Add parallel Print Page Options

Nang magkagayo'y pumihit tayo, at lumakad tayo sa ilang na daang patungo sa Dagat na Mapula, gaya ng sinalita sa akin ng Panginoon; at tayo'y malaong lumigid sa bundok ng Seir.

At ang Panginoon ay nagsalita sa akin, na sinasabi,

Malaon na ninyong naligid ang bundok na ito: lumiko kayo sa dakong hilagaan.

At iutos mo sa bayan, na iyong sabihin, Kayo'y dadaan sa hangganan ng inyong mga kapatid na mga anak ni Esau, na tumatahan sa Seir; at sila'y matatakot sa inyo. Magsipagingat nga kayong mabuti:

Huwag kayong makipagkaalit sa kanila; sapagka't hindi ko ibibigay sa inyo ang kanilang lupain, kahit ang natutungtungan ng talampakan ng isang paa: sapagka't ibinigay ko kay Esau, na pinakaari ang bundok ng Seir.

Kayo'y bibili sa kanila ng pagkain sa pamamagitan ng salapi, upang kayo'y makakain; at kayo'y bibili rin sa kanila ng tubig sa pamamagitan ng salapi, upang kayo'y makainom.

Sapagka't pinagpala ka ng Panginoon mong Dios, sa lahat ng gawa ng iyong kamay; kaniyang natalastas ang iyong paglalakbay dito sa malawak na ilang; sa loob nitong apat na pung taon ay sumaiyo ang Panginoon mong Dios; ikaw ay di kinulang ng anoman.

Gayon tayo nagdaan sa ating mga kapatid, na mga anak ni Esau, na tumatahan sa Seir, mula sa daan ng Araba, mula sa Elath at mula sa Esion-geber. At tayo'y bumalik at nagdaan sa ilang ng Moab.

At sinabi sa akin ng Panginoon, Huwag mong kaalitin ang Moab, ni kakalabanin sila sa digma; sapagka't hindi kita bibigyan sa kaniyang lupain ng pinakaari; sapagka't aking ibinigay na pinakaari ang Ar sa mga anak ni Lot.

10 (Ang mga Emimeo ay nanahan doon noong una, bayang malaki, at marami, at matataas na gaya ng mga Anaceo:

11 Ang mga ito man ay ibinilang na mga Rephaim, na gaya ng mga Anaceo; nguni't tinatawag silang Emimeo ng mga Moabita.

12 Ang mga Hereo man ay tumahan sa Seir noong una, nguni't ang mga anak ni Esau ay humalili sa kanila; at nalipol sila ng mga ito sa harap din nila, at tumahan na kahalili nila; gaya ng ginawa ng Israel sa lupaing kaniyang pag-aari, na ibinigay ng Panginoon sa kanila.)

13 Ngayon, tumindig kayo, at tumawid kayo sa batis ng Zered. At tayo'y tumawid sa batis ng Zered.

14 At ang mga araw na ating ipinaglakad mula sa Cades-barnea hanggang sa tayo'y nakarating sa batis ng Zered, ay tatlong pu't walong taon, hanggang sa ang buong lahi ng mga lalaking mangdidigma ay nalipol sa gitna ng kampamento, gaya ng isinumpa sa kanila ng Panginoon.

15 Bukod dito'y ang kamay ng Panginoon ay naging laban sa kanila, upang lipulin sila sa gitna ng kampamento, hanggang sa sila'y nalipol.

16 Kaya't nangyari, nang malipol at mamatay sa gitna ng bayan ang lahat ng lalaking mangdidigma.

17 Ay sinalita sa akin ng Panginoon, na sinasabi,

18 Ikaw ay dadaan sa araw na ito sa Ar, na hangganan ng Moab:

19 At pagka ikaw ay matatapat sa mga anak ni Ammon, ay huwag kang manampalasan sa kanila ni makipagtalo sa kanila: sapagka't hindi ko ibibigay sa iyo na pinakaari ang lupain ng mga anak ni Ammon: sapagka't aking ibinigay na pinakaari sa mga anak ni Lot.

20 (Yaon man ay ibinilang na lupain ng mga Rephaim: ang mga Rephaim ang tumatahan doon noong una; nguni't tinawag na mga Zomzommeo ng mga Ammonita;

21 Bayang malaki at marami at matataas na gaya ng mga Anaceo; nguni't nilipol sila ng Panginoon sa harap nila; at sila'y humalili sa kanila, at tumahang kahalili nila:

22 Gaya ng ginawa ng Panginoon sa mga anak ni Esau, na tumatahan sa Seir, nang kaniyang lipulin ang mga Horeo sa harap nila; at sila'y humalili sa kanila, at tumahang kahalili nila hanggang sa araw na ito:

23 At ang mga Heveo na nangagsitahan sa mga nayon hanggang sa Gaza, ay nilipol ng mga Caftoreo na nangagmula sa Caftor, at tumahang kahalili nila.)

24 Magsitindig kayo, kayo'y maglakbay, at magdaan kayo sa libis ng Arnon: narito, aking ibinigay sa iyong kamay si Sehon na Amorrheo, na hari sa Hesbon, at ang kaniyang lupain: pasimulan mong ariin, at kalabanin mo siya sa digma.

25 Sa araw na ito ay pasisimulan kong ilagay sa mga bayang nangasa silong ng buong langit, ang sindak sa iyo at ang takot sa iyo, na maririnig nila ang iyong kabantugan, at magsisipanginig, at mangahahapis, dahil sa iyo.

26 At ako'y nagsugo ng mga sugo mula sa ilang ng Cademoth kay Sehon na hari sa Hesbon na may mapayapang pananalita, na sinasabi,

27 Paraanin mo ako sa iyong lupain: sa daan lamang ako lalakad, hindi ako liliko maging sa kanan ni sa kaliwa.

28 Pagbibilhan mo ako ng pagkain sa salapi, upang makakain ako, at bibigyan mo ako ng tubig sa salapi, upang makainom ako; paraanin mo lamang ako ng aking mga paa;

29 Gaya ng ginawa sa akin ng mga anak ni Esau, na tumatahan sa Seir, at ng mga Moabita na tumatahan sa Ar; hanggang sa makatawid ako sa Jordan, sa lupaing sa amin ay ibinibigay ng Panginoon naming Dios.

30 Nguni't ayaw tayong paraanin ni Sehon na hari sa Hesbon sa lupa niya; sapagka't pinapagmatigas ng Panginoon mong Dios ang kaniyang diwa, at pinapagmatigas ang kaniyang puso, upang maibigay siya sa iyong kamay gaya sa araw na ito.

31 At sinabi sa akin ng Panginoon, Narito, aking pinasimulang ibigay sa harap mo si Sehon at ang kaniyang lupain: pasimulan mong ariin upang iyong mamana ang kaniyang lupain.

32 Nang magkagayo'y lumabas si Sehon laban sa atin, siya at ang buong bayan niya, sa pakikipagbaka sa Jahaz.

33 At ibinigay siya ng Panginoon nating Dios sa harap natin; at ating sinaktan siya, at ang kaniyang mga anak at ang kaniyang buong bayan.

34 At ating sinakop ang lahat niyang mga bayan nang panahong yaon, at ating lubos na nilipol ang bawa't bayan na tinatahanan, sangpu ng mga babae at ng mga bata; wala tayong itinira:

35 Ang mga hayop lamang ang dinalang pinakasamsam, sangpu ng mga nasamsam sa mga bayan na ating sinakop.

36 Mula sa Aroer na nasa tabi ng libis ng Arnon at mula sa bayan na nasa libis, hanggang sa Galaad, ay wala tayong minataas na bayan: ibinigay na lahat sa harap natin ng Panginoon nating Dios:

37 Sa lupain lamang ng mga anak ni Ammon hindi ka lumapit; sa buong pangpang ng ilog Jaboc at sa mga bayan ng lupaing maburol, at saan man na ipinagbawal sa atin ng Panginoon nating Dios.

Journeys in Transjordan

Next, we turned around and headed back toward the wilderness along the Reed Sea[a] road, exactly as the Lord instructed me. We traveled all around Mount Seir for a long time.

Eventually the Lord said: You’ve been traveling around this mountain long enough. Head north. Command the people as follows: You are about to enter into the territory of your relatives who live in Seir: Esau’s descendants. They will be afraid of you, so watch yourselves most carefully. Don’t fight with them because I will not give the tiniest parcel of their land to you. I have given Mount Seir to Esau’s family as their property. Of course you may buy food from them with money so you can eat, and also water with money so you can drink.

No doubt about it: the Lord your God has blessed you in all that you have done. He watched over your journey through that vast desert. Throughout these forty years the Lord your God has been with you. You haven’t needed a thing.

So we passed through the territory of our relatives who live in Seir, Esau’s descendants, leaving the desert road from Elath and from Ezion-geber. Next we turned and went along the Moab wilderness route. The Lord said to me: Don’t aggravate Moab. Don’t fight them in battle because I won’t give any part of their land to you as your own. I have given Ar to Lot’s descendants as their property.

(10 Now the Emim[b] had lived there before. They were big and numerous and tall—just like the Anakim. 11 Most people thought the Emim were Rephaim, like the Anakim were. But the Moabites called them “Emim.” 12 Additionally, the Horim[c] had lived in Seir previously, but Esau’s descendants took possession of their area, eliminating them altogether and settling in their place. That is exactly what Israel did in the land it took possession of, which the Lord gave to them.)

13 “So then, get going. Cross the Zered ravine.”

So we crossed the Zered ravine.

14 It took us a total of thirty-eight years to go from Kadesh-barnea until we crossed the Zered ravine. It was at that point that the last of the previous generation, every one of fighting age in the camp, had died, just as the Lord had sworn about them. 15 In fact, the Lord’s power was against them, to rid the camp of them, until they were all gone.

16 Now as soon as all those of fighting age had died, 17 the Lord said to me: 18 Today you are crossing through the territory of Moab and Ar 19 and you will come close to the Ammonites. Don’t aggravate them. Don’t fight with them because I won’t give any part of the Ammonites’ land to you as your own. I’ve given it to Lot’s descendants as their property.

20 Now people thought that land was Rephaim territory as well. The Rephaim had lived there previously. But the Ammonites called them “Zamzummim.”[d] 21 They were large, numerous, and tall, just like the Anakim. But the Lord completely destroyed the Zamzummim before the Ammonites, and they took possession of that area, settling in their place. 22 That is exactly what God did for Esau’s descendants, who live in Seir, when he completely destroyed the Horites in their presence, and they took possession of the Horites’ area, settling in their place to this very day. 23 The Avvim,[e] who had lived in settlements around Gaza, were completely destroyed by the Caphtorim, who had come from Caphtor. They replaced the Avvim there.

Victories in Transjordan

24 “So get going. Cross the Arnon ravine. I have handed Sihon the Amorite king of Heshbon and his land over to you. It’s time to possess the area! It’s time to fight him in battle! 25 Starting right now, I am making everyone everywhere afraid of you and scared of you. Once they hear news of you, they will be shaking and worrying because of you.”

26 I then sent messengers from the Kedemoth desert to Sihon, Heshbon’s king, with words of peace: 27 “Please let us[f] pass through your land. We promise to stay on the road. We won’t step off it, right or left. 28 Please sell us food for money so we can eat; sell us water for money so we can drink. Let us pass through on foot— 29 just as Esau’s descendants who live in Seir and the Moabites who live in Ar did for me—until we cross the Jordan River into the land that the Lord our God is giving to us.”

30 But Sihon, Heshbon’s king, wasn’t willing to let us pass through his land because the Lord your God had made his spirit hard and his heart inflexible so that God could hand him over to you, which is exactly how it happened. 31 The Lord said to me: Look! Right now I’m laying Sihon and his land before you. It’s time to take possession of his land!

32 Sihon and all his forces came out to meet us in battle at Jahaz. 33 But the Lord our God gave him to us. We struck him down, along with his sons, and all his forces. 34 At that time, we captured all of Sihon’s cities, and we placed every town—men, women, and children—under the ban.[g] We left no survivors. 35 The only things we kept for ourselves were the animals and the plunder from the towns we had taken. 36 From Aroer, which is on the edge of the Arnon Ravine, to the town that is in the valley there,[h] even as far as Gilead, there wasn’t a city that could resist us. The Lord our God laid everything out before us. 37 But you didn’t go near the Ammonite lands or hillside cities alongside the Jabbok River, in compliance with all[i] that the Lord our God had commanded.

Footnotes

  1. Deuteronomy 2:1 Or Red Sea
  2. Deuteronomy 2:10 Or Frighteners
  3. Deuteronomy 2:12 Or Cave-dwellers or Hurrians
  4. Deuteronomy 2:20 Or Mumblers
  5. Deuteronomy 2:23 Or Ruiners
  6. Deuteronomy 2:27 Heb here and through 2:29a is singular me, I.
  7. Deuteronomy 2:34 A technique of holy war that often involves total destruction, in which everything that is destroyed is dedicated to the deity who helps in the battle
  8. Deuteronomy 2:36 Heb uncertain
  9. Deuteronomy 2:37 LXX, Tg Jonathan; MT and all