Deuteronomium 29

Het Boek

Het verbond van God

29 Op de vlakten van Moab herhaalde Mozes de regels van het verbond dat de Here bij de berg Horeb met het volk Israël had gesloten.

^2,3Hij riep alle Israëlieten bij elkaar en zei: ‘U hebt met eigen ogen de grote plagen en machtige wonderen gezien die de Here over de farao en zijn volk in het land Egypte bracht. ⁴Maar pas vandaag heeft de Here u inzicht gegeven, uw ogen en oren geopend.

⁵Veertig jaar lang heeft de Here u door de woestijn geleid zonder dat uw kleren versleten of uw sandalen kapot gingen! ⁶Hij liet niet toe dat u zich ergens vestigde om koren voor brood en druiven voor wijn te verbouwen omdat Hij u wilde laten voelen dat Hij het is die voor u heeft gezorgd. ⁷Toen wij hier aankwamen, trokken koning Sichon van Chesbon en koning Og van Basan tegen ons ten strijde, maar wij vernietigden hen. ⁸Wij namen hun land en gaven het als erfdeel aan de stammen van Ruben en Gad en aan de halve stam van Manasse. ⁹Daarom moet u de bepalingen van dit verbond naleven zodat het u goed zal gaan bij alles wat u doet. ¹⁰U allen—uw leiders, het volk, uw rechters en uw ambtenaren—staat vandaag voor de Here uw God. ¹¹Samen met uw kleine kinderen, uw vrouwen, de vreemdelingen die bij u wonen en zij die uw hout hakken en uw water dragen. ¹²U staat op het punt een verbond te sluiten met de Here uw God. Een verbond dat Hij vandaag met u sluit. Als u dit verbond verbreekt, weet u welke vervloekingen u te wachten staan. ¹³Hij zal u vandaag bevestigen als zijn volk en wil duidelijk maken dat Hij uw God is, net zoals Hij het heeft gezworen aan uw voorouders Abraham, Isaak en Jakob. ^14,15Dit verbond en bijbehorende vervloekingen gelden niet alleen voor u, zoals u hier vandaag voor Hem staat, maar ook voor alle toekomstige generaties van Israëlieten. ¹⁶U herinnert zich dat wij in Egypte leefden en hoe wij daarna door de gebieden van andere volken kwamen: ¹⁷u hebt hun heidense afgoden van hout, steen, zilver en goud gezien. ¹⁸Op de dag dat iemand van u—man of vrouw, familie of stam van Israël—de Here onze God de rug toekeert en de goden van deze andere volken wil aanbidden, zal een plant in uw midden opgroeien die bitter en giftig fruit voortbrengt. ^19,20Laat niemand bij het horen van deze vervloekingen optimistisch denken: “Het gaat mij toch wel goed, ook al ga ik mijn eigen gang.” Want de Here zal dat niet vergeven! Zijn toorn en jaloezie zullen zich in al hun hevigheid tegen die man keren. En alle vervloekingen die in dit boek staan geschreven, zullen op hem neerkomen en de Here zal ervoor zorgen dat niets op aarde nog aan hem herinnert. ²¹De Here zal die man uit alle stammen van Israël verbannen en alle vervloekingen over hem uitstorten, die in dit boek beschreven staan. ²²Dan zullen uw kinderen, de toekomstige generatie en de buitenlanders die uit verre landen bij u komen, de plagen en ziekten zien die de Here over u zal hebben gestuurd. ²³Zij zullen zien dat het hele land is verbrand met zwavel en zout. Niets is ingezaaid en er wordt niet geoogst. De plantengroei is verdwenen net als in Sodom en Gomorra en in Adma en Seboïm, de steden die de Here in zijn toorn verwoestte. ²⁴“Waarom heeft de Here hun dit aangedaan?” zullen de volken zich afvragen. “Waarom was Hij zo toornig?” ²⁵En hun zal worden verteld: “Omdat de mensen van dat volk het verbond verbraken dat de Here, de God van hun voorouders, met hen had gesloten toen Hij hen uit Egypte wegleidde. ²⁶Want zij dienden en aanbaden vreemde goden en overtraden op die manier zijn uitdrukkelijke verbod. ²⁷Daarom keerde de toorn van de Here zich tegen zijn land en al zijn vervloekingen (die in dit boek staan opgeschreven) werden uitgestort over dit volk. ²⁸In hevige toorn rukte de Here het uit zijn land weg en verdreef het naar een ander land.” ²⁹Er zijn geheimen die de Here, uw God, u niet heeft geopenbaard. Maar deze woorden, die Hij wel heeft geopenbaard, moeten wij en onze kinderen voor altijd gehoorzamen.’

Deuteronomy 29

New King James Version

The Covenant Renewed in Moab

29 These are the words of the covenant which the Lord commanded Moses to make with the children of Israel in the land of Moab, besides the ^(A)covenant which He made with them in Horeb.

²Now Moses called all Israel and said to them: ^(B)“You have seen all that the Lord did before your eyes in the land of Egypt, to Pharaoh and to all his servants and to all his land— ³^(C)the great trials which your eyes have seen, the signs, and those great wonders. ⁴Yet ^(D)the Lord has not given you a heart to ^[a]perceive and eyes to see and ears to hear, to this very day. ⁵^(E)And I have led you forty years in the wilderness. ^(F)Your clothes have not worn out on you, and your sandals have not worn out on your feet. ⁶^(G)You have not eaten bread, nor have you drunk wine or similar drink, that you may know that I am the Lord your God. ⁷And when you came to this place, ^(H)Sihon king of Heshbon and Og king of Bashan came out against us to battle, and we conquered them. ⁸We took their land and ^(I)gave it as an inheritance to the Reubenites, to the Gadites, and to half the tribe of Manasseh. ⁹Therefore ^(J)keep the words of this covenant, and do them, that you may ^(K)prosper in all that you do.

¹⁰“All of you stand today before the Lord your God: your leaders and your tribes and your elders and your officers, all the men of Israel, ¹¹your little ones and your wives—also the stranger who is in your camp, from ^(L)the one who cuts your wood to the one who draws your water— ¹²that you may enter into covenant with the Lord your God, and ^(M)into His oath, which the Lord your God makes with you today, ¹³that He may ^(N)establish you today as a people for Himself, and that He may be God to you, ^(O)just as He has spoken to you, and ^(P)just as He has sworn to your fathers, to Abraham, Isaac, and Jacob.

¹⁴“I make this covenant and this oath, ^(Q)not with you alone, ¹⁵but with him who stands here with us today before the Lord our God, ^(R)as well as with him who is not here with us today ¹⁶(for you know that we dwelt in the land of Egypt and that we came through the nations which you passed by, ¹⁷and you saw their ^[b]abominations and their idols which were among them—wood and stone and silver and gold); ¹⁸so that there may not be among you man or woman or family or tribe, ^(S)whose heart turns away today from the Lord our God, to go and serve the gods of these nations, ^(T)and that there may not be among you a root bearing ^(U)bitterness or wormwood; ¹⁹and so it may not happen, when he hears the words of this curse, that he blesses himself in his heart, saying, ‘I shall have peace, even though I ^[c]follow the ^(V)dictates of my heart’—^(W)as though the drunkard could be included with the sober.

²⁰^(X)“The Lord would not spare him; for then ^(Y)the anger of the Lord and ^(Z)His jealousy would burn against that man, and every curse that is written in this book would settle on him, and the Lord ^(AA)would blot out his name from under heaven. ²¹And the Lord ^(AB)would separate him from all the tribes of Israel for adversity, according to all the curses of the covenant that are written in this Book of the ^(AC)Law, ²²so that the coming generation of your children who rise up after you, and the foreigner who comes from a far land, would say, when they ^(AD)see the plagues of that land and the sicknesses which the Lord has laid on it:

²³‘The whole land is brimstone, ^(AE)salt, and burning; it is not sown, nor does it bear, nor does any grass grow there, ^(AF)like the overthrow of Sodom and Gomorrah, Admah, and Zeboiim, which the Lord overthrew in His anger and His wrath.’ ²⁴All nations would say, ^(AG)‘Why has the Lord done so to this land? What does the heat of this great anger mean?’ ²⁵Then people would say: ‘Because they have forsaken the covenant of the Lord God of their fathers, which He made with them when He brought them out of the land of Egypt; ²⁶for they went and served other gods and worshiped them, gods that they did not know and that He had not given to them. ²⁷Then the anger of the Lord was aroused against this land, ^(AH)to bring on it every curse that is written in this book. ²⁸And the Lord ^(AI)uprooted them from their land in anger, in wrath, and in great indignation, and cast them into another land, as it is this day.’

²⁹“The secret things belong to the Lord our God, but those things which are revealed belong to us and to our children forever, that we may do all the words of this law.

Footnotes

Deuteronomy 29:4 understand or know
Deuteronomy 29:17 detestable things
Deuteronomy 29:19 walk in the stubbornness or imagination

申命记 29

Chinese New Version (Simplified)

重申立约之言

29 这些是耶和华在摩押地，吩咐摩西与以色列人所立的约的话，是耶和华和他们在何烈山所立的约以外的。（本节在《马索拉文本》为28:69）

²摩西把以色列众人召了来，对他们说：“耶和华在埃及地，在你们面前，向法老和他的众臣仆，以及他的全国所行的一切，你们都看见了，（本节在《马索拉文本》为29:1） ³就是你亲眼见过的大试验和神迹，以及那些大奇事； ⁴但是直到今日，耶和华还没有给你们一颗能明白的心，能看见的眼睛，能听见的耳朵。 ⁵我在旷野四十年之久领导你们；你们身上的衣服没有穿破，脚上的鞋也没有穿坏。 ⁶饭你们没有吃，清酒或烈酒你们没有喝，这是要使你们知道耶和华是你们的　神。 ⁷你们来到了这地方，希实本王西宏和巴珊王噩就出来，与我们交战，我们击败了他们。 ⁸夺取了他们的地，分给流本人、迦得人和玛拿西半个支派作产业。 ⁹所以你们要谨守这约的话，并且遵行，好使你们在所行的一切事上都亨通。

¹⁰“今日你们全都站在耶和华你们的　神面前；你们的首领、族长、长老、官长和以色列所有的男子， ¹¹你们的小孩、妻子和在你营中的寄居者，以及为你们劈柴挑水的人，都站在耶和华你们的　神面前， ¹²为要叫你遵守耶和华你的　神今日与你所立的约，和他向你所起的誓； ¹³这样，他今日可以立你作他的子民，他可以作你的　神，正如他曾经对你说过的，又对你的列祖亚伯拉罕、以撒、雅各起过誓的。

¹⁴“我不但与你们立这约，起这誓； ¹⁵而且也与那些今日和我们在这里，一同站在耶和华我们的　神面前的人，以及那些今日不与我们同在这里的人立这约，起这誓。 ¹⁶你们清楚知道我们怎样在埃及地住过，怎样从列国中经过； ¹⁷你们也见过他们的可憎之物，和他们那里那些木、石、金、银的偶像。 ¹⁸恐怕你们中间有男人或女人，家族或支派，今日心里偏离了耶和华我们的　神，去事奉那些国的神，又恐怕你们中间有恶根，生出毒草和苦堇来； ¹⁹如果人听了这咒诅的话，心里仍然自夸说：‘我虽然照着顽梗的心而行，使好人和恶人一起灭亡，我还有平安。’ ²⁰耶和华必不肯饶恕他；耶和华的怒气和愤恨必向这人发作，这书上所写的一切咒诅都要降在那人身上，耶和华也必从天下涂抹他的名。 ²¹耶和华必照着写在这律法书上的约的一切咒诅，把他从以色列众支派中分别出来，使他遭受灾祸。

²²“后代的人，就是你们以后兴起来的子孙，和从远方来的外族人，看见了这地的灾难和耶和华降与这地的疾病， ²³又看见了遍地有硫磺，有盐卤，有火烧，没有播种，没有出产，寸草不生，好象耶和华在烈怒和怒火中毁灭的所多玛、蛾摩拉、押玛、洗扁一样， ²⁴看见了这些的人和万国的人都要问：‘耶和华为甚么向这地这样行呢？为甚么大发烈怒呢？’ ²⁵人就必回答：‘是因为他们离弃了耶和华他们列祖的　神的约，就是耶和华把他们从埃及地领出来的时候，与他们所立的； ²⁶去事奉别的神，向他们叩拜，就是他们不认识的神，也是耶和华没有给他们指定要拜的神； ²⁷所以耶和华向这地大发烈怒，把这书上所写的一切咒诅都降在这地上； ²⁸于是耶和华在烈怒、忿怒和大怒中，把他们从他们的地土拔出来，丢在别的地方，像今天一样。’

²⁹“奥秘的事，是属于耶和华我们的　神的，只有显露的事，是永远属于我们和我们子孙的，好叫我们遵行这律法上的一切话。”

Het Boek (HTB)

New King James Version (NKJV)

Chinese New Version (Simplified) (CNVS)

Deuteronomium 29 Het Boek