Add parallel Print Page Options

Ang(A) mabuting pangalan ay mas mabuti kaysa mamahaling pamahid,
    at ang araw ng kamatayan kaysa araw ng kapanganakan.
Mas mabuti pang magtungo sa bahay ng pagluluksa
    kaysa bahay ng pagdiriwang;
sapagkat ito ang katapusan ng lahat ng mga tao;
    at ilalagak ito ng may buhay sa kanyang puso.
Mas mabuti ang kalungkutan kaysa tawanan,
    sapagkat sa kalungkutan ng mukha ang puso ay sumasaya.
Ang puso ng pantas ay nasa bahay ng pagluluksa;
    ngunit ang puso ng mga hangal ay nasa bahay ng kasayahan.
Mas mabuti ang makinig sa saway ng pantas,
    kaysa makinig sa awit ng mga hangal.
Sapagkat kung paano ang lagitik ng mga tinik sa ilalim ng palayok,
    gayon ang halakhak ng hangal;
    ito ma'y walang kabuluhan.
Tiyak na ginagawang hangal ng pang-aapi ang pantas,
    at ang suhol ay sumisira ng isipan.
Mas mabuti ang wakas ng isang bagay kaysa pasimula nito;
    ang matiising espiritu ay mas mabuti kaysa palalong espiritu.
Huwag(B) kang maging magagalitin,
    sapagkat ang galit ay naninirahan sa dibdib ng mga hangal.
10 Huwag mong sabihin, “Bakit ang mga unang araw ay mas mabuti kaysa mga ito?”
    Sapagkat hindi mula sa karunungan na itinatanong mo ito.
11 Mabuting gaya ng mana ang karunungan,
    isang kalamangan sa mga nakakakita ng araw.
12 Sapagkat ang pag-iingat ng karunungan ay gaya ng pag-iingat ng salapi;
    at ang kalamangan ng kaalaman ay iniingatan ng karunungan ang buhay ng sa kanya'y may taglay.
13 Isaalang-alang mo ang gawa ng Diyos;
    sinong makapagtutuwid sa ginawa niyang baluktot?

14 Sa araw ng kasaganaan ay magalak ka, at sa araw ng kahirapan ay magsaalang-alang ka. Ginawa ng Diyos ang isa pati ang isa pa, upang hindi malaman ng tao ang anumang bagay na darating pagkamatay niya.

15 Lahat ng ito ay nakita ko sa mga araw ng aking walang kabuluhang buhay; may matuwid na namamatay sa kanyang katuwiran, at may masama na pinahahaba ang kanyang buhay sa kanyang masamang gawa.

16 Huwag kang lubhang magpakamatuwid; ni huwag kang lubhang magpakapantas; bakit sisirain mo ang iyong sarili?

17 Huwag kang magpakasamang lubha, ni magpakahangal man; bakit ka mamamatay bago dumating ang iyong kapanahunan?

18 Mabuti na panghawakan mo ito, at mula roon ay huwag mong iurong ang iyong kamay; sapagkat siyang natatakot sa Diyos ay magtatagumpay sa lahat ng iyon.

19 Ang karunungan ay nagbibigay ng lakas sa pantas, na higit kaysa sampung pinuno na nasa lunsod.

20 Tunay na walang matuwid sa lupa, na gumagawa ng mabuti at hindi nagkakasala.

21 Huwag ka rin namang makinig sa lahat ng mga salita na sinasabi ng mga tao, baka marinig mong sinusumpa ka ng iyong alipin;

22 sapagkat madalas ding nalalaman ng iyong sariling puso, na sinumpa mo rin ang iba.

23 Lahat ng ito ay sinubukan ko sa karunungan; aking sinabi, “Ako'y magiging matalino”; ngunit iyon ay malayo sa akin.

24 Yaong bagay na malayo at malalim, totoong malalim; sinong makakatagpo niyon?

25 Ibinaling ko ang aking isip upang alamin, siyasatin at hanapin ang karunungan, at ang kabuuan ng mga bagay, at alamin ang kasamaan ng kahangalan at ang kahangalan na ito ay kaululan.

26 At natuklasan kong mas mapait kaysa kamatayan ang babaing ang puso ay mga silo at mga bitag, na ang kanyang mga kamay ay mga panali. Ang nagbibigay-lugod sa Diyos ay tatakas sa kanya; ngunit ang makasalanan ay nakukuha niya.

27 Tingnan ninyo, ito'y aking natuklasan, sabi ng Mangangaral, na idinadagdag ang isang bagay sa iba, upang matagpuan ang kabuuan,

28 na paulit-ulit na hinahanap ng aking isipan, ngunit hindi ko natagpuan. Isang tao mula sa isang libo ang aking natagpuan, ngunit ang isang babae sa lahat ng mga ito ay hindi ko natagpuan.

29 Tingnan ninyo, ito lamang ang aking natagpuan, na ginawang matuwid ng Diyos ang tao; ngunit nagbalak sila ng maraming pamamaraan.

Biết suy tư rất có ích

Uy tín hơn dầu thơm.
    Ngày chết hơn ngày sinh.
Thà đi đến đám ma hơn đến đám tiệc.
    Chúng ta ai cũng chết,
    cho nên khi còn sống phải nghĩ đến chuyện ấy.
Buồn bã hơn cười vui,
    vì có khi gương mặt buồn mà lòng lại khoan khoái.
Người khôn nghĩ đến cái chết,
    nhưng kẻ dại chỉ nghĩ đến cuộc vui chơi.
Thà bị người khôn chỉ trích
    hơn được kẻ dại ca tụng.
Tiếng cười của kẻ dại
    như tiếng nổ lẹt đẹt của gai cháy trong lò.
    Cả hai đều vô dụng.

Tiền tài khiến người khôn hóa dại.
    Của hối lộ làm hư hỏng lòng người.

Hoàn tất công việc tốt hơn khởi công.
    Thà hòa nhã và kiên nhẫn hơn tự phụ và nóng nảy.
Đừng vội nóng giận,
    vì tức giận là dại dột.
10 Chớ hỏi, “Tại sao thời trước tốt hơn thời bây giờ?”
    Vì hỏi như thế là chẳng khôn.
11 Sự khôn ngoan mà có tiền bạc đi kèm thì tốt.
    Người khôn [a] sẽ có nhiều của cải.
    Cả hai giúp những kẻ sống.
12 Sự khôn ngoan như tiền tài:
    cả hai đều có ích.
Nhưng sự khôn ngoan tốt hơn
    vì có thể cứu được mạng sống.
13 Hãy xem điều Thượng Đế làm:
    Việc gì Ngài đã bẻ cong, không ai chữa cho ngay lại được.
14 Hãy tận hưởng đời sống đang khi mọi việc tốt đẹp.
    Khi đời sống gặp khó khăn nên nhớ:
Thượng Đế tạo thời kỳ tốt và thời kỳ xấu,
    vì không ai biết ngày mai ra sao.

Khó có thể hoàn thiện

15 Trong chuỗi đời vô ích của ta, ta chứng kiến cả hai điều nầy:
    Ta thấy người tốt, dù tốt vẫn chết bất thần,
    còn kẻ ác, dù ác vẫn sống lâu.
16 Đừng làm ra vẻ công chính quá,
    cũng đừng tỏ ra khôn ngoan quá.
    Tại sao tự hại lấy mình?
17 Đừng quá độc ác, cũng đừng ngu dại.
    Tại sao muốn chết non làm gì?
18 Ngươi làm cái nầy nhưng đừng buông cái kia thì tốt [b];
    ai kính trọng Thượng Đế sẽ giữ được cả hai.
19 Sự khôn ngoan khiến người ta thêm mạnh
    hơn mười người lãnh đạo trong thành.
20 Thật ra trên đời không có một người nhân đức nào làm lành
    mà chẳng hề phạm tội.
21 Đừng nghe mọi điều người ta nói,
    nếu không ngươi sẽ nghe tôi tớ mình nguyền rủa mình.
22 Vì ngươi biết nhiều khi chính mình
    cũng đã nguyền rủa kẻ khác.
23 Ta dùng sự khôn ngoan để thử nghiệm mọi điều nầy.
Ta muốn được khôn ngoan
    nhưng quá khó khăn đối với ta.
24 Những gì đang xảy ra thật xa vời và sâu thẳm,
    Ai hiểu nổi?
25 Ta nghiên cứu và cố gắng kiếm sự khôn ngoan,
    để tìm ý nghĩa mọi việc,
thì ta thấy rằng gian ác là dại,
    và hành động ngu xuẩn là điên.
26 Ta thấy sự ngu xuẩn [c] còn đáng sợ hơn cái chết nữa,
    nó nguy hiểm như cái bẫy.
Tình yêu nó như màn lưới,
    tay nó ôm chặt như dây xích.
Ai sống đẹp lòng Thượng Đế sẽ thoát khỏi móng vuốt nó,
    nhưng kẻ có tội sẽ bị nó bắt lấy.
27 Thầy nói, “Ta học được điều nầy:
    Ta gom chung mọi điều lại để tìm ý nghĩa mọi việc.
28 Ta tìm tòi thì nhận thấy điều nầy:
    Trong một ngàn người thì ta tìm được một người đàn ông tốt,
    nhưng ta không tìm được một người đàn bà nào trong số ấy.
29 Nhưng ta học được một điều:
    Thượng Đế dựng nên con người toàn thiện,
    nhưng con người tìm mọi cách để làm ác.”

Footnotes

  1. Giảng Sư 7:11 Người khôn Nguyên văn, “Kẻ thấy mặt trời.” Nghĩa là những người thấy xa và hoạch định những gì phải làm.
  2. Giảng Sư 7:18 Ngươi làm … thì tốt Hãy “thử làm nhiều thứ.”
  3. Giảng Sư 7:26 sự ngu xuẩn Nguyên bản, “người đàn bà.”