Add parallel Print Page Options

Ang mga Taon sa Ilang

“Pagkatapos,(A) tayo ay naglakbay pabalik sa ilang patungo sa Dagat na Pula, gaya ng sinabi sa akin ng Panginoon; at tayo'y lumigid ng maraming araw sa bundok ng Seir.

At nagsalita ang Panginoon sa akin, na sinasabi,

‘Matagal na ninyong naligid ang bundok na ito; lumiko kayo sa dakong hilaga.

At(B) iutos mo ang ganito sa taong-bayan: Kayo'y daraan sa nasasakupan ng inyong mga kapatid na mga anak ni Esau, na naninirahan sa Seir; at sila'y matatakot sa inyo kaya't mag-ingat kayong mabuti.

Huwag kayong makipaglaban sa kanila, sapagkat hindi ko ibibigay sa inyo ang alinman sa kanilang lupain, kahit na ang tuntungan ng talampakan ng isang paa, sapagkat ibinigay ko na kay Esau ang bundok ng Seir bilang ari-arian.

Kayo'y bibili ng pagkain sa kanila sa pamamagitan ng salapi upang kayo'y makakain; at kayo'y bibili rin sa kanila ng tubig sa pamamagitan ng salapi upang kayo'y makainom.

Sapagkat pinagpala ka ng Panginoon mong Diyos sa lahat ng gawa ng iyong kamay; kanyang nalalaman ang iyong paglalakbay dito sa malawak na ilang; ang Panginoon mong Diyos ay nakasama mo nitong apatnapung taon at ikaw ay di kinulang ng anuman.’

Kaya't tayo'y nagpatuloy palayo sa ating mga kapatid, na mga anak ni Esau, na nakatira sa Seir, palayo sa daan ng Araba, mula sa Elat at Ezion-geber. “Tayo'y pumihit at dumaan sa ilang ng Moab.

At(C) sinabi sa akin ng Panginoon, ‘Huwag mong guluhin ang Moab, ni kalabanin sila sa digmaan, sapagkat hindi ko ibibigay ang kanilang lupain sa iyo bilang pag-aari, sapagkat aking ibinigay na pag-aari ang Ar sa mga anak ni Lot.’

10 (Ang mga Emita ay tumira doon noong una, isang bayang malaki at marami, at matataas na gaya ng mga Anakim.

11 Ang mga ito man ay itinuturing na mga Refaim, na gaya ng mga Anakim; ngunit tinatawag silang Emita ng mga Moabita.

12 Ang mga Horita ay nanirahan din sa Seir noong una, ngunit ito ay binawi sa kanila ng mga anak ni Esau at pinuksa sila nang harapan at nanirahang kapalit nila, gaya ng ginawa ng Israel sa lupaing kanyang pag-aari na ibinigay ng Panginoon sa kanila.)

13 ‘Ngayon, tumindig kayo at tumawid sa batis ng Zared.’ At tayo'y tumawid sa batis ng Zared.

14 Ang(D) panahon mula nang tayo ay lumabas sa Kadesh-barnea hanggang sa tayo'y nakarating sa batis ng Zared ay tatlumpu't walong taon, hanggang sa ang buong lahi ng mga lalaking mandirigma ay malipol sa gitna ng kampo, gaya ng ipinangako sa kanila ng Panginoon.

15 Talagang ang Panginoon ay laban sa kanila, upang lipulin sila sa gitna ng kampo, hanggang sa sila'y nalipol.

16 “Kaya't nang mapuksa at mamatay sa gitna ng bayan ang lahat ng lalaking mandirigma,

17 ay sinabi sa akin ng Panginoon,

18 ‘Ikaw ay daraan sa araw na ito sa hangganan ng Moab sa Ar.

19 Kapag(E) ikaw ay papalapit na sa hangganan ng mga anak ni Ammon, huwag mo silang guluhin ni makipaglaban sa kanila, sapagkat hindi ko ibibigay sa iyo ang lupain ng mga anak ni Ammon yamang ibinigay ko na ito bilang pag-aari ng mga anak ni Lot.’

20 (Iyon ay kilala rin na lupain ng mga Refaim: ang mga Refaim ang nanirahan doon noong una, ngunit sila ay tinawag na mga Zamzumim ng mga Ammonita,

21 isang lunsod na malaki, marami at matataas na gaya ng mga Anakim; ngunit sila ay pinuksa ng Panginoon nang harapan. Sila'y sinamsaman at nanirahang kapalit nila.

22 Gayundin ang kanyang ginawa sa mga anak ni Esau na naninirahan sa Seir, nang kanyang puksain ng harapan ang mga Horita. Sila'y sinamsaman at nanirahang kapalit nila hanggang sa araw na ito.

23 Tungkol naman sa mga Avim na naninirahan sa mga nayon hanggang sa Gaza, ang mga Caftoreo[a] na nagmula sa Caftor,[b] lipulin ninyo sila at manirahang kapalit nila.)

24 ‘Tumindig kayo, at maglakbay. Dumaan kayo sa libis ng Arnon, at ibinigay ko na sa iyong kamay si Sihon na Amoreo, na hari ng Hesbon, at ang kanyang lupain. Pasimulan mong angkinin, at kalabanin mo siya sa digmaan.

25 Sa araw na ito ay pasisimulan kong ilagay ang pagkasindak at pagkatakot sa inyo sa mga bayang nasa ilalim ng buong langit, na makakarinig ng balita tungkol sa iyo. Manginginig at mahahapis sila dahil sa iyo.’

Nilupig ng Israel ang Hesbon(F)

26 “Kaya't ako'y nagpadala ng mga sugo mula sa ilang ng Kedemot kay Sihon na hari ng Hesbon na may mga salita ng kapayapaan, na sinasabi,

27 ‘Paraanin mo ako sa iyong lupain. Sa lansangan lamang ako daraan, hindi ako liliko sa kanan ni sa kaliwa.

28 Pagbilhan mo ako ng pagkain kapalit ng salapi, upang makakain ako, at bigyan mo ako ng tubig kapalit ng salapi, upang makainom ako; paraanin mo lamang ako,

29 gaya nang ginawa sa akin ng mga anak ni Esau na naninirahan sa Seir, at ng mga Moabita na naninirahan sa Ar, hanggang makatawid ako sa Jordan, sa lupaing ibinibigay sa amin ng Panginoon naming Diyos.’

30 Ngunit ayaw tayong paraanin ni Sihon na hari ng Hesbon; sapagkat pinapagmatigas ng Panginoon mong Diyos ang kanyang espiritu at kanyang puso, upang maibigay siya sa iyong kamay gaya sa araw na ito.

31 Sinabi sa akin ng Panginoon, ‘Pinasimulan ko nang ibigay sa iyo si Sihon at ang kanyang lupain, pasimulan mong kunin upang matirahan ang kanyang lupain.’

32 At dumating si Sihon upang kami ay harapin, siya at ang kanyang buong bayan, upang makipagdigmaan sa Jahaz.

33 Ibinigay siya ng Panginoon nating Diyos sa harapan natin; at ginapi natin siya at ang kanyang mga anak, at ang kanyang buong bayan.

34 At nasakop natin ang lahat ng kanyang mga lunsod nang panahong iyon, at ganap na winasak ang bawat lunsod, mga lalaki, mga babae, at mga bata; wala tayong itinira.

35 Ang mga hayop lamang ang para sa ating sarili, at sinamsaman ang mga lunsod na ating sinakop.

36 Mula sa Aroer na nasa tabi ng libis ng Arnon at mula sa lunsod na nasa libis hanggang sa Gilead, ay walang lunsod na napakataas para sa atin. Ang lahat ay ibinigay na sa atin ng Panginoon nating Diyos.

37 Hindi lamang kayo lumapit sa lupain ng mga anak ni Ammon; sa alinmang bahagi sa buong pampang ng ilog Jaboc at sa mga lunsod ng lupaing maburol, at sa lahat na ipinagbawal sa atin ng Panginoon nating Diyos.

Footnotes

  1. Deuteronomio 2:23 o Filisteo .
  2. Deuteronomio 2:23 o Crete .

Journeys in Transjordan

Next, we turned around and headed back toward the wilderness along the Reed Sea[a] road, exactly as the Lord instructed me. We traveled all around Mount Seir for a long time.

Eventually the Lord said: You’ve been traveling around this mountain long enough. Head north. Command the people as follows: You are about to enter into the territory of your relatives who live in Seir: Esau’s descendants. They will be afraid of you, so watch yourselves most carefully. Don’t fight with them because I will not give the tiniest parcel of their land to you. I have given Mount Seir to Esau’s family as their property. Of course you may buy food from them with money so you can eat, and also water with money so you can drink.

No doubt about it: the Lord your God has blessed you in all that you have done. He watched over your journey through that vast desert. Throughout these forty years the Lord your God has been with you. You haven’t needed a thing.

So we passed through the territory of our relatives who live in Seir, Esau’s descendants, leaving the desert road from Elath and from Ezion-geber. Next we turned and went along the Moab wilderness route. The Lord said to me: Don’t aggravate Moab. Don’t fight them in battle because I won’t give any part of their land to you as your own. I have given Ar to Lot’s descendants as their property.

(10 Now the Emim[b] had lived there before. They were big and numerous and tall—just like the Anakim. 11 Most people thought the Emim were Rephaim, like the Anakim were. But the Moabites called them “Emim.” 12 Additionally, the Horim[c] had lived in Seir previously, but Esau’s descendants took possession of their area, eliminating them altogether and settling in their place. That is exactly what Israel did in the land it took possession of, which the Lord gave to them.)

13 “So then, get going. Cross the Zered ravine.”

So we crossed the Zered ravine.

14 It took us a total of thirty-eight years to go from Kadesh-barnea until we crossed the Zered ravine. It was at that point that the last of the previous generation, every one of fighting age in the camp, had died, just as the Lord had sworn about them. 15 In fact, the Lord’s power was against them, to rid the camp of them, until they were all gone.

16 Now as soon as all those of fighting age had died, 17 the Lord said to me: 18 Today you are crossing through the territory of Moab and Ar 19 and you will come close to the Ammonites. Don’t aggravate them. Don’t fight with them because I won’t give any part of the Ammonites’ land to you as your own. I’ve given it to Lot’s descendants as their property.

20 Now people thought that land was Rephaim territory as well. The Rephaim had lived there previously. But the Ammonites called them “Zamzummim.”[d] 21 They were large, numerous, and tall, just like the Anakim. But the Lord completely destroyed the Zamzummim before the Ammonites, and they took possession of that area, settling in their place. 22 That is exactly what God did for Esau’s descendants, who live in Seir, when he completely destroyed the Horites in their presence, and they took possession of the Horites’ area, settling in their place to this very day. 23 The Avvim,[e] who had lived in settlements around Gaza, were completely destroyed by the Caphtorim, who had come from Caphtor. They replaced the Avvim there.

Victories in Transjordan

24 “So get going. Cross the Arnon ravine. I have handed Sihon the Amorite king of Heshbon and his land over to you. It’s time to possess the area! It’s time to fight him in battle! 25 Starting right now, I am making everyone everywhere afraid of you and scared of you. Once they hear news of you, they will be shaking and worrying because of you.”

26 I then sent messengers from the Kedemoth desert to Sihon, Heshbon’s king, with words of peace: 27 “Please let us[f] pass through your land. We promise to stay on the road. We won’t step off it, right or left. 28 Please sell us food for money so we can eat; sell us water for money so we can drink. Let us pass through on foot— 29 just as Esau’s descendants who live in Seir and the Moabites who live in Ar did for me—until we cross the Jordan River into the land that the Lord our God is giving to us.”

30 But Sihon, Heshbon’s king, wasn’t willing to let us pass through his land because the Lord your God had made his spirit hard and his heart inflexible so that God could hand him over to you, which is exactly how it happened. 31 The Lord said to me: Look! Right now I’m laying Sihon and his land before you. It’s time to take possession of his land!

32 Sihon and all his forces came out to meet us in battle at Jahaz. 33 But the Lord our God gave him to us. We struck him down, along with his sons, and all his forces. 34 At that time, we captured all of Sihon’s cities, and we placed every town—men, women, and children—under the ban.[g] We left no survivors. 35 The only things we kept for ourselves were the animals and the plunder from the towns we had taken. 36 From Aroer, which is on the edge of the Arnon Ravine, to the town that is in the valley there,[h] even as far as Gilead, there wasn’t a city that could resist us. The Lord our God laid everything out before us. 37 But you didn’t go near the Ammonite lands or hillside cities alongside the Jabbok River, in compliance with all[i] that the Lord our God had commanded.

Footnotes

  1. Deuteronomy 2:1 Or Red Sea
  2. Deuteronomy 2:10 Or Frighteners
  3. Deuteronomy 2:12 Or Cave-dwellers or Hurrians
  4. Deuteronomy 2:20 Or Mumblers
  5. Deuteronomy 2:23 Or Ruiners
  6. Deuteronomy 2:27 Heb here and through 2:29a is singular me, I.
  7. Deuteronomy 2:34 A technique of holy war that often involves total destruction, in which everything that is destroyed is dedicated to the deity who helps in the battle
  8. Deuteronomy 2:36 Heb uncertain
  9. Deuteronomy 2:37 LXX, Tg Jonathan; MT and all