Edicto real en favor de los judíos

Ese mismo día el rey Asuero dio a la reina Ester las propiedades de Amán, el enemigo de los judíos. Mardoqueo se presentó ante el rey, porque Ester le había dicho cuál era su parentesco con ella. El rey se quitó el anillo con su sello, el cual había recuperado de Amán, y se lo obsequió a Mardoqueo. Ester, por su parte, lo designó administrador de las propiedades de Amán.

Luego Ester volvió a interceder ante el rey. Se echó a sus pies y, con lágrimas en los ojos, suplicó que pusiera fin al malvado plan que Amán, el agagueo, había maquinado contra los judíos. El rey extendió a Ester el cetro de oro. Entonces ella se levantó y, permaneciendo de pie ante él, dijo:

—Si me he ganado el favor de Su Majestad, y si piensa que es correcto hacerlo y está contento conmigo, dígnese dar una contraorden que invalide los decretos para aniquilar a los judíos que están en todas las provincias del reino, los cuales fraguó y escribió Amán, hijo de Hamedata, el agagueo. Porque ¿cómo podría yo ver la calamidad que se cierne sobre mi pueblo? ¿Cómo podría ver impasible el exterminio de mi gente?

El rey Asuero respondió entonces a la reina Ester y a Mardoqueo el judío:

—Debido a que Amán atentó contra los judíos, he dado sus propiedades a Ester y a él lo han colgado en la horca. Redacten ahora, en mi nombre, otro decreto en favor de los judíos, como mejor les parezca, y séllenlo con mi anillo real. Un documento escrito en mi nombre y sellado con mi anillo es imposible de revocar.

De inmediato fueron convocados los secretarios del rey. Era el día veintitrés del mes tercero, el mes de siván. Se escribió todo lo que Mardoqueo ordenó a los judíos y a los sátrapas, gobernadores y nobles de las ciento veintisiete provincias que se extendían desde la India hasta Cus. Esas órdenes se promulgaron en la escritura de cada provincia y en el idioma de cada pueblo; también en la escritura e idioma propios de los judíos. 10 Mardoqueo escribió los decretos en nombre del rey Asuero, los selló con el anillo real y los envió por medio de mensajeros del rey, que montaban veloces corceles de las caballerizas reales.

11 El edicto del rey facultaba a los judíos de cada ciudad a reunirse y defenderse, a exterminar, matar y aniquilar a cualquier fuerza armada de otro pueblo o provincia que los atacara a ellos o a sus mujeres y niños; también a apoderarse de los bienes de sus enemigos. 12 Para llevar esto a cabo en todas las provincias del rey Asuero, se fijó el día trece del mes doce, que es el mes de adar. 13 En cada provincia se emitiría como ley una copia del texto del edicto y se daría a conocer a todos los pueblos. Así los judíos estarían preparados ese día para vengarse de sus enemigos.

14 Los mensajeros, siguiendo las órdenes del rey, salieron de prisa montando veloces corceles. El edicto se publicó también en la ciudad de Susa.

15 Mardoqueo salió de la presencia del rey vistiendo ropas reales de color azul y blanco, una gran corona de oro y un manto de hilo de lino fino color púrpura. La ciudad de Susa estalló en gritos de alegría. 16 Para los judíos, aquel fue un tiempo de luz y de alegría, júbilo y honor. 17 En cada provincia y ciudad adonde llegaban el edicto y la orden del rey había alegría y regocijo entre los judíos, con banquetes y festejos. Y muchas personas de otros pueblos se hicieron judíos por miedo a ellos.

Porunca pentru iudei

În aceeaşi zi, împăratul Ahaşveroş a dat împărătesei Estera casa lui Haman, vrăjmaşul iudeilor. Şi Mardoheu a venit înaintea împăratului, căci Estera arătase legătura ei de rudenie(A) cu el. Împăratul şi-a scos inelul(B) pe care-l luase înapoi de la Haman şi l-a dat lui Mardoheu. Estera, din partea ei, a pus pe Mardoheu peste casa lui Haman. Apoi Estera a vorbit din nou înaintea împăratului. S-a aruncat la picioarele lui, a plâns, l-a rugat să oprească urmările răutăţii lui Haman, Agaghitul, şi izbânda planurilor lui împotriva iudeilor. Împăratul a întins toiagul(C) împărătesc de aur Esterei, care s-a ridicat şi a stat în picioare înaintea împăratului. Ea a zis atunci: „Dacă împăratul găseşte cu cale şi dacă am căpătat trecerea înaintea lui, dacă lucrul pare potrivit împăratului şi dacă eu sunt plăcută înaintea lui, să se scrie ca să se întoarcă scrisorile făcute de Haman, fiul lui Hamedata, Agaghitul, şi scrise de el cu gând să piardă pe iudeii care sunt în toate ţinuturile împăratului. Căci cum aş putea eu să văd nenorocirea(D) care ar atinge pe poporul meu şi cum aş putea să văd nimicirea neamului meu?” Împăratul Ahaşveroş a zis împărătesei Estera şi iudeului Mardoheu: „Iată, am(E) dat Esterei casa lui Haman, şi el a fost spânzurat pe spânzurătoare, pentru că întinsese mâna împotriva iudeilor. Scrieţi dar în folosul iudeilor cum vă va plăcea, în numele împăratului, şi pecetluiţi cu inelul împăratului. Căci o scrisoare scrisă în numele împăratului şi pecetluită cu inelul împăratului nu poate fi(F) desfiinţată.” Logofeţii împăratului au fost chemaţi(G) în vremea aceea, în a douăzeci şi treia zi a lunii a treia, adică luna Sivan, şi au scris, după tot ce a poruncit Mardoheu, iudeilor, căpeteniilor oştirii, dregătorilor şi mai-marilor celor o sută douăzeci şi şapte de ţinuturi aşezate de la India(H) la Etiopia, fiecărui ţinut după(I) scrierea lui, fiecărui popor după limba lui şi iudeilor după scrierea şi limba lor. 10 Au scris(J) în numele împăratului Ahaşveroş şi au pecetluit cu inelul împăratului. Au trimis scrisorile prin alergători, călări pe cai şi catâri născuţi din iepe. 11 Prin aceste scrisori, împăratul dădea voie iudeilor, în oricare cetate ar fi fost, să se adune şi să-şi apere viaţa, să nimicească, să omoare şi să piardă, împreună cu pruncii şi femeile lor, pe toţi aceia din fiecare popor şi din fiecare ţinut care ar lua armele să-i lovească şi să le prade(K) averile. 12 Aceasta să se facă într-o singură zi(L) în toate ţinuturile împăratului Ahaşveroş, şi anume în a treisprezecea zi a lunii a douăsprezecea, adică luna Adar. 13 Aceste scrisori cuprindeau hotărârea(M) care trebuia vestită în fiecare ţinut şi dădeau de ştire tuturor popoarelor că iudeii stau gata pentru ziua aceea, ca să se răzbune pe vrăjmaşii lor. 14 Alergătorii, călări pe cai şi pe catâri, au plecat îndată şi în toată graba, după porunca împăratului. Hotărârea a fost vestită şi în capitala Susa. 15 Mardoheu a ieşit de la împărat cu o haină împărătească albastră şi albă, cu o mare cunună de aur şi cu o mantie de in subţire şi de purpură. Cetatea Susa(N) striga şi se bucura. 16 Pentru iudei nu era decât fericire(O) şi bucurie, veselie şi slavă. 17 În fiecare ţinut şi în fiecare cetate, pretutindeni unde ajungea porunca împăratului şi hotărârea lui, a fost între iudei bucurie şi veselie, ospeţe şi zile(P) de sărbătoare. Şi mulţi oameni dintre popoarele ţării s-au făcut(Q) iudei, căci îi apucase frica(R) de iudei.

Mordecai Promoted

On that day King Ahasuerus gave the house of Haman, (A)the enemy of the Jews, to Queen Esther; and Mordecai came before the king, because Esther had disclosed (B)what he was to her. Then (C)the king took off his signet ring, which he had taken away from Haman, and gave it to Mordecai. And Esther set Mordecai over the house of Haman.

Then Esther spoke again [a]to the king, fell at his feet, wept, and pleaded for his compassion to avert the evil scheme of Haman the Agagite and his plot which he had devised against the Jews. And (D)the king extended the golden scepter to Esther. So Esther got up and stood before the king. Then she said, “(E)If it pleases the king and if I have found favor before him, and the matter seems proper to the king and I am pleasing in his sight, let it be written to revoke the (F)letters devised by Haman, the son of Hammedatha the Agagite, which he wrote to eliminate the Jews who are in all the king’s provinces. For (G)how can I endure to see the disaster which will happen to my people, and how can I endure to see the destruction of my kindred?” So King Ahasuerus said to Queen Esther and to Mordecai the Jew, “Behold, (H)I have given the house of Haman to Esther, and they have hanged him on the wooden gallows because he had reached out with his hand against the Jews.

The King’s Decree Avenges the Jews

Now you write to the Jews [b]as you see fit, in the king’s name, and (I)seal it with the king’s signet ring; for a decree which is written in the name of the king and sealed with the king’s signet ring (J)may not be revoked.”

(K)So the king’s scribes were summoned at that time in the third month (that is, the month Sivan), on the twenty-third [c]day; and it was written in accordance with everything that Mordecai commanded the Jews, the satraps, the governors, and the officials of the provinces which extended (L)from India to [d]Cush, 127 provinces, to (M)every province according to its script, and to every people according to their language, as well as to the Jews according to their script and their language. 10 He wrote in the name of King Ahasuerus, and sealed it with the king’s signet ring, and sent letters by couriers on (N)horses, riding on royal relay horses, offspring of racing mares. 11 [e]In the letters the king granted the Jews who were in each and every city the right (O)to assemble and to defend their lives, (P)to destroy, kill, and eliminate the entire army of any people or province which was going to attack them, including children and women, and (Q)to plunder their spoils, 12 on (R)one day in all the provinces of King Ahasuerus, on the thirteenth day of the twelfth month (that is, the month Adar). 13 (S)A copy of the edict to be [f]issued as law in each and every province was published to all the peoples, so that the Jews would be ready for this day to avenge themselves on their enemies. 14 The couriers, hurrying and speeded by the king’s command, left, riding on the royal relay horses; and the decree was issued at the citadel in Susa.

15 Then Mordecai went out from the presence of the king (T)in a royal robe of violet and white, with a large crown of gold and (U)a garment of fine linen and purple; and (V)the city of Susa shouted and rejoiced. 16 For the Jews there was (W)light, joy, jubilation, and honor. 17 In each and every province and in each and every city, wherever the king’s commandment and his decree arrived, there was joy and jubilation for the Jews, a feast and a [g](X)holiday. And (Y)many among the peoples of the land [h]became Jews, because the dread of the Jews had fallen on them.

Footnotes

  1. Esther 8:3 Lit before
  2. Esther 8:8 Lit according to the good in your eyes
  3. Esther 8:9 Lit in it
  4. Esther 8:9 Or Ethiopia
  5. Esther 8:11 Lit Which the king
  6. Esther 8:13 Lit given
  7. Esther 8:17 Lit good day
  8. Esther 8:17 Or posed as Jews

O rei concede a Mardoqueu um edito em favor dos judeus

Naquele mesmo dia, deu o rei Assuero à rainha Ester a casa de Hamã, inimigo dos judeus; e Mardoqueu veio perante o rei, porque Ester tinha declarado o que lhe era. E tirou o rei o seu anel, que tinha tomado a Hamã, e o deu a Mardoqueu. E Ester pôs a Mardoqueu sobre a casa de Hamã.

Falou mais Ester perante o rei e se lhe lançou aos pés; e chorou e lhe suplicou que revogasse a maldade de Hamã, o agagita, e o seu intento que tinha intentado contra os judeus. E estendeu o rei para Ester o cetro de ouro. Então, Ester se levantou, e se pôs em pé perante o rei, e disse: Se bem parecer ao rei, e se eu achei graça perante ele, e se este negócio é reto diante do rei, e se eu lhe agrado aos seus olhos, escreva-se que se revoguem as cartas e o intento de Hamã, filho de Hamedata, o agagita, as quais ele escreveu para lançar a perder os judeus que em todas as províncias do rei. Por que como poderei ver o mal que sobrevirá ao meu povo? E como poderei ver a perdição da minha geração? Então, disse o rei Assuero à rainha Ester e ao judeu Mardoqueu: Eis que dei a Ester a casa de Hamã, e a ele enforcaram numa forca, porquanto quisera pôr as mãos sobre os judeus. Escrevei, pois, aos judeus, como parecer bem aos vossos olhos e em nome do rei, e selai-o com o anel do rei; porque a escritura que se escreve em nome do rei e se sela com o anel do rei não é para revogar.

Então, foram chamados os escrivães do rei, naquele mesmo tempo e no mês terceiro (que é o mês de sivã), aos vinte e três do mesmo, e se escreveu conforme tudo quanto ordenou Mardoqueu aos judeus, como também aos sátrapas, e aos governadores, e aos maiorais das províncias que se estendem da Índia até à Etiópia, cento e vinte e sete províncias, a cada província segundo a sua escritura e a cada povo conforme a sua língua; como também aos judeus segundo a sua escritura e conforme a sua língua. 10 E se escreveu em nome do rei Assuero, e se selou com o anel do rei; e se enviaram as cartas pela mão de correios a cavalo e que cavalgavam sobre ginetes, que eram das cavalariças do rei. 11 Nelas, o rei concedia aos judeus que havia em cada cidade que se reunissem, e se dispusessem para defenderem as suas vidas, e para destruírem, e matarem, e assolarem a todas as forças do povo e província que com eles apertassem, crianças e mulheres, e que se saqueassem os seus despojos, 12 num mesmo dia, em todas as províncias do rei Assuero, no dia treze do duodécimo mês, que é o mês de adar. 13 E uma cópia da carta, que uma ordem se anunciaria em todas as províncias, foi enviada a todos os povos, para que os judeus estivessem preparados para aquele dia, para se vingarem dos seus inimigos. 14 Os correios, sobre ginetes das cavalariças do rei, apressuradamente saíram, impelidos pela palavra do rei; e foi publicada esta ordem na fortaleza de Susã.

15 Então, Mardoqueu saiu da presença do rei com uma veste real azul celeste e branca, como também com uma grande coroa de ouro e com uma capa de linho fino e púrpura, e a cidade de Susã exultou e se alegrou. 16 E para os judeus houve luz, e alegria, e gozo, e honra. 17 Também em toda província e em toda cidade aonde chegava a palavra do rei e a sua ordem, havia entre os judeus alegria e gozo, banquetes e dias de folguedo; e muitos, entre os povos da terra, se fizeram judeus; porque o temor dos judeus tinha caído sobre eles.