Exodus 8-9
New Living Translation
A Plague of Frogs
8 [a]Then the Lord said to Moses, “Go back to Pharaoh and announce to him, ‘This is what the Lord says: Let my people go, so they can worship me. 2 If you refuse to let them go, I will send a plague of frogs across your entire land. 3 The Nile River will swarm with frogs. They will come up out of the river and into your palace, even into your bedroom and onto your bed! They will enter the houses of your officials and your people. They will even jump into your ovens and your kneading bowls. 4 Frogs will jump on you, your people, and all your officials.’”
5 [b]Then the Lord said to Moses, “Tell Aaron, ‘Raise the staff in your hand over all the rivers, canals, and ponds of Egypt, and bring up frogs over all the land.’” 6 So Aaron raised his hand over the waters of Egypt, and frogs came up and covered the whole land! 7 But the magicians were able to do the same thing with their magic. They, too, caused frogs to come up on the land of Egypt.
8 Then Pharaoh summoned Moses and Aaron and begged, “Plead with the Lord to take the frogs away from me and my people. I will let your people go, so they can offer sacrifices to the Lord.”
9 “You set the time!” Moses replied. “Tell me when you want me to pray for you, your officials, and your people. Then you and your houses will be rid of the frogs. They will remain only in the Nile River.”
10 “Do it tomorrow,” Pharaoh said.
“All right,” Moses replied, “it will be as you have said. Then you will know that there is no one like the Lord our God. 11 The frogs will leave you and your houses, your officials, and your people. They will remain only in the Nile River.”
12 So Moses and Aaron left Pharaoh’s palace, and Moses cried out to the Lord about the frogs he had inflicted on Pharaoh. 13 And the Lord did just what Moses had predicted. The frogs in the houses, the courtyards, and the fields all died. 14 The Egyptians piled them into great heaps, and a terrible stench filled the land. 15 But when Pharaoh saw that relief had come, he became stubborn.[c] He refused to listen to Moses and Aaron, just as the Lord had predicted.
A Plague of Gnats
16 So the Lord said to Moses, “Tell Aaron, ‘Raise your staff and strike the ground. The dust will turn into swarms of gnats throughout the land of Egypt.’” 17 So Moses and Aaron did just as the Lord had commanded them. When Aaron raised his hand and struck the ground with his staff, gnats infested the entire land, covering the Egyptians and their animals. All the dust in the land of Egypt turned into gnats. 18 Pharaoh’s magicians tried to do the same thing with their secret arts, but this time they failed. And the gnats covered everyone, people and animals alike.
19 “This is the finger of God!” the magicians exclaimed to Pharaoh. But Pharaoh’s heart remained hard. He wouldn’t listen to them, just as the Lord had predicted.
A Plague of Flies
20 Then the Lord told Moses, “Get up early in the morning and stand in Pharaoh’s way as he goes down to the river. Say to him, ‘This is what the Lord says: Let my people go, so they can worship me. 21 If you refuse, then I will send swarms of flies on you, your officials, your people, and all the houses. The Egyptian homes will be filled with flies, and the ground will be covered with them. 22 But this time I will spare the region of Goshen, where my people live. No flies will be found there. Then you will know that I am the Lord and that I am present even in the heart of your land. 23 I will make a clear distinction between[d] my people and your people. This miraculous sign will happen tomorrow.’”
24 And the Lord did just as he had said. A thick swarm of flies filled Pharaoh’s palace and the houses of his officials. The whole land of Egypt was thrown into chaos by the flies.
25 Pharaoh called for Moses and Aaron. “All right! Go ahead and offer sacrifices to your God,” he said. “But do it here in this land.”
26 But Moses replied, “That wouldn’t be right. The Egyptians detest the sacrifices that we offer to the Lord our God. Look, if we offer our sacrifices here where the Egyptians can see us, they will stone us. 27 We must take a three-day trip into the wilderness to offer sacrifices to the Lord our God, just as he has commanded us.”
28 “All right, go ahead,” Pharaoh replied. “I will let you go into the wilderness to offer sacrifices to the Lord your God. But don’t go too far away. Now hurry and pray for me.”
29 Moses answered, “As soon as I leave you, I will pray to the Lord, and tomorrow the swarms of flies will disappear from you and your officials and all your people. But I am warning you, Pharaoh, don’t lie to us again and refuse to let the people go to sacrifice to the Lord.”
30 So Moses left Pharaoh’s palace and pleaded with the Lord to remove all the flies. 31 And the Lord did as Moses asked and caused the swarms of flies to disappear from Pharaoh, his officials, and his people. Not a single fly remained. 32 But Pharaoh again became stubborn and refused to let the people go.
A Plague against Livestock
9 “Go back to Pharaoh,” the Lord commanded Moses. “Tell him, ‘This is what the Lord, the God of the Hebrews, says: Let my people go, so they can worship me. 2 If you continue to hold them and refuse to let them go, 3 the hand of the Lord will strike all your livestock—your horses, donkeys, camels, cattle, sheep, and goats—with a deadly plague. 4 But the Lord will again make a distinction between the livestock of the Israelites and that of the Egyptians. Not a single one of Israel’s animals will die! 5 The Lord has already set the time for the plague to begin. He has declared that he will strike the land tomorrow.’”
6 And the Lord did just as he had said. The next morning all the livestock of the Egyptians died, but the Israelites didn’t lose a single animal. 7 Pharaoh sent his officials to investigate, and they discovered that the Israelites had not lost a single animal! But even so, Pharaoh’s heart remained stubborn,[e] and he still refused to let the people go.
A Plague of Festering Boils
8 Then the Lord said to Moses and Aaron, “Take handfuls of soot from a brick kiln, and have Moses toss it into the air while Pharaoh watches. 9 The ashes will spread like fine dust over the whole land of Egypt, causing festering boils to break out on people and animals throughout the land.”
10 So they took soot from a brick kiln and went and stood before Pharaoh. As Pharaoh watched, Moses threw the soot into the air, and boils broke out on people and animals alike. 11 Even the magicians were unable to stand before Moses, because the boils had broken out on them and all the Egyptians. 12 But the Lord hardened Pharaoh’s heart, and just as the Lord had predicted to Moses, Pharaoh refused to listen.
A Plague of Hail
13 Then the Lord said to Moses, “Get up early in the morning and stand before Pharaoh. Tell him, ‘This is what the Lord, the God of the Hebrews, says: Let my people go, so they can worship me. 14 If you don’t, I will send more plagues on you[f] and your officials and your people. Then you will know that there is no one like me in all the earth. 15 By now I could have lifted my hand and struck you and your people with a plague to wipe you off the face of the earth. 16 But I have spared you for a purpose—to show you my power[g] and to spread my fame throughout the earth. 17 But you still lord it over my people and refuse to let them go. 18 So tomorrow at this time I will send a hailstorm more devastating than any in all the history of Egypt. 19 Quick! Order your livestock and servants to come in from the fields to find shelter. Any person or animal left outside will die when the hail falls.’”
20 Some of Pharaoh’s officials were afraid because of what the Lord had said. They quickly brought their servants and livestock in from the fields. 21 But those who paid no attention to the word of the Lord left theirs out in the open.
22 Then the Lord said to Moses, “Lift your hand toward the sky so hail may fall on the people, the livestock, and all the plants throughout the land of Egypt.”
23 So Moses lifted his staff toward the sky, and the Lord sent thunder and hail, and lightning flashed toward the earth. The Lord sent a tremendous hailstorm against all the land of Egypt. 24 Never in all the history of Egypt had there been a storm like that, with such devastating hail and continuous lightning. 25 It left all of Egypt in ruins. The hail struck down everything in the open field—people, animals, and plants alike. Even the trees were destroyed. 26 The only place without hail was the region of Goshen, where the people of Israel lived.
27 Then Pharaoh quickly summoned Moses and Aaron. “This time I have sinned,” he confessed. “The Lord is the righteous one, and my people and I are wrong. 28 Please beg the Lord to end this terrifying thunder and hail. We’ve had enough. I will let you go; you don’t need to stay any longer.”
29 “All right,” Moses replied. “As soon as I leave the city, I will lift my hands and pray to the Lord. Then the thunder and hail will stop, and you will know that the earth belongs to the Lord. 30 But I know that you and your officials still do not fear the Lord God.”
31 (All the flax and barley were ruined by the hail, because the barley had formed heads and the flax was budding. 32 But the wheat and the emmer wheat were spared, because they had not yet sprouted from the ground.)
33 So Moses left Pharaoh’s court and went out of the city. When he lifted his hands to the Lord, the thunder and hail stopped, and the downpour ceased. 34 But when Pharaoh saw that the rain, hail, and thunder had stopped, he and his officials sinned again, and Pharaoh again became stubborn.[h] 35 Because his heart was hard, Pharaoh refused to let the people leave, just as the Lord had predicted through Moses.
Notas al pie
- 8:1 Verses 8:1-4 are numbered 7:26-29 in Hebrew text.
- 8:5 Verses 8:5-32 are numbered 8:1-28 in Hebrew text.
- 8:15 Hebrew made his heart heavy; also in 8:32.
- 8:23 As in Greek and Latin versions; Hebrew reads I will set redemption between.
- 9:7 Hebrew heavy.
- 9:14 Hebrew on your heart.
- 9:16 Greek version reads to display my power in you; compare Rom 9:17.
- 9:34 Hebrew made his heart heavy.
Exodus 8-9
Ang Pulong Sa Dios
8 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto[a] ug ingna siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 2 Kon dili mo gani sila palakwon, padagsangon ko ang mga baki sa tibuok mo nga nasod. 3 Mapuno ug baki ang Suba sa Nilo ug manulod kini sa imong palasyo, sa imong kuwarto, ug diha mismo sa imong higdaanan. Manulod usab sila sa mga balay sa imong mga opisyal ug sa imong katawhan, ug ngadto sa mga abuhan ug sa masahanan sa harina. 4 Manglukso ang mga baki diha kanimo, sa imong katawhan, ug sa tanan mong opisyal.’ ”
5 Miingon pa gayod ang Ginoo kang Moises, “Ingna si Aaron nga ipunting niya ang iyang baston ngadto sa mga suba, sapa, kanal, ug sa mga pundohanan ug tubig, ug manungha ang mga baki sa tibuok Ehipto.”
6 Busa gipunting ni Aaron ang iyang baston[b] ngadto sa mga katubigan sa Ehipto, ug nanungha ang mga baki ug milukop kini sa tibuok Ehipto. 7 Apan gihimo usab kining maong milagro sa mga madyikero pinaagi sa ilang mga madyik. Napatungha usab nila ang mga baki sa yuta sa Ehipto gikan sa mga katubigan.
8 Gipatawag sa hari si Moises ug si Aaron ug giingnan, “Pag-ampo kamo sa Ginoo nga kuhaon niya ang mga baki kanako ug sa akong katawhan, ug palakwon ko ang inyong katagilungsod sa paghalad ngadto sa Ginoo.” 9 Miingon si Moises sa hari, “Ingna lang ako kon kanus-a ako mag-ampo alang kanimo, sa imong mga opisyal, ug sa imong mga katawhan, aron mahanaw kanang mga baki kaninyo ug sa inyong mga balay. Ang anaa sa Suba sa Nilo mao lang ang mahibilin.” 10 Mitubag ang hari, “Ugma, pag-ampo alang kanako.” Miingon si Moises, “Matuman kana sumala sa imong giingon, aron mahibaloan mo nga walay sama sa Ginoo nga among Dios. 11 Mahanaw ang tanang baki diha kaninyo; ang anaa sa Suba sa Nilo mao lang ang mahibilin.”
12 Human makabiya si Moises ug si Aaron gikan sa hari, nagaampo si Moises sa Ginoo nga kuhaon ang mga baki nga iyang gipadala. 13 Gituman sa Ginoo ang gihangyo ni Moises. Nangamatay ang mga baki nga anaa sa mga kabalayan, sa mga tugkaran, ug sa mga kaumahan. 14 Gitigom kini sa mga Ehiptohanon; nagbungtod ang ilang mga tinapok ug nanimaho ang tibuok yuta sa Ehipto. 15 Apan pagkakita sa hari nga wala na ang mga baki, nagmagahi na usab siya ug wala siya maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo.
Ang mga Lamok
16 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Ingna si Aaron nga ihapak niya ang iyang baston sa yuta, ug mahimong mga lamok[c] ang abog sa tibuok yuta sa Ehipto.” 17 Gituman nila kini, ug sa dihang gihapak ni Aaron sa iyang baston ang yuta, nahimong mga lamok ang abog sa tibuok yuta sa Ehipto. Ug midagsang ang mga lamok ngadto sa mga tawo ug sa mga mananap. 18 Misulay ang mga madyikero sa paghimo ug sama niini pinaagi sa ilang mga madyik, apan wala nila kini mahimo. Padayon nga midagsang ang mga lamok sa mga tawo ug sa mga mananap.
19 Miingon ang mga madyikero sa hari, “Buhat kini sa Dios!” Apan gahi gihapon ug kasingkasing ang hari, ug wala gayod siya maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo.
Ang mga Insekto
20 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Sayo ug bangon ugma ug adtoa ang hari samtang nagapaingon siya sa suba. Ingna siya nga mao kini ang akong giingon: ‘Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 21 Kon dili mo gani sila palakwon, magpadala ako ug daghang insekto nganha kanimo, sa imong mga alagad ug sa imong katawhan ug mga balay. Mapuno sa mga insekto ang inyong mga balay ug ang yuta malukop niini. 22 Apan dili ingon niana ang mahitabo sa yuta sa Goshen diin nagapuyo ang akong katawhan; dili makita didto ang daghang insekto, aron mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, anaa sa maong dapit. 23 Ipakita ko ang kalainan sa akong pagtagad sa akong katawhan ug sa imong katawhan. Kini nga milagro himuon ko ugma.’ ” 24 Gihimo kini sa Ginoo. Midagsang ang daghang mga insekto ngadto sa palasyo sa hari ug sa mga balay sa iyang mga opisyal. Ug ang tibuok yuta sa Ehipto nadaot tungod niini.
25 Busa gipatawag dayon sa hari si Moises ug si Aaron ug giingnan, “Sige, paghalad kamo sa inyong Dios, apan diri lang sa Ehipto.” 26 Mitubag si Moises, “Dili mahimo nga dinhi kami maghalad sa Ehipto, kay ngil-ad alang sa mga Ehiptohanon ang among mga halad sa Ginoo nga among Dios. Ug kon maghalad kamig mga halad nga ngil-ad alang kanila, sigurado nga batohon nila kami. 27 Kinahanglan molakaw kami ug tulo ka adlaw ngadto sa kamingawan sa paghalad ug mga halad sa Ginoo nga among Dios, sumala sa gisugo niya kanamo.” 28 Miingon ang hari, “Tugotan ko kamo nga maghalad ug mga halad ngadto sa Ginoo nga inyong Dios didto sa kamingawan, apan ayaw lang kamo pagpalayo. Karon pag-ampo na kamo alang kanako.” 29 Mitubag si Moises, “Sige, inigbiya ko gayod dinhi, mag-ampo dayon ako sa Ginoo. Ugma mawala na ang mga insekto gikan kaninyo. Apan siguroha baya nga dili mo na kami limbongan pag-usab pinaagi sa dili mo pagpabiya kanamo aron sa paghalad ug mga halad ngadto sa Ginoo.”
30 Unya mibiya si Moises, ug nagaampo sa Ginoo. 31 Gituman sa Ginoo ang gihangyo ni Moises, ug nahanaw ang mga insekto gikan sa tanang mga Ehiptohanon. Wala gayoy nahibilin bisan usa niini. 32 Apan nagmagahi gihapon ang hari ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.
Ang Sakit sa Kahayopan
9 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto[d] ug ingna siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong mga katawhan aron makasimba sila kanako. 2 Kon dili mo pa gani sila palakwon, 3 padad-an ko ug makamatay nga sakit ang imong kahayopan sa kaumahan—mga kabayo, mga asno, mga kamelyo, mga baka, mga karnero, ug mga kanding. 4 Apan ipakita ko ang kalainan sa akong pagtagad sa kahayopan sa mga Israelinhon ug sa kahayopan sa mga Ehiptohanon; walay mangamatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon.’ ” 5 Gipahibalo sa Ginoo nga himuon niya kini pagkasunod adlaw. 6 Tuod man gihimo gayod niya kini. Nangamatay ang tanang mga kahayopan sa mga Ehiptohanon, apan wala gayoy namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. 7 Nagpadala ang hari ug mga tawo sa pagsusi kon tinuod nga walay namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. Apan bisan nahibaloan niya nga tinuod kini, gahi gihapon siyag kasingkasing ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.
Ang mga Hubag-hubag
8 Unya miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, “Pagkuha kamo ug tagsa ka kumkom nga abo gikan sa hurnohan ug ipasabwag kini kang Moises sa kahanginan atubangan sa hari. 9 Magkatag kini nga abog sa tibuok Ehipto, ug tungod niini tuboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan.” 10 Busa mikuha si Moises ug si Aaron ug abo sa hurnohan ug mitindog atubangan sa hari. Gisabwag kini ni Moises sa kahanginan, ug gituboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan. 11 Bisan ang mga madyikero dili makaatubang kang Moises, kay hasta sila gituboan usab ug mga hubag-hubag sama sa tanang Ehiptohanon. 12 Apan gipagahi pa gayod sa Ginoo ang kasingkasing sa hari ug wala siya maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo kang Moises.
Ang Ulan nga Batunaw
13 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Sayo ug bangon ugma ug adtoa ang hari ug ingna, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 14 Kay kon dili, ipadala ko ang hilabihan kagrabe nga katalagman diha kanimo, sa imong mga opisyal, ug sa imong katawhan aron mahibaloan mo nga walay sama kanako sa tibuok kalibotan. 15 Niining higayona, gihapak ko na unta ikaw ug ang imong katawhan sa usa ka dakong katalagman, ug wala ka na unta karon sa kalibotan. 16 Apan gitugotan ko ikaw nga mabuhi aron makita mo ang akong gahom ug aron mabantog ang akong ngalan sa tibuok kalibotan. 17 Apan nagpasigarbo ka gihapon ug wala mo tugoti ang akong katawhan nga molakaw. 18 Busa ugma, sa ingon niini nga oras, paulanan ko kamo ug labihan ka dagkong batunaw[e] nga wala pa gayod ninyo sukad masinati gikan sa pagkatukod sa Ehipto. 19 Busa karon dayon, pagmando nga ipasilong ang tanan mong kahayopan ug ang tanang ulipon nga anaa sa kaumahan, kay ang bisan unsa nga anaa sa gawas, tawo man o kahayopan, mangamatay kon mahulogan sa ulan nga batunaw[f].’ ” 20 Ang uban nga mga opisyal sa hari nahadlok sa giingon sa Ginoo, busa dali-dali nila nga gipasilong ang ilang mga ulipon ug kahayopan. 21 Apan ang uban wala magtagad sa giingon sa Ginoo; gipasagdan nila sa gawas ang ilang mga ulipon ug kahayopan.
22 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ibayaw ang imong baston[g] sa langit aron moulan ug batunaw sa tibuok Ehipto—sa mga tawo, sa mga kahayopan, ug sa tanang tanom.” 23-24 Busa sa dihang gibayaw ni Moises ang iyang baston sa langit, gipadalogdog sa Ginoo ug gipakilat, ug gipaulan ug batunaw. Wala pa gayod sukad mahitabo ang sama niini kakusog nga ulan nga batunaw sa tibuok Ehipto sukad nga nahimo kining nasod. Samtang nagaulan ug batunaw, sige usab ug pangilat. 25 Ang tanang mga tawo ug mga kahayopan nga didto sa gawas nangamatay, lakip ang tanang mga tanom ug mga kahoy. 26 Ang wala lang paulani ug batunaw mao ang Goshen diin nagapuyo ang mga Israelinhon.
27 Gipatawag dayon sa hari si Moises ug si Aaron. Miingon siya kanila, “Niining higayona giangkon ko nga ako nakasala. Husto ang Ginoo; ako ug ang akong katawhan mao ang sayop. 28 Hangyoa ang Ginoo nga hunongon na niya kining hilabihan kakusog nga dalogdog ug ulan nga batunaw. Palakwon ko na kamo. Dili na kinahanglan nga magpabilin pa kamo dinhi.”
29 Mitubag si Moises, “Iniggawas ko sa siyudad, ibayaw ko ang akong kamot sa pag-ampo sa Ginoo. Mohunong ang dalogdog ug dili na mag-ulan ug batunaw, aron mahibaloan mo nga ang kalibotan iya sa Ginoo. 30 Apan nasayod ako nga ikaw ug ang imong mga opisyal wala gihapon mahadlok sa Ginoong Dios.”
31 (Nangadaot ang mga tanom nga flax[h] ug barley[i] kay anihonon na kaniadto ang mga barley ug namulak na ang mga flax. 32 Apan wala nangadaot ang mga trigo ug espelta kay dili pa kini anihonon.)
33 Mibiya si Moises sa hari ug migawas sa siyudad. Gibayaw niya ang iyang mga kamot sa pag-ampo ngadto sa Ginoo, ug mihunong ang pagdalogdog, ang pagpangahulog sa batunaw, ug ang pag-ulan. 34 Pagkakita sa hari nga mihunong na ang ulan, ang batunaw, ug ang dalogdog, nagpakasala siya pag-usab. Nagmagahi na usab ang iyang kasingkasing ug sa iyang mga opisyal. 35 Nagmagahi ang hari ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Moises.
Notas al pie
- 8:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo.
- 8:6 baston: sa literal, kamot.
- 8:16 lamok: o, kuto. Dili klaro ang buot ipasabot niini sa Hebreo nga teksto.
- 9:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo.
- 9:18 batunaw: Sa uban nga Binisaya, yelo.
- 9:19 Ice
- 9:22 baston: sa Hebreo, kamot. Apan tan-awa sa bersikulo 23.
- 9:31 flax: Tanom nga ginahimo nga linen.
- 9:31 barley: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.