ang Ginoo, mahimo nga ilang Dios, ug ang kaliwat sa akong alagad nga si David mahimo nga ilang pangulo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
25 “Maghimo akog kasabotan kanila nga mahimo nga maayo na ang ilang kahimtang. Abugon ko ang mabangis nga mga mananap gikan sa ilang yuta aron makapuyo sila sa kamingawan ug makatulog sa kalasangan nga luwas sa katalagman. 26 Panalanginan ko sila ug ang mga dapit palibot sa akong balaang bungtod. Padad-an ko silag ulan sa tukmang panahon isip pagpanalangin ko kanila. 27 Mamunga ang ilang mga kahoy ug uban pang mga tanom, ug magakinabuhi sila nga luwas sa katalagman. Mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo kon luwason ko sila gikan sa kamot sa mga nagaulipon kanila. 28 Dili na sila sulongon ug ilogan sa mga kabtangan sa uban nga mga nasod, ug dili na sila tukbon sa ihalas nga mga mananap. Magkinabuhi sila nga luwas sa katalagman ug wala nay manghadlok kanila. 29 Hatagan ko silag yuta nga bantogan sa pagkamabungahon aron dili na sila magutman o tamayon sa uban nga mga nasod. 30 Unya mahibaloan nila nga ako, ang Ginoo nga ilang Dios, nagauban kanila, ug sila nga katawhan sa Israel, akong katawhan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
31 “Kamo ang akong mga karnero sa akong sabsabanan. Kamo ang akong mga katawhan, ug ako ang inyong Dios. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.