Exodus 10:1-12:13
New Living Translation
A Plague of Locusts
10 Then the Lord said to Moses, “Return to Pharaoh and make your demands again. I have made him and his officials stubborn[a] so I can display my miraculous signs among them. 2 I’ve also done it so you can tell your children and grandchildren about how I made a mockery of the Egyptians and about the signs I displayed among them—and so you will know that I am the Lord.”
3 So Moses and Aaron went to Pharaoh and said, “This is what the Lord, the God of the Hebrews, says: How long will you refuse to submit to me? Let my people go, so they can worship me. 4 If you refuse, watch out! For tomorrow I will bring a swarm of locusts on your country. 5 They will cover the land so that you won’t be able to see the ground. They will devour what little is left of your crops after the hailstorm, including all the trees growing in the fields. 6 They will overrun your palaces and the homes of your officials and all the houses in Egypt. Never in the history of Egypt have your ancestors seen a plague like this one!” And with that, Moses turned and left Pharaoh.
7 Pharaoh’s officials now came to Pharaoh and appealed to him. “How long will you let this man hold us hostage? Let the men go to worship the Lord their God! Don’t you realize that Egypt lies in ruins?”
8 So Moses and Aaron were brought back to Pharaoh. “All right,” he told them, “go and worship the Lord your God. But who exactly will be going with you?”
9 Moses replied, “We will all go—young and old, our sons and daughters, and our flocks and herds. We must all join together in celebrating a festival to the Lord.”
10 Pharaoh retorted, “The Lord will certainly need to be with you if I let you take your little ones! I can see through your evil plan. 11 Never! Only the men may go and worship the Lord, since that is what you requested.” And Pharaoh threw them out of the palace.
12 Then the Lord said to Moses, “Raise your hand over the land of Egypt to bring on the locusts. Let them cover the land and devour every plant that survived the hailstorm.”
13 So Moses raised his staff over Egypt, and the Lord caused an east wind to blow over the land all that day and through the night. When morning arrived, the east wind had brought the locusts. 14 And the locusts swarmed over the whole land of Egypt, settling in dense swarms from one end of the country to the other. It was the worst locust plague in Egyptian history, and there has never been another one like it. 15 For the locusts covered the whole country and darkened the land. They devoured every plant in the fields and all the fruit on the trees that had survived the hailstorm. Not a single leaf was left on the trees and plants throughout the land of Egypt.
16 Pharaoh quickly summoned Moses and Aaron. “I have sinned against the Lord your God and against you,” he confessed. 17 “Forgive my sin, just this once, and plead with the Lord your God to take away this death from me.”
18 So Moses left Pharaoh’s court and pleaded with the Lord. 19 The Lord responded by shifting the wind, and the strong west wind blew the locusts into the Red Sea.[b] Not a single locust remained in all the land of Egypt. 20 But the Lord hardened Pharaoh’s heart again, so he refused to let the people go.
A Plague of Darkness
21 Then the Lord said to Moses, “Lift your hand toward heaven, and the land of Egypt will be covered with a darkness so thick you can feel it.” 22 So Moses lifted his hand to the sky, and a deep darkness covered the entire land of Egypt for three days. 23 During all that time the people could not see each other, and no one moved. But there was light as usual where the people of Israel lived.
24 Finally, Pharaoh called for Moses. “Go and worship the Lord,” he said. “But leave your flocks and herds here. You may even take your little ones with you.”
25 “No,” Moses said, “you must provide us with animals for sacrifices and burnt offerings to the Lord our God. 26 All our livestock must go with us, too; not a hoof can be left behind. We must choose our sacrifices for the Lord our God from among these animals. And we won’t know how we are to worship the Lord until we get there.”
27 But the Lord hardened Pharaoh’s heart once more, and he would not let them go. 28 “Get out of here!” Pharaoh shouted at Moses. “I’m warning you. Never come back to see me again! The day you see my face, you will die!”
29 “Very well,” Moses replied. “I will never see your face again.”
Death for Egypt’s Firstborn
11 Then the Lord said to Moses, “I will strike Pharaoh and the land of Egypt with one more blow. After that, Pharaoh will let you leave this country. In fact, he will be so eager to get rid of you that he will force you all to leave. 2 Tell all the Israelite men and women to ask their Egyptian neighbors for articles of silver and gold.” 3 (Now the Lord had caused the Egyptians to look favorably on the people of Israel. And Moses was considered a very great man in the land of Egypt, respected by Pharaoh’s officials and the Egyptian people alike.)
4 Moses had announced to Pharaoh, “This is what the Lord says: At midnight tonight I will pass through the heart of Egypt. 5 All the firstborn sons will die in every family in Egypt, from the oldest son of Pharaoh, who sits on his throne, to the oldest son of his lowliest servant girl who grinds the flour. Even the firstborn of all the livestock will die. 6 Then a loud wail will rise throughout the land of Egypt, a wail like no one has heard before or will ever hear again. 7 But among the Israelites it will be so peaceful that not even a dog will bark. Then you will know that the Lord makes a distinction between the Egyptians and the Israelites. 8 All the officials of Egypt will run to me and fall to the ground before me. ‘Please leave!’ they will beg. ‘Hurry! And take all your followers with you.’ Only then will I go!” Then, burning with anger, Moses left Pharaoh.
9 Now the Lord had told Moses earlier, “Pharaoh will not listen to you, but then I will do even more mighty miracles in the land of Egypt.” 10 Moses and Aaron performed these miracles in Pharaoh’s presence, but the Lord hardened Pharaoh’s heart, and he wouldn’t let the Israelites leave the country.
The First Passover
12 While the Israelites were still in the land of Egypt, the Lord gave the following instructions to Moses and Aaron: 2 “From now on, this month will be the first month of the year for you. 3 Announce to the whole community of Israel that on the tenth day of this month each family must choose a lamb or a young goat for a sacrifice, one animal for each household. 4 If a family is too small to eat a whole animal, let them share with another family in the neighborhood. Divide the animal according to the size of each family and how much they can eat. 5 The animal you select must be a one-year-old male, either a sheep or a goat, with no defects.
6 “Take special care of this chosen animal until the evening of the fourteenth day of this first month. Then the whole assembly of the community of Israel must slaughter their lamb or young goat at twilight. 7 They are to take some of the blood and smear it on the sides and top of the doorframes of the houses where they eat the animal. 8 That same night they must roast the meat over a fire and eat it along with bitter salad greens and bread made without yeast. 9 Do not eat any of the meat raw or boiled in water. The whole animal—including the head, legs, and internal organs—must be roasted over a fire. 10 Do not leave any of it until the next morning. Burn whatever is not eaten before morning.
11 “These are your instructions for eating this meal: Be fully dressed,[c] wear your sandals, and carry your walking stick in your hand. Eat the meal with urgency, for this is the Lord’s Passover. 12 On that night I will pass through the land of Egypt and strike down every firstborn son and firstborn male animal in the land of Egypt. I will execute judgment against all the gods of Egypt, for I am the Lord! 13 But the blood on your doorposts will serve as a sign, marking the houses where you are staying. When I see the blood, I will pass over you. This plague of death will not touch you when I strike the land of Egypt.
Exodus 10:1-12:13
Ang Pulong Sa Dios
Ang mga Dulon
10 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto,[a] kay gipagahi ko ang kasingkasing niya ug sa iyang mga opisyal aron padayon ko nga ikapakita kanila kining akong mga milagro, 2 ug aron ikasulti ninyo sa inyong mga anak ug mga apo kon giunsa ko pagsilot ang mga Ehiptohanon, ug kon unsa ang mga milagro nga gihimo ko taliwala kanila. Niining paagiha mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”
3 Busa miadto si Moises ug si Aaron sa hari ug miingon, “Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: ‘Hangtod kanus-a ka magdumili sa pagpaubos sa imong kaugalingon kanako? Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 4 Kon dili mo gani sila palakwon, ugma padad-an ko ug mga dulon ang imong nasod. 5 Tungod sa ilang kadaghan, dili na makita ang yuta. Kan-on nila ang nahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw, lakip ang tanan ninyong mga kahoy. 6 Mapuno sa mga dulon ang imong palasyo ug ang mga balay sa imong mga opisyal ug mga katawhan. Ang inyong mga katigulangan wala gayod nakakitag sama niini sa yuta sa Ehipto sukad sa ilang pag-abot dinhi.’ ” Unya mitalikod sila ni Moises ug milakaw.
7 Miingon ang mga opisyal sa hari kaniya, “Hangtod kanus-a mo pasagdan kining kalamidad[b] nga nagadaot kanato? Palakwa na ang mga Israelinhon, aron makasimba sila sa Ginoo nga ilang Dios. Wala mo ba makita nga dako na ang kadaot sa Ehipto?”
8 Busa gipabalik pag-usab si Moises ug si Aaron sa hari. Miingon ang hari kanila, “Sige, makalakaw na kamo sa pagsimba sa Ginoo nga inyong Dios. Apan sultihi ako ninyo kon kinsa ang manglakaw.” 9 Mitubag si Moises, “Manglakaw kaming tanan, bata ug tigulang. Dad-on namo ang among mga anak ug kahayopan, kay magsaulog kami ug pista alang sa Ginoo.”
10 Mabiay-biayon nga miingon ang hari, “Hinaut nga ubanan kamo sa Ginoo kon palakwon ko kamo ug ang inyong pamilya! Klaro nga daotan gayod ang inyong tuyo kay moikyas kamo! 11 Dili ko mosugot! Ang mga lalaki lang ang molakaw aron mosimba sa Ginoo, kay mao man gayod kaha kana ang inyong gusto.” Gipapahawa dayon si Moises ug si Aaron sa atubangan sa hari.
12 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ipunting ang imong baston[c] sa yuta sa Ehipto aron motungha ang mga dulon, ug kan-on nila ang nahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw.” 13 Busa gipunting ni Moises ang iyang baston, ug nagpadala ang Ginoo ug hangin nga gikan sa sidlakan tibuok adlaw ug gabii. Pagkabuntag nagdala ang hangin ug mga dulon 14 nga daghan kaayo, ug midagsa kini sa tibuok Ehipto. Wala pa gayoy sama niadto nga pagdagsang sa dulon sukad masukad ug bisan pa human niadto. 15 Mitabon ang dulon sa tibuok yuta sa Ehipto hangtod nga daw miitom ang yuta. Gipangaon nila ang nangahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw, lakip ang tanang mga bunga sa kahoy. Wala gayoy nahibilin nga tanom sa tibuok Ehipto. 16 Dali-dali nga gipatawag sa hari si Moises ug si Aaron, ug giingnan, “Nakasala ako sa Ginoo nga inyong Dios ug kaninyo. 17 Busa pasayloa ninyo ako niining higayona, ug pag-ampo kamo sa Ginoo nga inyong Dios nga kuhaon niya kining makamatay nga katalagman gikan kanako.”
18 Unya mibiya si Moises sa hari ug nagaampo sa Ginoo. 19 Mitubag ang Ginoo pinaagi sa pagpadala ug kusog nga hangin gikan sa kasadpan ug gipalid niini ang mga dulon ngadto sa Pulang Dagat. Wala na gayoy nahibilin nga dulon sa tibuok Ehipto. 20 Apan gipagahi gihapon sa Ginoo ang kasingkasing sa hari, ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.
Ang Kangitngit
21 Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ibayaw ang imong kamot ngadto sa langit aron matabonan sa hilabihan nga kangitngit ang tibuok Ehipto.” 22 Busa gibayaw ni Moises ang iyang kamot sa langit, ug mingitngit pag-ayo ang tibuok Ehipto sulod sa tulo ka adlaw. 23 Walay migawas nga mga Ehiptohanon sa ilang balay niadtong mga adlawa, kay wala man silay makita. Apan may kahayag sa dapit nga gipuy-an sa mga Israelinhon.
24 Gipatawag dayon sa hari si Moises ug giingnan, “Sige, simba na kamo sa Ginoo. Dad-a ang inyong mga pamilya, apan ibilin ang inyong kahayopan.” 25 Apan mitubag si Moises, “Kinahanglan dad-on namo ang among kahayopan aron makahalad kami ug mga halad nga sinunog alang sa Ginoo nga among Dios. 26 Dad-on namo ang tanan namong kahayopan. Wala gayoy ibilin bisan usa kanila, kay wala kami kahibalo kon unsa nga hayop ang ipahalad sa Ginoo kanamo. Mahibaloan lang namo kini kon atua na kami didto.”
27 Apan gipagahi gihapon sa Ginoo ang kasingkasing sa hari, ug wala niya sila palakwa. 28 Miingon ang hari kang Moises, “Pahawa sa akong atubangan! Ayaw na pakita kanako pag-usab, kay kon makita ko pa gani ikaw, ipapatay ko ikaw!” 29 Mitubag si Moises, “Kon mao kana ang imong gusto, dili na ako magpakita kanimo pag-usab.”
Gipahibalo ni Moises nga Pamatyon ang mga Kamagulangang Lalaki sa mga Ehiptohanon
11 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Padad-an ko ug usa pa ka katalagman ang hari ug ang Ehipto. Human niana, palakwon na niya kamo. Abugon pa gani niya kamo tungod kay gusto na gayod niya nga mopahawa kamo. 2 Ingna ang mga Israelinhon, lalaki ug babaye, nga mangayo sila sa ilang mga silingan nga mga Ehiptohanon ug mga alahas nga plata ug bulawan.” 3 (Gitugotan sa Ginoo nga mahimong maayo ang mga Ehiptohanon ngadto sa mga Israelinhon. Ug gitahod pag-ayo si Moises sa mga opisyal sa hari ug sa mga lumulupyo sa Ehipto.)
4 Busa miingon si Moises sa hari, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Molabay ako sa tibuok Ehipto sa tungang gabii 5 ug mangamatay ang tanang kamagulangang anak nga lalaki sa Ehipto, gikan sa kamagulangan sa hari, nga mao ang mopuli sa iyang trono, hangtod ngadto sa kamagulangang sa pinakaubos nga ulipong babaye. Lakip ang tanang unang laki nga anak sa kahayopan mangamatay usab. 6 Madunggan ang pagminatay ug hilak sa tibuok Ehipto nga wala pa gayod sukad mahitabo, ug dili na gayod mahitabo pa pag-usab. 7 Apan sa nahimutangan sa mga Israelinhon may kalinaw; bisan usig sa iro walay madunggan.’ Niining paagiha mahibaloan ninyo nga lahi ang pagtagad sa Ginoo sa mga Israelinhon kay sa mga Ehiptohanon. 8 Ug ang tanan mo nga opisyal moduol kanako nga nagayukbo ug nagaingon, ‘Lakaw na kamo uban sa mga tawo nga nagasunod kanimo!’ Ug pagkahuman niana, molakaw ako.” Unya masuk-anon kaayo nga mibiya si Moises sa hari.
9 Miingon ang Ginoo kang Moises, “Dili maminaw ang hari kanimo aron mas daghan pa nga mga milagro ang mahimo ko diha sa Ehipto.” 10 Kini nga mga milagro gihimo ni Moises ug ni Aaron atubangan sa hari, apan gipagahi sa Ginoo ang kasingkasing sa hari, ug wala tugoti sa hari nga mobiya ang mga Israelinhon sa iyang nasod.
Ang Paglabay sa Anghel
12 Unya miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron didto sa Ehipto, 2 “Gikan karon, kini nga bulan mao na ang unang bulan sa tuig alang kaninyo. 3 Ipahibalo ninyo sa tibuok katilingban sa Israel nga sa ikanapulo nga adlaw niining bulana, ang matag pamilya mag-andam ug usa ka nating karnero o nating kanding. 4 Kon ang usa ka pamilya gamay ra ug dili makahurot ug usa ka karnero, bahinon nila kini sa ilang silingan sumala sa gidaghanon sa matag pamilya ug sumala sa makaon sa matag tawo. 5 Kinahanglan nga ang kanding o karnero nga inyong pilion laki nga usa pa ka tuig ug walay depekto. 6 Atimanon ninyo kini hangtod sa kilomkilom sa ika-14 nga adlaw sa bulan diin ihawon sa tibuok katilingban sa Israel kining mga mananapa. 7 Unya magkuha kamo ug dugo niini ug ipahid ninyo sa ibabaw ug sa isigka-kilid sa pultahan sa mga balay nga kan-an ninyo sa mga karnero. 8 Nianang gabhiona, magkaon kamo ug sinugba nga karnero, pait nga mga tanom, ug pan nga walay patubo. 9 Ayaw ninyo kan-a nga hilaw o sinabwan ang karne sa karnero; isugba ninyo kini nga tibuok uban ang ulo, tiil, ug ang mga bahin nga anaa sa sulod sa ginhawaan. 10 Hutda ninyo kinig kaon, ug ayaw ninyog pabuntagi. Kon may mahibilin man gayod sa buntag, sunoga ninyo kini. 11 Sa pagkaon ninyo niini, kinahanglan nga nagsul-ob na kamo sa inyong bisting panglakaw ug sa inyong mga sandalyas, ug nagagunit sa inyong baston. Dalia ninyo kini pagkaon. Mao kini ang Pista sa Paglabay sa Anghel nga saulogon ninyo sa pagpasidungog kanako.
12 “Niana gayong gabhiona molabay ako sa Ehipto ug pamatyon ko ang tanang kamagulangang anak nga mga lalaki sa mga Ehiptohanon, lakip ang tanang unang laki nga anak sa ilang mga kahayopan. Silotan ko ang tanang dios sa Ehipto. Ako mao ang Ginoo. 13 Ang dugo nga gipahid ninyo sa isigka-kilid sa inyong mga pultahan mao ang akong ilhanan kon asa nga mga balay ang inyong ginapuy-an. Kon makita ko ang dugo, labyan ko lang kamo, ug dili kamo maunsa inigsilot ko sa Ehipto.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.