Ang pagkakaawang gawa at ang kasipagan ay dapat gawin na may pagasa.

11 Ihasik mo ang ^(A)iyong tinapay sa tubigan: sapagka't iyong masusumpungan pagkaraan ng maraming araw.

^2 (B)Magbigay ka ng bahagi sa pito, oo, sa walo; ^(C)sapagka't hindi mo nalalaman kung anong kasamaan ang mangyayari sa lupa.

³ Kung ang mga alapaap ay mapuno ng ulan, ay tumutulo sa lupa: at kung ang punong kahoy ay mabuwal sa dakong timugan, o sa dakong hilagaan sa dakong kabuwalan ng kahoy, ay doon ito mamamalagi.

⁴ Ang nagmamalas sa hangin ay hindi maghahasik; at ang tumitingin sa mga alapaap ay hindi aani.

⁵ Kung paanong hindi ^(D)mo nalalaman kung ano ang daan ng hangin o ^(E)kung paano mang lumalaki ang mga buto sa bahay-bata ng buntis; gayon hindi mo nalalaman ang gawa ng Dios na gumagawa sa lahat.

⁶ Ihasik mo sa umaga ang iyong binhi, at huwag mong iurong ang iyong kamay sa hapon; sapagka't hindi mo nalalaman kung alin ang tutubo, kung ito o yaon, o kung kapuwa magiging mabuti.

⁷ Tunay na ang liwanag ay mainam, at masayang bagay sa mga mata na magsitingin sa araw.

⁸ Oo, kung ang tao ay mabuhay ng maraming taon, magalak siya sa lahat ng yaon; nguni't alalahanin niya ^(F)ang mga kaarawan ng kadiliman, sapagka't magiging marami. Lahat ng dumarating ay walang kabuluhan.

⁹ Ikaw ay magalak, Oh binata, sa iyong kabataan: at pasayahin ka ng iyong puso sa mga kaarawan ng iyong kabataan, at ^(G)lumakad ka ng mga lakad ng iyong kalooban, at sa paningin ng iyong mga mata: ^(H)nguni't talastasin mo na dahil sa lahat ng mga bagay na ito ay dadalhin ^(I)ka ng Dios sa kahatulan.

¹⁰ Kaya't ilayo mo ang kapanglawan sa iyong puso, at ^(J)alisin mo ang kasamaan sa iyong katawan: sapagka't ang kabataan at ang kasariwaan ng buhay ay walang kabuluhan.