Exodus 5
Het Boek
De onderdrukking wordt zwaarder
5 Daarna gingen Mozes en Aäron naar de farao. Zij zeiden tegen hem: ‘Wij brengen u een boodschap van de Here, de God van Israël. Hij zegt u: “Laat mijn volk gaan om ter ere van Mij feest te vieren in de woestijn en Mij te aanbidden.” ’ 2 ‘Zo, zo,’ spotte de farao, ‘en wie is die God dan wel, dat ik naar Hem moet luisteren? Ik ken die Here niet en ik zal de Israëlieten niet laten gaan.’ 3 Maar Mozes en Aäron gaven het niet op. ‘De God van de Hebreeërs heeft met ons gesproken,’ zeiden zij. ‘Wij moeten drie dagreizen ver de woestijn intrekken en daar de Here, onze God, offers brengen. Als wij Hem niet gehoorzamen, zal Hij ons doden met ziekten of geweld.’ 4 ‘Wie denken jullie dat je bent,’ riep de farao, 5 ‘Jullie volk is al groter dan het onze en nu houden jullie ze ook nog van het werk.’ 6 Nog diezelfde dag gaf de farao de opzichters en werkbazen van het volk Israël de opdracht: 7 ‘Geef het volk niet langer stro om stenen te maken! Zij moeten nu maar zelf stro gaan zoeken. 8 Maar zorg ervoor dat ze net zoveel stenen maken als tot nu toe. Zij hebben schijnbaar niet genoeg te doen, anders zouden ze het niet hebben over zoʼn reis naar de woestijn om daar hun God te aanbidden. 9 Laat ze maar zweten. Dan zullen zij het wel afleren te luisteren naar de leugens van Mozes en Aäron!’ 10,11 De opzichters en werkbazen gaven het volk het nieuwe bevel door. ‘De farao heeft ons opgedragen jullie geen stro meer te geven,’ zeiden zij. ‘Jullie zullen het nu zelf moeten zoeken. Maar denk erom: de productie moet op hetzelfde peil blijven!’ 12 Zo ging het volk overal heen om stro te zoeken. 13 Maar de opzichters waren wreed. ‘Zorg dat je elke dag dezelfde hoeveelheid als vroeger klaar hebt,’ was hun eis. 14 Zij sloegen de Israëlitische opzichters en schreeuwden: ‘Waarom hebben jullie vandaag niet net zoveel stenen als gisteren gemaakt?’ 15 De Israëlitische opzichters gingen naar de farao. ‘Waarom behandelt u ons zo wreed?’ smeekten zij. 16 ‘Wij moeten zelf stro zoeken en toch net zoveel stenen maken als voorheen. Wij worden geslagen voor iets waar wij niets aan kunnen doen. Het is de schuld van uw opzichters, zij stellen onredelijke eisen.’ 17 Maar de farao was onverbiddelijk: ‘Jullie hebben kennelijk niet genoeg werk. Anders zouden jullie niet zeggen: “Laat ons gaan om onze God offers te brengen.” 18 Ga terug naar je werk. Jullie krijgen geen stro en de dagproductie van stenen wordt niet verminderd.’
19 Het was een hopeloze situatie. Toen de opzichters het paleis uitliepen, 20 troffen zij Mozes en Aäron aan die op hen stonden te wachten. 21 Zij zeiden verbitterd: ‘Moge de Here jullie straffen. Jullie hebben ons bij de farao en zijn mensen in een kwaad daglicht gesteld. Jullie hebben hun zelfs een reden gegeven om ons te doden.’ 22 Toen ging Mozes terug naar de Here en vroeg Hem: ‘Here, waarom behandelt U uw eigen volk zo slecht? Waarom hebt U mij gestuurd als U hun dit wilde aandoen? 23 Nadat ik uw boodschap aan de farao heb doorgegeven, is hij alleen maar wreder voor hen geworden en U hebt hen niet geholpen!’
Éxodo 5
Nueva Biblia de las Américas
Moisés y Aarón ante Faraón
5 Después Moisés y Aarón fueron y dijeron a Faraón: «Así dice el Señor, Dios de Israel(A): “Deja ir a Mi pueblo para que me celebre una fiesta en el desierto(B)”». 2 Pero Faraón dijo: «¿Quién es el Señor(C) para que yo escuche Su voz y deje ir a Israel? No conozco al Señor, y además, no dejaré ir a Israel(D)».
3 «El Dios de los hebreos nos ha salido al encuentro», contestaron ellos. «Déjenos ir, le rogamos, camino de tres días al desierto para ofrecer sacrificios al Señor nuestro Dios(E), no sea que venga sobre nosotros con pestilencia o con espada».
4 Pero el rey de Egipto les dijo: «Moisés y Aarón, ¿por qué apartan[a] al pueblo de sus trabajos? Vuelvan[b] a sus labores[c](F). 5 Miren», añadió Faraón, «el pueblo de la tierra es mucho ahora(G), ¡y ustedes quieren que ellos cesen en sus labores!».
Orden despótica de Faraón
6 Aquel mismo día, Faraón dio órdenes a los capataces[d] que estaban sobre el pueblo(H), y a sus jefes(I) y les dijo: 7 «Ya no darán, como antes, paja al pueblo para hacer ladrillos. Que vayan ellos y recojan paja por sí mismos. 8 Pero exigirán de[e] ellos la misma cantidad de ladrillos que hacían antes. No la disminuyan en lo más mínimo. Porque son perezosos[f], por eso claman y dicen: “Déjanos ir a ofrecer sacrificios a nuestro Dios(J)”. 9 Recárguese el trabajo sobre estos[g] hombres, para que estén ocupados en él y no presten atención a palabras falsas».
10 Salieron, pues, los capataces del pueblo y sus jefes y hablaron al pueblo(K) y dijeron: «Así dice Faraón: “No les daré paja. 11 Vayan ustedes mismos y recojan paja donde la hallen. Pero su tarea no será disminuida en lo más mínimo”».
12 Entonces el pueblo se dispersó por toda la tierra de Egipto para recoger rastrojos en lugar de paja. 13 Los capataces los apremiaban, diciendo: «Acaben sus tareas, su tarea diaria[h], como cuando tenían paja». 14 Y azotaban a los jefes de los israelitas que los capataces de Faraón habían puesto sobre ellos(L), diciéndoles(M): «¿Por qué no han terminado, ni ayer ni hoy, la cantidad de ladrillos requerida como antes?».
Queja de los jefes hebreos
15 Entonces los jefes de los israelitas fueron y clamaron a Faraón y dijeron: «¿Por qué trata usted así a sus siervos? 16 No se da paja a sus siervos, sin embargo, siguen diciéndonos: “Hagan ladrillos”. Y además sus siervos son azotados. Pero la culpa es de su pueblo». 17 Pero él contestó: «Son perezosos[i], muy perezosos(N). Por eso dicen: “Déjanos ir a ofrecer sacrificios al Señor”. 18 Ahora pues, vayan y trabajen. Pero no se les dará paja, sin embargo, deben entregar la misma cantidad de ladrillos».
19 Los jefes de los israelitas se dieron cuenta de que estaban en dificultades, cuando les dijeron[j]: «No deben disminuir su cantidad diaria de ladrillos[k]». 20 Al salir de la presencia de Faraón, se encontraron con Moisés y Aarón, que los estaban esperando[l], 21 y les dijeron(O): «Mire el Señor sobre ustedes y los juzgue(P), pues nos han hecho odiosos[m] ante los ojos de Faraón y ante los ojos de sus siervos(Q), poniéndoles una espada en la mano para que nos maten».
Oración de Moisés
22 Entonces Moisés se volvió al Señor, y dijo: «Oh Señor, ¿por qué has hecho mal a este pueblo? ¿Por qué me enviaste(R)? 23 Pues desde que vine a Faraón a hablar en Tu nombre, él ha hecho mal a este pueblo, y Tú no has hecho nada por librar a Tu pueblo(S)».
Footnotes
- 5:4 Lit. sueltan.
- 5:4 Lit. Id.
- 5:4 Lit. cargas.
- 5:6 O sobrestantes de obras; y así en el resto del cap.
- 5:8 Lit. impondrán sobre.
- 5:8 O están ociosos.
- 5:9 Lit. los.
- 5:13 Lit. lo de un día en su día.
- 5:17 O Están ociosos.
- 5:19 Lit. diciendo.
- 5:19 Lit. de sus ladrillos lo de un día en su día.
- 5:20 Lit. estaban de pie para encontrarlos.
- 5:21 Lit. han hecho que nuestro olor hieda.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Nueva Biblia de las Américas™ NBLA™ Copyright © 2005 por The Lockman Foundation